Semua Bab มนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก): Bab 41 - Bab 50

องค์หญิงซีเหนียน หลังจากถูกเฉิงอ๋องปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย นางก็เอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง แม้ว่านางจะตกใจจนกระทั่งเข่าอ่อน ล้มลงต่อหน้าเขา เขายังไม่หันมาแลนางสักนิด เกิดอะไรขึ้น นี่เขาไปโดนสตรีผู้นั้นทำเสน่ห์มาอย่างนั้นหรือ เขาถึงได้ลุ่มหลงขนาดนี้ นางอยากจะเห็นนัก มันผู้ใดกัน ที่บังอาจมาแย่งผู้ชายกับนาง เห็นที งานเลี้ยงต้อนรับนางพรุ่งนี้ คงต้องจัดการสักหน่อยแล้ว“บ้าที่สุด เจ็บใจนัก ข้าจะต้องเอาท่านคืนมาให้ได้ พี่ลี่หมิง ท่านเป็นของข้า แค่ข้าคนเดียว”นางฉุนเฉียวอยู่ในห้อง จนกระทั่ง หน้าต่างห้องนางเปิดออก ลมพัดเข้ามา นางเดินไปปิดหน้าต่าง และ“เงียบ ข้ามาดี หากพระองค์ต้องการได้ท่านอ๋องคืน ต้องทำตามที่กระหม่อมพูด แต่พระองค์ จะกล้าหรือเปล่า” เงานั้นปล่อยนาง นางเห็นเพียงชุดดำๆ ในเงามืดในห้องเท่านั้น คนคนนี้ไปมาไร้ร่องรอย หากนางร้อง คงไม่มีใครช่วยนางทัน“เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอันใด แล้วข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร”นางบอกกับคนผู้นั้น และเขาก็ค่อยๆ เปิดหน้าออกมา“นี่ เจ้าเองเหรอ”เขาเอามือมาปิดปากนางเอาไว้“อย่าส่งเสียงดัง ข้ามาหาท่าน เพราะข้ามีข้อเสนอ”นางรับปาก พยักหน้า ให้เขาพูดต่อ“เจ้ามีอะไรก

ฟางซินแอ่นหลังเล็กน้อย จังหวะที่เฉิงอ๋องพรมจูบทั่วหลังของนาง เขาจับนางหันหน้ามา และรีบจูบนาง เขาจู่โจมเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกว่านางตื่นเต้นกว่าปกติ หรือน้ำนี่ร้อนเกินไปกันแน่ แต่ที่ร้อนกว่าน้ำในอ่างตอนนี้คือใจเขา เขาแทบจะทนไม่ไหว ยิ่งเห็นนางในอ่างน้ำแบบนี้ เขาจะอดใจไหวได้อย่างไร เขาค่อยๆ เลื่อนลงมาที่คอและไหล่ของนาง ก่อนที่จะชิมดอกบัวกลางอกของนาง นางส่งเสียงครางเบาๆ“อืออ ท่านอ๋อง เดี๋ยวคนได้ยินเพคะ อ๊ะ อย่าเพคะ”เขาเผลอเม้มปากเบาๆ ลงตรงและค่อยๆ ใช้ลิ้นชิมทีละส่วนมืออีกข้างของเขาล้วงลงไปข้างล่างอย่างเคยชิน ฟางซินดิ้นอย่างหมดทางหนีรอด นางบิดไปมาตามจังหวะที่เขาทำ“อ๊ะ อ๊าา ท่านอ๋อง อ๊า”เฉิงอ๋องไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เขากัดเบาๆ“เจ้าเรียกผิดนะน้องหญิง” เขาเตือนสตินาง ซึ่งตอนนี้แทบไม่มีสติเหลืออยู่แล้ว ตานางพร่ามัวไปหมด มือเขายังไม่หยุด และตอนนี้ลิ้นเขาเริ่มลงมืออีกแล้ว นางคงจะทนได้อีกไม่นานนัก“อ๊าา ท่านพี่ อ๊ะ ข้า ท่านพี่ ข้า ไม่ไหวแล้ว อ๊าา…” นางร้องออกมาสุดเสียง เขาต้องรีบผละจากหน้าอกนาง มาอุดปากนางไว้ด้วยจูบ เสียงนางดังเกินไปแล้ว ตัวนางเกร็งและกระตุกเบาๆ ในน้ำ เขาค่อยๆ เคลื่

ฟางซินวิ่งเข้าไปหานาง และปิดปากนางไว้“อย่าร้องนะเพคะ ที่นี่ไม่มีใคร หากพระองค์ร้อง คนที่เสียหายหนัก คือพระองค์เอง”ซีเหนียนคิดในใจ นี่น่ะหรือสตรีที่ลี่หมิงเลือก ก็ไม่เท่าไหร่ นางปัดมือฟางซินออก และเริ่มโวยวาย กรีดร้อง ฟางซินไม่อาจห้ามนางได้“ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยข้าที ช่วยด้วย”ทั้งทหารองครักษ์ แขกเหรื่อในงานส่วนหนึ่งวิ่งมาตามเสียง ฮ่องเต้และฮองเฮา เสด็จเข้ามาในห้อง นางกำนัลหาชุดคลุมชั่วคราวมาให้องค์หญิงและออกไป พร้อมสั่งให้องครักษ์ปิดประตูตอนนี้ในห้องมีองค์หญิงซีเหนียน ที่นั่งร้องไห้อยู่ มีฮองเฮานั่งตบหลังอยู่ข้างๆ องค์ชายเป่าหลงและคนในจวนสกุลลู่ทุกคน นางยังร้องไห้ไม่หยุด ฟางซินยืนกอดอก มองดูคนทั้ง 2“มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าเล่ามาซีเหนียน” ฝ่าบาทตรัสถามนาง“ข้า แค่เข้ามาเอาของเพคะ แล้วพี่ลี่หมิงตามเข้ามา เขาน่าจะเมาหรืออย่างไรไม่ทราบเพคะ แล้วเขาก็ แล้วเขาก็ ขืนใจข้า ข้าร้องแล้ว แต่เขา เขากลับ จูบข้าเพคะ แล้วก็ข่มเหงข้าเพคะ ฮือออ”นางร้องไห้ต่อ ฝ่าบาทและฮองเฮา ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน ตอนนี้ทุกคนมองมาที่ฟางซิน แต่หากนางยังยืนกอดอก มองดูองค์หญิงซีเหนียนอย่างไม่ไหวติง จินเยว่คิดว่านางคงช็อก

ฝ่าบาทเองก็ทรงทราบดีว่า ซีเหนียนไม่เหมาะจะอยู่ที่นี่ นางดื้อด้าน เอาแต่ใจตัวเองเกินไป เขามองหน้าฮองเฮา ซึ่งนางเองก็พยักหน้าให้ ฮองเฮาเองเป็นแม่ของแผ่นดิน นางให้ความยุติธรรมกับทุกคน ซีเหนียนแม้ไม่ใช่ธิดาของนาง แต่นางก็เอ็นดูซีเหนียน เนื่องด้วยป่วยตั้งแต่เด็ก แต่การกระทำของนางในวันนี้ ต่อไปก็ไม่มีใครรับประกันได้ว่า จะมีเรื่องปวดหัวอะไรมาให้อีกเท่าใด นางเองก็รับผิดชอบไม่ไหว“ซีเหนียน เจ้าไปเก็บของ อีก 2 วัน กลับแคว้นจ้าวทันที ไม่มีคำสั่ง ห้ามเข้ามาในเมืองหลวงอีกเป็นอันขาด” ฝ่าบาทตรัส“ไม่นะเพคะ เสด็จพ่อ ลูกไม่อยากกลับนะเพคะ ลูกจะอยู่กับเสด็จพ่อที่นี่เพคะ ไม่นะ เสด็จแม่ ช่วยทูลเสด็จพ่อทีเพคะ เสด็จแม่ ลูกรู้ผิดแล้ว ไม่ทำอีกแล้วเพคะ”“เจ้าจะกลับแคว้นจ้าวดีๆ หรือเจ้าอยากจะโกนหัวบวชชี แล้วไปเฝ้าสุสานบรรพชน เจ้าเลือกเอาเองก็แล้วกัน”พระองค์ยื่นคำขาด ตอนนี้ซีเหนียนช็อกจนล้มลงกับพื้น มองหน้าฝ่าบาท และไม่มีคำพูดหลุดออกมาอีกผลของแผนการนี้ เลวร้ายเกินไปที่นางจะรับได้ นางไม่มีแม้แต่ข้อแก้ตัวให้ตัวเอง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งๆ ที่เรื่องราวดูเหมือนจะเป็นไปตามแผนทั้งหมด แต่ทำไม แค่คำพูดของนางจิ้งจอกนี

วันนี้เป็นวันที่องค์หญิงซีเหนียน จะถูกส่งกลับไปแคว้นจ้าว ตามพระบัญชาของฮ่องเต้ อย่างน้อย ฝ่าบาทก็จะได้วางพระทัย การส่งองค์หญิงกลับไป อย่างแรกทำให้เหตุการณ์วันก่อนนี้สงบลงโดยเร็ว อีกอย่างคือนางจะได้สงบสติอารมณ์ และกลับไปรักษาสุขภาพของนางให้ดี พระองค์คิดว่าสิ่งที่ทำไป เป็นผลที่ดีสำหรับตัวองค์หญิงที่สุดแล้ว วันนี้นางขอให้ฝ่าบาท พระราชทานอนุญาตให้เฉิงอ๋อง มาส่งนางด้วยตนเอง ถือเป็นคำขอร้องก่อนที่นางจะจากไป ฝ่าบาทเลยอนุญาตเป็นกรณีพิเศษขบวนเสด็จขององค์หญิงเคลื่อนตัวออกจากวังหลวง เพื่อเดินทางกลับ ทางเรือ ซึ่งจะใช้เวลาสั้นกว่า และปลอดภัยกว่าทางบกมากนัก เพราะไม่ต้องระแวงเรื่องโจรภูเขาระหว่างเดินทางวันนี้เป็นวันที่เจียฟู่เฉิงเปิดร้านใหม่ ร้านผ้าไหม หงอี้ ฟางซินได้รับคำเชิญจากฟู่เฉิงแล้ว นางให้เด็กๆ ยกของขวัญตามนางมา ตอนนี้ถึงหน้าร้านแล้ว เจียฟู่เฉิงคอยอยู่หน้าร้าน“ฟางซิน ทางนี้ๆ เชิญเลย ๆ” เขาเดินมาหานาง พร้อมกับกล่าวทักทาย“ยินดีกับพี่ฟู่เฉิงด้วย ขอให้กิจการท่านรุ่งเรือง ค้าขายกำไรดี ตลอดไปนะเจ้าคะ นี่ของขวัญวันเปิดร้านจากข้าเจ้าค่ะ”นางสั่งเด็กยกไปส่งในร้าน“เกรงใจไปแล้ว คนกันเองทั้งนั้น