All Chapters of Toxic Lie รักร้ายลวงหลอก: Chapter 31 - Chapter 40

EP.30ขวัญพิชชาเอ่ยชื่อเขาทั้งน้ำตา ทันทีที่เห็นหน้าคนเปิดประตู เธอเดินเข้าไปโผกอดเขาไว้แน่น ซบใบหน้าลงบนอกแกร่ง ส่งเสียงสะอื้นร่ำไห้ ที่แม้แต่คนฟังก็ไม่แน่ใจว่าเธอร้องไห้เพราะดีใจที่เขากลับมา หรือเพราะเสียใจที่เขาขังเธอไว้นานหลายชั่วโมง“เบลกลัวค่ะ”“...” รามิลไม่พูดอะไรตอบ เขาก็แค่กอดปลอบเธอ แล้วเปิดไฟในห้องให้สว่างแต่ในวินาทีต่อมา ขวัญพิชชาเอ่ยกับเขาอย่างมีคำถาม รามิลสัมผัสได้ว่าเธอเนื้อตัวสั่นเพราะกลัวมากแค่ไหน อีกทั้งน้ำเสียงของเธอทั้งน้อยใจและติดอ้อน จนคนฟังชะงักไป“คุณเป็นคนพาเบลมาอยู่ที่นี่ คุณบอกชอบเบล อยากให้เบลมาเป็นผู้หญิงของคุณ แล้วทำไมคุณถึงขังเบลไว้ที่ห้องคนเดียวคะ เบลผิดอะไร ทำไมไม่ยอมบอก คุณทำให้เบลกลัวมากรู้ไหมคะ เบลถูกพ่อแม่ทิ้งมาตั้งแต่เกิด โดยที่เบลไม่รู้เลยว่าพวกท่านเป็นใคร เบลไปทำอะไรให้คะ ทำไมทุกคนถึงทำกับเบลแบบนี้ เห็นเบลเป็นอะไร”น่าประหลาดจริง ๆ ที่อยู่ ๆ เขาก็เป็นผู้ฟังที่ดีขึ้นมา “พูดจบหรือยัง”“ค่ะ” ขวัญพิชชาเงยหน้ามองเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ดวงตากลมโตแดงก่ำมีมวลน้ำเอ่ออยู่รอบตา เพราะเธอร้องไห้มานานหลายชั่วโมงติดกันความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจถูกตีขึ้นเป็นควา

EP.32ในช่วงเช้าของวันต่อมา ขวัญพิชชาขยับกายลืมตาตื่น พลิกตัวหาคนข้าง ๆ แต่กลับไม่พบเขาอยู่ก็ยิ่งตกใจ มือบางทาบทับลงบนที่ที่เขานอนก็ยังคงอุ่นแต่ไม่มากขวัญพิชชาหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาสวยสาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง เธอก้าวลุกลงจากเตียงหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ แล้วเปิดประตูออกจากห้องนอนสองเท้าเดินเร็วมองหันซ้ายขวา ถึงได้เห็นว่าเขายืนหันหน้าเข้ากระจกใสบานใหญ่มองเห็นวิวได้รอบทิศทาง มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวสอบพร้อมกับกลิ่นกาแฟหอม ๆ ในยามเช้ารามิลยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างหลัง จะเป็นใครไปได้นอกจากขวัญพิชชา เขายกหูแก้วกาแฟขึ้นสูดดมความหอมจากเมล็ดคั่วกาแฟที่เขาเป็นคนบดเองกับมือและในวินาทีต่อมาเอวหนาถูกคนตัวเล็กโอบกอดจากด้านหลัง ใบหน้าหวานอิงซบแผ่นหลังเขาอย่างออดอ้อน“ทำไมไม่ปลุกเบลคะ”“ฉันเห็นว่าเธอยังหลับสบายเลยไม่อยากปลุก”“ปกติคุณดื่มกาแฟตอนเช้าเหรอคะ”“ใช่”“เบลจะทำให้คุณดื่มทุกเช้าเลยค่ะ”“งั้นเหรอ” เขาวางแก้วกาแฟลงบนจานรองแก้ว แล้วหมุนตัวหันมาหาเธอ“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ เดี๋ยวฉันไปส่งที่มูลนิธิ” รามิลสบดวงตาใสซื่อกระจ่าง เธอเอาแต่จ้องมองเขาจนต้องเอ่ยพูดเพื่อเรียกสติ“มองจนฉันสึกหม

EP.34สิ้นคำนั้นฟังดูคล้ายจะเป็นคำสั่ง รามิลจ้องริมฝีปากสีสวยอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เขากดต้นคอเธอโน้มลงมาแล้วครอบครองริมฝีปากขวัญพิชชา กระทั่งลมหายใจที่รินรดชวนให้สติขาดผึ่ง รามิลชำแรกบดขยี้เธอรุนแรงขึ้นขวัญพิชชาได้กลิ่นคาวเลือดนิด ๆ ตรงมุมปาก เธอพยายามต่อต้านแต่เขากลับคัดค้านแล้วบดขยี้ปากเธอแรงมากขึ้นกว่าเดิมลิ้นหนาถาโถมเข้ามากวาดต้อนความหวานทุกซอกทุกมุม ดูดดุนในปากรุนแรงเหมือนเบื้องล่าง พานให้เธอมวลท้อง ขวัญพิชชาเริ่มหายใจไม่ออก จึงใช้กำปั้นทุบเข้าที่อกแน่นแรง ๆเส้นน้ำสีขาวที่โยงระหว่างริมฝีปากเข้าด้วยกันขาดออก คนรุกจูบขมวดคิ้วจนขึ้นเป็นริ้วบนใบหน้าอย่างไม่สบอารมณ์“อะไร”“เบลหายใจไม่ออกแล้วค่ะ” ทันทีที่รามิลผละใบหน้าออก ขวัญพิชชาเงยหน้าขึ้นสูดอากาศเข้าเต็มปอด นั่นยิ่งทำให้คนมองรู้สึกผิดขึ้นมา เห็นหน้าขวัญพิชชารีบโกยอากาศเพื่อหายใจ แต่กับเขาแค่อารมณ์มันพาไป...ก็เท่านั้น“อยากทำแผลให้ฉันนี่ งั้นก็ทำสิ” รามิลเอ่ยเสียงเข้มสั่ง ขวัญพิชชาขยับตัวลุกขึ้นยืน แล้วหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เขาอย่างรวดเร็ว“คุณไม่เจ็บจริง ๆ เหรอคะ”“อยากให้ฉันเจ็บ” รามิลเลิกคิ้วถามเธอกลับ สีหน้าเหมือน

EP.36ขวัญพิชชาตื่นตะลึง ยามเขาชวนเธอทำเรื่องอย่างว่านอกสถานที่และเป็นเอาท์ดอ ดวงตาหวานสอดส่องมองหาคน รู้แค่ว่าที่นี่เป็นรีสอร์ทส่วนตัวติดริมทะเล แต่จะไม่มีใครเดินผ่านเลยได้อย่างไร“อยู่ในห้องก็ได้นี่คะ”“เธอก็แปลก งั้นฉันก็นอนเอากับเธอในห้องก็ได้ จะมาทำไมถึงที่นี่”“แต่เบลกลัวคนอื่นเห็น”“ที่นี่มันหาดส่วนตัว ลืมหรือไง”“แต่ยังไงก็ต้องพนักงานคอยดูแลลูกค้านี่คะ”“ฉันไม่ชอบเท่าไหร่เวลาโดนขัด เธอควรตามใจฉันสิมาเบล” สุ่มเสียงของเขาพลันแปรเปลี่ยนเป็นโทสะ หลังจากป้อนคำพูดเกลี้ยกล่อมเธอ ขวัญพิชชากลับเอาแต่คัดค้านเพราะเธออายคน“...เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่หลังจากเสร็จแล้ว คุณต้องให้เบลไปเล่นน้ำทะเลนะคะ” ขวัญพิชชามีข้อต่อรอง“ได้อยู่แล้ว ฉันจะทำให้เสร็จเร็ว ๆ ให้ความร่วมมือฉันหน่อยนะคนดี” รามิลเลื่อนบานประตูให้ถูกเปิดออก แล้วจับจูงเธอมายังอ่างจากุชชี่ เขาเปิดน้ำในอ่างแล้วโยนบับเบิ้ลบาธให้เกิดฟอง เขาใช้มือตีไปเรื่อย ๆ จนฟองเริ่มหนาขึ้น“เธอกับฉันเดินทางตั้งแต่เช้า มาเหนื่อย ๆ อาบน้ำกันหน่อยดีไหม”“คุณอยากทำตรงนี้เหรอคะ ?” เธอหมายถึงในอ่างจากุชชี่ที่ถูกตั้งอยู่นอกห้องรามิลไม่ยอมตอบ เขาถอดชุดให้ขวัญพิชช

EP.38อคิราห์และณิลินยังคงมีปากเสียงกัน ส่วนเรื่องหย่านั้น อคิราห์ยังยืนยันว่าจะหย่าให้ได้ แต่ฝ่ายหญิงไม่ยอม ยกเรื่องลูกสาวบุญธรรมขึ้นมาอ้าง เพราะสามีเธอไม่ใส่ใจเหมือนแต่ก่อน“ไม่คิดจะรู้สึกผิดสักนิดเลยใช่ไหม” อคิราห์ถาม เธอเอาแต่เถียงเพื่อยื้อเวลาออกไป ยังไงเธอก็ไม่มีทางหย่า“นายเองก็เหมือนกัน ถ้าแบ่งเวลาเรื่องลูกนอกไส้สักครึ่งนึงมาใส่ใจให้มากกว่านี้...”เพี๊ยะ ~อคิราห์ยกมือทั้งห้าขึ้นแล้วฟาดใส่ใบหน้าข้างแก้มของภรรยาแรงจนเธอหน้าหัน ใบหน้าสวยค้างอยู่อย่างนั้นในท่าเดิมนานนับนาที“ลินจะด่านายยังไงก็ได้ แต่อย่ามาพูดถึงนาเดีย เด็กมันไม่รู้เรื่องด้วย”ณิลินตัวสั่น เธอยกมือขึ้มกุมหน้าตัวเองช้า ๆ ด้วยความเจ็บปวดชอกช้ำ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกันที่เธอถูกสามีตบหน้า“หึ!” ณิลินส่งเสียงในลำคอ ริมฝีปากสีชมพูยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขม ๆ ก่อนจะหันมามองอคิราห์น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลทะลักลงมา มันไม่ทำให้อคิราห์อยากปลอบเธอเลยสักนิดหรือยังไง“ได้ ลินจะหย่าให้”ขวัญพิชชาหาโทรศัพท์มาสักพักแต่กลับไม่พบ เธอจำได้ว่าวางไว้ที่หน้ากระจก ก็แล้วมันหายไปได้ยังไงกัน“คุณเคนเห็นโทรศัพท์เบลไหมคะ” นี่เธอสัพเพร่าถึงขนาดทำ