EP.25สิ้นคำบอก รามิลประกบจูบปิดปากเธอสนิท สอดลิ้นควานเอาความหวานในโพรงปากเธอมาชิมให้หมดคราบกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งในช่องปาก เขาจูบอย่างตะกละตะกลามจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้เธอได้หาอากาศหายใจมือบางกำปกเสื้อไว้แน่น ดวงตาเบิกโพลงยามตกใจ ร่างกายเธอไม่อาจเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง เพราะเขาทิ้งตัวทาบทับบนร่างเธอจนแทบจะแตกละเอียดจากจูบที่แสนร้อนเร่า แปรเปลี่ยนจากหนักกลายเป็นเบา ความรู้สึกเจ็บที่มุมปากและแสนหยาบโลน ตอนนี้เขาได้ปลอบประโลมทำให้ทุกอย่างดูอ่อนโยนลงรามิลใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดสิ่งนุ่มหยุ่นที่กำลังจะหนี แล้วใช้ความนุ่มนวลเข้าแทนที่ถึงได้ผลขวัญพิชชาอ่อนระทวย มือที่เคยกำคอปกเสื้อเชิ้ตตอนนี้ได้เริ่มคลาย แล้วเปลี่ยนเป็นยกแขนขึ้นคล้องคลออย่างที่คนทำก็ไม่รู้ตัวริมฝีปากหนาขยับยิ้มขณะจูบ เมื่อเขาต้อนคนใต้ร่างได้สำเร็จ รามิลละเลียดชิมเธออย่างอดทน แล้วค่อย ๆ ปลดเสื้อผ้าเธอออกทุกชิ้นจนเปลือยเปล่าขวัญพิชชาสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศในห้องกระทบสัมผัสผิว ครานั้นดวงตาหวานถึงเบิกโพลงอีกครั้งกว่าเธอจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว ขวัญพิชชาได้แต่ต่อว่าตัวเองในใจ คร้านจะต่อต้านเธอก็ค
EP.26รามิลเห็นเม็ดเหงื่อสีใสขึ้นเต็มกรอบหน้า “ทำไมเหงื่อเธอออกเยอะแบบนี้ หืม ไม่สบายหรือเปล่า” ซุ่มเสียงคล้ายดูเป็นห่วงเธอไม่น้อย แต่นั่นไม่ใช่ความรู้สึกจริงของเขาเลยสักนิด มือหนายกขึ้นปาดเหงื่อให้กับเธอ แล้วเคลื่อนมือลากลงต่ำถึงลำคอ ออกแรงบีบมันเล็กน้อยให้พอรู้สึก“จะ จะทำอะไรคะ”“ชู่ว ไม่ต้องกลัว ฉันก็แค่กลัวเธอหลับ เลยทำให้เธอรู้สึกตัว”“เบลเปล่าหลับนะคะ” สิ้นคำจากเรียวปากสวย เขาก็ปล่อยมือออกจากลำคอระหง แล้วลงขย้ำบนหน้าอกอวบแทน“อื้อ เบลไม่ไหวแล้วค่ะ”“ไม่ไหวก็ต้องไหว” นั่นไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่ง เมื่อทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นรามิลสอดแขนเข้าใต้ข้อพับขาเธอแล้วอุ้มขวัญพิชชาขึ้นแนบอก เสียงผะแผ่วจากปากบาง เขาไม่ได้สนใจที่จะฟังมัน และไม่ได้ยินด้วยซ้ำ แต่ก็พออ่านปากออกแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ รามิลวางเธอลงบนเตียงนอน แท่งร้อนตั้งผงาดเป็นเส้นตรง มือของเขาตั้งเรียวขาขึ้นแล้วจับอ้าออกกว้าง ๆ แทรกตัวตนเข้าตรงหว่างขา รามิลหยิบซองถุงยางแล้วฉีกมันด้วยปาก พร้อมสวมใส่เครื่องป้องกันบนแก่นกายใหญ่“นับจากนี้ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เข้าใจไหม” โน้มกายมาด้านหน้าแล้วจูบริมฝีปากบางแผ่วเบาให้เธอรู้สึกผ่อนคลา
EP.27ขวัญพิชชาหลับสนิท แม้กระทั่งฝันยังเสมือนจริง เธอสะดุ้งเฮือกตื่นลืมตา มองเพดานสีขาวสะอาดตา เพียงเธอขยับตัวก็ทำเอาร้าวระบม“นอนขี้เซาจริง” เสียงทุ้มข้าง ๆ ทำให้ขวัญพิชชาผวารีบหันขวับ เห็นรามิลส่งยิ้มหล่อมาให้ ก็พลันทำหัวใจเต้นแรงจนต้องเบือนหน้าหนี“ตกใจอะไร หืม” รามิลขยับกอดขวัญพิชชาแน่นขึ้นเมื่อเธอตื่น กดจมูกหอมตรงขมับ จับเธอพลิกตัวหันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าหวานซบบนอกแน่น“เมื่อคืนคุณรังแกเบล” เสียงหวานกระเง้ากระงอดใส่ เขาทำเธอปวดไปทั้งตัวรู้บ้างไหม“บอกไปแล้วนี่ว่าเปล่ารังแก ฉันแค่ต้องการ”“...เซ็กซ์เหรอคะ”“มากกว่านั้น”“อะไรคะที่มากกว่านั้น” เธอแหงนหน้ามองเขา ดวงตาหวานใสซื่อจ้องตาอีกฝ่ายเพราะอยากรู้คำตอบนั้น“เธอไง” รามิลจับปลายคางมนเชิดขึ้นเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าลงกดริมฝีปากบางแผ่วเบาราวกับปุยเมฆ ขวัญพิชชาหลับตาพริ้มเหมือนต้องมนต์สะกด เธอเปิดปากให้เขาเข้ามาอย่างลืมตัวรามิลดูดลิ้นเธอเล่นอย่างพึงใจ มุมปากหยักยิ้มเจ้าเล่ห์พลางพลิกกายขยับขึ้นคร่อมทับบนตัวเธอ“อื้อ~ อย่าค่ะ” ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ ใช้มือผลักอกเขา แล้วเบือนหน้าหนีเขินอาย“ก็ได้ แต่คราวหน้าอย่าคิดว่าฉันจะยอม เธอลุกไปอา
EP.28ขวัญพิชชาเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ดวงตาหวานตกตะลึงเมื่อเขาพูดชื่ออคิราห์ รามิลชำเลืองมองใบหน้าหวาน พลางเหยียดยิ้มในดวงตา อยากจะรู้จริงว่าถ้าเธอเจอมันแล้วจะทำหน้ายังไง“ได้ครับ” ผู้บริหารพาเขาและเธอไปรอยังห้องรับรอง แล้วโทรสั่งลูกน้องให้เรียกอคิราห์ ผู้เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของบริษัทแห่งนี้ด้วยเช่นกันแต่อคิราห์ไม่ทราบถึงการขนส่งสินค้าลับ ๆ นั่น มีเพียงแค่บางคนเท่านั้นที่รู้“ดีใจไหมที่จะได้เจอมัน”“คุณคิดอะไรอยู่คะ ถึงได้พาเบลมาที่นี่” ขวัญพิชชาต้องการคำตอบจากเขาเดี๋ยวนี้ แต่ทว่าท่าทีของรามิลกลับเล่นตัวให้เธอต้องร้อนรน“คิดอะไรอยู่น่ะเหรอ” รามิลเดินวนไปมารอบ ๆ ตัวเธอ แล้วหยุดยืนอยู่ข้างหลัง สองมือลูบไล้ไปตามเรียวแขนเล็กขยับกายประชิดเธอจนแทบจะสิงร่าง แล้วก้มหน้ากระซิบข้างใบหู“เธอก็ลองทายดูสิ แต่ที่แน่ ๆ ฉันไม่มีทางยกเธอให้มันเด็ดขาด เพราะเธอเป็นของฉัน” บอกจบ รามิลรวบเอวเล็กมากอดกระชับไว้แน่น ริมฝีปากหยักจูบเข้าที่ต้นคอขาวซ้ำ ๆ“ยะ อย่าค่ะ ไม่เอานะคะ ตรงนี้ไม่ได้ อ๊ะ” รามิลขบเม้มบนต้นคอระหงซ้ำกับรอยเดิมที่เขาทำไว้เมื่อคืน เขาต้องการให้มันเป็นรอยสีกุหลาบชัด ๆ ไอ้อคิราห์เห็นมันจะได้อกแตกต
EP.29ลูซิเฟอร์สั่งลูกน้องให้รีบออกตัวรถทันทีที่เขาเห็นรามิลเดินถือแท่งเหล็ก ทำท่าจะยกฟาดมันคงบ้าจะทุบรถเขาแน่“หึ คิดว่าจะหนีไปได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ”ปึง ปึง ปึง ~“โอ๊ย! ไอ้เหี้ยนี่แม่งไปโกรธมาจากไหนวะ” ลูซิเฟอร์หัวเสียขั้นสุด เมื่อรถตู้คันหรูสีขาวถูกศัตรูฟาดลงมาเต็ม ๆรามิลใช้แท่งเหล็กฟาดลงไปบนฝากระโปรงรถด้านหน้าจนเป็นรอยบุบ หนำซ้ำยังกระโดดขึ้นเหยียบหน้ารถแล้วใช้แท่งเหล็กยาวฟาดกับกระจกนิรภัยกันกระสุนอีกหลายครั้งก็จนกว่าจะพอใจคนทำ ให้มันเป็นที่ระบายความอัดอั้น“มาได้จังหวะพอดี แน่จริงมึงก็ลงมาสิ”“นายครับ มันบอกแน่จริงก็ลงมา”“ลงไปทำเหี้ยอะไร กูบอกให้มึงขับหนี แล้วมึงจะหยุดรถให้มันตีหัวพ่อมึงต่อเหรอไง” ลูซิเฟอร์ตวาดด่าลูกน้องที่ไม่ได้เรื่อง บอกให้มันขับรถหนี แต่เสือกจอดแช่ให้มันฟาดรถตู้เขาจนบุบพังรถตู้คันสีขาวถูกรามิลฟาดไม่ยั้ง กระทั่งเขากระโดดลงจากฝากระโปรงหน้ารถ เพื่อจะเดินไปเปิดประตูปึง~“มึงสะกดรอบตามกู” รามิลกัดฟันกรอดจนกรามขึ้นเป็นสันนูน ดวงตาคมเข้มขึ้นจนน่ากลัว ราวกับว่าเขาสามารถฟันร่างมันให้ขาดเป็นสองท่อนเขากระชากไอ้ลูซิเฟอร์ออกจากรถตู้ กำปกเสื้อมันจนแน่น คนถูกจับได้ถามอ้ำ
EP.30ขวัญพิชชาเอ่ยชื่อเขาทั้งน้ำตา ทันทีที่เห็นหน้าคนเปิดประตู เธอเดินเข้าไปโผกอดเขาไว้แน่น ซบใบหน้าลงบนอกแกร่ง ส่งเสียงสะอื้นร่ำไห้ ที่แม้แต่คนฟังก็ไม่แน่ใจว่าเธอร้องไห้เพราะดีใจที่เขากลับมา หรือเพราะเสียใจที่เขาขังเธอไว้นานหลายชั่วโมง“เบลกลัวค่ะ”“...” รามิลไม่พูดอะไรตอบ เขาก็แค่กอดปลอบเธอ แล้วเปิดไฟในห้องให้สว่างแต่ในวินาทีต่อมา ขวัญพิชชาเอ่ยกับเขาอย่างมีคำถาม รามิลสัมผัสได้ว่าเธอเนื้อตัวสั่นเพราะกลัวมากแค่ไหน อีกทั้งน้ำเสียงของเธอทั้งน้อยใจและติดอ้อน จนคนฟังชะงักไป“คุณเป็นคนพาเบลมาอยู่ที่นี่ คุณบอกชอบเบล อยากให้เบลมาเป็นผู้หญิงของคุณ แล้วทำไมคุณถึงขังเบลไว้ที่ห้องคนเดียวคะ เบลผิดอะไร ทำไมไม่ยอมบอก คุณทำให้เบลกลัวมากรู้ไหมคะ เบลถูกพ่อแม่ทิ้งมาตั้งแต่เกิด โดยที่เบลไม่รู้เลยว่าพวกท่านเป็นใคร เบลไปทำอะไรให้คะ ทำไมทุกคนถึงทำกับเบลแบบนี้ เห็นเบลเป็นอะไร”น่าประหลาดจริง ๆ ที่อยู่ ๆ เขาก็เป็นผู้ฟังที่ดีขึ้นมา “พูดจบหรือยัง”“ค่ะ” ขวัญพิชชาเงยหน้ามองเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ดวงตากลมโตแดงก่ำมีมวลน้ำเอ่ออยู่รอบตา เพราะเธอร้องไห้มานานหลายชั่วโมงติดกันความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจถูกตีขึ้นเป็นควา
EP.31รามิลโน้มกายขึ้นแล้วขยับเคลื่อนเข้าหาขวัญพิชชาอย่างรวดเร็ว เขากระแทกริมฝีปากจูบ รสเผ็ดตึงแผ่ซ่าน ละเลียดไปทั่วริมฝีปากหวาน ขวัญพิชชาพร้อมจูบอย่างไม่ประสีประสา ทว่ากลับทำให้รามิลไม่อาจซ่อนรอยยิ้มพึงใจไว้ได้ปลายลิ้นพัวพันนอกริมฝีปาก เกี่ยวกระหวัดดังจนชัดเจน เรียวแขนยกขึ้นโอบรอบลำคอ แล้วงับริมฝีปากของคนด้านบนที่มองลงมาด้วยเต็มเปี่ยมอารมณ์ แม้เขาจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยก็ตาม“เอาใจฉัน” เธอไปเรียนรู้พวกนี้มาจากไหนกัน แต่มันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อย“ค่ะ เบลอยากเอาใจคุณ” ดวงตาหวานหลบสายตาคู่คมเป็นประกายอย่างเขินอาย รามิลจับปลายคางเธอเชยขึ้นให้แหงนมองหน้า เขาชำแรกจูบสอดเรียวลิ้นแล้วบดขยี้ริมฝีปากเธอจนแดงระเรื่อ“เธอเจ็บทั้งคืนแน่”มาเฟียหนุ่มป้อนจูบให้กับเธออีกครั้ง ลิ้นร้อนไล้เลียไปตามแนวฟัน หยาดน้ำสีใสไหลมุมปาก เขาสอดลิ้นลึกราวกับจะคว้านให้ทั่วทุกซอกทุกมุมในส่วนที่ไม่มีใครมองเห็น ข้างในพัวพันอย่างไม่มีใครยอมกัน ทั้งสองทิ้งเพียงเสียงครุมเครือหลุดออกมาขวัญพิชชาขยุ้มหลังคอคนด้านบน เมื่อเขาเพิ่มรสจูบดิบเถื่อนอย่างบ้าคลั่ง จนเธอแทบไม่มีอากาศจะหายใจ“อื้อ อื้อ” ขวัญพิชชาส่งเสียงร้องประท้
EP.32ในช่วงเช้าของวันต่อมา ขวัญพิชชาขยับกายลืมตาตื่น พลิกตัวหาคนข้าง ๆ แต่กลับไม่พบเขาอยู่ก็ยิ่งตกใจ มือบางทาบทับลงบนที่ที่เขานอนก็ยังคงอุ่นแต่ไม่มากขวัญพิชชาหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาสวยสาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง เธอก้าวลุกลงจากเตียงหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ แล้วเปิดประตูออกจากห้องนอนสองเท้าเดินเร็วมองหันซ้ายขวา ถึงได้เห็นว่าเขายืนหันหน้าเข้ากระจกใสบานใหญ่มองเห็นวิวได้รอบทิศทาง มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวสอบพร้อมกับกลิ่นกาแฟหอม ๆ ในยามเช้ารามิลยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างหลัง จะเป็นใครไปได้นอกจากขวัญพิชชา เขายกหูแก้วกาแฟขึ้นสูดดมความหอมจากเมล็ดคั่วกาแฟที่เขาเป็นคนบดเองกับมือและในวินาทีต่อมาเอวหนาถูกคนตัวเล็กโอบกอดจากด้านหลัง ใบหน้าหวานอิงซบแผ่นหลังเขาอย่างออดอ้อน“ทำไมไม่ปลุกเบลคะ”“ฉันเห็นว่าเธอยังหลับสบายเลยไม่อยากปลุก”“ปกติคุณดื่มกาแฟตอนเช้าเหรอคะ”“ใช่”“เบลจะทำให้คุณดื่มทุกเช้าเลยค่ะ”“งั้นเหรอ” เขาวางแก้วกาแฟลงบนจานรองแก้ว แล้วหมุนตัวหันมาหาเธอ“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ เดี๋ยวฉันไปส่งที่มูลนิธิ” รามิลสบดวงตาใสซื่อกระจ่าง เธอเอาแต่จ้องมองเขาจนต้องเอ่ยพูดเพื่อเรียกสติ“มองจนฉันสึกหม
SPECIAL 3“สวัสดีค่ะคุณลุง เมื่อไหร่คุณลุงจะมาหาวีนัสคะ วีนัสคิดถึงคุณลุงม๊ากมากค่ะ วีนัสอยากอยู่กับคุณลุง วีนัสอยากไปเที่ยวเกาะค่ะ”[ ไม่น่าจะอยากมาหาลุงหรอก อยากมาเล่นน้ำมากกว่า ถามคุณพ่อหนูก่อนไหม ว่าอนุญาตหรือเปล่า ]อาชวะโดนหลานสาวตัวน้อยออดอ้อน มีเหรออาชวะจะไม่ใจอ่อน แค่เธอเปิดปากขอ อาชวะก็จัดหาให้ได้ทุกอย่าง แต่จะมีสิ่งมีชีวิตอยู่คนหนึ่งที่ชอบมาขัดขวาง เหตุเพราะกลัวลูกไม่รักตัวเอง แล้วมารักเขามากกว่า“พ่อไม่ให้หนูไปไหนทั้งนั้นค่ะ” พูดไม่ทันไร เสียงรามิลก็ลอยมาให้คนในสายได้ยินเต็มสองหู วีนัสหันไปมองค้อนคุณพ่อ ก่อนจะฟ้องอาชวะ“คุณพ่อไม่น่ารักเลยค่ะ แต่วีนัสอนุญาตให้คุณลุงมารับนะคะ พรุ่งนี้เลย”สิ้นคำลูกสาว รามิลแย่งโทรศัพท์จากมือวีนัสแล้วตัดสายทิ้ง ลูกสาวโวยวายลั่นทุบตีคนเป็นพ่อ ร้องไห้อาละวาดหนัก เธอรักคุณลุงอาชวะมาก เพราะตามใจเธอทุกอย่าง แถมคุณลุงของเธอก็หล่อมาก ๆ ด้วย“ฮือ คุณพ่อนิสัยไม่ดี”“วีนัส หนูตีคุณพ่อไม่ได้นะคะ ขอโทษคุณพ่อเดี๋ยวนี้” ขวัญพิชชาจับลูกสาวตัวน้อยมาสงบสติอารมณ์ แล้วสั่งสอนวีนัสพร้อมกับให้เธอเข้ามุม“ยิ่งโต ก็ยิ่งเอาแต่ใจ เหมือนใครคะ” ลูกทั้งสองถูกตามใจตลอด มี
SPECIAL 2วิคเตอร์ลูกชายคนโตวัย 8 ปี เดินเท้ามาพร้อมกับคุณพ่อ วัย 38 ปี ทั้งท่วงท่าและการเดิน หรือแม้แต่ใบหน้าทุกส่วนที่จัดวางเรียงเหมือนคนเป็นพ่อไม่มีผิดเพี้ยน ตอนนี้สองพ่อลูกหยุดยืนอยู่ต่อหน้าบอดี้การด์นับสิบ พวกเขาแบ่งกันเป็นสองฝั่ง แต่ทว่ากลับมีบุคคลหนึ่ง นั่งคุกเข่่าสวมหมวกไอ้โม่งอยู่ตรงหน้า โดยมีบอดี้การ์ดจับตัวมันไว้ เพื่อเค้นเอาความจริงออกจากปาก ว่าใครเป็นคนสั่งให้มันกล้้ารุกล้ำเข้าพื้นที่ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต“ใครใช้แกมา”“ไม่มี”“ฉันไม่เชื่อ”“ก็บอกไปหมดแล้ว”“โกหก! ถ้าแกยังไม่ยอมบอก ฉันจะใช้ดาบสตาวอร์ฟันหัวแกเดี๋ยวนี้” แสงของดาบฉายประกายไฟเป็นสีเรืองแสงออกมา เมื่อเจ้าของดาบชูขึ้นสูงแล้วตั้งท่าด้วยความมุ่งมั่นและจริงจัง มองไปยังคนร้ายที่นั่งอยู่ตรงหน้า“ยะ อย่านะ อย่า...เฮือก~” ปลายดาบถูกตวัดลงบนลำคอคนร้ายแล้วเฉือนถูกอวัยสิ่งนั้นอย่างช้า ๆ ชายที่สวมหมวกไอ้โมง ค่อย ๆ เอนตัวล้มบนพื้นเมื่อถูกฆ่า“เป็นไงครับพ่อ ผมเก่งไหม” วิคเตอร์กระโดดดีใจหันไปถามผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าตื่นเต้น วันนี้ลูกชายคนโตและคุณพ่อ สวมบทบาทเป็นมาเฟียสุดโหดส่วนไอ้โม่งก็คือฟาร์มลูกน้องคนสนิทของรามิล รับบทเ
SPECIAL 1ย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อก่อน รามิลรู้ข่าวของอคิราห์และณิลินเมื่อคนที่เคยรักหักหลังกำลังจะไปหย่ากันที่เขต ลูกน้องถ่ายภาพส่งมารายงาน ในระหว่างที่เขากำลังเดินทางไปสนามบิน“ในที่สุด” เสียงทุ้มเรียบเย็นเอ่ยขึ้นเบา ๆ มองภาพคู่รักที่เพิ่งแตกหักกันสด ๆ ร้อน ๆแต่ในขณะเดียวกัน เขาเองก็คิดเรื่องขวัญพิชชา ในช่วง 3 วันที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศนั้น รามิลต้องการตัดช่องทางการสื่อสารกับเธอ แต่มันติดอยู่ที่ว่า...เขารักเธอไปแล้ว รามิลรู้สึกเจ็บที่อกซ้ายยังไงไม่รู้ ยามที่คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเธอไป“ไอ้ฟาร์ม มึงว่ากูจะรักเบลได้ไหมวะ”“ผมคิดว่านายรักคุณมาเบลอยู่แล้วนะครับ” คำตอบของลูกน้องทำให้เขาต้องตระหนักกับเรื่องที่ผ่านมาเขารักเธอมาก่อนแล้วอย่างนั้นเหรอ“ถ้าเธอรู้ความจริงว่าทุกอย่างที่ผ่านมากูหลอกเธอ เธอจะรักกูได้อยู่อีกเหรอ”“แต่คุณมาเบลก็รักนายมาก ๆ นะครับ”“กูรู้”“แล้วนายล่ะครับ รักคุณมาเบลแค่ไหน”รัก ? “ตอบยากแฮะ”“นายไม่รักเธอเหรอครับ”“ถ้าปล่อยเธอให้ไปเจอคนที่ดีกว่ากู เธอคงจะมีความสุขกว่านี้”“แล้วนายจะไม่ทุกข์ ?” ที่เขากล้าถามเพราะอยู่กับรามิลมานาน แต่ต้องดูอารมณ์ตามสถานการณ
EP.58อีก 7 เดือนต่อมา ขวัญพิชชาท้องใหญ่ขึ้นมาก ถ้าเธอจะลุกเดินไปไหนต้องมีวิวแชร์คอยช่วย เนื่องจากมือเท้าที่บวมขึ้นมาก เวลาทำอะไรก็ลำบาก เธอรู้สึกหน่วง ๆ ท้อง มันจะปวดเป็นพัก ๆ เพราะอีกแค่เดือนเดียวก็ถึงกำหนดคลอดก่อนหน้านี้ รามิลขอให้เธอเลิกเป็นครูสอนพิเศษที่มูลนิธิ เขาไม่ยอมทนเห็นเมียท้องโย้เดินทำงานแน่ เมื่อเขาเป็นลูกชายเจ้าของมูลนิธิ และเป็นมาเฟีย ปล่อยให้เมียเดินทำงานจนถึงวันคลอด เขาคงเป็นสามีที่แย่มาก ๆ“เบลเจ็บท้องจังเลยค่ะ” แต่วันนี้มันกลับปวดมากกว่าทุกวัน“จะคลอดแล้วหรือเปล่า แต่หมอบอกคลอดช่วงสิ้นเดือน”“แต่หมอบอกว่าถ้าเจ็บมาก ๆ ให้รีบมาโรงพยาบาล แต่ตอนนี้เบลเจ็บแบบไม่ไหวแล้ว มันปวดท้องมาก ๆ ด้วย ปวดเหมือนมีอะไรบีบรัด พาเบลไปโรงพยาบาลที”เมียรักทนไม่ไหว เขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก ไม่รู่ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง เขาจึงโทรหาธิติมาให้ท่านช่วยเตรียมของช่วงคลอดให้ขวัญพิชชา เวลานี้เขาต้องพาภรรยาไปหาหมอเป็นการด่วน“นี่เธอฉี่เหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ ถุงน้ำคร่ำแตกแล้ว เบลจะคลอดลูก” คราวนี้ล่ะ ฉิบหายหนักกว่าเดิม คุณพ่อมือใหม่ทำอะไรไม่ถูก รามิพยุงเธอไปยังรถตู้ สั่งลูกน้องให้รีบขับไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน
EP.57 จากแค่ผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาตลอด 23 ปี ตอนนี้กลายเป็นเมียมาเฟียที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในประเทศ ขวัญพิชชาไม่เคยคิดว่าเธอจะมีวันนี้ วันที่เธอมีพร้อมได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะความรัก หรือความอบอุ่นจากผู้มีพระคุณ ก็คือคุณพ่อคุณแม่ของชายที่เธอรักงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ อีกทั้งแขกเหรื่อในงานก็มีแต่แวดวงไฮโซ และผู้มีอิทธิพลรวมตัวกันอยู่ในงานนี้แขกประมาณพันคนที่ถูกเรียนเชิญกำลังทยอยเข้างาน บ่าวสาวยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน กระทั่งมีใครบางคนเดินเข้ามาแสดงความยินดี“ไม่คิดว่างานจะจัดไวขนาดนี้” อาชวะหนุ่มเมืองใต้ ถูกขวัญพิชชาเชิญมาเป็นแขกในงานและยังเป็นคนสำคัญสำหรับเธอในฐานะ ‘ผู้ใหญ่’ แน่นอนว่าเขาตกลงและยินดีที่ได้มาร่วมงานมงคลสมรสในวันนี้แต่กลับมีชายคนหนึ่งที่ดูคล้ายจะไม่พอใจเสียเท่าไหร่ เมื่อได้เห็นหน้าพ่อเลี้ยงเมืองใต้ รามิลโอบไหล่ขวัญพิชชาไว้กับตัวไม่ปล่อย ได้ข่าวว่ามาเฟียหนุ่มคนนี้หวงเมียราวกับหมาหวงกระดูก แล้วยังรู้มาอีกว่า ขวัญพิชชาก็กำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ“ถ้ารู้เพศแล้วบอกด้วย”“บอกทำไม ไม่ใช่ญาติ” เป็นเสียงของรามิลเอ่ยขึ้นมาระหว่างที่ขวัญพิชชาและอาชวะกำลังส
EP.56รามิลออกจากโรงพยาบาลก็พาเธอไปเก็บกระเป๋าที่คอนโดทันที แล้วย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันกับเขาที่เพนท์เฮาส์เหมือนเดิม“พูดอะไรกับฉันไว้ หวังว่าเธอยังจำได้”“จำได้สิคะ”เปียโนหลังใหญ่เธอเห็นว่าถูกวางไว้อยู่หลังประตูห้อง และนั่นคือห้องลับระหว่างเขาและเธอ ขวัญพิชชาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกช้า ๆ อวดเรือนร่างให้เขามองเป็นอาหารตา“สวยมาก” ดวงตาคมไล่พินิจตั้งแต่ใบหน้าเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วย่างกรายเข้าไปหาพร้อมกับยกขวัญพิชชาวางไว้บนหลังเปียโน“อยากทำตรงนี้เหรอคะ”“ลองอะไรใหม่ ๆ ดูก็ไม่เสียหายเท่าไหร่นี่ว่าไหม”“แล้วแต่คุณค่ะ”รามิลถอดเสื้อผ้าออกจนครบทุกชิ้น แล้วจับขาเธออ้าให้กว้าง ๆ รามิลนั่งบนเก้าอี้เปียโน มองเห็นความอวบชมพูอยู่ในระดับสายตาใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ ๆ สองเท้าเล็กวางอยู่บนตัวโน๊ต ปลายเท้าจิกเกร็งยามที่เขาสอดเรียวลิ้นเข้าช่องทางแคบ“อ๊า~” ใบหน้าหวานเชิดขึ้น มือบางจิกกลุ่มเส้นผมของเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอ รามิลชำแรกลิ้นแล้วตวัดปลายระรัวในจุดอ่อนไหว เสียงร้องหวาน ๆ ครางพร่าออกมาเป็นชื่อเขา“คุณเคนขา อื้อ”ไม่เพียงแค่ใช้ลิ้น ปลายนิ้วกดสัมผัสจุดกระสัน แล้วสอดเข้าไปในรูสีหวาน กระดก
EP.55เสียงผะแผ่วเบาพูดขึ้นผ่านริมฝีปากแห้ง รามิลเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้ทุกคนยืนรายล้อมเตียงเพื่อมาดูให้เห็นกับตา กระทั่งคุณหมอประจำตัวก็เข้าห้องมาเพื่อตรวจอาการให้กับคนไข้“คงต้องให้คุณเคนพักที่โรงพยาบาลอีกสัก 3-4 วัน นะครับ อาหารก็ยังให้ทานอ่อน ๆ อยู่ เดี๋ยวพยาบาลเราจะนำมาให้”“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมาก ๆ เลยนะคะ”ทันทีที่คุณหมอออกไป พร้อมกับเปลี่ยนขวดน้ำเกลือใหม่ เสียงแรกของรามิลเอ่ยชื่อเธอซ้ำ ๆ และค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ“เบล เบลใช่ไหม”“โห! เพื่อนยืนหัวโด่อยู่ตั้งสองคน เรียกแค่เมีย แล้วแม่งพูดครับด้วย ขนลุกว่ะ” ไมเลสเอ่ยแกล้ง ๆ ตามประสา เขาเลยโดนแก้มใสหยิกเข้าที่เอว เมื่อเขาเล่นไม่ดูเวลาร่ำเวลา“เบลอยู่นี่ค่ะ คุณจะเอาอะไร”“เธอจริงเหรอ ใช่เธอจริง ๆ ใช่ไหม”“จริงสิคะ”ขวัญพิชชาระบายยิ้มไปถึงดวงตา พลางจับมือเขาขึ้นมาให้รามิลได้สัมผัสว่าเป็นเธอจริง ๆ”“เธอกลับมาหาฉันแล้วใช่ไหม”“ค่ะ” รามิลค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่ง มีขวัญพิชชาอยู่ประคอง เขาอยากเห็นเธอให้แน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน“เชื่อหรือยังคะ”“ขอกอดได้ไหม” สิ้นคำสุดท้าย ขวัญพิชชาโผกอดเขาด้วยหัวใจ กระชับกอดร่างกายที่ซูบผอมเอาไว้ รามิลกดจมูกหอมท
EP.54ที่โรงพยาบาลเกิดความชุลมุนวุ่นวาย เมื่อลูกชายมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ได้เกิดหมดสติลง ตอนนี้รามิลกำลังได้เข้ารับการรักษา เขาอยู่ในห้องไอซียู มีครอบครัวรออยู่ด้านนอก อีกทั้งบอดี้การ์ดอีกจำนวนหนึ่ง“เพราะคุณ” ธิติมาส่งเสียงสะอื้นพลางทุบตีสามีของตน เขาจับลูกชายขังมานับเดือน จนลูกต้องกลายเป็นคนติดแอลกอฮอล์หนัก เพียงเพราะผู้หญิงคนนั้น“อย่างน้อยคุณก็ควรปล่อยลูกให้ออกมาบ้าง ตอนนี้ลูกหมดสติ ไม่รู้จะเป็นยังไง”“คุณเลิกตีผมได้แล้ว เป็นเพราะมันทำตัวเอง” เมธัสจับมือภรรยาออก แล้วบอกกับธิติมา “แต่ผมก็ผิดเหมือนกัน ที่ปล่อยให้มันอยู่ในสภาพนั้น แต่ถ้าเกิดปล่อยมันออกมา มันก็ไปอาละวาดอีก ผมไม่อยากให้มันไปทำร้ายใคร”“แล้วผู้หญิงคนนั้นว่ายังไงบ้าง เธอจะยอมกลับมาหาลูกเราหรือเปล่า”“ไม่...” ที่เขาเรียกขวัญพิชชามาวันนี้ เพราะอยากให้เธอเห็นอาการของลูกชาย มันร้องคร่ำครวญแทบเป็นแทบตาย อยากให้เธอได้เจอหน้าลูกชายเขาสักครั้ง หวังว่ามันจะมีอาการดีขึ้น แต่เธอก็ไม่ยอม ขวัญพิชชาใจแข็งมากกว่าที่เขาคิดทางขวัญพิชชาตอนนี้เธอเพิ่งถึงโรงพยาบาล เธอได้รับข้อความจากฟาร์มว่าตอนนี้เขาอยู่ห้องไอซียู“คุณท่าน...”“เธอ”เมธัสและ
EP.53เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเพราะเหมือนรู้สึกว่าเมธัสกำลังขอร้องเธอด้วยเรื่องอะไรบางอย่าง แต่ถ้าให้เดาแบบไม่ต้องเสียเวลา ก็คงไม่พ้นลูกชายเขาเป็นแน่และในขณะที่ฟังคนในสายพูดอยู่นั้น ขวัญพิชชาได้ยินเสียงร้องโหยหวนเหมือนกำลังทุกข์ทรมานคล้ายกับสัตว์ที่กำลังถูกฆ่า“นั่นเสียงอะไรคะ”[ ไม่มีอะไร เธอรีบมาเถอะ ฉันมีเรื่องด่วน ]เมธัสชิงตัดสายไป ยังไม่ทันที่ขวัญพิชชาจะตอบตกลง เขามัดมือชกเธอ หญิงสาวจึงไม่มีทางเลือก เมธัสบังคับเธอทางอ้อม“ว่ายังไงครับ มีอะไร” อาชวะถามอย่างใคร่รู้“คุณท่านให้เบลไปหาที่บ้านค่ะ”“แล้วคุณจะไป”“อยากจะเลี่ยงไม่ไปค่ะ แต่ท่านก็ชิงตัดสายไปเลย” นั่นเท่ากับเธอต้องไปภายในห้องนอนที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟเล็ดลอดมาจากทางใต้ประตูห้อง ชายหนุ่มร่างกำยำในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า เขานั่งอยู่ปลายเตียงในท่าเดิมนานนับวัน ถอดถอนหายใจแรงถี่ ๆ ราวกับคนวิตกกังวลกับอะไรบางอย่าง ดวงตาคมลุ่มลึกเหี้ยมเกรียมปรากฏใยบาง ๆ ของความเศร้า ชายหนุ่มนั่งกระสับกระส่าย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“แม่งเอ้ย” คำสบถหยาบถูกตะเบงออกจากลำคอ ปลดปล่อยอารมณ์ที่แสนจะอึดอัดและกดดัน มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ พลางก้มมองที่