Semua Bab Toxic Lie รักร้ายลวงหลอก: Bab 11 - Bab 20

EP.10อคิราห์ขับรถถึงมูลนิธิในช่วงเวลาเก้าโมงตรง เขามารอรับขวัญพิชชาเพื่อพาเธอไปสอนพิเศษให้กับลูกสาวบุญธรรม ชายหนุ่มจอดรถอยู่ที่ลานจอดเช่นเคย ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างอารมณ์ดี ต่อสายโทรหาขวัญพิชชาในทันที จะบอกกับเธอว่าเขารออยู่ที่ข้างล่างแล้วเสียงแรกที่เขาอยากได้ยิน เมื่ออีกฝ่ายกดรับสาย กลับไม่ใช่ขวัญพิชชา ใบหน้าหล่อจากที่เคยเปื้อนยิ้มเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง[ ไง ไอ้เพื่อนรัก ] น้ำเสียงหยอกเย้ากึ่งดุดัน เอ่ยกับคนในปลายสายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเคยเป็นเพื่อนรักกันมา“ไอ้เคนโซ”[ ยังจำกันได้สินะ ]“มึงมารับโทรศัพท์เธอได้ยังไง”[ กูชอบน้ำเสียงมึงตอนนี้จัง ดูร้อนรนดี ]อคิราห์ยืนเสยผมตัวเองแรง ๆ เดินวนไปมาอยู่รอบรถของตัวเอง ก่อนจะมองไปยังตึกใหม่ที่ขวัญพิชชาทำงาน สองเท้าก้าวยาวด้วยความเร็ว แล้วหยุดยืนที่หน้าตึก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่รู้ชั้นที่เธอทำงานอยู่ชั้นอะไรชายหนุ่มหลับตาผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วก้าวถอยหลังออกมาบอกกับคนในสาย“กูขอสายเบล”[ ถ้าให้กูเดา ตอนนี้มึงคงยืนอยู่หน้าตึก ]“กูมารับเธอ”[ แต่โทษทีว่ะ มาเบลเป็นผู้หญิงของกู ]“มึงบังคับอะไรเธอ”[ รอกูอยู่ตรงนั้น ]ก่อนหน้านี้ หลังจาก

EP.12รามิลหมุนไหล่ขวัญพิชชาให้หันมองอคิราห์ที่โดนลูกน้องรามิลจับไว้แล้วนั่งลงคุกเข่า“บอกลามัน”“คุณ...” น้ำตาสีใสรื้นอยู่รอบตา มันกลิ้งไปมาแทบจะหยดลงเป็นสายธาร เมื่อเห็นอคิราห์ถูกชายฉกรรจ์จับเขากดเอาไว้ เธอเองก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ รู้สึกสงสารเขาจับใจ ขวัญพิชชาไม่เคยรู้อดีตของอคิราห์และรามิล ว่าเขาสองคนนั้นมีปัญหาอะไรรามิลเหยียดยิ้มมองอคิราห์ที่ไร้หนทางสู้ มาเฟียหนุ่มโน้มใบหน้าลงกระซิบข้างหูขวัญพิชชา ขณะที่สายตายังคงจับจ้องอคิราห์อย่างเย้ยหยัน “ฉันสั่ง” สิ้นคำ รามิลใช้วงแขนกอดรัดขวัญพิชชาไว้กับตัวจนเธอแทบจะฝังตัวเข้าไปอยู่ในร่างเขา“คุณซี...”“ฉันบอกให้ลามัน ไม่ใช่ให้เรียกชื่อมัน” เธอพูดไปแค่สองคำ ก็ถูกแทรกด้วยเสียงทุ้มเข้มอย่างไม่พอใจเมื่อเธอไม่ทำตามคำสั่ง“ละ ลาก่อน”“ไม่บอกลาเธอด้วยล่ะ มารยาทน่ะ” ริมฝีปากเหยียดยิ้ม รามิลยื้อเวลาไว้อีกหน่อย เขาจะดึงเธอกลับเลยก็ได้ แต่มาเพื่อแค่นี้มันจะไปสนุกอะไรมาเฟียหนุ่มอยากเห็นภาพสะใจก่อนไป รามิลหวังต้องการใช้มือณิลิน สั่งสอนผู้หญิงโง่ ๆ อย่างขวัญพิชชา เธอจะได้หูตาสว่าง แถมได้รวบยอดความแค้นที่เคยสะสมในอดีต เห็นผัวเมียที่เคยเป็นทั้งเพื่อนรัก และแ

EP.14ริมทางฟุตบาทมีรถเข็นพ่อค้าแม่ค้าตั้งเรียงราย อีกทั้งเมนูหลากหลาย ผู้คนเดินขวักไขว่กันในยามค่ำ บ้างก็ซื้ออาหารกลับบ้าน บ้างก็นั่งทานที่ร้านเสียงผัดในกระทะดังฉ่า ขึ้นเป็นไฟลุกท่วมคงจะหนีไม่พ้นเมนูผัดผักบุ้งไฟแดงที่ทานคู่กับข้าวต้มอร่อยอย่าบอกใครขวัญพิชชาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อพ่อค้าโชว์ลีลาการทำอาหาร กลิ่นมันช่างหอมเย้ายวนใจ ชวนให้น้ำลายสอ ขวัญพิชชาอยากจะสั่งอาหารมาทาน แต่ติดที่เธอไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท“หิวจัง” มือน้อย ๆ ลูบท้องตัวเองเพราะความหิว ขวัญพิชชาเดินตัวเปล่า พยายามคลำตามตัวเผื่อจะมีเศษเงินติดตัว มือบางสอดเข้ากระเป๋ากางเกงทั้งหน้าหลังขวัญพิชชาระบายยิ้มอย่างมีหวัง เมื่อเจอบางอย่างในกระเป๋ากางเกง เธอหยิบขึ้นมาเป็นแบงก์สีแดงจำนวนหนึ่งใบ“กินรองท้องสักนิดก็แล้วกัน”ขวัญพิชชาเลือกนั่งทานที่ร้าน สั่งข้าวต้มหนึ่งถ้วยกับผัดผักบุ้งไฟแดง ในงบหนึ่งร้อยเธอคงกินไปไม่ได้มากกว่านี้ระหว่างที่กำลังนั่งทานข้าวต้มอยู่นั่น จู่ ๆ ก็มีผู้ชายมานั่งร่วมโต๊ะกับเธอ“รีบ ๆ กิน จะได้รีบกลับ” รามิลคอยแอบดูเธออยู่ในรถ เขาทนสภาพเห็นเธอคล้ายเหมือนคนขอทานไม่ไหว เลยตัดสินใจลงมานั่งเป็นเพื่อนเธอ

EP.16ณิลินรนหาที่ตายไม่รู้ตัว หญิงสาวปากสั่นตัวสั่น เมื่อเขาหยิบปืนสั้นหันปลายกระบอกปืนจิ้มตรงกลางหน้าผากเธอ“ฉันสั่งลูกน้องให้ไล่เธอกลับไป แต่เธอก็ไม่กลับ” รามิลยิ้มน้อย ๆ ยิ้มแบบขนาดที่ว่าคนมองมองแล้วก็สัมผัสถึงความน่ากลัวรามิลจับเธอลุกขึ้นแล้วณิลินเหวี่ยงไปยังโซฟาอย่างไม่ถนอม จนตัวเธอกระเด้ง“โอ๊ย”“อย่าคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ง่าย ๆ” รามิลยกเท้าขึ้นวางบนเบาะโซฟาข้างตัวเธอ โน้มตัวลงช้า ๆ ยกข้อศอกมาวางบนหน้าขา ใช้ปลายกระบอกเคาะลงบนฝ่ามืออีกข้าง ก่อนจะไปจ่ออยู่ที่ใต้คาง“ลินไม่ได้อยากเล่นเกมบ้า ๆ นี่นะ”“เกมสนุกจะตายไป จะอยู่หรือตายก็ขึ้นอยู่กับกระสุนเม็ดเดียว หรือถ้ากลัวว่าเล่นสองคนแล้วจะไม่สนุก ฉันไปลากไอ้นายมาเล่นด้วยดีหรือเปล่า เผื่อจะได้สั่งลากันทีเดียว”“ไอ้คนชั่ว...อ๊าย”สิ้นคำจากอดีตแฟนสาว ณิลินถูกรามิลตบด้วยปืน สันกรามขบเข้าหากันจนขึ้นเป็นสันนูน กล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายเกิดความโทสะ มาเฟียหนุ่มตวาดเสียงกร้าว“ฉันควรเป็นคนที่ต้องพูดประโยคนี้ ไม่ใช่เธอ” รามิลเอื้อมมือจับปลายคางแล้วออกแรงบีบให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บ ณิลินพยายามจับปลายนิ้วเขาออก แต่เพราะเขามีแรงมากกว่า เธอจึงทำอะไรเ

EP.18แววตาเขาที่ใช้มองเธอกลับฉ่ำเยิ้มไปด้วยความปรารถนาบางอย่างเกิดขึ้น รามิลแสดงออกทั้งสีหน้า แววตา ท่าทางด้วยความกระหายเห็นเธอนิ่งตกตะลึงไป เขาจึงฉวยโอกาสฉกริมฝีปากสีสวยแนบชิด เรียวลิ้นสอดควานหาความนุ่มละมุนจากหญิงสาว แล้วกระหวัดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจรามิลถูกใจความหวานในโพรงปากขวัญพิชชา เพิ่มความรุนแรงกับเธอมากขึ้นด้วยการบดขยี้ริมฝีปากเธอแรง ๆ เมื่ออารมณ์มันพวยพุ่ง มือไม้สาละวนไปตามเรือนกายสาวอย่างพึงใจลมหายใจมาเฟียหนุ่มหอบกระชั้นแรง เขาพร้อมจะจัดการเธอในรถเสียตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด มือบางขยุ้มเสื้อเชิ้ตเขาไว้แน่น ดวงตากลมโตเบิกโพลง เมื่อคนตรงหน้ากำลังจะทำเธอสิ้นสติ เพราะขาดอากาศหายใจขวัญพิชชาส่งเสียงร้องในลำคอ ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับไม่ยอมถอย ตะโบมจูบราวกับได้ทานของหวานที่ถูกใจมาล้างปาก หมดสิ้นความคาวให้หลงเหลือเพียงแต่ความหอมหวานสมองเธอขาวโพลนจนไม่รู้จะจัดการคนตรงหน้าอย่างไรต่อไปดี กระทั่งเสียงเคาะกระจกจากฝั่งคนขับดึงสติมาเฟียให้ผละใบหน้าออกจากเธอขวัญพิชชาก้มหน้าต่ำ มือบางบีบเข้าหากันแน่น ใบหน้าหวานร้อนผ่าว เหมือนคนที่เพิ่งโดนแดดเผาไหม้ ต่างกับชายหนุ่มคนข้าง ๆ รามิลหัวเสียออกอากา