LOGINShare
บทที่ 48
Last Updated:
2025-02-18 23:00:34
Related chapters
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 49
บทที่ 49 บอกรัก หลายชั่วโมงต่อมา แฟรงค์มองตามร่างเล็กที่เดินผ่านเตียงไปมาประมาณสามรอบเห็นจะได้ “พราว เดินทำไมนักหนาเนี่ย” เพราะตอนนี้เขาเองที่รู้สึกเวียนหัวแทนเธอ แต่เมื่อถูกทักแบบนั้นพราวดาวจึงหยุดแล้วก้าวมายืนข้างเตียงแทน “ก็พราวกำลังเอาชุดแฟรงค์ไปเก็บ แล้วหมอพีทก็บอกว่าแฟรงค์ต้องเฝ้าดูอาการก่อน เลยจะเก็บของให้เรียบร้อยแล้วมานั่งดูแลนายไง” “โอ๋...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ เธอเองก็เพลีย ๆ ไม่ใช่เหรอ” “ฉันโอเคแล้ว นายนี่ก็นะ” พราวดาวถอนหายใจยาว ๆ เป็นการตำหนิแฟรงค์ที่ทำให้เธอเป็นห่วง ยอมรับว่าตอนที่ได้รับข่าวว่าแฟรงค์เกิดอุบัติเหตุเธอตกใจมาก มากแบบควบคุมสติตัวเองไม่ได้เลย และในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่าแฟรงค์ต้องอาการหนักแน่เลย แต่พอมาเห็นเขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากนัก ความกังวลและความเป็นห่วงก็เบาลง “ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง อุตส่าห์ตื่นเช้าไปซื้อของมาทำกับข้าวให้เมียแท้ ๆ ดันทำล่มซะนี่ อดกินข้าวเช้ากับเมียเลย” “วันหน้าก็มีค่ะ พักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวหมอพีทคงมาหานายอีก” “ลำบากไอ้พีทเหมือนกัน มันยุ่งงานอยู่
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 50
บทที่ 50 รู้หน้าไม่รู้ใจ แฟรงค์ยิ้มหวาน แม้ในใจจะรู้สึกแปลกกับคำบอกรักของพราวดาวอยู่ไม่น้อยก็เถอะ “หากวันไหนที่เธอท้อแท้หรือผิดหวัง แค่หันมาจะเจอฉันอยู่ตรงนี้ จะรับฟังและปลอบโยนเธอตลอด” “รู้สึกดีจัง” พราวดาวคลี่ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะรั้งตัวแฟนหนุ่มเข้ามากอดไว้แนบแน่น ฝ่ามือเรียวบางลูบไล้แผ่นหลังกำยำเบา ๆ พร้อมกับกดริมฝีปากจูบไหล่เขา “รักนายนะ รักที่สุดในโลกเลย” “มาแปลกแฮะวันนี้” เมื่อผละออกจากกันแล้ว เขาจึงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ แต่พราวดาวก็ยิ้มหวานให้แล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ “ไม่มีอะไรเลย แค่อยากบอกรักนายเท่านั้นแหละ เพราะก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยได้บอกรักนายเลยไง” “อ๋อ...แบบนี้นี่เอง” “อืม...เอาไว้พรุ่งนี้จะทำอาหารอร่อย ๆ ให้กินนะที่รัก” “ฟังคำนี้แล้วรู้สึกดีจัง หายเจ็บในทันทีเลยนะเนี่ย” “จริงเหรอ...” “ล้อเล่น อ๊ะ! โอ๊ย...พราว” เขาสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บเมื่อคนตัวเล็กเอานิ้วจิ้มที่บาดแผล “เจ็บนะ” “ไหนบอกหายเจ็บแล้วไง ร้ายกาจ!” “อยากจะอ้อนเมียแต่เมียไม่เข้า
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 51
บทที่ 51 ร้ายกว่าที่คิด ทันทีที่เดินออกมาไกลจากจุดนั้นแล้ว พราวดาวกับวิกกี้ก็หันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย พร้อมกับถอนหายใจออกยาว ๆ “เด็กคนนั้นร้ายกาจนะคะน้องพราว ดูหน้าสวยใสแอ๊บแบ๊วขนาดนั้น แต่ไม่คิดว่าจะแอ๊บจริง ๆ แอ๊บเป็นคนดีคนใสซื่อ” “พราวก็งงอยู่ค่ะ เจอเธอครั้งแรกพราวรู้สึกเอ็นดูมาก ๆ เพราะน้องน่ารักและอ่อนหวาน แต่เจอวันนี้เหมือนไม่ใช่คนเดียวกับที่พราวเคยเจอค่ะ” “ต๊าย! พี่ดูปราดเดียวก็รู้แล้วว่านางร้ายกาจมาก แอ๊บใส ๆ อะนะ” “เฮ้อ...ช่างเถอะค่ะพี่วิกกี้ เราไปซื้อของต่อดีกว่านะคะ” เธอชวนวิกกี้ไปซื้อของต่อ เพราะเย็นนี้มีนัดกับแฟรงค์ที่ร้านอาหารร้านโปรดเขา “น้องพราว พี่ว่าเราไปดูเสื้อผ้าผู้ชายตรงโน้นดีไหมคะ” “ดีค่ะ แต่เดี๋ยวนะ...พี่วิกกี้ชวนพราวไปดูเสื้อผ้าผู้ชายแบบนี้หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่ามีแฟนเด็กอีกแล้ว!” “เปล่า...ไม่มี้” “เสียงสูง!” “โธ่น้องพราว พี่เองก็คน ก็ต้องมีเรื่องแบบนั้นบ้างแหละค่ะ” “แต่พี่วิกกี้ พี่วิกกี้ก็รู้ว่าผู้ชายพวกนั้นมันไม่ได้รั
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 52
บทที่ 52 ลักพาตัว “คุณพราวเข้าไปนั่งรอด้านในครู่หนึ่งนะครับ ผมขออนุญาตโทร. หานายก่อน” ลูกน้องหนุ่มหันมาบอกหญิงสาวพลางเปิดประตูให้ พราวดาวพยักหน้ารับแล้วก้าวเข้าไปนั่งรอในรถตามที่เขาบอกไว้ “แฟรงค์นี่ตัวการเลย ไหนบอกจะมารับเองไง แล้วทำไมไม่โทร. มาบอกกันสักคำนะ” พราวดาวตั้งท่าจะโทร. หาแฟรงค์ด้วยความสงสัย กลับเป็นจังหวะที่ลูกน้องหนุ่มคนนั้นเปิดประตูก้าวเข้ามานั่งเบาะคนขับ เขาขยับกระจกมองหลังและจ้องมองพราวดาว “นายโอเคแล้วครับ นายบอกว่าประชุมเสร็จจะตามคุณพราวไปทันที และเขาบอกว่าห้ามโทร. รบกวนอีกเพราะกำลังประชุมกับผู้ถือหุ้นอยู่ครับ” “อ๋อ...แบบนี้นี่เอง แล้วร้านอาหารที่ว่าอยู่ตรงไหนเหรอ ใช่ร้านโปรดของแฟรงค์ไหม” เธอเอ่ยถามพลางหันมองรอบ ๆ ซึ่งรถกำลังเคลื่อนตัวออกมาจากลานจอดรถชั้นใต้ดิน พราวดาวดึงสายตากลับมามองลูกน้องหนุ่มซึ่งเขายังไม่ยอมตอบคำถามเธอ “ร้านใหม่ครับ” เมื่อได้คำตอบแล้วพราวดาวจึงพยักหน้าเข้าใจ เธอนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อและไม่รู้สึกเอะใจอะไร เพราะเมื่อก่อนแฟรงค์ก็ทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง ที่ให้ลูกน้องมารับเธอที่ห้อง “นา
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 53
บทที่ 53 ผิดแผน ความทรมานยังไม่สิ้นสุดเมื่อจู่ ๆ พราวดาวก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะและเจ็บหน่วงที่ท้องน้อยมากกว่าปกติ รับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไหลออกจากใจกลางความเป็นสาว แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดทำให้เธอดันตัวลุกขึ้นมาดูไม่ได้ และยิ่งขยับตัวแรงเท่าไร ความเจ็บนั้นยิ่งเพิ่มทวีคูณเรื่อย ๆ จนตอนนี้พราวดาวทำได้เพียงนอนเปล่งเสียงครางเบา ๆ เหมือนปลากำลังจะขาดอากาศหายใจตายอยู่บนเตียงเพียงลำพัง “เสี่ยจะเข้าไปตรวจของก่อนไหมครับ งานดีและสวยตามที่ส่งรูปให้ดูแน่นอน” เพิร์ลยกยิ้มมุมปากเมื่อเสี่ยร่างท่วมคู่ค้าแสยะยิ้มให้ “ฉันเชื่อใจนาย ของที่นายหามามีแต่ของดีทั้งนั้นแหละ” “อา...แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย” “เอาเงินมา” ลูกน้องเสี่ยนำกระเป๋าเงินสดมาส่งให้เพิร์ลกับพาย “ขอบคุณครับเสี่ย” “อืม ไปได้แล้ว” “เดี๋ยวสิครับ” “มีอะไร” “อย่ารุนแรงกับน้องเขามากนะครับ เดี๋ยวจะตายก่อน” “เออน่า” เพิร์ลกับพายกลับไปที่รถตัวเอง ส่วนเสี่ยเข้าไปหาพราวดาวในห้องที่เขาจะใช้เป็นสถานที่เริงสวาทคืนนี้ “คนสวย...
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 54
บทที่ 54 ชีวิตน้อย ๆ หมอพีทนั่งเป็นเพื่อนแฟรงค์หน้าห้องฉุกเฉิน ขณะที่แพทย์กำลังช่วยชีวิตพราวดาวอยู่ด้านในนั้น “ขอให้คุณพราวปลอดภัย...กูอยู่ข้างมึงเสมอนะเพื่อน” เขาโอบกอดแฟรงค์ไว้แน่น ในยามที่อ่อนแอแฟรงค์ก็เหมือนผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้มีพิษมีภัยใด ๆ เขาสัมผัสได้ถึงความรักความห่วงใยและความเสียใจจากแฟรงค์ สำหรับเขามันยังแปลกใหม่ เพราะตั้งแต่คบกับแฟรงค์มา เขาไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร และร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ความเจ็บปวดครั้งนี้พาความรู้สึกแฟรงค์จมดิ่งจนถอนตัวจากความเสียใจไม่ได้ แม้เขาจะพูดโดยไร้เสียงสะอื้น หากแต่น้ำตายังไหลออกมาไม่หยุดหย่อน กว่าสองชั่วโมงที่แฟรงค์นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน มันเป็นสองชั่วโมงที่ยาวนานไม่มีที่สิ้นสุด แกรก... ประตูห้องฉุกเฉินถูกผลักออกมาโดยพยาบาลสาว เธอเดินตรงมาหาแฟรงค์กับหมอพีทแล้วเอ่ยบอก “ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากเลยค่ะ และเลือดเราไม่เพียงพอ” “เอาเลือดผมไปได้ไหมครับ ผมเลือดกรูปเดียวกับพราว” แฟรงค์ผลุนผลันลุกขึ้นพร้อมกับยื่นแขนให้นางพยาบาล เธอหันมามองหน้าหมอพีทเล็กน้อย ก่อ
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 55
บทที่ 55 ท้อง วันต่อมา แฟรงค์เดินไปเปิดม่านรับแสงแดดอ่อน ๆ ในยามเช้าตรู่ของวันใหม่ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่เตียงผู้ป่วยอีกครั้งหนึ่ง “ตื่นได้แล้วครับคนสวย หลับนานแบบนี้ระวังหน้าบวมไม่สวยนะ” แฟรงค์กระซิบบอกพราวดาว แม้ว่าเธอยังคงหลับใหลเพราะฤทธิ์ยาที่หมอให้ไปเมื่อตอนตีห้าที่ผ่านมานี้ ก๊อก ก๊อก “นายครับ คุณนับดาวมาหาครับ” “อืม” แฟรงค์หยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูให้นับดาว “แฟรงค์...แกเป็นไงบ้างเนี่ย แล้วคุณพราวเป็นยังไงบ้าง” “โอเคแล้ว พราวยังไม่ฟื้นน่ะ” “ฉันเป็นห่วงแกนะ ได้ข่าวจากแดดดี้ก็รีบมาที่นี่เลย” “อืม...ขอบคุณนะที่ยังไม่ลืมกัน” “ลืมอะไร นี่เพื่อนแกนะ” นับดาวตีแขนแฟรงค์เบา ๆ ก่อนที่จะเดินอ้อมเตียงผู้ป่วยไปอีกฝั่งหนึ่งแล้วก้มมองพราวดาวที่นอนหลับตาพริ้ม “นอนหลับยังสวยอะ ไม่แปลกใจที่เพื่อนฉันรักเธอ” นับดาวคลี่ยิ้มแซวแฟรงค์ที่ยืนยิ้มอยู่กับที่ “รู้ไหมว่าตอนนี้ดาวกำลังจะได้เป็น...เป็นอะไรดีนะ เขาเรียกว่าอะไร” “ยังไง ไหนพูดมาดิ นายกั
Last Updated : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 56
บทที่ 56 เป็นกังวล พราวดาวตะเบ็งเสียงออกมาจนลืมว่าตนเองเจ็บอยู่ ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากแฟรงค์ “พราวกำลังท้องเหรอ” เธอขยับปากถามแฟรงค์เมื่อเรียกสติกลับมาได้แล้ว “นี่เราสองคนกำลังจะเป็นพ่อคนแม่คนเหรอ” “ใช่ มันเกิดขึ้นเร็วมาก แต่สัญญาจะเป็นพ่อและเป็นสามีที่ดี” “เดี๋ยวนะ ถามจริง...?” พราวดาวยังไม่อยากเชื่อเท่าไร เธอวางมือลงบนหน้าท้องตนเองเบา ๆ “อ๋อ...ประจำเดือนพราวไม่มา แล้วก็รู้สึกเพลีย ๆ ด้วย” เป็นเพราะแพ้ท้องแน่นอน เธอรู้สึกเพลียแถมยังง่วงนอนบ่อย “แต่แฟรงค์” “อะไร” แฟรงค์มองหน้าแฟนสาวอย่างรอคำตอบจากเธอ “พราวรู้แค่ว่าตอนที่ถูกจับตัวไปมันให้พราวกินยาปลุกเซ็กซ์ ลูกเราจะปลอดภัยใช่ไหม” “หมอบอกว่าลูกเราเกาะแน่นไม่หลุด แต่เรื่องนั้นเราคงต้องมาตรวจอีกทีหนึ่ง” “กลัว” “ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก ไว้ใจได้” “กลัวลูก...เป็นพิการอะ มันคงไม่มีผลต่อลูกเราใช่ไหม” “งั้นเราค่อยปรึกษาหมออีกทีหนึ่งแล้วกันนะ” “ค่ะ” “ตอนนี้นอนพักผ่อนก่อน โอ
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2 วันต่อมา แฟรงค์นั่งขัดสมาธิพับใบตองตามที่พราวดาวสั่ง ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆ ก็ปูเสื่อนั่งทำกระทงของตนเองอยู่ในสวน เพราะวันนี้เจ้านายจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก “เท” หนูพิ้งค์ยื่นดอกไม้ให้แล้วขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของเทนต์ ทำเอาแฟรงค์หยุดชะงักเหลือบตามองลูกน้องอย่างเอาเรื่อง “คุณหนูทำกระทงไหมครับ เดี๋ยวผมสอนพับกระทงนะ” เทนต์ไม่ได้มองเจ้านายและสอนคุณหนูพับใบตองทำกระทงเล็ก ๆ เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเรียกความสนใจจากเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดคนอื่นได้เป็นอย่างดี “หนูพิ้งค์อยู่กับเทนต์ก็ดีแล้วค่ะ แกจะได้ไม่ป่วนคนอื่น” พราวดาวห้ามแฟรงค์ที่ตั้งท่าจะเดินไปหาลูกสาว แต่กลับถูกพราวดาวรั้งตัวไว้ด้วยคำพูด “หนูพิ้งค์แกเป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ” “เฮ้อ...เรียบร้อยแล้วยังไง แฟรงค์ห่วงลูกมากอยู่ดี” “แฟรงค์ห่วงลูก หวงลูกอะได้ พราวไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่คนในบ้านเว้นไว้ได้ไหม อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็ช่วยเลี้ยงยายหนูมานะ” “คนในบ้านก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไร ยิ่งหนูพิ้งค์สนิทกับเทนต์มากแค่ไหนแฟรงค์ยิ่งไม่ชอบ” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วแน
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1 หนึ่งปีต่อมา กาลเวลาผ่านมาอย่างรวดเร็ว แต่ความรักของเขาและเธอยังคงสดใสเหมือนวันแรกที่คบกัน “หนูพิ้งค์อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวล้มคุณแม่ไม่โอ๋นะคะ” นางแบบสาวดุลูกสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน เธอวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน และได้หันมามองหน้าแม่เมื่อได้ฟังสิ่งที่แม่บอก “หนูจะให้เทโอ๋” เด็กน้อยที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไรตอบกลับแม่ ทำเอาพราวดาวอึ้งกินกับสิ่งที่ได้ฟัง “หนูไปเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะเนี่ย หนูพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะหนูพิ้งค์” “หนูจะไปหาเท” ว่าจบก็วิ่งหน้าตั้งจนปลายผมถักเปียสะบัดไปมาไปหาเทนต์ที่ห้องพักบอดีการ์ด เด็กน้อยมาแอบอยู่ที่ประตูห้องแล้วกวาดสายตามองหาคนที่จะมาหา เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วจึงวิ่งไปกอดขาเทนต์ไว้แน่นจนชายหนุ่มตกใจ “คุณหนูครับ เล่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าผมถือของมีคมอยู่จะทำยังไง” เทนต์ย่อเข่านั่งลงตรงหน้าหนูพิ้งค์แล้วลูบผมออกจากพวงแก้มแดงปลั่งจากการวิ่งมา เด็กน้อยยังอยู่ในอาการหอบหายใจเร็ว “ไปเย็งกัง” “ไม่เล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมทำงานอยู่” “เย็งกัน” ม
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 69 ตอนจบ
บทที่ 69 ตอนจบ หลายเดือนต่อมา “คุณหนูไม่เล่นนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อดุเอานะ” เทนต์ลูกน้องคนสนิทแฟรงค์กำลังดุคุณหนูตัวน้อยที่กำลังซนเดินเล่นรอบบ้าน วันนี้มีการนัดกินข้าวและประชุมใหญ่ของตระกูลโสภณ เขากับพี่เลี้ยงคุณหนูพิ้งค์อีกคนจึงต้องพาเธอออกมาเดินเล่นที่สวน เพราะบรรยากาศในห้องรับประทานอาหารไม่ค่อยดีเท่าไร “แอ๊ะ~” เด็กน้อยวัยหนึ่งขวบเดินเตาะแตะล้มบ้างไม่ล้มบ้าง เธอหัวเราะขบขันที่เห็นเทนต์วิ่งตามมาจับแล้วอุ้มขึ้นไปแนบอก “ปาปะ” “ไม่ใช่ครับ ไม่ปะป๋าครับ” เขาปัดเศษหญ้าออกจากตัวคุณหนูแล้วพาเธอเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง หนูพิ้งค์นั่งนิ่งฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางปรบมือแปะ ๆ เมื่อเทนต์ไกวชิงช้าไปมาเบา ๆ “ชอบเหรอครับ” “อื้อ~” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้วแหงนมองหน้าเขา หนูพิ้งค์ส่งสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มที่ทำเอาคนทื่อ ๆ แข็งกระด้างเป็นต้องโอนอ่อนและเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา “เท...” หนูพิ้งค์เอนตัวไปซบอกแกร่งอย่างออดอ้อนออเซาะ นิ้วน้อย ๆ เขี่ยแก้มเทนต์เบา ๆ พลางทำปากยื่น ๆ “คุณหนูจะเอาอะไรครับ” “หม่ำ ๆ กิงหม่ำ ๆ” “อา...นา
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 68
บทที่ 68 ความรัก ในช่วงชีวิตนางแบบคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าจะดังเป็นพลุแตก หรือดับอนาถไม่ได้เฉิดฉายอยู่ในวงการ แต่วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งทำให้เธอรู้ว่าบนโลกใบนี้เธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ยังมีเขาที่เป็นดั่งลมหายใจและทุก ๆ อย่างในชีวิต “ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลกันมา” พราวดาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างเอี้ยวหน้ามายิ้มให้คนรักซึ่งแฟรงค์ยืนโอบเอวเธออยู่ด้านหลัง มาเฟียหนุ่มกดปลายจมูกลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “หากไม่ใช่เธอ ฉันเองก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ชีวิตดำเนินไปในทางไหนมากกว่ากันระหว่างเป็นคนเลวกับเป็นคนดี แต่เพราะมีเธอ ชีวิตฉันถึงดีขึ้น เธอเองก็เป็นดั่งดวงใจของฉัน” “ปากหวานแบบนี้อยากให้พราวมีน้องให้หนูพิ้งค์เหรอคะ” แฟรงค์คลี่ยิ้มชอบใจกับคำถามเชิงหยอกล้อแฟนสาว แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงการเย้าหยอก แต่เขากลับรู้สึกดีจนต้องซุกหน้าลงกับไหล่พราวดาว หลบสายตาเธอด้วยความเขินอาย “อย่ามาพูดดีกว่า ในเมื่อไม่อนุญาตให้มีอะ” แฟรงค์เบะปากใส่พราวดาว เพราะเธอเป็นคนบอกเองว่าจะยังไม่มีลูกคนที่สองถ้าหนูพิ้งค์ยังไม่สองขวบ “จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากมีน้องนะ” แฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 67
บทที่ 67 ครอบครัว หลายเดือนต่อมา พราวดาวอุ้มลูกน้อยในวัยเจ็ดเดือนไปที่สวนหลังบ้าน เพราะคุณปู่คุณย่ารอเล่นกับหลานอยู่ที่นั่น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเลยมีการแลกของขวัญกันหน่อย “หลานปู่มาแล้ว” พอพิ้งค์ได้ยินเสียงคุ้นหู เธอก็กรีดร้องและดีดดิ้นดีใจที่เห็นหน้าปู่กับย่า “มาหาปู่มาลูก” คาร์ลลุกขึ้นมาอุ้มหลานสาวมาแนบอก พร้อมทั้งหอมแก้มหนูพิ้งค์ไปหนึ่งฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงมาก ๆ แม้ว่าพราวดาวจะไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขาตามที่พูดกันไว้ แต่ก็พาหลานสาวมาหาทุกวัน ทว่าความคิดถึงปู่กับย่าก็มีให้ทุกวันเหมือนกัน “แอ๊ะ~” หนูพิ้งค์ส่งเสียงอ้อแอ้มองหน้าปู่กับย่าด้วยรอยยิ้มสดใส เธอยกมือขึ้นมาลูบแก้มปู่แล้วซบหน้าลงกับบ่า “นี่หนูง่วงนอนเหรอเนี่ย หรือว่าอยากได้อะไรครับ” “พ่อไม่ต้องตามใจพิ้งค์เลย เดี๋ยวเอาแต่ใจ เสียนิสัยอีก” แฟรงค์รีบดักทางพ่อกับแม่ไว้ เพราะท่านทั้งสองเอาใจและตามใจหนูพิ้งค์เก่งพอ ๆ กับตามใจลูกสะใภ้ พราวดาวคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นปู่ย่าทำหน้าสลดเมื่อถูกลูกชายปรามไว้ “ความสุขของท่านค่ะ ให้แกทำเถอะ” “ไม่ได้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 66
บทที่ 66 ความสุข “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกน่าเพื่อน มึงออกจะหล่อ สูงยาวขาวตี๋แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากเข้าหา” หมอพีทหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกอย่างหนักแล้วหันมองหน้าแฟรงค์อย่างเหนื่อยหน่ายใจ “ก็ถ้าเป็นอย่างที่พูดก็ดีดิ กูเจอแต่คนไม่จริงใจ” “เออน่า ครั้งนี้ต้องเจอคนที่ดีแน่” “สองปีครั้งเนี่ยนะ” “เออ ดีกว่าไม่มีคนมาจีบแล้วกัน” “แหม...มึงมีเมียแล้วก็พูดได้ดิ กูยังไม่มี มันหายากเว้ย!” แฟรงค์หัวเราะขบขันกับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเพื่อนรัก “มีเมียไม่พอ ยังหลงลูกหลงเมียอีก” “ก็ธรรมดาไหมวะ” หมอพีทกลอกตามองบนกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ...มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคุณพ่อป้ายแดงขาโหดอย่างแฟรงค์หลงลูกหลงเมียมากแค่ไหนน่ะ” “ก็จริง ไม่กล้าเถียงเลย” แฟรงค์ยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงเดินออกมาด้านนอก “ทำอะไรกันครับ” แฟรงค์เดินไปหาพราวดาวแล้วโน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ “กำลังกินน้ำร้อนอยู่ค่ะ คุณแม่โทร. มาบอกให้พราวกินน้ำร้อนบ่อย ๆ แล้วเดี๋ยวอีกสิบห้าวันท่านจะมาหาและให้พราวอยู่ไฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 65
บทที่ 65 สุดหวง หลายวันที่พราวดาวพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก้าวเข้ามานั่งในรถซึ่งแฟรงค์อุ้มลูกขึ้นมานั่งก่อนแล้ว เธอชะโงกหน้ามองลูกน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแล้วพ่นลมหายใจออกยาว ๆ “หลับก็ดีค่ะ กลัวจะงอแงตอนนั่งรถ” “ลูกเราไม่งอแงขนาดนั้น” “ค่า~” เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วพักสายตาจนมาถึงคอนโด ปภัสสรและคาร์ลพูดกล่อมสองหนุ่มสาวอยู่หลายครั้งว่าให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่แฟรงค์กับพราวดาวก็ยืนยันว่าจะเลี้ยงหนูพิ้งค์เอง “มาแล้ว...หลานสาวป้าวิกกี้” วิกกี้รีบเดินเข้ามารับพราวดาวกับลูกน้อง “หนูพิ้งค์คนสวยของป้าวิกกี้ หนูถอดแบบพ่อมาเป๊ะเลยนะลูก” “เห็นไหม มีแต่คนว่าหนูพิ้งค์เหมือนผม” “ก็เหมือนคุณแฟรงค์จริง ๆ หนิคะ” “แล้วไม่เหมือนพราวบ้างเลยเหรอพี่วิกกี้” พราวดาวเบ้ปาก ทำหน้าบูดบึ้งใส่ผู้จัดการสาวที่เอาแต่ป้องปากหัวเราะขบขันกับแฟรงค์ “เหมือนค่ะ เหมือนที่เป็นผู้หญิง” “พี่วิกกี้อ่า...” “พาลูกขึ้นห้องก่อนดีกว่า” ว่าจบแฟรงค์ก็พาลูกสาวและเมียสุดที่
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 64
บทที่ 64 ฝึกสมาธิกับหนูพิ้งค์ หลายนาทีต่อมา พราวดาวถูกพาเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับลูกน้อยที่ถูกพยาบาลสาวเข็นตามเข้ามาทีหลัง แฟรงค์กับปภัสสรรีบเดินไปรับตัวเธอ “เป็นไงบ้างลูก” “เจ็บค่ะ” ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกไหนเท่าความเจ็บปวดแล้ว หลังจากงัวเงียอยู่นาน แฟรงค์ก็อุ้มลูกน้อยเดินมาหา “ดูซิ...คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูไหมคะ” ไม่ว่าเปล่า แต่เขายังย่อตัวลงพอให้พราวดาวได้เห็นหน้าลูกน้อย เธอคลี่ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาจับแขนแฟรงค์เบา ๆ “หนูพิ้งค์หน้าได้พ่อหมดเลยค่ะคุณแม่” “จริงลูก หน้าตาเหมือนไอ้ลูกตัวแสบของแม่หมดเลย” ปภัสสรเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วรับตัวหลานสาวมาอุ้ม เปลี่ยนกันเพื่อให้แฟรงค์ดูแลพราวดาว “แล้วคุณพ่อล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ “เดี๋ยวคงตามมาน่ะลูก ติดประชุมใหญ่” “อ๋อค่ะ” “พักผ่อนเถอะลูก” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหลับไปเลย ส่วนแฟรงค์กับแม่ก็นำตัวหนูพิ้งค์ไปให้พี่พยาบาลนำไปที่ห้องทารกแรกเกิด ไว้พราวดาวตื่นจะนำตัวลูกน้อยมาให้กินนมอีกทีหนึ่ง “ยินดีด้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 63
บทที่ 63 คุณพ่อป้ายแดง เข้าเดือนที่เก้า สัปดาห์สุดท้ายของการนับถอยหลังรอวันผ่าคลอด พราวดาวที่ตอนนี้ท้องใหญ่จนเดินเหินลำบากกว่าเดิมเดินมานั่งลงบนโซฟา ซึ่งแฟรงค์กำลังพับผ้าอ้อมเด็กใส่ตะกร้าเตรียมสำหรับไปโรงพยาบาล เธอมองเขาแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็แฟรงค์ยืนกรานว่าจะทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ซื้อของให้ลูกสาวและซักเสื้อผ้ารวมถึงตอนนี้ที่เขากำลังเตรียมของไปโรงพบาบาล “สนุกไหมคะ เห็นหยิบเสื้อลูกตัวไหนขึ้นมาก็อมยิ้ม” “สนุกและมีความสุขมากเลยละ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะรู้จักหน้าที่ตนเองมากขนาดนี้ สมองสั่งการอัตโนมัติเลยละพราว” เขาหันมาพูดกับคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แววตาเปล่งประกายบ่งบอกถึงความสุขที่เขาได้รับจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ “พรุ่งนี้ป้าหมอก็ให้หนูไปแอดมิตแล้วนะคะคนสวย เราจะได้เจอกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ” “อยากเจอใจจะขาดแล้วครับคนสวย อยากเห็นว่าหนูจะหน้าเหมือนใครมากกว่ากัน ระหว่างพ่อกับแม่” “ก็ต้องเหมือนนายอยู่แล้ว ตั้งแต่อัลตราซาวนด์แล้ว” “ก็ไม่รู้แหละ เผื่อออกมาหนูแกล้งพ่อทำให้พ่อดีใจ” “ไม่แกล้งหร
