Semua Bab มนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก): Bab 51 - Bab 60

พวกเขาเตรียมสัมภาระ และอาวุธที่พอติดตัวได้ไปเท่าที่จำเป็น เมื่อทั้งหมดพร้อมแล้ว ทุกคนพร้อมออกเดินทาง ต้าหรงเห็นม้าวิ่งมา เขารีบแจ้งเฉิงอ๋องต้าหรง “ท่านอ๋อง รองแม่ทัพลู่มาพ่ะย่ะค่ะ”“พวกท่านจะแอบหนีข้าไป โดยไม่บอกข้าเลยหรือ” จินเยว่หยุดม้า“ขอโทษทีจินเยว่ พวกข้ารีบร้อนน่ะ เจ้าจะไปกับพวกเราด้วยหรือ” เฉิงอ๋องถามเขา“แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ นั่นน้องกระหม่อมทั้งคนนะ แล้วกระหม่อม ยังได้รับนี่มาด้วย”เขาถือสิ่งของมา 2 อย่าง อย่างแรกคือจดหมายฉบับหนึ่ง อีกอย่างคือ“กระบี่อาญาสิทธิ์ของฮ่องเต้”เฉิงอ๋องกับต้าหรงพูดพร้อมกัน“ใช่แล้ว รายละเอียดค่อยพูดกันวันหลัง ตอนนี้ รีบไปก่อนดีกว่า โจรชั่วนั่น ข้าอยากจะจับมาฆ่านัก”ถึงแม้เฉิงอ๋องเองจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีเวลาฟัง เขาเป็นห่วงฟางซินมากกว่าสิ่งใด ความปลอดภัยของนาง หากไอ้เลวเจียฟู่เฉิงนั่น คิดไม่ดีกับนาง เขาคง เขาจะฆ่ามันให้ตายคามือเขาเลยทีเดียว ว่าแล้วเข้าก็รีบควบม้าอย่างไว จนทุกคนเกือบจะตามไม่ทัน เขาลืมไปแล้วว่าใครเป็นคนนำทาง แต่ทุกคนก็เข้าใจความร้อนใจนี้ได้ ทุกคนเลยเร่งฝีเท้าม้าไปด้วยเช่นกันบนเรือเป่ยอี้ฟางซินขยี้ตาขึ้น และรู้สึกเวียนหัวนิดห

“จริงๆเรื่องนี้ หากให้เล่า ต้องย้อนไปเมื่อ 17 ปีก่อน ก่อนสงครามสร้างแคว้น ที่แคว้นจ้าว มีนักเรียนต่างแคว้นมาเรียน และนักเรียนที่โดดเด่น และน่าเกรงขาม เขามักจะอยู่กัน 4 คน ผู้คนมักเรียกพวกเขาว่า 4 เทพแห่งสงคราม 2 ใน 4 คนนั้น เกิดชอบพอผู้หญิงคนเดียวกัน นั่นคือ แม่ของเจ้า แต่สุดท้าย นางต้องแต่งเข้าไปเป็นสนมของฮ่องเต้แคว้นจ้าว ตามธรรมเนียมปฏิบัติที่ไม่อาจขัดได้”“จนถึงวันที่แคว้นเว่ยมีกบฏเกิดขึ้น พ่อข้าขอความช่วยเหลือจากท่านลุง และฮ่องเต้ เพราะเป็นสหายร่วมเรียนกันมา สงครามยืดเยื้อกันมาเกือบ 1 ปี กว่าสงครามจะจบลง 1 ใน 4 เทพ ตายในสนามรบ” “ตอนนั้นลุงข้า ตำแหน่งมหาอุปราชแคว้นจ้าว ช่วยฮ่องเต้หยางผิงจวิ้น ร่วมรบกับแคว้นฉินและพ่อข้า จากกบฏแคว้นเว่ย แม่เจ้า ไป๋ซู่เฟิง เป็นต้นเหตุแห่งเพลิงสงครามครั้งนั้น พวกกบฏแคว้นเว่ย ต้องการให้ส่งแม่เจ้า ไปเป็นสนมพวกมัน หรือไม่ ก็ต้องส่งมอบดินแดนให้มัน พ่อเจ้าไม่ยอม เลยทำสงครามกับพวกกบฏ” “แม่เจ้ารู้ดีว่าไม่อาจยั้งชีวิตเอาไว้ได้ นางคลอดเจ้าออกมาได้เพียง 7 วัน นางเลยไปพบท่านหมอตู้ หมอประจำกองทัพเฉิงตอนนั้น เพื่อขอร้องให้พาเจ้ากลับไปด้วย ยิ่งอยู่ไกลสงครามเท่าไหร

“เรารีบออกไปจากที่นี่ก่อน แล้วค่อยคุยกัน” เขาบอกนางและฝ่าออกไป ตอนนี้ต้าหรงและจีซูจัดการองครักษ์หน้าห้องไปแล้ว มีอีกชุดที่วิ่งออกมา เพราะรู้แล้วว่ามีผู้บุกรุก เฉิงอ๋องพาฟางซินบุกออกมา นางเห็นดาบวางอยู่ นางหยิบมาเพื่อป้องกันตัว ทีเดียว 2 อัน ไม่คิดว่าเรียนมาตั้งนาน พึ่งจะได้ใช้วันนี้เฉิงอ๋องไม่รู้มาก่อน ว่าคู่หมั้นเขาเก่งการใช้ดาบขนาดนี้ แถมเป็นการใช้ดาบคู่เสียด้วย มีอีกกี่เรื่องกันนะ ที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับนาง ตอนนี้ เขา 2 คนฝ่าออกไปจนถึงหน้าเรือแล้ว“องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ มีคนบุกขึ้นไปชิงตัวคุณหนูแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ฟู่เฉิงตกใจ แต่ซีเหนียนพึ่งจะทำหน้าไปได้ไม่ถึงครึ่ง เขาไม่สนใจซีเหนียน เขารีบวิ่งกลับไปที่เรือ ไม่ทันแล้ว ทั้งหมดฝ่าวงล้อมออกมาได้ และกำลังจะขึ้นม้าเพื่อหนี เขารีบสั่ง“ตามม้าพวกนั้นไป”แต่พวกเขาก็โดนคณะขององค์ชายเป่าหลงล้อมไว้ก่อน และพวกเขาก็ขี่ม้าไปยังฝั่งตะวันออก ที่นั่นมีกองทัพของแคว้นฉินอยู่ เฉิงอ๋องควบม้าวิ่งไป ตามมาด้วยองค์ชายเป่าหลง จินเยว่ ปิดท้ายด้วยต้าหรงและจีซูตอนนี้ฟู่เฉิง ส่งสัญญาณให้กองทัพของเขา ที่ซุ่มอยู่ ตามพวกเฉิงอ๋องไป เฉิงอ๋องรีบควบม้าไปให้เร็วที่สุด เขาเป็น

อี้หลิงเข้ามาซุ่มที่ห้องเก็บของ เขาฟังเสียงด้านบนเงียบแล้ว จึงแอบเดินเข้ามา เขาสืบรู้ห้องที่ขังฟู่เฉิงอยู่ โถงชั้น 2 ไม่มียามเฝ้าเลย น่าจะเฝ้าอยู่ด้านใน เขาคิด เขาตรงไปยังห้องที่เขาเห็นฟู่เฉิงถูกนำตัวเข้าไป และ“อย่าขยับ เดินไปเงียบๆ” จินเยว่ ซึ่งรอเขาอยู่แล้วตามแผนที่ท่านอ๋องวางไว้ เขาไม่ได้ต้องการชีวิตคนเหล่านี้“ท่านอ๋องคาดการณ์ถูกว่าจะมีคนมาช่วยท่าน ยังมีคนที่ภักดีต่อท่านอยู่นะ องค์ชาย” จินเยว่พูด ระหว่างที่ต้าหรงมัดอี้หลิงไว้กับเสา“องค์ชาย โปรดอภัย”เขาบอกฟู่เฉิง“ไม่เป็นไร ข้าปลอดภัยดี พวกเขาไม่ทำร้ายพวกเราหรอก” ฟู่เฉิงบอกกับอี้หลิง“ขออภัยด้วย ข้าต้องมัดท่านไว้ก่อน แต่หากถึงเมืองหลวงแล้ว ข้ารับรองว่า พวกท่านจะถูกปล่อยตัวอย่างปลอดภัย หลังจากที่เข้าเฝ้าฮ่องเต้แล้ว” “ฟังพวกเขาเถอะ กลับเมืองหลวงแล้วค่อยว่ากัน” ฟู่เฉิงบอก ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออก หลังจากฟางซินยิงเขาแล้ว ส่งแค่คนมาทำแผลให้เขา และมัดเขาไว้ จากนั้นเขาไม่เคยพบหน้านางอีกเลย นางคงตัดขาดจากเขาจริงๆ คิดแล้วก็น่าขำ เขาต้องการครอบครองนาง แต่ลืมคิดถึงจิตใจนาง หากเขาได้นางมาครอบครองจริง จะมีความสุขจริงๆ หรือไม่ ในเมื่อหัวใจ

ทุกคนในห้อง ตกใจกับคำพูดของแม่ทัพลู่ แม้แต่ฟางซิน และ เฉิงอ๋องเอง ก็ตกใจ ตกลง นางเป็นลูกของผู้ใดกัน หรือที่องค์ชายรู้ จะผิดทั้งหมด ฟางซินคิดอะไรไม่ออกแล้ว เฉิงอ๋องมองหน้านาง ตอนนี้รู้สึกเป็นห่วงสภาพจิตใจของสาวน้อยในอ้อมกอดเขายิ่งนัก เขาควรจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี“องค์ชาย ใครเป็นคนเล่าเรื่องนี้ ให้พระองค์ฟังพ่ะย่ะค่ะ” เขาถามฟู่เฉิง“เสด็จลุงของข้า เป็นคนเล่าให้ข้าฟัง” เขาตอบแม่ทัพลู่ไป เขาเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก“หึ เขาเองก็ไม่รู้เรื่องจริงเหมือนกัน จริงๆ แล้ว ทุกคนก็ไม่มีใครรู้มาก่อน ตัวข้าเอง ก็มารู้เอาวันที่ข้ารับเลี้ยงฟางซินเช่นกัน”เขาค่อยๆ พูด“ท่านพ่อ ท่านหมายความว่าอย่างไร ซินเอ๋อ เป็นลูกของท่านกับสาวใช้มิใช่เหรอ ตามที่ท่านเคยบอก แล้วตกลง เรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่” จินเยว่เริ่มสับสน" 17 ปีก่อน หลังจากที่สงครามสงบลง หลังจากที่แม่ทัพเฉิงอี้ สิ้นชีพในสนามรบนั้น หมอตู้ หมอประจำจวนสกุลเฉิง อุ้มเด็กมาหาข้า 1 คน เป็นทารกเพศหญิง และบอกข้าว่าทั้งจวนเฉิงตอนนี้ไม่มีผู้ดูแล คุณชายยังเล็ก และกำลังอยู่ในวัยศึกษา เจ้าและลี่หมิงตอนนั้น กำลังศึกษาอยู่ที่แคว้นจ้าว ที่นั่น สงครามไปไม่ถึง“หม