All Chapters of The Zillionaire's Abandoned Wife: Chapter 21 - Chapter 30

Kinuha ulit ni Simone ang telescope at tumingin. Ilang segundo pa, excited nitong iniaabot muli iyon sa babae. Waring bata ito na ipinapakita kay Trixie ang mga kayang gawin ng kaniyang laruan para mahikayat din siya na magustuhan iyon. "Ate, tingnan mo! Panoorin mong maigi ang goddess ko. Sobrang tapang at swabe niya talaga mag-drive! Super cool, see it yourself!!!" Kinuha ni Trixie ang telescope at muling hinanap si Wendy. Hindi nagtagal, isang matapang na galaw ang ginawa ni Wendy. Sinamantala niya ang pagkakataon at sobrang precise na nag-overtake sa pinakadelikadong kurbada ng track. Napahanga ang lahat ng audience sa lakas ng loob niya. Sabay-sabay ang mga itong suminghap at kalaunan ay isinigaw ang paghanga sa kaniyang ginawa. Kaunti lang ang alam ni Trixie sa racing dahil hindi naman ito kaniyang interes. Pero sa mga oras na iyon, maging siya ay napahanga sa tapang at skills ni Wendy. Matagal siyang hindi nakagalaw. Napantingin din si Trixie kay Sebastian. Na k

Kinabukasan, dala-dala pa ni Xyza ang sobrahang kasiyahan dahil sa mga bonding moments nila ni Wendy nitong mga nakaraang araw.Kaya naman pagmulat niya ng mata, isang malawak na ngiti ang binungad niya sa umaga. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ng bata ng umagang iyon. Na sa sobrang ganda ng mood niya, naisip ni Xyza ang kaniyang inang si Trixie. Yakap-yakap ang paborito niyang rag doll, masigla itong tumakbo papunta sa master bedroom para gisingin ito. "Mom! Mommy!"Nang makarating sa labas ng pinto ng master's, bukas naman iyon pero kita ni Xyza na walang tao sa loob. Biglang lumungkot ang mukha ng bata. Nasaan ang kaniyang ina? Nasa kusina ba? Pipihit na sana ang bata para tumakbo papuntang kusina nang sakto namang lumabas si Sebastian mula sa walk-in-closet matapos magbihis.Mabilis siyang nagtanong sa ama."Daddy, nasaan po si Mommy?"Habang nagkakabit ng kurbata si Sebastian, kalmado niyang sinagot ang anak."She's not here.""Po? Bakit po? Where is she?""If you really want t

Kinuha ni Xyza ang telepono at humihikbi niyang kinausap ang kaniyang ama sa kabilang linya."Daddy..." hihikbi-hikbing bungad niya dito."Just eat what's prepared for you."“Pero Daddy, luto lang po ni Mommy ang gusto ko! Bring her here, please!”Pinahid ni Xyza ang luha niya pero nanatiling matigas ang kaniyang ulo.Hindi na nagsalita si Sebastian dahil nagtitimpi na ito sa pagka-spoiled ng anak. Dahil dito, lalo pang humagulgol si Xyza.Makalipas ang ilang sandali, kalmado ngunit malamig na nagsalita si Sebastian:"I'll bring you to a trip this coming weeked. Ikaw ang pipili ng pupuntahan."Biglang huminto sa pag-iyak si Xyza sa narinig."Really?""Oo, pero kumain ka muna.""Are you done eating na po ba, Daddy?""I'm already having dinner with a client.""Ah...""Go ahead, kumain ka na. Don't cause your butler any more headache, alright?""I understand po..."Kahit nakasimangot si Xyza, gumaan naman ang pakiramdam niya sa pangako ng ama. Ibinaba niya ang telepono at dumiretso na sa

Mabilis lumipas ang dalawang araw para kay Trixie. Marahil naging abala ang kaniyang anak kay Wendy kaya hindi siya nakatanggap ng tawag o mensahe mula dito. Nasa bahay lang tuloy siya maghapon simula ng umalis sa Valderama Group. Hatinggabi ng pangalawang araw niya mula mag-resign, nakatanggap si Trixie ng tawag mula sa bestfriend niyang si Racey Andrada. [May lagnat ako bff. Can you come over? Grabe, wala talaga akong lakas kahit bumangon man lang. Help this dying pretty lady. Juseyo.] Napailing na lang si Trixie dahil may sakit na nga ang kaibigan, nakukuha pa nitong magbiro. Wala na rin siyang hinintay na sandali at agad isinara ang binabasang libro, saka kinuha ang susi ng kotse para puntahan ang kaibigan. Buong araw naulan ng araw na iyon kaya inaasahan na niyang hanggang ngayong hatinggabi ay malakas pa rin ang buhos niyon. Maingat niyang binaybay ang daan dahil madukas ang kalsada. Hindi siya maaaring magmadali kahit pa nga nag-aalala na siya sa kaibigan at baka nagd

Agad nanlaki ang mga mata ni Casper, at itinabi muna sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Nang matagumpay niyang magawa iyon, saka niya binalingan si Trixie. "H-how— M-may—" Napansin ni Trixie na walang tamang masabi si Casper sa kaniya kaya umiling na lang siya rito. "Ayos lang ako." Kalmado rin ang mukha niya habang nagsasalita. "It's just that, kahit pa sabihin mo ngayong inaabuso ko ang posisyon ko, hinding-hindi ako papayag na makapasok siya sa kumpanya natin.” Kumalma na rin ang mukha ni Casper at walang pag-aalinlangang sumang-ayon kay Trixie. "Hindi, sinasang-ayunan ko rin ang desisyon mo. I'm sure, the rest will also agree with me." Matapos sabihin ni Casper iyon, naramdaman ni Trixie ang init sa puso niya. "Salamat." Pagkaraan ng ilang saglit, ibinalik na ni Casper ang kotse sa gitna ng kalsada, dahil kung hindi ay tiyak na male-late na sila. "C-Casper… alam kong malaking pabor itong hinihingi ko, pero… nagu-guilty ako. Mawawalan kayo mg isang henyo dahi