All Chapters of ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อเวลาผ่านไป บ้านใหญ่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่ฉงชิ่งแล้ว ส่วนบ้านเหอในหมู่บ้านโจวนั้นปิดเอาไว้อย่างแน่นหนา พี่ชายใหญ่โจวได้กลับมาทำงานในกองทัพอีกครั้งหลังรักษาตัวจนหายดี แต่เหอเสี่ยวหงไม่รู้ว่าเขาอยู่ตำแหน่งอะไร เป็นเพราะอาของเธอที่แนะนำหลานเขยให้เข้าทำงานด้วยโจวมี่นั้นไม่ได้มาด้วย เพราะเหอเสี่ยวหงไม่ให้มา แต่พี่ชายรองของหล่อนจะกลับไปหาสองสามเดือนครั้ง และยังให้เงินอีกครั้งละเกือบร้อยหยวนโจวเหวินหลงกับบรรดาอาของเหอเสี่ยวหงหาที่อยู่ใหม่อยู่หลายเดือนจึงได้มา เป็นอาคารสองชั้นสามคูหา ลักษณะเป็นเหมือนตึกแถว อยู่กึ่งกลางระหว่างสถานีตำรวจกับกองทัพทหารบกเหอเสี่ยวหงเลือกอยู่ตรงกลาง ส่วนบ้านใหญ่อยู่ทางซ้าย อาสามอาสี่อยู่ด้วยกันทางขวา ค่าเช่าตกเดือนละสี่สิบกว่าหยวนรวมกันเป็นร้อยกว่าหยวน เจ้าของตึกบอกว่ามันเป็นตึกแถวที่ไม่ค่อยมีคนอยากจะมาเช่า เพราะมันดูน่ากลัว เขาจึงไม่กล้าปล่อยเช่าราคาแพง และยิ่งมาเช่าทั้งสามคูหาจึงได้เช่าในราคาที่ถูกเป็นพิเศษหน้าตึกมีลานแล้วก็รั้วเหล็กกั้นไว้ ห่างจากบ้าน ตึก และอพาร์ตเมนต์อื่นเป็นลี้ ข้าง ๆ ก็เป็นป่าไม้ แต่เหอเสี่ยวหงคิดว่าที่นี่ทำเลดีมาก ในอนาคตหากพวกเธอยังอ

ชาเฮยเซ่อเป็นชาที่คุณย่าของเหอเสี่ยวหงชอบดื่มมาก เป็นใบชาที่มีกลิ่นฉุน มีสีดำที่ไม่น่าดื่ม และยังมีรสชาติขม แต่คุณย่าในตอนที่เหอเสี่ยวหงได้ไปยังอนาคตนั้นกลับชอบดื่มเป็นอย่างมากตอนเด็ก ๆ คุณย่าจะชอบเล่าเรื่องใบชา แล้วก็จะสอนให้เหอเสี่ยวหงชงชา โดยที่ใบชาเฮยเซ่อเป็นชาแรกที่คุณย่าสอน เริ่มตั้งแต่ปลูกต้นชา เก็บใบชา ล้างตากแห้ง หรือแม้กระทั่งวิธีการเก็บ ก่อนจะนำมาชงเป็นน้ำชาเหอเสี่ยวหงที่ชงชาครั้งแรกถูกคุณย่าสอนชงชา เธอจึงอยากจะชิม จิบไปได้หนึ่งอึก เหอเสี่ยวหงถึงกับอ้วกออกมาเธอยังจำตอนที่คุณย่าที่หัวเราะจนน้ำตาไหลได้ พอหัวเราะเสร็จก็ชงให้เธอชิม รสชาติที่คุณย่าชงกับเธอชงนั้นเทียบกันไม่ติดเลยคุณย่าเล่าให้ฟังว่าตอนเด็ก ๆ ด้วยความที่มีพี่น้องเยอะ ที่บ้านก็ไม่ได้มีเงิน หากอยากกินอะไรต้องอดทนเอา เพราะแค่ซื้อข้าวก็แทบจะไม่เหลือแล้ว ใบชาในอดีตถ้าเป็นชาดีราคาก็แพง แต่ถ้าเป็นชาไม่ดีก็จะราคาถูก วันหนึ่งที่บ้านได้ใบชามาจากคนที่เอาชามาแจก เขาบอกว่าชาชนิดนี้ที่ไร่เขาไม่ต้องการ พี่น้องหลายคนต่างแย่งชิงใบชาที่ได้คนละไม่กี่ใบ ที่เคยเห็นพวกคุณหญิงคุณชายดื่ม พวกเขาอยากจะดื่มด้วยแต่มันก็ทำให้หลายคนทิ้งชาไ

เหอเสี่ยวหงเตรียมของคาวกับของหวานไว้หลายอย่างในวันนี้ ถึงคนจะไม่ได้เยอะเหมือนร้านข้าง ๆ ที่กำลังทำพิธีวันนี้เหมือนกัน เหอเสี่ยวหงก็ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะครอบครัวของสหายก็สิบกว่าคนแล้ว วันนี้ต้านีไม่ได้มาด้วยเพราะต้องอยู่กับครอบครัวอีกฟากของเมือง อีกอย่างได้ข่าวว่ากำลังตั้งท้องอ่อน ๆ เหอเสี่ยวหงจึงไม่ให้มาน้ำชานั้นเหอเสี่ยวหงไม่ได้ชงไว้ ถึงเวลาค่อยชงก็ได้โจวเหวินหลงเชิญซินแสมาทำพิธีต่าง ๆ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงในการเปิดร้านเพราะไม่เคยเปิด เหอเสี่ยวหงก็ไม่รู้เช่นกันพอถึงเวลาทำพิธีทุกคนก็ออกมาช่วยกัน ซินแสทำพิธีต่าง ๆ เสร็จก็เกือบจะเที่ยงแล้ว จากนั้นซินแสก็กลับเพราะเห็นว่าต้องไปที่อื่นต่อทุกคนเข้ามาอวยพรครอบครัวเหอสายรองให้ขายดิบขายดีเหอเสี่ยวหงเชิญทุกคนนั่งโต๊ะ ก่อนจะให้เหล่าลูกสาวเอาอาหารออกมาเสิร์ฟอาหารจานเนื้อจานแรกคือสันนอกหมูย่างเกลือ จานที่สองเป็นเป็ดนึ่ง ไก่ดำตุ๋นแล้วก็ผัดเครื่องในไก่จานผักก็มีผัดผักรวม ผักนึ่งส่วนของหวานเหอเสี่ยวทำขนมไข่ พายผลไม้รวม เค้กไข่ มันเชื่อม โต๊ะในร้านน้ำชาอันที่จริงมันเป็นโต๊ะนั่งสี่คน แต่เหอเสี่ยวหงเอามาต่อกัน โต๊ะแรกเป็นของสามี สหายแล้

สามสาวกลับเข้ามาพร้อมกับจางเปาหลง เหอเสี่ยวหงจึงแนะนำจางเปาหลงกับเสี่ยวยวี่ให้รู้จักกัน ก่อนจะพากินข้าวมื้อกลางวันกินเสร็จเหอเสี่ยวหงก็ไล่ลุงกับหลานขึ้นไปพัก ส่วนเธอกับลูกสาวแล้วก็ว่าที่ลูกเขยนั่งเล่นกันอยู่ที่โต๊ะ ทุกคนกำลังช่วยกันเช็ดทำความสะอาดกาน้ำชาและจอกน้ำชาจริง ๆ หลังจากเก็บโต๊ะมาก็จะล้างเลยเพราะกลัวจะเป็นคราบ แต่หลังจากปิดร้านเหอเสี่ยวหงก็จะเอาออกมาล้างและเช็ดให้แห้งอีกรอบ เช็ดเสร็จก็จะคว่ำไว้บนโต๊ะ วันต่อมาก็จะเช็ดทำความสะอาดอีกรอบก่อนเปิดร้าน ถึงขั้นตอนจะเยอะเหอเสี่ยวหงก็ยังคงทำตลอด“เป็นยังไงบ้างจ๊ะเปาหลง เราจะทำงานเต็มตัวหรือหางานใหม่” เหอเสี่ยวหงถามว่าที่ลูกเขย“น่าจะต้องหางานใหม่ครับ เพราะเหมือนจะมีคนเข้ามาทำงานแทนไปแล้ว”จางเปาหลงทำงานอยู่ที่บ้าน เขาคัดลอกหนังสือให้กับโรงเรียนหรือบางครั้งก็จะทำแบบฝึกหัดให้ ทำมาตั้งแต่เรียนจบ จนไม่กี่วันก่อนจางเปาหลงเอางานไปส่งทางโรงเรียน ครูใหญ่บอกจะเปิดรับครูอัตราจ้าง เขาสามารถเข้าไปสมัครได้เพราะจะไม่ได้จ้างให้คัดหนังสือแล้วซึ่งจางเปาหลงปฏิเสธ ก่อนหน้านี้เขาทำมาตลอดก็ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไร พอตอนนี้จะเปิดรับก็เปิดโดยไม่ได้บอกอะไรล่

การสอบเข้ามหาวิทยาลัยในครั้งนี้ เหอเสี่ยวหงมีเวลาติวหนังสือเพิ่มเติมให้เด็ก ๆ เดือนกว่า เพราะฉะนั้นภาษาอังกฤษเหอเสี่ยวหงจึงต้องเข้มงวดมากกว่าวิชาอื่น ๆระหว่างการติวตลอดเดือน ลูกของสหายคนอื่น ๆ ก็เข้ามาติวด้วยในบางครั้ง อาจจะเพราะไม่ได้มาติวตลอดทุกวัน ความรู้จึงขาด ๆ หาย ช่วงจะสอบจึงไม่มีใครมาอีกเลยยกเว้นจางเปาหลงที่ตอนนี้มีร้านเป็นบ้านหลังที่สองเหอเสี่ยวหงย้ายเข้ามาอยู่ตึกใหม่แล้ว เพราะจะได้ไม่ต้องเทียวขึ้นลงหลายครั้ง จางเปาหลงก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่ตึกร้านน้ำชา ที่ตอนนี้ปิดร้านอยู่แทน ซึ่งเหอเสี่ยวหงเป็นคนบอกให้ย้ายเข้ามาพักเอง จริง ๆ ตอนแรกก็จะให้เข้ามาพักตึกเดียวกันก็ได้แหละ แต่ร้านน้ำเต้าหู้ข้าง ๆ จะนินทาเอาได้ เหอเสี่ยวหงขี้เกียจจะฟังอีกประมาณสองอาทิตย์ก็จะให้เข้าไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย หากมีคะแนนที่โดดเด่นอาจได้เข้ามหาวิทยาลัยใหญ่ ๆ ยิ่งมีคะแนนดีมหาวิทยาลัยที่หวังจะเข้าก็มีโอกาสมากสอบเสร็จสามารถส่งเอกสารเลือกมหาวิทยาลัยไปทางมหาวิทยาลัยได้เลย หลังจากตรวจสอบเสร็จแล้วสามารถเข้ามหาวิทยาลัยนั้นได้ก็จะมีเอกสารตอบกลับมา เหอเสี่ยวหงไม่ได้บังคับให้เด็ก ๆ ต้องเข้าคณะหรือมหาวิทยาลัยไหน เธอให้