"องค์ชายแฝดพี่ จิงฮวนมีเรื่องอยากถาม"ยืนประจันหน้ากับลี่หลง ที่ยืนใช้กรรไกรแต่งกิ่งตัดกิ่งบอนไซ หน้าตาเฉย“ข้ากับเจ้า ..เราสองคน อย่าได้ข้องแวะกันเลย”ลี่หลงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ทำไม”ตอแยไม่เลิก“ไม่มีสิ่งใดที่ต้องอธิบายกับเจ้า”จิงฮวนขมวดคิ้ว“องค์ชายแฝดพี่จงเกลียดจงชังอะไรจิงฮวนนักหนา แค่อยากถามว่าวันนั้น ที่จิงฮวนติดในห้องลับองค์ชายแฝดพี่เป็นคนไปพบจิงฮวนใช่หรือไม่”ในความทรงจำ ที่เลือนรางเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นนั้นเอง จิงฮวนเหมือนกับเห็นร่างสูงของลี่หลง เดินจากไป มันรบกวนจิตใจจิงฮวนไม่น้อย องค์ชายแฝดพี่ ...จำได้ติดตาแต่พอตื่นมา กลายเป็นแฝดน้องเช่นนั้นหรือจิงฮวนคิดว่าดูไม่ผิดไปอย่างแน่นอน แล้วจะคำเรียกว่าจิงฮวนน้อย...ที่มีเพียงลี่หลงที่มักจะเรียกจิงฮวนแบบนี้หลางหลาง ไปเอาคำพูดแบบนี้ มาจากหลงหลงแน่นอน“ไม่.. ข้าเห็นปิงปิงวิ่งอยู่ที่ หน้าตำหนักร้อยดาว แล้วก็เห็นลี่หลางเดินเข้าไปในห้องลับจึงอุ้มขันทีปิงปิงไปนอนเจ้าก็รู้ว่าขัาไม่สนใจผู้ใด นอกจากขันทีปิงปิง”จิงฮวนเหล่ตามอง พูดมากผิดปกติ แสดงว่าโกหกหลบตาต่ำแสดงว่าพูดไม่จริง“ดี เช่นนั้นจิงฮวนเห็นทีจะต้องยกสุราอาหารไปคารวะองค์ชายแฝดน้องเสี
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25 Baca selengkapnya