All Chapters of มนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก): Chapter 31 - Chapter 40

รถม้าจอดหน้าหอจันทรา ฟางซินลงจากรถม้า นางเดินเข้าหอจันทราไป ไม่ชำเลืองมองเขาแม้แต่น้อย รอบนี้นางคงโกรธมากจริงๆ แต่นั่นเป็นการเข้าใจผิด ทำไมนางต้องลงโทษเขาขนาดนี้ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะให้เขาอธิบายด้วยซ้ำ ความอดทนเขาเองก็มีจำกัด แค่ขี่ม้าตามรถม้าของนางวันนี้ ก็เกินพอแล้ว เขารอไม่ได้อีกแล้ว เพราะเจ้าคนแซ่เจีย ชอบมาดักรออยู่แถวนี้ สักพักนางก็ออกมาพร้อมกับชุนเอ๋อ เขารีบเดินเข้าไปหานาง“เจ้าเสร็จธุระแล้วใช่หรือไม่”“คือข้า ยัง ว๊าย ท่านอ๋อง”นางรีบตีมือเขา เขาหันกลับมาสั่ง“ชุนเอ๋อ เจ้ากลับจวนไปก่อน ข้ามีธุระกับคุณหนูของเจ้า ฝากบอกท่านลุงลู่ด้วยว่าข้าจะพานางกลับไปส่งเอง” นางบอกชุนเอ๋อ และพาฟางซินเดินมาที่ม้า“ท่านจะพาข้าไปไหน ท่านอ๋อง หยุดเดี๋ยวนี้นะ ท่านอ๋อง”นางไม่คิดว่าท่านอ๋องจะทำอะไรอีก นางหนีรอดมา 1 คืนแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรอีก จนเดินมาถึงม้าของเฉิงอ๋อง“ท่านอ๋องเพคะ ท่านอย่าบอกว่า ว๊าย”นางตกใจ เฉิงอ๋องไม่รอนางพูดอะไร ก็อุ้มขึ้นม้า และเขาก็ขึ้นตามมา และพาขี่ออกไปจากตลาด ผ่านย่านการค้า กำลังจะออกนอกประตูเมือง นางสงสัย“ท่านอ๋อง นี่ท่านจะไปไหนเพคะ นี่เราจะออกนอกเมืองแล้วนะเพคะ”นาง

ห้องหนังสือ"ท่านลุงขอรับ เรื่องนี้ ท่านพอจะทราบที่มามั้ยขอรับ ตอนนี้ข้าส่งคนไปสืบแหล่งที่มาอยู่ แต่ข่าวกระจัดกระจาย จนจับต้นตอของข่าวไม่ได้เลยขอรับ"แม่ทัพลู่เดินวนไปมา เป็นครั้งแรกที่เฉิงอ๋องเห็นท่านลุงเป็นกังวลขนาดนี้“รอบนี้ ลุงก็จนปัญญา ข้าให้คนไปหาเช่นเดียวกัน แต่ก็พบปัญหาเดียวกับเจ้า รอบนี้ คนลงมือ ตั้งใจปล่อยข่าวให้กระจาย ที่นึก 1 ข่าว หลายข่าวมาปนกัน ยากจะจับตัวต้นเหตุได้”“แต่ข้าไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ ตำแหน่งอ๋องของข้าไม่ได้มีผลกับการแต่งตั้งพระชายา ข้าไม่สนใจข่าวลือพวกนี้” เฉิงอ๋องกล่าวกับแม่ทัพลู่“ข้าเองก็ไม่ได้สนข่าวลือพวกนี้ ท่านอ๋อง เรื่องชาติกำเนิดน่ะ แค่ข้าบอกว่าฮูหยินรองรับนางเป็นลูก เรื่องมันก็จะง่ายขึ้น แต่เรื่องนี้ เหมือนมีคนจงใจปล่อยข่าว เกี่ยวกับมารดาของนางออกไป นั่นเท่ากับว่า ต้องการเล่นงาน…. นางโดยตรง”แม่ทัพลู่เป็นกังวลเรื่องนี้ มากกว่าข่าวลืออื่นๆ ที่ออกมา ซึ่งมีผลกับเขาน้อยมาก เขาสามารถสยบข่าวลือเรื่องอื่นๆ ได้โดยง่าย แต่เรื่องชาติกำเนิดของฟางซินนั้น“นายท่านขอรับ ในวังส่งคนมา ให้ท่านเข้าเฝ้าเป็นการด่วนขอรับ” ข่าวถึงในวังแล้วหรือ ไวเกินกว่าที่ข้าคิด แม่ทัพลู่

วันนี้เป็นอีกวันที่ทั้งเมืองหลวงคึกคัก เนื่องจากในวังหลวง จัดงานเลี้ยงส่งคณะทูตที่มาเยือนจากแคว้นต่าง ๆ เนื่องในพระราชพิธีวันคล้ายวันพระราชสมภพขององค์ฮ่องเต้ หงซูลี่ จวนแม่ทัพลู่เองก็ถูกเชิญเข้าไป ด้วยเหตุผล 2 ประการ คือ ร่วมส่ง และสังเกตการณ์คณะทูตแคว้นต่างๆ และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ตั้งใจให้ลู่หนิงเซียน กับ องค์ชายรัชทายาทแคว้นหาน ได้พบกัน เพื่อตกลงเรื่องงานสมรสเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี 2 แคว้นลู่หนิงเซียนปกติแล้ว เป็นคนที่ใส่ใจในการแต่งตัว นางมันจะประโคมเครื่องประดับที่สวยหรู ชุดเสื้อผ้าไปงานเลี้ยง ทุกครั้งนางจะสั่งตัดใหม่เป็นพิเศษ นั่นเพื่อให้ทุกคน มองว่านางสวยที่สุด แต่สำหรับงานนี้ นางแทบจะไม่สนใจเลยว่า จะแต่งตัวแบบไหน อย่างไร กลายเป็นว่า ฮูหยินใหญ่ เป็นคนจัดการเตรียมให้นางหมดทุกอย่าง ตั้งแต่หัวจรดเท้า“นี่ท่านแม่จะรีบนำลูกใส่พาน ไปถวายองค์ชายต่างแคว้นหรืออย่างไรเจ้าคะ ถึงได้ลำบากจัดเตรียมสิ่งเหล่านี้ไว้เสียมากมาย”นางมองดูเครื่องประดับ เสื้อผ้าที่ตัดใหม่อย่างพิถีพิถัน รวมไปถึง น้ำอบ และชุดประทินโฉมชุดใหม่ ที่มาวางไว้ในห้องนาง พร้อมกับสาวใช้อีก 4 คน ที่เตรียมจะแต่งตัวให้นาง“วันนี้เ

“น้อมส่งฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” หมิงอี้เป่าหลง“น้อมส่งฝ่าบาทเพคะ” หนิงเซียนทั้งคู่มองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง เป่าหลงจึงกล่าวขึ้น เพื่อทำลายความเงียบ“ข่าวว่าบุตรีแม่ทัพลู่ เป็นหญิงงามอันดับ 1วันนี้ข้าพบว่า ท่าน งดงามเกินคำชมเหล่านั้นมากนัก” เขากล่าวชม“องค์ชายกล่าวเกินไปเพคะ หม่อมฉันเพียงสตรีธรรมดาทั่วไปเพคะ”นางพูดอย่างเหนียมอาย นางคิดว่าองค์ชายเป่าหลงเองก็ดูงดงาม ไม่ต่างกับท่านอ๋อง ที่สำคัญ เป็นถึงองค์รัชทายาท ที่จะขึ้นครองพระราชบัลลังก์ ยังไงเสีย นางก็มีแต่ได้กับได้ ทั้งตำแหน่ง ทรัพย์สมบัติ และตำแหน่งแม่ของแผ่นดิน ยังไงก็เหนือกว่าพระชายาอ๋อง“องค์ชายมาที่แคว้นฉินสักพักแล้ว เป็นอย่างไรบ้างเพคะ ชอบที่นี่หรือไม่เพคะ” นางถาม“ที่นี่อากาศดี ผู้คนเป็นมิตร สตรีก็งดงาม อาหารอร่อย ข้า ถูกใจยิ่งนัก”เขาบอกหนิงเซียน นางถึงกับอาย และยิ้มตอบให้องค์ชาย“แต่อีกไม่กี่วัน องค์ชายก็ต้องเสด็จกลับแล้วมิใช่หรือเพคะ”นางเอ่ยถาม“เป็นดังที่คุณหนูเข้าใจ”เขาตอบกลับอย่างสุภาพ“เรียกหม่อมฉันว่าหนิงเซียนก็ได้เพคะองค์ชาย เสียดายที่รู้จักองค์ชายช้าไป หากมิเช่นนั้น หม่อมฉันจะได้พาองค์ชาย เที่ยวรอบๆ เมืองหลวงเพคะ”หนิงเซ

รถม้าเคลื่อนมาถึงจวนแม่ทัพลู่แล้ว เฉิงอ๋องปลุกฟางซินให้ตื่น นางตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ“เจ้าเดินไหวหรือไม่ ให้ข้า พยุงเจ้าไปส่งที่เรือนดีไหม” “ไม่ต้องหรอกเพคะ หม่อมฉันไม่เป็นไร เดี๋ยวชุนเอ๋อก็มารับ นี่ดึกมากแล้ว พระองค์รีบกลับไปพักเถอะเพคะ”นางบอกเขา ระหว่างที่เขา พยุงนางลงจากรถม้า“งั้น พรุ่งนี้ หากเสร็จธุระจากในวังแล้ว ข้าจะแวะมาหาเจ้านะ”“เพคะ กลับไปพักผ่อนเถอะเพคะ” นางบอก พร้อมกับได้ยินเสียงชุนเอ๋อเดินออกมารับนาง“ชุนเอ๋อมาแล้ว พระองค์ไม่ต้องห่วงเพคะ” นางกำชับเขา“เจ้าเดินเข้าไปเถอะ รอเจ้าเดินไป เดี๋ยวข้าจะกลับ”เขาบอกนาง ฟางซินเลยเดินเข้าจวนไปพร้อมกับชุนเอ๋อ เขาเลยกลับขึ้นรถม้า เพื่อจะกลับจวนวันต่อมาฟางซินกำลังจัดหาของขวัญสำหรับวันเปิดร้านให้กับเจียฟู่เฉิงในวันอีก 4 วันข้างหน้า นางเตรียมเครื่องหอมชุดใหญ่ และกำยานอีก 2 ชุด เพื่อประดับร้านของเขา สิ่งนี้น่าจะเหมาะกับร้านผ้าไหมของเขา ก่อนที่ชุนเอ๋อจะมาแจ้งว่า“คุณหนูเจ้าคะ ท่านอ๋องมาเจ้าค่ะ” นางแจ้งฟางซิน“เจ้าให้เด็กเตรียมชา และของว่าง แล้วตามข้าไปที่สระบัวกลางสวนทีนะ”ฟางซินสั่งชุนเอ๋อ ก่อนที่จะเก็บของ และเดินออกไปพบท่านอ