All Chapters of ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60: Chapter 21 - Chapter 30

สามวันผ่านมานี้เหอเสี่ยวหงไม่ได้ทำอาหารที่มีเนื้อเลย วันนี้หิมะหยุดตกและคาดว่าจะตกหนักในตอนกลางคืน ตอนนี้มีเพียงลมหนาวเท่านั้น จึงคิดจะเข้าอำเภอเพื่อตบตาว่าไปซื้อของ“พี่สะใภ้ใหญ่ วันนี้ฉันจะเข้าอำเภอ” เหอเสี่ยวหงบอกในขณะที่กำลังเก็บถ้วยจานของบ้านรองให้ลูกสาวเอาไปล้าง“อากาศเย็นขนาดนี้ เธอยังจะไปอีกหรอ” สะใภ้ใหญ่ถามถึงแม้ว่าหิมะจะหยุดตกในช่วงเช้าแบบนี้มันไม่ได้หมายความว่าตอนบ่ายจะไม่ตก และตอนนี้ลมหนาวก็เย็นมาก“เด็ก ๆ ไม่ได้กินเนื้อเลยค่ะช่วงนี้” เหอเสี่ยวหงตอบ“มันจะมีเนื้อเหรอ” สะใภ้ใหญ่สงสัยเพราะช่วงนี้เป็นฤดูหนาวที่คนส่วนมากจะรวมตัวกันอยู่ภายในบ้านเพื่อที่จะลดอาการหนาว หากเป็นไปได้ไม่มีใครอยากออกไปข้างนอกหรอก“พอดีฉันจะให้สหายหาให้ค่ะ” เหอเสี่ยวหงกำพันผ้าพันคอไหมพรมที่เธอถักอยู่เอ่ยบอก“เธอพอจะสั่งเผื่อพี่ได้หรือเปล่า?” สะใภ้ใหญ่ยิ้มบ้านใหญ่ของหล่อนก็มีเนื้อตากแห้งเช่นกันเพียงแต่มีไม่กี่ชั่งผิดกับบ้านรองที่มีเป็นร้อย ๆ ชั่ง และหล่อนเห็นว่าเหอเสี่ยวหงจะไปอำเภอจึงฝากซื้อด้วย“ได้ค่ะ แต่น่าจะแพง” เหอเสี่ยวหงไม่ปฏิเสธราคาของในฤดูหนาวแพงกว่าในฤดูอื่น ๆ เกือบเท่าตัวของบางอย่างแพงกว่

ช่วงเย็นเหอเสี่ยวหงลุกมาทำกับข้าว ส่วนโจวเหวินหลงเข้าไปคุยกับพี่ชาย เพราะโจวเหวินหลงกลับมาทำให้ต้องเพิ่มจำนวนหุงข้าวและจำนวนอาหาร อย่างปกติเหอเสี่ยวหงจะหุงข้าวครึ่งชั่ง วันนี้เหอเสี่ยวหงหุงข้าวเกือบสองชั่ง เหอเสี่ยวหงจะหุงข้าวกินกับผัดเนื้อหมูใส่มันฝรั่งหลังจากที่จุดไฟหุงข้าวแล้วเหอเสี่ยวหงก็ปอกเปลือกมันฝรั่งหลายลูก จากนั้นนำมาหั่นเป็นแว่น ๆ ก่อนจะหั่นเป็นตาราง มันจะได้เป็นชิ้นเล็ก ๆ นำไปล้างด้วยเกลือให้สะอาด แล้วนำไปต้มไม่ต้องต้มให้สุกมาก เพราะหากผัดแล้วมันจะไม่เละและสุกพอดี เอาหมูออกมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำเกือบชั่งล้างด้วยเกลือก่อนจะหาอะไรมาปิดไว้ เพราะยังไม่ได้ผัดตอนแรกเหอเสี่ยวหงคิดจะทำอาหารจานเดียวก็เปลี่ยนใจ เธอหยิบหัวไชเท้ากับแครอทในห้องออกมาอย่างละห้าหัวก่อนจะปอกเปลือกออก ขูดเป็นฝอยเหมือนที่เคยเอาไปดองแต่รอบนี้จะนำมาผัด ขูดเสร็จก็ล้างแช่น้ำไว้ ตักมันฝรั่งที่ถูกต้มออกมาพักในน้ำเย็น กว่าข้าวจะสุกมันก็น่าจะพร้อมผัดแล้วแอ๊ดดดเหอเสี่ยวหงหันไปมองประตูที่ถูกเปิดออกก่อนจะเรียกสะใภ้ใหญ่เข้ามาในครัว“จะทำกับข้าวเหรอ เข้ามาสิเตาว่างพอดีค่ะ” เหอเสี่ยวหงบอกสะใภ้ใหญ่เพราะสามีของเธอเข้าไปค

หลายวันที่ผ่านมาหิมะตกหนักมากกว่าจะหยุดตกก็เข้าสิบกว่าวันได้แล้ว ช่วงบ่ายของวันนี้หิมะที่ตกหนักหลายวันก็หยุดลง เหอเสี่ยวหงกับโจวเหวินหลงจึงพากันออกมาดูรอบ ๆ บ้าน เผื่อมีตรงไหนเสียหายจะได้รีบซ่อม ยังมีสะใภ้ใหญ่อีกคนที่ออกมาช่วยเก็บกวาดลานหน้าบ้านเหอเสี่ยวหงกับสะใภ้ใหญ่ช่วยกันกวาดพวกหิมะ ใบไม้ที่ตกทับพื้นลานหน้าบ้านออก หิมะเริ่มละลายไปแล้วบ้างส่วนมันจึงไม่ได้กวาดอะไรมากมาย ส่วนโจวเหวินหลงไปซ่อมหลังคาหลังบ้านที่ชำรุด“ไม่รู้วันไหนหิมะจะตกอีก” สะใภ้ใหญ่บ่นเพราะหิมะตกครั้งนี้ลากยาวหลายสิบวัน การออกมาตักน้ำหรือต้องใช้น้ำมันจึงลำบากมาก ๆเป็นโจวเหวินหลงที่ต้องออกมาตักน้ำให้ และวันหนึ่งไม่ได้ตักแค่ครั้งเดียว เป็นแบบนี้อยู่หลายวันจนโจวเหวินหลงที่ต้องตากหิมะบ่อย ๆ เพิ่งจะหายป่วยไม่กี่วันนี้เอง“ใช่ค่ะ กลัวมันจะตกมาอีกครั้ง” เหอเสี่ยวหงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“อารองหายแล้วหรือ” สะใภ้ใหญ่ถามเหอเสี่ยวหงที่ตักหิมะใส่กะละมัง หิมะพวกนี้จะเอาไปทิ้งนอกบ้านเพราะเวลาละลายหมด น้ำจะได้ไม่ขัง“อ่า ใช่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงตอบ“เฮ้อ ปีนี้หนาวกว่าทุกปีเลย หากเป็นเหมือนเมื่อก่อนเราคงไม่รอดกันแล้ว” สะใภ้ใหญ่ที่กวาดใบ

เป็นเวลามากกว่าสามวันที่โจวเหวินหลงพาเธอกับลูกขึ้นรถไฟไปฉงชิ่ง ซึ่งระหว่างทางก็มีซาลาเปากับทอดเนื้อแห้งที่เหอเสี่ยวหงทำมาเป็นอาหารระหว่างเดินทาง วันนี้เข้าวันที่สี่พอดีกับที่รถไฟถึงปลายทางแล้วโจวเหวินหลงปลุกเหอเสี่ยวหงกับลูกที่นอนอยู่ในตู้นอนรถไฟ แล้วถือเอากระเป๋าห้าหกใบมาสะพายกับถือเอาไว้ก่อนเดินนำออกจากสถานีรถไฟ“ตอนนี้เริ่มมืดแล้วรถไม่มีให้เราใช้ คงต้องเดินไป” โจวเหวินหลงหันมาบอกกับเหอเสี่ยวหงที่กำลังจับมือลูกสาว“ที่พักอยู่ไกลไหมคะ?” เหอเสี่ยวหงถามก่อนจะอุ้มลูกสาวคนเล็กขึ้นเพราะหล่อนง่วงนอนมาก“ถัดจากตรงนี้ไปไม่ไกลครับ” โจวเหวินหลงตอบ“เดินไปเถอะค่ะ” เหอเสี่ยวหงว่าก่อนจะยื่นมือจับแขนลูกสาวคนรอง“ไปกันเถอะเด็ก ๆ” โจวเหวินหลงจูงมือลูกสาวคนกลางโดยที่มือของโจวอู๋นีจับมือของโจวเอ้อร์นีนำหน้าเหอเสี่ยวหงไปสองข้างทางที่เหอเสี่ยวหงเดินไปมีร้านค้าของรัฐอยู่หลายร้าน มีทั้งของกิน ของใช้ หรือแม้กระทั่งเสื้อผ้า เยอะกว่าที่อำเภอหลายเท่าตัว ที่นี่พัฒนากว่าที่บ้านเยอะมาก เหอเสี่ยวหงมองสามีเดินเข้าไปในซอยข้างสถานีตำรวจ ก่อนจะปล่อยมือให้ลูกสาวคนรองเดินนำหน้าเพราะโจวลิ่วนีหลับเธอจึงต้องใช้อีกมือประ

เหอเสี่ยวหงไม่ตอบเธอนึ่งซาลาเปาต่อ อันไหนที่สุกแล้วเธอก็เก็บใส่กล่องไว้ เหอเสี่ยวหงนึ่งซาลาเปากับเกี๊ยวกว่าจะเสร็จก็เกือบชั่งโมงได้ เพราะมันมีจำนวนมาก หลังจากที่เก็บใส่กล่องแล้วเหอเสี่ยวหงก็ยกเข้าไปเก็บไว้ในห้องโดยที่มีโจวเหวินหลงช่วยหลังจากนั้นโจวเหวินหลงก็ไปตักน้ำมาใส่ถังใบใหญ่ที่เหอเสี่ยวหงให้เขาไปหามาให้ เป็นถังที่เอาไว้ล้างจานกับอาบน้ำ เพราะเหอเสี่ยวหงคิดว่าลูกสาวยังเด็กเกินไปไม่ควรให้อาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะ กว่าจะเดินกลับมาถึงบ้านอากาศที่หนาวจะทำให้เด็ก ๆ เป็นไข้ได้ ซึ่งโจวเหวินหลงก็เห็นด้วยกับเธอและยังให้เธออาบน้ำอยู่ที่บ้านอีกด้วยระหว่างที่รอโจวเหวินหลงไปตักน้ำมาให้เหอเสี่ยวหงก็ทำกับข้าวรอ จริง ๆ แล้วมันไม่จำเป็นต้องทำอีกเพราะมีซาลาเปากับเกี๊ยวอยู่แล้วแต่เหอเสี่ยวหงอยากให้กินน้ำซุปร้อนๆ ๆ ด้วยจึงคิดที่จะทำน้ำซุปกระดูกหมูที่ใส่สามชั้นลงไปด้วย ไหน ๆ ก็จะบอกโจวเหวินหลง เธอเลยไม่ต้องการที่จะซ่อนอีกกว่าโจวเหวินหลงจะหิ้วน้ำใส่ถังจนเต็มเหอเสี่ยวหงก็ต้มน้ำซุปเสร็จ เธอเรียกเด็ก ๆ ออกมากินซาลาเปากับเกี๊ยวพร้อมน้ำซุปกระดูกหมูคนละชาม หลังจากอิ่มกันแล้วเหอเสี่ยวหงก็พาเด็ก ๆ ไปอาบน้ำ เนื