All Chapters of Toxic Lie รักร้ายลวงหลอก: Chapter 41 - Chapter 50

EP.41ขวัญพิชชาได้รับช่อดอกไม้เป็นดอกทานตะวัน มีเมสเซนเจอร์ขึ้นมาส่งให้ถึงสำนักงาน ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ส่งเสียงกันเกรียวกราว เพราะคิดว่าเป็นลูกชายเจ้าของมูลนิธิที่ส่งมาให้เธอหญิงสาวเห็นว่ามีการ์ดเสียบอยู่ ขวัญพิชชาหยิบมันมาเปิดอ่าน แล้วยิ้มกว้าง“ฉันมีเซอร์ไพรส์จะให้เธอ มาเจอฉันที่...” แต่ไม่ได้ลงกำกับไว้ว่าเป็นของใคร แต่เธอมั่นใจว่าเป็นของเขา kenzo “คุณเคนโซใช่ไหม” ชามาถามอย่างใคร่รู้“ค่ะ” ขวัญพิชชามองช่อดอกทานตะวันด้วยความตื้นตันใจ ความหมายของดอกนี้หมายถึงรักที่บริสุทธิ์ ทั้งโดดเด่น และงดงาม ยามต้องแสงตะวันหลังจากได้ชื่นชมสิ่งสวยงามอยู่พัก ขวัญพิชขาวางดอกทานตะวันบนโต๊ะ ชำเลืองมองมันทุกนาทีอย่างหน้าชื่นตาบาน ก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไปและเวลาที่เธอรอคอยก็มาถึง ทันทีที่นาฬิกาเป็นเวลา 5 โมงเย็น ขวัญพิชชาเร่งเก็บสัมภาระอย่างว่องไว ไม่ลืมที่จะหยิบดอกทานตะวันขึ้นมา แล้วเอ่ยลาทุกคนก่อนไป พลางยิ้มหวานให้กับคนรอบ ๆ ตัวโรงแรมหรู 5 ดาว ย่านคนเมือง คือสถานที่ที่เธอถูกนัดมากับการ์ด เขาเขียนข้อความถึงเธอ พร้อมดอกไม้ทานตะวันที่ถูกถืออยู่ในมือเธอก็เอามาด้วย“แล้วจะเจอตรงไหน ไม่เห็นบอกเลย” ขวั

EP.43ขวัญพิชชาแทบล้มทั้งยืน คำพูดเหล่านั้นแทรกซึมผ่านเข้ามาในโสตประสาทเธอ นั่นยิ่งทำให้ขวัญพิชชาสะเทือนใจยิ่งกว่าเขาเอ่ยปากไล่เธอไปเสียอีก เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นท่ามกลางน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย ราวกับหัวใจถูกเขาขยี้ไม่มีชิ้นดี เธอจ้องเขาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบไม่อยากหายใจ มือบางทุบเข้ากลางอกซ้ายแรง ๆ“ฮึก~เบลผิดอะไร ทำไมทุกคนทำกับเบลแบบนี้ เบลอยากมีความรักดี ๆ เหมือนคนอื่นบ้าง เบลอยากมีคนที่คอยอยู่เคียงข้าง เบลผิดเหรอ ที่เบลพยายามหาความรัก แต่เบลกลับเจออะไรก็ไม่รู้”ขวัญพิชชาถลานั่งลงบนพื้นด้วยความโศกเศร้า เมื่อเธอโง่ไปรักเขา หลงผิดคิดว่าเขาจะรัก แต่เปล่าเลย เขามีแต่ความหลอกลวง จนหัวใจเธอแตกสลาย“เบลคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากในสายตาของคุณใช่ไหมคะ”รามิลยืนมองเธอด้วยสายตาสับสนเกินกว่าจะคาดเดา ร่างกายมันชาวาบ ยิ่งเธอแสดงความรักต่อเขามากแค่ไหน หัวใจข้างซ้ายมันกลับทำงานหนักขึ้นนี่น่ะเหรอ ที่เขาเรียกว่าความรัก แม่งน่าขำฉิบหาย!รามิลเดินกลับเข้าไปในห้องนอนจัดการหยิบกระเป๋าเดินทางเก่า ๆ ของเธอแล้วยัดเสื้อผ้าเธอทุกตัวใส่ลงไปพร้อมกับโยนมันออกไปนอกห้อง“ออกไป” รามิลกระชากเสียงเข้ม ชี้นิ้วไปยังห

EP.45ริตาใช้ปลายเล็บสีแดงจิกลงไปบนฝ่ามือหยาบกระด้าง แต่รามิลไม่สะทกสะท้าน เขาเหมือนมีปีศาจแฝงอยู่ในร่าง ในเมื่อเบาะที่เธอนั่ง กลับฉายภาพของขวัญพิชชา เมื่อเธอยิ้มประกายสว่าง“เธอไม่มีสิทธิ์นั่งเบาะนี้ เพราะฉันมีไว้ให้ผู้หญิงคนเดียวของฉัน”รามิลชกกำปั้นทุบเข้ากับพวงมาลับรถด้านหน้า เขาทุบมันจนริตาถึงกับตกใจ แล้วหนีลงจากรถในทันที“คุณป้าคะ” ริตาเหมือนคนที่เพิ่งหนีตายมาได้ เธอเปิดประตูลงมาก็รีบวิ่งเข้าไปฟ้องคุณป้า“พี่เคนบีบคอริตา พี่เขาต้องเป็นบ้าแน่ ๆ” หญิงสาวลูบลำคอตัวเองว่ายังอยู่ดีหรือไม่ เมื่อกี้เธอเกือบจะขาดอากาศสิ้นลมหายใจเป็นผีเฝ้าคฤหาสน์นี้แล้ว“ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม” เมธัสได้ยินคำหญิงสาวเอ่ยอย่างสุดทน แล้วเอ่ยคำต่อว่าภรรยาที่พูดไม่ฟัง“ป้าขอโทษแทนพี่เขาด้วยนะลูก”“เอาเป็นว่า ริตาลาตรงนี้แล้วกันค่ะ” เธอกราบลาผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะหันไปมองชายในรถที่ยังคงอาการคลุ้มคลั่งเหมือนคนเสียสติเธอยังเลือกอยากที่จะมีชีวิต ไม่ใช่เอาชีวิตมาผูกไว้กับคนบ้าอย่างเขา ไม่เอาผัวแล้วก็ได้“หนูริตาลูก เดี๋ยวสิ”“พอได้แล้ว เลิกคิดเรื่องหาคู่ให้มันสักที ผมบอกแล้วใช่ไหม ว่ามันไม่คู่ควรกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น

EP.47รามิลดื่มเหล้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ จนร่างกายซูบผอมลงไปมาก ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะยอมทาน ตั้งแต่วันที่เขาไล่เธอออกไปจากชีวิต“โดนผัวเก่าทิ้งปุ๊บก็ได้ผัวใหม่เลยงี้ ดูท่าชีวิตเธอนี่คงโชคดีมากเลยสินะ” รามิลเอ่ยประชดประชัน เขารู้ทุกการเคลื่อนไหวขวัญพิชชา เพรามีคนคอยรายงานเขาอยู่ตลอดเวลาชามาส่งภาพบาดใจมาให้ เขาแม่งไม่น่ากดเข้าไปดู สุดท้ายต้องมานั่งชอกช้ำใจ สมองมันสั่งไว้ว่าดีแล้วที่เธอมีคนใหม่แต่เขาล่ะ จะจัดการตัวเองยังไง “เมาหัวราน้ำข้ามวัน อาการหนักน่าดูสินะ” เมธัสเดินมาดูลูกชาย ก็ยังเห็นว่ามันนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ภายในบ้านตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้า“เธอมีคนใหม่ไปแล้ว”“ทนได้”“ไม่ได้”“ก็แค่ไปง้อ ยากอะไร”“ผมเป็นคนไล่เธอ แล้วจะให้ตากหน้าไปง้อ พ่อพูดเป็นเรื่องตลกไปได้”“ก็ตลกดีนี่ เป็นคนไล่เธอเอง แต่กลับต้องมาเจ็บเอง แกมันชอบทำอะไรไม่คิด”“อยากจะด่า จะว่าอะไรก็เชิญ”“สมน้ำหน้าดีเหมือนกันนะ ไอ้ลูกชาย” คนเป็นพ่อยิ้มน้อย ๆ พลางตบบ่าลูกชายเป็นการให้กำลังใจ เมธัสจึงเดินออกไป แต่ลูกชายรั้งเรียกไว้ให้ต้องหันกลับมา“ผมควรง้อเธอจริง ๆ เหรอ”“ไหนมึงบอกว่าเธอรักมึงมากไง”“แต่เธอกำลังจะมีคนให

EP.49มาเฟียหนุ่มแทบล้มทั้งยืน ขวัญพิชชาบอกลา คล้ายว่าเราจะจากกันไปจนตาย ทั้งที่เขาพยายามจะลืมเธอให้ได้ มันเจ็บแทบเจียนตายขวัญพิชชาเดินหันหลังกลับไปพร้อมอาชวะ เธอไม่แม้แต่จะหันไปมอง เพียงแวบหนึ่งอาชวะเหลียวมองไปข้างหลัง เห็นรามิลนั่งลงคุกเข่าก้มหน้า แต่ไม่นานรามิลก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงเข้าหาเสียงรองเท้าจากด้านหลังทำให้ขวัญพิชชาต้องเร่งฝีเท้าเดิน จนกระทั่งรามิลคว้าตัวเธอไว้ได้ แล้วโอบกอดเธอจากข้างหลังขวัญพิชชาชะงักงัน ยามเมื่อสัมผัสได้ว่าเขาตัวสั่นและร้องไห้ สีหน้าของรามิลเต็มไปด้วยความเจ็บปวด จวบจนกระทั่งเธอปลดมือของเขาออก สุดท้ายเธอก็ไม่ยอมหันมามองเขาแม้เพียงเสี้ยวแต่กับเธอ...ก็คงเจ็บไม่ต่างกัน ขวัญพิชชายกมือขึ้นอุดปากไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา อาชวะวาดแขนโอบไหล่ขวัญพิชชาเพื่อปลอบเป็นกำลังใจ เขาจึงพาเธอขึ้นรถแล้วออกจากมูลนิธิ วันนี้เธอคงไม่มีใจจะทำงานในขณะเดียวกัน เมธัสและภรรยาเดินทางมาถึงมูลนิธิ เมื่อมีลูกน้องคาบข่าวไปบอกเรื่องลูกชายพนักงานที่ยืนสอดรู้สอดเห็นต่างกุลีกุจอไปคนละทาง เมื่อเจ้าของมูลนิธิปรากฏตัวพร้อมภรรยา เมธัสเห็นลูกชายนั่งลงคุกเข่า รามิลร้องไห้สะอื้นเหมือนคนแทบสิ้นลมห