Share

บทที่24 ข่าวร้าย

last update Last Updated: 2025-02-23 03:06:06

หลายวันที่ผ่านมาหิมะตกหนักมากกว่าจะหยุดตกก็เข้าสิบกว่าวันได้แล้ว ช่วงบ่ายของวันนี้หิมะที่ตกหนักหลายวันก็หยุดลง เหอเสี่ยวหงกับโจวเหวินหลงจึงพากันออกมาดูรอบ ๆ บ้าน เผื่อมีตรงไหนเสียหายจะได้รีบซ่อม ยังมีสะใภ้ใหญ่อีกคนที่ออกมาช่วยเก็บกวาดลานหน้าบ้าน

เหอเสี่ยวหงกับสะใภ้ใหญ่ช่วยกันกวาดพวกหิมะ ใบไม้ที่ตกทับพื้นลานหน้าบ้านออก หิมะเริ่มละลายไปแล้วบ้างส่วนมันจึงไม่ได้กวาดอะไรมากมาย ส่วนโจวเหวินหลงไปซ่อมหลังคาหลังบ้านที่ชำรุด

“ไม่รู้วันไหนหิมะจะตกอีก” สะใภ้ใหญ่บ่น

เพราะหิมะตกครั้งนี้ลากยาวหลายสิบวัน การออกมาตักน้ำหรือต้องใช้น้ำมันจึงลำบากมาก ๆ

เป็นโจวเหวินหลงที่ต้องออกมาตักน้ำให้ และวันหนึ่งไม่ได้ตักแค่ครั้งเดียว เป็นแบบนี้อยู่หลายวันจนโจวเหวินหลงที่ต้องตากหิมะบ่อย ๆ เพิ่งจะหายป่วยไม่กี่วันนี้เอง

“ใช่ค่ะ กลัวมันจะตกมาอีกครั้ง” เหอเสี่ยวหงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“อารองหายแล้วหรือ” สะใภ้ใหญ่ถามเหอเสี่ยวหงที่ตักหิมะใส่กะละมัง หิมะพวกนี้จะเอาไปทิ้งนอกบ้านเพราะเวลาละลายหมด น้ำจะได้ไม่ขัง

“อ่า ใช่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงตอบ

“เฮ้อ ปีนี้หนาวกว่าทุกปีเลย หากเป็นเหมือนเมื่อก่อนเราคงไม่รอดกันแล้ว” สะใภ้ใหญ่ที่กวาดใบ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่25 เรื่องราวที่น่าตกใจ

    เหอเสี่ยวหงที่กำลังคัดหนังสืออยู่ก็ได้รับข่าวร้ายจากสามีว่าปู่โจวเสียชีวิตแล้ว จากหลังคาถล่มที่บ้านใหญ่เมื่อคืนนี้ โจวเหวินหลงจึงมาบอกเธอก่อนจะกลับไปช่วยทางนู้นจัดการซ่อมแซมบ้าน ส่วนย่าโจวก็บาดเจ็บแต่ไม่ถึงชีวิต แต่ก็เจ็บหนักอยู่บ้างเหอเสี่ยวหงทำเพียงพยักหน้ารับรู้ที่สามีบอกแต่ไม่ได้พูดตอบรับอะไร ก่อนจะบอกให้สามีระวังตัว“ดูแลตัวเองด้วยนะคะ มันอาจถล่มอีกรอบ” เหอเสี่ยวหงบอกสามีโจวเหวินหลงพยักหน้ารับก่อนจะปั่นจักรยานกลับไปที่บ้านใหญ่โจวอีกรอบ เขากลับมาเพื่อมาบอกข่างภรรยาเฉย ๆ จึงมาเพียงครู่เดียวเพราะโจวเหวินหลงมาบอกแค่เหอเสี่ยวหง เธอจึงต้องไปเคาะประตูบอกบ้านใหญ่แทน เพราะยังไงพี่ชายใหญ่โจวก็เป็นลูกชายคนโตของบ้านรองโจวส่วนเหอเสี่ยวหงเธอเป็นหลานสะใภ้ จริง ๆ แล้วเธอควรจะไปกับโจวเหวินหลงด้วยแต่มันเป็นฤดูหนาว เขาจึงไม่ให้เธอไปด้วยเหอเสี่ยวหงเข้าครัวไปนวดแป้ง เธอจะนวดแป้งทำซาลาเปากับเกี๊ยวไว้กินมื้อเย็น ส่วนไส้เหอเสี่ยวหงจะนำเนื้อหมูแห้งไปทุบก่อนจะนำมาผัดกับผักกาดดองทำเป็นไส้ จริง ๆ แล้วเหอเสี่ยวหงอยากเอาซาลาเปาในมิติออกมาเลยแต่เพราะมีโจวเหวินหลงอยู่ด้วย เหอเสี่ยวหงที่ยังไม่อยากให้โจวเหวิ

    Last Updated : 2025-02-23
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่26 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

    เป็นเวลามากกว่าสามวันที่โจวเหวินหลงพาเธอกับลูกขึ้นรถไฟไปฉงชิ่ง ซึ่งระหว่างทางก็มีซาลาเปากับทอดเนื้อแห้งที่เหอเสี่ยวหงทำมาเป็นอาหารระหว่างเดินทาง วันนี้เข้าวันที่สี่พอดีกับที่รถไฟถึงปลายทางแล้วโจวเหวินหลงปลุกเหอเสี่ยวหงกับลูกที่นอนอยู่ในตู้นอนรถไฟ แล้วถือเอากระเป๋าห้าหกใบมาสะพายกับถือเอาไว้ก่อนเดินนำออกจากสถานีรถไฟ“ตอนนี้เริ่มมืดแล้วรถไม่มีให้เราใช้ คงต้องเดินไป” โจวเหวินหลงหันมาบอกกับเหอเสี่ยวหงที่กำลังจับมือลูกสาว“ที่พักอยู่ไกลไหมคะ?” เหอเสี่ยวหงถามก่อนจะอุ้มลูกสาวคนเล็กขึ้นเพราะหล่อนง่วงนอนมาก“ถัดจากตรงนี้ไปไม่ไกลครับ” โจวเหวินหลงตอบ“เดินไปเถอะค่ะ” เหอเสี่ยวหงว่าก่อนจะยื่นมือจับแขนลูกสาวคนรอง“ไปกันเถอะเด็ก ๆ” โจวเหวินหลงจูงมือลูกสาวคนกลางโดยที่มือของโจวอู๋นีจับมือของโจวเอ้อร์นีนำหน้าเหอเสี่ยวหงไปสองข้างทางที่เหอเสี่ยวหงเดินไปมีร้านค้าของรัฐอยู่หลายร้าน มีทั้งของกิน ของใช้ หรือแม้กระทั่งเสื้อผ้า เยอะกว่าที่อำเภอหลายเท่าตัว ที่นี่พัฒนากว่าที่บ้านเยอะมาก เหอเสี่ยวหงมองสามีเดินเข้าไปในซอยข้างสถานีตำรวจ ก่อนจะปล่อยมือให้ลูกสาวคนรองเดินนำหน้าเพราะโจวลิ่วนีหลับเธอจึงต้องใช้อีกมือประ

    Last Updated : 2025-02-25
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่27 จินหนานไช่

    หลายวันที่ผ่านมาโจวเหวินกลับเข้าไปทำงานก่อนกำหนดวันลาหมด ซึ่งโจวเหวินหลงแลกวันลาให้สหายไป เหอเสี่ยวหงที่ไม่ต้องทำอะไรก็คัดหนังสือให้ลูกสาว โดยที่ระหว่างรอหนังสือที่คัดเหอเสี่ยวหงให้เด็ก ๆ เขียนอักษรที่จำได้ใส่สมุดให้ดูเพราะวันนี้สมุดของโจวลิ่วนีเสร็จ เหอเสี่ยวหงก็มีเวลาไปทำสวนในพื้นที่เหลือใช้หลังบ้านสักที โดยที่เหอเสี่ยวหงให้โจวเหวินหลงหาของมาให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว หลังจากปล่อยให้เด็ก ๆ คัดหนังสือ เหอเสี่ยวหงก็เริ่มพรวนดิน แต่ก่อนมันจะมีหญ้าแต่แม่บ้านมาตัดออกให้แล้วดินที่ไม่ได้ทำอะไรมานานมันแข็งมากเหอเสี่ยวหงจึงต้องใช้น้ำในการช่วย และด้วยความที่บ้านมีเพียงน้ำที่ไว้ใช้ทำอาหารเธอจึงต้องออกไปตักน้ำใกล้ ๆ ห้องน้ำสาธารณะแทนเหอเสี่ยวหงบอกให้โจวเอ้อร์นีล็อกประตูไว้เพราะมันมีแต่เด็กอยู่ และเธอไม่ต้องการรอโจวเหวินหลง เพราะกว่าเขาจะเลิกงานก็ค่ำแล้วระหว่างทางไปตักน้ำเหอเสี่ยวหงเดินผ่านบ้านพักหลังอื่น ๆ ที่อยู่ห่างจากบ้านพักพวกเธอสิบกว่าหลัง ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่เพียงไม่กี่หลังเท่านั้น และทุกคนต้องทำงานกันระหว่างทางเหอเสี่ยวหงจึงไม่เห็นใครเดินผ่านเลย เมื่อตักน้ำเหอเสี่ยวหงก็รีบเดินกลับเพราะม

    Last Updated : 2025-02-25
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่28 ความลับของเหอเสี่ยวหง

    เหอเสี่ยวหงไม่ตอบเธอนึ่งซาลาเปาต่อ อันไหนที่สุกแล้วเธอก็เก็บใส่กล่องไว้ เหอเสี่ยวหงนึ่งซาลาเปากับเกี๊ยวกว่าจะเสร็จก็เกือบชั่งโมงได้ เพราะมันมีจำนวนมาก หลังจากที่เก็บใส่กล่องแล้วเหอเสี่ยวหงก็ยกเข้าไปเก็บไว้ในห้องโดยที่มีโจวเหวินหลงช่วยหลังจากนั้นโจวเหวินหลงก็ไปตักน้ำมาใส่ถังใบใหญ่ที่เหอเสี่ยวหงให้เขาไปหามาให้ เป็นถังที่เอาไว้ล้างจานกับอาบน้ำ เพราะเหอเสี่ยวหงคิดว่าลูกสาวยังเด็กเกินไปไม่ควรให้อาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะ กว่าจะเดินกลับมาถึงบ้านอากาศที่หนาวจะทำให้เด็ก ๆ เป็นไข้ได้ ซึ่งโจวเหวินหลงก็เห็นด้วยกับเธอและยังให้เธออาบน้ำอยู่ที่บ้านอีกด้วยระหว่างที่รอโจวเหวินหลงไปตักน้ำมาให้เหอเสี่ยวหงก็ทำกับข้าวรอ จริง ๆ แล้วมันไม่จำเป็นต้องทำอีกเพราะมีซาลาเปากับเกี๊ยวอยู่แล้วแต่เหอเสี่ยวหงอยากให้กินน้ำซุปร้อนๆ ๆ ด้วยจึงคิดที่จะทำน้ำซุปกระดูกหมูที่ใส่สามชั้นลงไปด้วย ไหน ๆ ก็จะบอกโจวเหวินหลง เธอเลยไม่ต้องการที่จะซ่อนอีกกว่าโจวเหวินหลงจะหิ้วน้ำใส่ถังจนเต็มเหอเสี่ยวหงก็ต้มน้ำซุปเสร็จ เธอเรียกเด็ก ๆ ออกมากินซาลาเปากับเกี๊ยวพร้อมน้ำซุปกระดูกหมูคนละชาม หลังจากอิ่มกันแล้วเหอเสี่ยวหงก็พาเด็ก ๆ ไปอาบน้ำ เนื

    Last Updated : 2025-02-25
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่29 ขายสบู่

    หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเด็ก ๆ ก็ช่วยเหอเสี่ยวหงล้างจานและกวาดบ้าน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน ตกดึกหลังจากทำอะไรเสร็จเหอเสี่ยงหงจึงคุยกับโจวเหวินหลง“ฉันอยากขายสบู่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะวางครีมเอ่ยขึ้น“ขายสบู่?” โจวเหวินหลงถามซ้ำ“ใช่ค่ะ” เหอเสี่ยวหงตอบเพราะคิด ๆ ดูแล้วขายสบู่ในช่วงก่อนปีใหม่น่าจะดีกว่า เพราะบางคนหากได้ใช้สบู่แล้วติดใจอาจจะซื้อไปฝากคนอื่น ๆ เป็นของขวัญปีใหม่ก็ได้“ไม่ได้” โจวเหวินหลงปฏิเสธเสียงแข็ง เหอเสี่ยวหงหันมามองก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ“เราจะอยู่แบบไม่มีเงินไม่ได้” เหอเสี่ยวหงขึ้นเสียงนิด ๆ แต่ก็ไม่ได้ดังมาก กลัวลูกสาวจะสะดุ้งตื่นและคนอื่นจะได้ยินเสียง ถึงบริเวณบ้านพักจะไม่มีใคร แต่ช่วงกลางคืนต่อให้พูดเบาแค่ไหนก็ได้ยินเสียงอยู่ดี“เงินเดือนของผมก็เพียงพอแล้ว” โจวเหวินหลงบอกเงินเดือนที่ได้รับมาล่าสุดของโจวเหวินหลงรวมกับเงินค่าอื่น ๆ เขาได้เกือบร้อยหยวน คูปองอีกเป็นสิบใบ เงินสิบหยวนชาวบ้านสามารถใช้ได้เป็นปีเพราะต้องประหยัดหากแต่เป็นเหอเสี่ยวหง เธอคิดว่ามันไม่พอใช้ ค่าอาหารเดือนหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งเงินเดือนของโจวเหวินหลงแล้วไหนจะอีกไม่กี่เดือนลูกสาวก็ต

    Last Updated : 2025-02-25
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่30 ปี1961

    วันที่ 1 มกราคม ปี1961ปีใหม่ปีนี้เหอเสี่ยวหงทำอาหารหลายอย่างเพื่อฉลองการเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่าจะเป็นอกไก่ย่างสมุนไพร สามชั้นทอดเกลือ กุ้งและหมึกย่างร้อน ๆ แล้วก็ซาลาเปากับขนมจีบที่มีอยู่ในมิติ ยังมีเกี๊ยวที่ทำอีกชามใหญ่ ตุ๋นไก่มะระและเหอเสี่ยวหงยังให้โจวเหวินหลงไปเรียกสหายมาฉลองด้วย เพียงแค่ให้ไปชวนสหายมาฉลองปีใหม่ด้วยกันเขาก็ทำท่าจะปฏิเสธแล้ว“ระหว่างที่เราไปข้างนอกเขาก็มาช่วยดูแลเด็ก ๆ ให้” เหอเสี่ยวหงแย้งสามีพร้อมกับการส่ายหน้าหลังจากไปขายสบู่อาทิตย์ก่อนเหอเสี่ยวหงยังได้เอาสบู่ไปขายอีกสองสามรอบ แต่เป็นโจวเหวินหลงที่เอาสบู่ไปส่งคนเดียว รายได้จากการขายสบู่ครั้งนี้เหอเสี่ยวหงได้เกือบสามพันหยวน รวมกับเงินเก็บที่มีตอนนี้ก็ได้สองหมื่นกว่าหยวนแล้ว โจวเหวินหลงบอกกับเธอว่าให้ส่งสบู่ให้ร้านขายสบู่ร้านนี้ เธอจะได้ไม่ต้องไปที่ตลาดมืดบ่อย ๆ“ก็ได้”โจวเหวินหลงไม่ปฏิเสธ เขามองเหอเสี่ยวหงที่นั่งย่างไก่สมุนไพรก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ซึ่งเหอเสี่ยวหงคิดว่าเขาน่าจะไปเรียกสหาย จากนั้นก็ยกอาหารบางส่วนที่ทำเสร็จแล้วขึ้นโต๊ะแล้วหาอะไรมาปิดไว้ โดยที่มีโจวเอ้อร์นีกับโจวซานนีช่วย หากโจวเหวินหลงกลับมาจะยกออกไป

    Last Updated : 2025-02-25
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 31 เที่ยวเทศกาลปีใหม่

    เหอเสี่ยวหงเลือกซื้ออาหารทะเลแห้งมาหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นปลิงทะเลแห้ง หมึกแห้ง กุ้งแห้ง ยังมีแมงกระพรุนแห้งอีกที่เหอเสี่ยวหงซื้อมาหลายชั่ง เพราะโจวเหวินหลงบอกว่าปกติของไม่ได้เยอะแบบนี้เนื่องจากพวกเธอไม่ได้เอาตะกร้ามา เหอเสี่ยวหงจึงให้สามีไปหาซื้อมาใส่ของก่อน หากมีที่มืด ๆ หรือบริเวณนั้นไม่มีใคร เหอเสี่ยวหงจะเอามาเก็บใส่มิติไว้เอง เธอซื้ออาหารทะเลแห้งมาอย่างละห้าชั่ง ตะกร้าที่โจวเหวินหลงไปซื้อมาจึงเต็มพอดี เหอเสี่ยวหงเลยต้องไปหาที่เอาของเก็บใส่มิติโดยบอกเด็ก ๆ ว่าฝากคนเอาไปส่งที่บ้านแล้วเดินดูของอื่น ๆ ในเทศกาลไม่ถึงชั่วโมงของก็เต็มไม้เต็มมืออีกแล้ว เหอเสี่ยวหงได้ของมาหลายอย่าง แต่ส่วนมากก็จะเป็นของเล่น กับตุ๊กตาของเด็ก ๆ ที่โจวเหวินหลงพาไปซื้อระหว่างที่เหอเสี่ยวหงหาที่เก็บของใส่มิติ มีขนมและของกินอีกหลายอย่างที่ได้กลับมาด้วย เดินต่ออีกรอบเหอเสี่ยวหงก็ชวนทุกคนกลับ เพราะตอนเย็นจะไปดูหนังกัน ต้องพักเก็บแรงไว้ตอนกลางคืนอีกเกือบ ๆ เที่ยงทุกคนจึงได้พากันกลับบ้าน วันนี้เด็ก ๆ สนุกกันมาก อาจจะเพราะไม่เคยเห็นกัน เหอเสี่ยวหงก็ไม่ได้ห้าม เข้าร้านนี้ออกร้านนั้นแทบจะตลอดทางที่เดินเที่ยว แต่ถ้าเ

    Last Updated : 2025-03-02
  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 32 เพื่อนบ้าน 1

    วันหยุดของโจวเหวินหลงหมดแล้ว พรุ่งนี้เขาต้องกลับไปทำงาน แต่เพราะวันนี้มีคนที่ได้ลงทะเบียนบ้านไว้ได้บ้านแล้ว เขาจึงต้องเข้าไปตรวจสอบและประกาศ หรือถ้าคนที่ผ่านยังไม่กลับมาทำงาน ก็ต้องรีบประสานงานกันอีกที เพราะถ้าคนที่ได้บ้านพักเปลี่ยนใจแล้วก็จะต้องส่งต่อให้คนอื่นเหอเสี่ยวหงได้ข่าวจากโจวเหวินหลงว่าสหายของเขาได้บ้านพักทั้งหมด และเขาก็บอกอีกว่าเขามีสหายอีกหนึ่งคนที่เหอเสี่ยวหงยังไม่เคยเจอ หากสหายเขาย้ายเข้าบ้านพักแล้วจะพามาแนะนำ นั่นก็หมายความว่าสหายของเขามีสามคน ซึ่งจริง ๆ เขาก็บอกอีกว่ามีมากกว่านี้ แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นบ้านพักที่จะให้ย้ายเข้ามาอยู่ในบริเวณนี้ มีบ้านทั้งหมดหกหลัง และยังเป็นบ้านที่อยู่ห่างจากบ้านอื่น ๆ อีก หน้าบ้านพักจะมีต้นไม้กับม้านั่งทุกหลัง ยังมีโต๊ะยาวที่สามารถนั่งได้อีกหลายคนอยู่สองโต๊ะ เป็นโต๊ะที่นั่งตอนฉลองปีใหม่นั่นเอง ซึ่งมันน่าจะเป็นที่นั่งรวมกันของคนในบ้านพักหกหลังนี้อีกไม่กี่วันเหอเสี่ยวหงจะส่งเอ้อร์นีกับซานนีเข้าเรียนชั้นประถม ในโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดในฉงชิ่ง ซึ่งมันเป็นโรงเรียนที่ส่วนมากจะเป็นคนมีฐานะที่จะส่งลูกหลานเข้าเรียนกัน ที่นี่มีทั้งประถม มัธยมต้

    Last Updated : 2025-03-02

Latest chapter

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทพิเศษ 1 หยาดฟ้า

    เรื่องราวของหยาดฟ้าที่เหอเสี่ยวหงคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอะไรทั้งนั้นหยาดฟ้าในวัยสิบสองขวบเป็นเด็กสาวที่น่าสงสารคนหนึ่ง ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่เคยเห็นหน้าผู้เป็นพ่อสักครั้ง แม่ให้เหตุผลว่าเลิกกันก่อนที่เธอจะลืมตาดูโลก และเล่าให้ฟังว่าพ่อติดเหล้าหนักมาก และชอบทุบตีแม่ที่กำลังท้องเธอเกือบห้าเดือน สุดท้ายแม่ทนไม่ไหวก็เลยเก็บเงินที่ซ่อนไว้หนีมาบ้านเกิดผู้เป็นยายและยายของเธอก็เป็นเพื่อนวัยเด็กของคุณย่าเหอ คุณย่าเหอที่สงสารก็เลยรับแม่ของเธอมาเป็นคนสนิท จนกระทั่งเธออายุสิบสองขวบก็เกิดข่าวร้ายแม่ของเธอมีร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงหลังจากที่คลอดเธอออกมา และไม่ยอมเข้ารักษาอาการป่วยจนเกิดเรื้อรัง สุดท้ายจึงจากเธอไปวันนั้นหยาดฟ้าจำได้ดี เธอร้องไห้แทบใจขาดเมื่อคนที่อยู่กับเธอมาตลอดจากไป และเป็นวันเดียวกันที่มีคนเข้ามาช่วยพยุงเธอเอาไว้ นั่นก็คือคุณย่าเหอกับเหอเสี่ยวหง เพื่อนสนิทสาวพ่วงตำแหน่งเจ้านายของเธอ ถึงคุณย่าเหอกับเหอเสี่ยวหงไม่ได้เจ้ากี้เจ้าการกับตำแหน่ง และเธอก็ถือว่าเป็นหลานบุญธรรมของท่านแล้ว แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าไม่ควรเอาตัวเองไปเทียบกับเหอเสี่ยวหงคุณย่าเหอเ

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 77 บทส่งท้าย

    เหอเสี่ยวหงรู้สึกว่าช่วงนี้ดวงของสามีตกมาก เมื่อได้ที่ดินคืนมาแล้วทั้งโจวเหวินหลงกับพี่ชายใหญ่ก็จะพากันกลับ แต่ก็เกิดเรื่องอีกครั้งโจวกว่างโมโหที่ผู้เป็นพ่อยกบ้านและที่ดินให้กับพี่ชาย จึงลงมือกับคนเป็นแม่ด้วยอาการมึนเมา มีคนเข้าไปช่วยทันแต่อาการนางหลี่ซื่อก็หนักมาก เพราะไม่มีเงินไปหาหมอโจวเหวินหลงรับรู้และเขาก็ยังกลับฉงชิ่งไม่ได้ การกลับบ้านจึงต้องเลื่อนออกไปอีกหลายวัน ถึงนางหลี่ซื่อไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของโจวเหวินหลง โจวจือหยวน และโจวมี่ แต่นางก็เลี้ยงโจวมี่มา โจวมี่เลยมาขอร้องพี่ชายให้พานางหลี่ซื่อไปโรงพยาบาล“ถ้าคุณพานางไป ก็ไม่ต้องกลับมา” เหอเสี่ยวหงกล่าวเสียงเรียบในวันที่เธอแท้งลูก นางหลี่ซื่อไม่มีแม้แต่เชิญหมอมารักษาหรือพาเธอไปหาหมอ ปล่อยให้เธอแท้งลูกซ้ำยังบอกย่าโจวว่าเธอสะดุดขยะในห้องล้มอีก แม้นางหลี่ซื่อตายเธอก็ไม่เสียใจ‘ผมบอกพวกเขาแล้วครับ’มีไม่กี่เรื่องที่เหอเสี่ยวหงจะปฏิเสธสามี และครั้งนี้ต่อให้ใครมาขอร้องเหอเสี่ยวหงก็ไม่ยอม ลูกชายและลูกสะใภ้ หลานของนางก็ยังอยู่ ทำไมถึงต้องมาพึ่งสามีเธอด้วย อีกอย่างก่อนที่พวกเธอจะออกจากหมู่บ้าน นางหลี่ซื่อยังอยู่ในกลุ่มที่มาไล่พวกเธอเลย“ฉัน

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 76 สิ้นย่าโจว

    เข้าสู่วันที่ห้าของการกลับบ้านของโจวเหวินหลง เหอเสี่ยวหงก็ได้รับข่าวร้าย สกุลโจวได้สิ้นผู้อาวุโวอย่างย่าโจวไปแล้ว นางจากไปด้วยโรคชราที่เป็นปัญหามาหลายปีเหอเสี่ยวหงส่ายหน้าเมื่อวางสายจากสามีไปหลังเขาติดต่อมา ในร้านน้ำชามีโทรศัพท์จึงไม่แปลกที่เหอเสี่ยวหงจะได้รับการติดต่อจากสามี ปฏิเสธไม่ได้ว่าอาการย่าโจวทรุดหลังจากที่เธอพาครอบครัวกลับ“มีอะไรหรือเปล่าครับ”เป็นผู้จัดการหลงที่เก็บโต๊ะเสร็จถามเหอเสี่ยวหง เขาเห็นเจ้านายนั่งคุยกับปลายสายไม่นาน แต่ตอนนี้หล่อนกลับมีสีหน้าที่เคร่งเครียด“ไม่มีอะไรค่ะ เดี๋ยวถ้าเอาบัญชีร้านขึ้นไปบนห้อง ตามโจวต้านีให้ด้วยนะคะ” เหอเสี่ยวหงส่ายหน้า“ได้ครับ”โจวต้านียังไม่กลับมาทำงาน คงเพราะหลานสาวตัวน้อยของเธอป่วย อันที่จริงเธอก็บอกหล่อนแล้วว่าไม่ต้องมา แต่โจวต้านีก็รั้นมาจนได้“แม่คุยอะไรกับพ่อเหรอคะ”พอผู้จัดการหลงเดินออกจากร้านไป ก็เป็นซานนีที่ประจำร้านอยู่เอ่ยถาม หล่อนรู้แค่ว่ามารดาคุยกับใคร แต่จับใจความไม่ค่อยได้“ย่าโจวเสียแล้ว” เหอเสี่ยวหงถอนหายใจสำหรับเหอเสี่ยวหงแล้วเธอรู้สึกว่ามันผ่านไปเร็วมาก อีกอย่างเรื่องที่เธอแท้งเมื่อยี่สิบปีก่อนก็ยังไม่ได้บอกย่าโจ

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 75 เฟยฮวา

    เหอเสี่ยวหงมองหน้าหลานสาวตัวน้อยนามเฟยฮวาวัยห้าเดือนในอ้อมแขนแล้วถอนหายใจออกมา ไม่รู้ว่าสกุลเฟยตาบอดหรือยังไง ทำไมถึงมองไม่เห็นความน่ารักของหลานสาวตัวน้อยคิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเมื่อมองลูกสาวช่วยคนอื่นขนของโจวต้านีลงจากรถ หรือเพราะเธอไม่บังคับลูกสาวกันนะ ถึงไม่ได้มีหลานให้อุ้มแบบนี้ได้แต่อิจฉาสะใภ้ใหญ่ที่ได้ลูกเขยก่อนคนอื่น แล้วยังได้หลานก่อนคนอื่นอีก ยังดีที่สหายของเธอยังไม่มีหลาน เหอเสี่ยวหงจึงไม่ต้องทนฟังเสียงอวดหลาน“ให้ฉันอุ้มหลานบ้างสิ”สะใภ้ใหญ่เดินเข้ามาหาผู้เป็นน้องสะใภ้และน้องสาว ตั้งแต่ที่ลูกสาวอุ้มหลานสาวลงรถมา นางก็ยังไม่ได้อุ้มหลานเลย มีแต่เหอเสี่ยวหงที่อุ้มหลานแล้วไม่ยอมปล่อยให้ใครอุ้มต่อ“เดี๋ยวพี่ก็ได้อุ้มแล้ว” เหอเสี่ยวหงแย้งอย่างไม่จริงจังนักโจวต้านีขอเข้าทำงานพร้อมสามีในร้านผู้เป็นอากับอาสะใภ้ โดยที่แม่ของหล่อนยินดีที่จะดูแลหลานระหว่างที่พ่อกับแม่ของหลานทำงานแบบไม่เอาเงินสักเฟิน“หลับแล้ว” สะใภ้ใหญ่บอก“อืม”เหอเสี่ยวหงส่งหลานสาวให้ผู้เป็นยายแท้ ๆ อุ้ม แล้วตัวเองก็ออกมาช่วยทุกคนขนของเข้าบ้านตึกแถว ยังไงโจวต้านีก็แต่งออกแล้วจะให้ไปอยู่รวมกับครอบครัวก็ไม่ใช่ อีกอย

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 74 เอ้อร์นีมีความรัก

    จากที่จะกลับไปพักผ่อนอยู่บ้านเกิดในช่วงปิดเทอมตามคำขอของสาว ๆ บ้านรองโจวก็ต้องกลับมาอยู่ที่ฉงชิ่ง เหอเสี่ยวหงเอ่ยขอโทษลูกสาวกับหลานสาวที่ต้องพากลับกระทันหัน ยิ่งกับอาสามแล้วเหอเสี่ยวหงยิ่งเอ่ยขอโทษอยู่หลายครั้งเหอเสี่ยวหงรู้ว่าอาสามอยากอยู่ที่บ้านเหอ แต่พอเหอเสี่ยวหงจะกลับเขาก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้ เป็นห่วงหลาน ๆ หากปล่อยให้มาด้วยกัน“เอาไว้เรียนจบแม่ค่อยพากลับไปดีกว่า” เหอเสี่ยวหงบอกลูกสาวอีกตั้งหลายปีที่เด็ก ๆ จะเรียนจบ ทุกคนในหมู่บ้านก็คงจะลืมไปแล้ว อีกอย่างทุกคนก็รู้กฎหมายกันอย่างดี เหอเสี่ยวหงจึงไม่กลัวที่จะกลับไป แต่ครั้งนี้มันตั้งตัวไม่ทัน“ไม่กลับก็ได้ค่ะ อยู่นี่ก็ดีแล้ว” เอ้อร์นีเอ่ยตอบเป็นคนแรกหล่อนอยากกลับไปที่บ้านเกิดก็จริง แต่หล่อนกลัวเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีก ลึก ๆ แล้วหล่อนรู้ว่าแม่ของหล่อนเป็นห่วงเรื่องการบังคับแต่งงาน เอ้อร์นีไม่ใช่คนโง่ หล่อนถูกมารดาเลี้ยงมาอย่างดีแต่ก็ไม่ได้เลี้ยงให้โง่เขลา แม่ของหล่อนไม่ชอบการบังคับ หล่อนก็ไม่ชอบการบังคับเช่นเดียวกัน“ใช่ค่ะ ไม่กลับไปแล้วก็ได้” ลิ่วนีเอ่ยด้วยความหวาดกลัว หล่อนเป็นเด็กที่ตั้งแต่จำความได้ก็เติบโตมาในเมือง จึงไม่ร

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 73 ลูกสาวบ้านรองโจว

    เหอเสี่ยวหงเดินนำลูกสาวตามโจวเหวินหลงเข้าไปภายในบ้าน ชาวบ้านที่มามุงแหวกออกให้เข้าไป แต่พอเข้าไปแล้วก็กลับมามุงเหมือนเดิมครั้งก่อนอยู่เพียงนอกบ้าน แต่ครั้งนี้ที่ต้องเข้ามาในบ้านเพราะย่าโจวล้มป่วยอีกแล้ว ภายในบ้านที่ไม่ใหญ่จึงแคบลงถนัดตาเมื่อมีคนล้อมรอบ‘หลานสาวบ้านโจวแน่ ๆ’‘ฉันต้องทาบทามจากย่าโจวแล้ว’‘ฝันอยู่เหรอ บ้านรองโจวอยู่ในมือสะใภ้รองโจว คงจะให้ลูกสาวแต่งมาอยู่ชนบทหรอก!’‘ใครจะไปรู้ อีกอย่างสะใภ้ก็ต้องเชื่อฟังครอบครัวของสามี’‘ไม่ใช่ว่าแต่งงานกันแล้วรึ อายุขนาดนี้แล้ว’‘จริง ถ้ายังไม่แต่งคงจะไม่มีใครเอา’เหอเสี่ยวหงหันไปมองชาวบ้านที่นินทาลูกสาวของเธอ เรื่องที่ลูกสาวจะแต่งกับใครเหอเสี่ยวหงไม่ได้ห้าม ต่อให้ฝ่ายชายไม่มีเงินแต่ง ถ้าลูกสาวจะแต่งเธอก็ให้แต่ง สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่เป็นไร แต่คนอื่นจะเดือดร้อนด้วยทำไม“ลูกสาวฉันไม่แต่งงานแล้วทำไม”ชาวบ้านที่ซุบซิบอยู่หน้าบ้านเงียบปากกันลงทันที เมื่อสะใภ้รองโจวพูดขึ้น ใคร ๆ ก็ไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเหอเสี่ยวหง“นี่ย่าทวด เป็นย่าของพ่อเรา”เหอเสี่ยวหงแนะนำย่าโจวให้ลูกสาวทำความเคารพ ซึ่งเด็ก ๆ รู้จัก แต่นี่ก็ไม่ได้มาเจอกันนานแล้ว เธอจึง

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 72 พาสาว ๆ กลับบ้านเกิด

    สาว ๆ ปิดเทอมสองเดือนในภาคเรียนแรก ที่ปิดนานขนาดนี้เพราะเพิ่งเปิดปีแรก จึงต้องปรับเปลี่ยนอะไรหลายอย่างจึงหยุดนานทุกคนมาปรึกษากันดูแล้ว ลูกสาวอยากกลับไปดูบ้านเกิดกันมาก โจวเหวินหลงจึงจะพาไป แต่รถคันเดียวไม่สามารถไปกันได้หมด จึงต้องซื้ออีกคันเพราะถ้าไม่ซื้อก็ไปกันไม่หมดแน่ ลำพังแค่ของก็เต็มรถแล้วแต่ครั้งนี้ต่างออกไป อาสามเหอจะไปด้วย รถที่ซื้ออีกคันก็เป็นเขาขับ ส่วนอาสี่ยังกลับไม่ได้เพราะเดินเรื่องยังไม่เสร็จ ซึ่งอาสี่เศร้ามาก หลายเดือนจนจะปีแล้วการลาออกยังไม่ถึงไหนเลย เหมือนทางกองทัพจะรั้งเขาไว้ด้วย การลาออกจึงถูกสกัดไว้“เดี๋ยวหนูกับซานนีแล้วก็เสี่ยวยวี่จะไปนั่งกับตาสามเอง” เอ้อร์นีบอกเพราะรถมีสองคันจึงต้องแบ่งกันนั่ง อีกอย่างถ้าจะเบียดกันไปก็คงจะไม่ได้“ดีเลยค่ะ หนูอยากนั่งกับแม่” ลิ่วนีพยักหน้าเหอเสี่ยวหงส่ายหัวก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย เดินตรวจดูของพอเห็นว่าไม่ขาดอะไร ก็ไปสั่งงานผู้จัดการร้านไว้ “ฉันฝากร้านด้วยนะคะ ไม่มีกำหนดกลับ แต่ก่อนสาว ๆ จะเปิดเทอมแน่นอน” เหอเสี่ยวบอก“ได้ครับ คุณนายโจวไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะจัดการให้” ผู้จัดการหลงพยักหน้า“ส่วนบัญชีส่งให้ดูหลังวันหยุดนะคะ”

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 71 ย้ายบ้าน

    เหอเสี่ยวหงอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าเพื่อมารอคุณลุงลี่โจวหูเอาใบชามาส่ง นี่ก็ผ่านมาสามวันตามที่เอ้อร์นีบอกว่าคุณลุงจะเป็นคนมาส่งใบชาเอง และเมื่อวานตอนเย็นคุณลุงติดต่อมาอีกครั้งว่ามาถึงฉงชิ่งแล้ว แต่เพราะมันมืดแล้วจึงจะพักกันก่อน พรุ่งนี้เช้าจึงจะมาส่งส่วนวันนี้โจวเหวินหลงไม่ได้ออกไปคุมช่าง เพราะวันนี้ทำแค่ความสะอาด และวันนี้เป็นวันที่อู๋นีบอกว่าจะกลับบ้านด้วย“ฉันลงไปรอข้างล่างนะคะ” เหอเสี่ยวหงบอกสามีที่แต่งตัวอยู่จริง ๆ เธอไม่ต้องเป็นคนรับของเองก็ได้ จะให้ผู้จัดการหลงรับเหมือนปกติก็ได้ แต่เนื่องจากครั้งนี้คุณลุงมาส่งเอง เหอเสี่ยวหงจึงต้องออกมาต้อนรับ“มากันครบแล้วเหรอ” เหอเสี่ยวหงถามพนักงาน“ครบแล้วค่ะ” เฟยหยางอิงตอบ“ไปทำความสะอาดที่เก็บใบชาเถอะ” เหอเสี่ยวหงพยักหน้าก่อนจะสั่งงาน“ได้ค่ะ”“ได้ครับ”ยังดีที่สามวันที่ผ่านมาลูกค้าที่จองห้องได้เข้าใช้ห้องครบทุกคิว เนื่องจากใบชามีเพียงพอต่อสองวัน และเมื่อวานก็เป็นวันหยุด ทุกคนไม่ได้ทำงานกัน วันนี้เหอเสี่ยวหงจึงต้องให้ทำความสะอาดห้องที่เก็บใบชา เวลาเก็บใบชาจะได้เก็บนาน ๆ อีกอย่างก็จะไม่ได้มีฝุ่นมาเกาะ“แม่!”เหอเสี่ยวหงสะดุ้งตกใจก่อนจะหัน

  • ทะลุมิติกลับมาอยู่ที่เดิมยุค60   บทที่ 70 มีปัญหาแล้ว

    ตั้งแต่ที่ทำการซื้อขายใบชาจากไร่ชา เหอเสี่ยวหงซื้อใบชามาจากไร่ของคุณลุงลี่โจวหูคนเดียวเท่านั้น เพราะเธอได้เซ็นสัญญาเรื่องการซื้อขายเอาไว้ ปกติก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไร คงจะมีแต่ช่วงนี้ที่มีปัญหา และใบชาก็ไม่ได้มาส่งเป็นเวลาสามวัน และคงไม่ถึงสองวันที่ใบชาที่มีจะหมดส่วนเรื่องผ้าผลตอบรับดีมาก ลูกค้าเก่าที่เคยซื้อแทบจะร้องไห้ออกมาเพราะอยากได้อีก บางคนก็ซื้อไปขายที่อื่นแต่เหอเสี่ยวหงก็ให้ราคาเต็ม ไม่ได้ลดราคาให้เพราะเธอไม่ได้ขายส่ง ส่วนจะเอาไปขายที่อื่นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาซื้อไปแล้วยังดีที่ผ้าปักลายมีมากถึงพันกว่าม้วน จึงไม่ทำให้ของขาดตลาดเท่าไร จะมีก็แต่บางลายเท่านั้นที่เหอเสี่ยวหงให้สหายปักเพิ่ม ในหนึ่งวันจะได้ผ้าปักลายเพียงห้าม้วน หรือบางวันก็มากกว่าสิบม้วน อย่างสามวันที่ผ่านมาก็ปักลายผ้าได้ยี่สิบเก้าม้วน เหอเสี่ยวหงเก็บมันเอาไว้แยกอีกที่หนึ่ง เอาไว้ของในร้านหมดค่อยเอามาเพิ่มตอนนี้ทุกคนพยายามช่วยกันติดต่อไร่ชา เพราะต้องสอบถามเรื่องใบชาแต่ไม่มีใครรับสายเลย ไม่รู้ว่าเพราะรู้ว่าเป็นพวกเธอหรือเปล่าจึงไม่ยอมรับ หรือไม่ก็พวกเขามีปัญหากันจริง ๆ“อย่างนี้เราแย่แน่ ๆ เลยครับ” ผู้จัดการหลงเอ่

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status