All Chapters of Toxic Lie รักร้ายลวงหลอก: Chapter 21 - Chapter 30

EP.20ดวงตากลมโตเบิกโพลง ใบหน้าหล่อก้มลงในระดับที่ห่างกับใบหน้าเธอแค่เพียงคืบ เขาป้อนลูกอมเข้ามาอยู่ในปากเธอ ขวัญพิชชานิ่งอยู่นานก่อนจะตั้งสติได้แล้วดึงด้ามจับลูกอมออกจากปากของตัวเอง"คุณเคนโซคะ คุณทำแบบนี้ทำไม”“ฉันแกะให้เธอเลยนะ ควรจะขอบคุณฉันสิ”“เบลแกะเองได้ค่ะ”“มีคนป้อนให้ถึงปากมันไม่ดีกว่าหรือไง หรือจะให้ฉันป้อนอย่างอื่นใส่ปากแทน”“ต่อหน้าเด็ก ๆ คุณไม่ควรทำแบบนี้นะคะ”“อ๋อ งั้นฉันทำต่อหน้าผู้ใหญ่ได้ใช่ไหม”“จะต่อหน้าใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นค่ะ”“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” ดวงตาสีเข้มขึ้นประกายแววซุกซนยามได้จับจ้องเธอ รามิลจับมือบางที่ถือลูกอมค้างไว้ขึ้นมา แล้วป้อนใส่ปากตัวเขาเองคนถูกมองหลบสายตาร้อนแรงที่เต็มไปด้วยเสน่หา ใบหน้าคมคายยกยิ้มกวนประสาท เขากัดตัวลูกอมในปากให้แตกละเอียดเกิดเป็นเสียง...กรึบ กรึบแล้วดึงหลอดที่ใช้เป็นด้ามจับออกมาโยนมันไปข้างหลัง“แต่นั่น เบลอมไปแล้ว...” นี่เขาเป็นบ้าอะไร ถึงได้มาแย่งลูกอมไปจากเธอแล้วเอาไปกัดเองจนหมด“แล้วไง ฉันจูบแลกลิ้นกับเธอก็ทำมาแล้ว กับไอ้แค่กัด...” เลิกคิ้วบอกกวน ๆ รามิลโน้มใบหน้าลงอยู่ในระดับเดียวกับสายตาเธอ แล้วพูดต่อ“เธอจะมีปัญหาอะไรนัก ป

EP.22เรื่องราวก่อนหน้าณิลินนั่งดื่มอยู่ที่คลับแห่งหนึ่งเพียงลำพัง หยิบจับโทรศัพท์ไม่รู้กี่ครั้ง อคิราห์ก็ไม่ยอมรับสายเธอ ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน เธอกับสามีมีปากเสียงกัน เพราะเรื่องของลูกบุญธรรม อคิราห์ถึงได้โทรตามเธอกลับในวันนั้น แต่เธอก็ไม่กลับณิลินรับสารภาพไปตรง ๆ เธอพูดไปแบบนั้นเพราะอิจฉาเด็กนั่น ยายเด็กขี้ฟ้องทำให้เธอโดนอคิราห์ต่อว่า ก็ไม่ใช่เพราะยายนาเดียเหรอ ที่ทำให้สามีเธอเปลี่ยนไป แล้วได้พบกับขวัญพิชชา นังผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามือในแก้วที่เธอถืออยู่นั้นถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะด้วยความเจ็บปวด คบกับอคิราห์ร่วมสิบปี แต่กลับมาแพ้นังผู้หญิงกำพร้าพ่อแม่เพียงไม่กี่เดือนเสียงโทรศัพท์ร้องดังเป็นสัญญาณให้เจ้าของเครื่องหยิบมาดู ณิลินระบายยิ้มหวังว่าจะเป็นสามีที่โทรกลับเข้ามาทว่ารอยยิ้มหวานค่อย ๆ เจื่อนจางไป เมื่อไม่ใช่ชื่อสามีโชว์ขึ้นบนหน้าจอ แต่กลับเป็นเบอร์แปลกจากไหนก็ไม่รู้ณิลินไม่อยากรับมัน เพราะคิดว่าเป็นพวกคอลเซ็นเตอร์ที่โทรมาป่วน กระทั่งมีข้อความแจ้งเตือนส่งเข้ามาข้อความฉันเอง เคนโซ ณิลินนั่งไม่เป็นสุข เมื่อรามิลส่งข้อความถึงเธอ หญิงสาววางโทรศัพท์ให้ไกล เธอตัวสั่นยามนึกถึงค

EP.24รามิลรอแล่เนื้อชิ้นสีสวยสดชิ้นนี้มาหลายวัน กว่าจะได้หั่นเนื้อสีขาวชมพูก็เกือบทำเขาสติแตกมาหลายครั้งขวัญพิชชาเกิดต่อต้านเพราะเธอกำลังเขินอาย เมื่อฝ่ายชายจับจ้องบนเรือนร่างเธอด้วยสายตาประกาย หญิงสาวเริ่มลังเลและคิดอยู่ในใจ ว่าเธอปล่อยตัวให้เขาได้โอ้โลมสัมผัสไปมากขนาดนี้ได้อย่างไรกันดูเหมือนว่ารามิลจะชอบเนื้อขาวอวบช่วงอก ดวงตาคมมองมันอย่างไม่ละสายตา มือสากขย้ำและตะปบไม่ยอมห่าง ส่งเสียงครางพร่าอย่างพึงใจ แล้วบีบเนื้ออกจนมันล้นทะลักออกตามง่ามนิ้วทั้งห้า“อื้ม”รามิลไม่รอเวลาให้ลูกกระต่ายตัวน้อยตื่นตูม เร่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกอย่างไว อยากจับเธอโจนจ้วงพาขึ้นสวรรค์ให้รู้แล้วรู้รอด แล้วโน้มใบหน้าประกบริมฝีปากสีสวย เขาบดขยี้มันอย่างรุนแรงและเร่าร้อนลิ้นสากกวาดต้อนชอนใชไปทั่วโพรงปากหวาน ขวัญพิชชาถูกรามิลล็อคข้อมือไว้ทั้งสองข้าง ดวงตาหวานเบิกโพลงยามตกใจเมื่อเขาจูบเธอเหมือนเอาเป็นเอาตายรามิลใช้ฟันกัดปากล่างของเธอแล้วดึงจนมันยื่นออกมา ขวัญพิชชาเม้มปากแล้วพาลพบสบสายตาคมอย่างเข่นเขี้ยว“กัดเบลทำไมคะ”“ฉันพอใจ” รามิลเลิกคิ้วน้อย ๆ กวนประสาท แล้วตะโบมจูบปากขวัญพิชชาด้วยอารมณ์ร้อนแรง“ฉั

EP.26รามิลเห็นเม็ดเหงื่อสีใสขึ้นเต็มกรอบหน้า “ทำไมเหงื่อเธอออกเยอะแบบนี้ หืม ไม่สบายหรือเปล่า” ซุ่มเสียงคล้ายดูเป็นห่วงเธอไม่น้อย แต่นั่นไม่ใช่ความรู้สึกจริงของเขาเลยสักนิด มือหนายกขึ้นปาดเหงื่อให้กับเธอ แล้วเคลื่อนมือลากลงต่ำถึงลำคอ ออกแรงบีบมันเล็กน้อยให้พอรู้สึก“จะ จะทำอะไรคะ”“ชู่ว ไม่ต้องกลัว ฉันก็แค่กลัวเธอหลับ เลยทำให้เธอรู้สึกตัว”“เบลเปล่าหลับนะคะ” สิ้นคำจากเรียวปากสวย เขาก็ปล่อยมือออกจากลำคอระหง แล้วลงขย้ำบนหน้าอกอวบแทน“อื้อ เบลไม่ไหวแล้วค่ะ”“ไม่ไหวก็ต้องไหว” นั่นไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่ง เมื่อทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นรามิลสอดแขนเข้าใต้ข้อพับขาเธอแล้วอุ้มขวัญพิชชาขึ้นแนบอก เสียงผะแผ่วจากปากบาง เขาไม่ได้สนใจที่จะฟังมัน และไม่ได้ยินด้วยซ้ำ แต่ก็พออ่านปากออกแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ รามิลวางเธอลงบนเตียงนอน แท่งร้อนตั้งผงาดเป็นเส้นตรง มือของเขาตั้งเรียวขาขึ้นแล้วจับอ้าออกกว้าง ๆ แทรกตัวตนเข้าตรงหว่างขา รามิลหยิบซองถุงยางแล้วฉีกมันด้วยปาก พร้อมสวมใส่เครื่องป้องกันบนแก่นกายใหญ่“นับจากนี้ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เข้าใจไหม” โน้มกายมาด้านหน้าแล้วจูบริมฝีปากบางแผ่วเบาให้เธอรู้สึกผ่อนคลา

EP.28ขวัญพิชชาเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ดวงตาหวานตกตะลึงเมื่อเขาพูดชื่ออคิราห์ รามิลชำเลืองมองใบหน้าหวาน พลางเหยียดยิ้มในดวงตา อยากจะรู้จริงว่าถ้าเธอเจอมันแล้วจะทำหน้ายังไง“ได้ครับ” ผู้บริหารพาเขาและเธอไปรอยังห้องรับรอง แล้วโทรสั่งลูกน้องให้เรียกอคิราห์ ผู้เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของบริษัทแห่งนี้ด้วยเช่นกันแต่อคิราห์ไม่ทราบถึงการขนส่งสินค้าลับ ๆ นั่น มีเพียงแค่บางคนเท่านั้นที่รู้“ดีใจไหมที่จะได้เจอมัน”“คุณคิดอะไรอยู่คะ ถึงได้พาเบลมาที่นี่” ขวัญพิชชาต้องการคำตอบจากเขาเดี๋ยวนี้ แต่ทว่าท่าทีของรามิลกลับเล่นตัวให้เธอต้องร้อนรน“คิดอะไรอยู่น่ะเหรอ” รามิลเดินวนไปมารอบ ๆ ตัวเธอ แล้วหยุดยืนอยู่ข้างหลัง สองมือลูบไล้ไปตามเรียวแขนเล็กขยับกายประชิดเธอจนแทบจะสิงร่าง แล้วก้มหน้ากระซิบข้างใบหู“เธอก็ลองทายดูสิ แต่ที่แน่ ๆ ฉันไม่มีทางยกเธอให้มันเด็ดขาด เพราะเธอเป็นของฉัน” บอกจบ รามิลรวบเอวเล็กมากอดกระชับไว้แน่น ริมฝีปากหยักจูบเข้าที่ต้นคอขาวซ้ำ ๆ“ยะ อย่าค่ะ ไม่เอานะคะ ตรงนี้ไม่ได้ อ๊ะ” รามิลขบเม้มบนต้นคอระหงซ้ำกับรอยเดิมที่เขาทำไว้เมื่อคืน เขาต้องการให้มันเป็นรอยสีกุหลาบชัด ๆ ไอ้อคิราห์เห็นมันจะได้อกแตกต