All Chapters of ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60: Chapter 11 - Chapter 20

ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วและอีกไม่กี่วันที่โจวมี่จะต้องกลับเข้าไปทำงานในอำเภอ หนึ่งอาทิตย์มานี้ ช่วงเช้าทุกคนจะพากันไปเก็บฟืนมาไว้ใช้ ส่วนแปลงผักนั่นกำลังเตรียมดินอยู่จึงต้องพักในส่วนนี้ไปห้องครัวเก่าที่ตอนนี้กลายมาเป็นห้องเก็บฟืนนั้นมีขนาดกว้าง ไม่มีโต๊ะหรือเตียงในห้องจึงทำให้ห้องครัวกว้างมากฟืนที่อยู่ในห้องเก็บฟืนถูกฟันเป็นท่อนวางซ้อนกันจนเต็มไปหมด ระหว่างที่เข้าป่าไปเก็บฟืน เหอเสี่ยวหงยังได้โสมคนอีกหลายร้อยต้น ยังมีเห็ดหลินจืออีกหลายร้อยดอกเช่นเดียวกันเห็ดหลินจือถูกนำไปล้างแล้วผ่าตากแดดเกือบครึ่ง ส่วนที่เหลือเธอเก็บเข้ามิติ โสมคนก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่จะล้างแล้วนำไปตากแดดตั้งแต่ขุด ล้าง ผ่า ตากแดด และเก็บเป็นเหอเสี่ยวหงทำเองทั้งหมดไม่ให้ใครช่วยเลยส่วนไก่ป่าทั้งสองตัวเหอเสี่ยวหงเห็นว่ามันออกไข่วันละหลายฟองจึงปล่อยมันไว้และให้อาหารอย่างพวกมะละกอสุกในมิติ ไม่ก็ข้าวขาว ผสมกากผลไม้หรือพวกเปลือกข้าวเด็ก ๆ ก็ยังคงเรียนหนังสือจากเหอเสี่ยวหง ตอนนี้โจวเอ้อร์นีนั้นท่องตัวอักษรได้แล้วแต่ยังเขียนผิดนิดหน่อยส่วนโจวซานนีอ่านและเขียนตัวอักษรได้เก

ชาวบ้านหลายคนกำลังเกี่ยวข้าวธัญพืชที่เหลืออีกไม่กี่วันก็จะเสร็จอยู่เกือบห้าสิบคน ข้างหลังคนเก็บเกี่ยวข้าว จะมีคนเกี่ยวกอข้าวและบางคนกำลังเก็บเอารวงข้าวไปตากบนลานข้างบน บางส่วนก็นำไปตากที่หน่วยผลิตข้าง ๆ แปลงนาจะมีพวกธัญพืชอยู่อีกหลายแปลง อย่างถั่วลิสง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองหรือถั่วดำก็มีชาวบ้านเกือบยี่สิบคนกำลังเก็บเกี่ยวหมู่บ้านโจวเป็นหมู่บ้านกลาง ๆ ไม่เล็กและไม่ใหญ่เกินไป มีบ้านมากกว่า 100 หลัง มีคนอาศัยอยู่เกือบพันคน แต่เป็นหน่วยผลิตอันดับหลัง ๆ ของกลุ่มคอมมู เพราะว่าได้ผลผลิตน้อยมากในแต่ละการเก็บเกี่ยว นอกจากจะต้องแบ่งผลผลิตให้กับคนในหน่วยแล้ว ยังต้องแบ่งให้กองกลางอีกมากกว่าครึ่ง! ทำให้ผลผลิตที่น้อยอยู่แล้วน้อยขึ้นไปอีกพอถึงเวลาแบ่งธัญพืชนอกจากจะไม่เพียงพอต่อแต่ละบ้านแล้วยังไม่เหลือให้ซื้ออีก แต่ปีนี้ต่างออกไป เห็นว่าผลผลิตของปีนี้ได้มากกว่าปีที่แล้วหลายสิบเท่า ‘โอ้! จักรยาน! สะใภ้รองบ้านโจวมีจักรยาน!’‘โอ๊ย จับทีฉันจะเป็นลม!’‘หล่อนได้จักรยานมาจากใคร’‘ใช่ ๆ&rs

เหอเสี่ยวหงปั่นจักรยานถึงบ้านก็เปิดประตูรั้วบ้านเมื่อปั่นมาจอดลานหน้าบ้านแล้วก็กลับไปปิดประตูไว้เพราะหากคนมาจะได้ไม่เดินเข้ามาได้เพราะสะใภ้ใหญ่ต้องดูแลลูกสาวของน้องสาวสามีวันนี้เหอเสี่ยวหงจึงไม่ได้เรียกมาช่วยยกของเข้าบ้านส่วนเด็ก ๆ ก็คงอ่านหนังสือทบทวนกันอยู่ โดยเฉพาะกับโจวลิ่วนีที่เธอยังไม่อยากให้เรียน แต่เธอก็ไม่สามารถห้ามได้จึงปล่อยให้เรียนรู้ไป เหอเสี่ยวหงนำกระปุกไปเก็บในห้องเย็บผ้าเพราะห้องของเธอไม่สามารถเก็บได้แล้ว นำผักกาดและผักกวางตุ้งใส่กะละมังไว้ วันนี้เธอจะดองผัก ส่วนขิงหัวไชเท้า แตงกวา แครอทเธอจะดองเมื่อดองผักใบเขียวทั้งสองเสร็จนำผลไม้ ขนม และนมเข้าไปเก็บในตู้ที่ห้องของเธอ ส่วนของสดนั้นเอาเก็บใส่มิติก่อนเพราะของจะเสียเอาได้เหอเสี่ยวหงนำผักไปแกะออกแล้วล้างที่ละใบให้สะอาด จากนั้นวางผักใส่กะละมังและนำไปตากแดด รอให้ใบเฉาหลังจากนั้นจะเอามาดองกว่าผักจะเฉาเหอเสี่ยวหงจึงไปเติมของว่างให้เด็ก ๆ นำน้ำเย็น ๆ ใส่แก้วและขวดเก็บอุณหภูมิอย่างละหนึ่ง บัวหิมะ 3-4 ลูกปอกเปลือกและหั่นเป็นแว่นใส่จาน เค้กมะพร้าวจิ๋ว 1 ก้อน และคั้นน้

ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเหอเสี่ยวหงขายสบู่มีรายได้มากกว่าหมื่นหยวน! ทั้งที่ให้โจวมี่ขายให้ ทั้งที่ออกไปขายที่ตลาดมืดเอง เรียกได้ว่าเธอเป็นเศรษฐีในยุคนี้เลยก็ว่าได้ ส่วนน้องสาวสามีก็ได้รับส่วนแบ่งไปเกือบพันหยวน ต่อชีวิตพวกเธอได้อีกหลายปีเลยทีเดียวช่วงนี้เข้าฤดูหนาวแล้วโชคดีจริง ๆ ที่เหอเสี่ยวหงเตรียมตัวมาตั้งแต่เนิ่น ๆ เพราะอากาศเย็นเร็วมาก ปกติปลายเดือนตุลาอากาศจะเย็นแต่ยังไม่มากเนื้อตากแห้งของเหอเสี่ยวหงมีหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหมู สามชั้น อกไก่ ยังมีกระดูกไก่ที่ถูกเหอเสี่ยวหงเลาะออกมาจากไก่ป่า 5 ตัวที่เหลือจากที่ได้มาจากป่าส่วนเห็ดหลินจือแดงกับโสมคนเหอเสี่ยวหงก็ยังไปหามาเรื่อย ๆ จนได้หลายร้อยชั่งทั้งสดและแห้ง เมื่อมันแห้งแล้วเหอเสี่ยวหงได้แบ่งออกมาหลายชั่งเพราะจะบดสมุนไพร นำเห็ดหลินจือแดงกับโสมคนไปคั่วในกระทะ จากนั้นนำไปบดให้เป็นผงเก็บไว้ในกระปุกเล็กที่เหอเสี่ยวหงได้มาจากคุณลุงคนนั้นอีกเป็นพันกระปุกและยังมีที่สั่งมาอีกหลายพันกระปุก นอกจากนี้ยังมีขิงด้วยที่เหอเสี่ยวหงจะทำไว้ชงในฤดูหนาวสองอาทิตย์ก่อนเริ่มมีลมหนาวเข้ามาเหอเสี่ยวหงได้ไปหาฟืนมาเพิ่มอีกเยอะมากเพราะกลัวว่าฟืนจะไม่พอ

‘สะใภ้ใหญ่โจว!’‘สะใภ้โจว!’‘มีใครอยู่ไหม?’‘สะใภ้รอง!’‘บ้านโจวมีคนอยู่ไหม!’‘ไม่มีคนอยู่เหรอ?’เสียงเอะอะวุ่นวายหน้าประตูรั้วที่อยู่ห่างจากลานบ้านไม่ไกลดังขึ้นต่อเนื่อง ในขณะที่เหอเสี่ยวหงกับสะใภ้ใหญ่ที่กำลังจะเปลี่ยนจากถักไหมพรมมาเป็นเย็บผ้าต้องออกไปดู“มีอะไรกัน”เหอเสี่ยวหงเปิดประตูรั้วพลางยืนมองชาวบ้านเกือบสิบคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน“โอ้! โจวจือหยวนกลับมาแล้ว"“ลูกชายใหญ่บ้านรองโจวกลับมาแล้ว”“สามีเจ้ากลับมาแล้วสะใภ้ใหญ่โจว”“ใช่ ๆ”“อาจือหยวนกลับมาแล้ว”“เขาบาดเจ็บด้วยนะ!”“ใช่! ผ้าพันแผลเต็มเลย”“สามีฉันกลับมาแล้ว!” สะใภ้ใหญ่อุทานเรื่องที่สามีหล่อนบาดเจ็บไม่มีใครรู้มากนักเพราะนางหลี่ซือกลัวเสียหน้าจึงบอกให้ลูกสะใภ้กับหลานสาวเงียบปากไว้ แม้กระทั่งญาติผู้ใหญ่ในตระกูลโจวก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ จึงมีหลายคนที่ไม่เข้าใจการกระทำของนางหลี่ซือ“ใช่”“เขาบาดเจ็บกลับมาด้วย”“แผลใหญ่มาก”“พี่ชายใหญ่โจวอยู่ที่ไหน” เหอเสี่ยวหงถามเพราะเรื่องที่พี่ชายใหญ่โจวบาดเจ็บบ้านโจวรู้จักกันหมดผ่านจดหมายของสหายพี่ชายใหญ่โจว ทำให้ไม่ได้แตกตื่นนักเพราะสหายพี่ชายใหญ่โจวบอกว่าไม่ร้ายแรงเท่าไร แต่ก็ไม่สามารถเข้