Maraming salamat po sa GEMS! COMMENTS at FEEDBACK na rin po kung may oras po kayo. Thankss mwa ˚ ˖𓍢ִ໋🦢˚
Matagal nang kilala ni Trixie si Helios. Gaya ito ni Ysabel na kasabay na niyang lumaki. Sebastian and Helios grew fond of each other, kaya naman sobrang lapit ng relasyon ng dalawa. Bilang social butterfly ng circle nila noon, napalapit na rin si Trixie sa lahat ng napapalapit kay Sebastian. Hanggang sa sumasama na siya sa mga kaibigan nito mapa-sa eskwelahan man o paglalaro. Pagtuntong ng kolehiyo, madalas pa rin silang magkakasama tuwing group study, gimik sessions, maging sa iyakan tuwing midterms at finals. Pero ang lahat ng iyon ay mananatili na lang sa memorya ni Trixie matapos silang ikasal ni Sebastian. Mula nang araw na iyon, palaging nang iniiwas ni Sebastian si Trixie sa kanyang grupo. Due to that, ni kahit simpleng pagtango na lang tuwing sila ay magkakasalubong, hindi na nila magawa kay Trixie.Gaya ni Seb, hindi rin siya binigyan ng mga ito ng kahit anong pagkakataon na magpaliwanag. Palaging inuuna ang malamig na pagtrato sa kaniya.Nitong nakaraan may minsan pa s
Kinabukasan, dala-dala pa ni Xyza ang sobrahang kasiyahan dahil sa mga bonding moments nila ni Wendy nitong mga nakaraang araw.Kaya naman pagmulat niya ng mata, isang malawak na ngiti ang binungad niya sa umaga. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ng bata ng umagang iyon. Na sa sobrang ganda ng mood niya, naisip ni Xyza ang kaniyang inang si Trixie. Yakap-yakap ang paborito niyang rag doll, masigla itong tumakbo papunta sa master bedroom para gisingin ito. "Mom! Mommy!"Nang makarating sa labas ng pinto ng master's, bukas naman iyon pero kita ni Xyza na walang tao sa loob. Biglang lumungkot ang mukha ng bata. Nasaan ang kaniyang ina? Nasa kusina ba? Pipihit na sana ang bata para tumakbo papuntang kusina nang sakto namang lumabas si Sebastian mula sa walk-in-closet matapos magbihis.Mabilis siyang nagtanong sa ama."Daddy, nasaan po si Mommy?"Habang nagkakabit ng kurbata si Sebastian, kalmado niyang sinagot ang anak."She's not here.""Po? Bakit po? Where is she?""If you really want t
Nang makabalik sa kani-kanilang cubicle, ipinili na ni Trixie si Nathalia ng ilang mga librong puwedeng magamit nito sa trabaho at tiyak madaling maintindihan. Nang makita ni Nathalia ang listahan, halos malula siya. May 40 hanggang 50 na libro lang naman ang ang binigay ni Trixie sa listahan! “Uh… hehe. Ang dami po pala ano? Matatandaan ko kaya ang mga ito lahat?” "Oo naman. Ako nga nagawa ko, ikaw pa kaya?” "Hehe. Tama. Salamat dito, Ate Trixie.” "Walang anuman.” Nang dumating ang ika-tatlo ng hapon, nagkaroon ng bisita si Sebastian sa kaniyang opisina. Agad sinabihan ni Calix si Trixie na gumawa ng ilang tasa ng kape. Sinigurado rin ng lalaki na siya ang magdadala nito dahil ayaw na niyang maulit pa ang insidente noong nakaraan. Doon napagtanto ni Nathalia na si Trixie pala ang gumagawa ng kape ng kanilang boss. Pero... Naisip ni Nathalia na baka ito ay isang paraan ni Sebastian para maiwasan na may masyadong lumapit sa kanya. Introvert ba ang boss niyang gwapo
Kinuha ni Xyza ang telepono at humihikbi niyang kinausap ang kaniyang ama sa kabilang linya."Daddy..." hihikbi-hikbing bungad niya dito."Just eat what's prepared for you."“Pero Daddy, luto lang po ni Mommy ang gusto ko! Bring her here, please!”Pinahid ni Xyza ang luha niya pero nanatiling matigas ang kaniyang ulo.Hindi na nagsalita si Sebastian dahil nagtitimpi na ito sa pagka-spoiled ng anak. Dahil dito, lalo pang humagulgol si Xyza.Makalipas ang ilang sandali, kalmado ngunit malamig na nagsalita si Sebastian:"I'll bring you to a trip this coming weeked. Ikaw ang pipili ng pupuntahan."Biglang huminto sa pag-iyak si Xyza sa narinig."Really?""Oo, pero kumain ka muna.""Are you done eating na po ba, Daddy?""I'm already having dinner with a client.""Ah...""Go ahead, kumain ka na. Don't cause your butler any more headache, alright?""I understand po..."Kahit nakasimangot si Xyza, gumaan naman ang pakiramdam niya sa pangako ng ama. Ibinaba niya ang telepono at dumiretso na sa
Akala ni Trixie, tuluyan na siyang nawalan ng pakialam.Pero matapos ng mahabang taon ng pagmamahalan, paano nga ba niya tuluyang makakalimutan ang lalaki?Parang tinusok ang puso niya ng mga salitang iyon, kaya mabilis niyang iniwas ang kaniyang tingin.Nang makita ni Sebastian ang lungkot sa mga mata ni Trixie, kalmado niyang sinagot ang tawag na parang walang nararamdamang konsensiya. Malambing pa nga ang tono niyang sinagot ang tawag."What's the matter?"Pati si Xyza ay napansin ang sitwasyon.Sa alaala niya, si Sebastian ay ganito lang kalambing kapag si Wendy ang kausap. Dahil dito, saglit niyang nakalimutang nandoon din si Trixie at masiglang nagtanong sa ama."Daddy, si Tita Mommy po ba 'yan?"Kahit mababa ang boses, malinaw pa rin sa pandinig ni Trixie ang sagot ni Sebastian. "Oo."Gusto sanang sabihin ni Xyza na gusto rin niyang makausap si Wendy, pero nang maalala niyang nandoon pa si Trixie, at alam niyang hindi gusto ni Trixie si Wendy, agad na lang niyang kinagat ang d
Mabilis lumipas ang dalawang araw para kay Trixie. Marahil naging abala ang kaniyang anak kay Wendy kaya hindi siya nakatanggap ng tawag o mensahe mula dito. Nasa bahay lang tuloy siya maghapon simula ng umalis sa Valderama Group. Hatinggabi ng pangalawang araw niya mula mag-resign, nakatanggap si Trixie ng tawag mula sa bestfriend niyang si Racey Andrada. [May lagnat ako bff. Can you come over? Grabe, wala talaga akong lakas kahit bumangon man lang. Help this dying pretty lady. Juseyo.] Napailing na lang si Trixie dahil may sakit na nga ang kaibigan, nakukuha pa nitong magbiro. Wala na rin siyang hinintay na sandali at agad isinara ang binabasang libro, saka kinuha ang susi ng kotse para puntahan ang kaibigan. Buong araw naulan ng araw na iyon kaya inaasahan na niyang hanggang ngayong hatinggabi ay malakas pa rin ang buhos niyon. Maingat niyang binaybay ang daan dahil madukas ang kalsada. Hindi siya maaaring magmadali kahit pa nga nag-aalala na siya sa kaibigan at baka nagd
Nakauwi lang si Trixie matapos tuluyang mawala ang lagnat ni Racey. Wala pa siyang naihahandang damit para sa dinner banquet kinabukasan ng gabi kaya lumabas siya ng hapon na iyon para mamili. Pagdating niya sa isang kilalang high-end dress shop, napansin niyang abala ang manager at mga empleyado sa pag-aayos ng isang damit. "Pasensya na po, Miss. Medyo busy lang kami sa pag-aayos ng display. Ano po ba ang hanap nila?" "Titingin-tingin lang muna ako." "Sige po." Kahit kasal na si Trixie sa pamilya Valderama, halos hindi naman siya sumasama sa mga dinner party o mahahalagang okasyon mula nang ikasal siya kay Sebastian. Hindi siya isinasama sa mga pagtitipon, lalo naman ni Sebastian. Kahit giliw sa kaniya ang matandang Valderama, matagal na itong nagretiro at madalang nang makisalamuha sa kasiyahan o kagandahan. It all boils down na hindi ganoon kalalim ang kaalaman ni Trixie sa mga damit. Si Racey lang ang nagtuturo sa kaniya ng ilang basic aesthetic sense dahil nasa fas
Agad nanlaki ang mga mata ni Casper, at itinabi muna sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Nang matagumpay niyang magawa iyon, saka niya binalingan si Trixie. "H-how— M-may—" Napansin ni Trixie na walang tamang masabi si Casper sa kaniya kaya umiling na lang siya rito. "Ayos lang ako." Kalmado rin ang mukha niya habang nagsasalita. "It's just that, kahit pa sabihin mo ngayong inaabuso ko ang posisyon ko, hinding-hindi ako papayag na makapasok siya sa kumpanya natin.” Kumalma na rin ang mukha ni Casper at walang pag-aalinlangang sumang-ayon kay Trixie. "Hindi, sinasang-ayunan ko rin ang desisyon mo. I'm sure, the rest will also agree with me." Matapos sabihin ni Casper iyon, naramdaman ni Trixie ang init sa puso niya. "Salamat." Pagkaraan ng ilang saglit, ibinalik na ni Casper ang kotse sa gitna ng kalsada, dahil kung hindi ay tiyak na male-late na sila. "C-Casper… alam kong malaking pabor itong hinihingi ko, pero… nagu-guilty ako. Mawawalan kayo mg isang henyo dahi
Tumayo si Sebastian, mata'y singkipot ng karayom. "Helios, one last question. Do you even remember that we're friends?" malamig niyang tanong.Ngumiti si Helios, isang ngising hindi mo malaman kung pikon o arogante. "And do you even remember that you have a wife waiting for you at home when you are going on dates with Wendy?"Biglang nanahimik sa loob ng opisina. Maliban sa mahinang ugong ng aircon, tanging tensyon na lang ang pumupuno sa paligid.Sinabi na ni Helios noong una pa lang na hindi siya sasagot ng tungkol sa kanilang personal na buhay, but Sebastian insisted. And this is it. Sebastian tasting his own medicine. Nawala ang ngisi sa mukha ni Helios at ibinalik ito sa pagiging seryoso.“Bro–” “Don't call me that when you are doing all these.” Putol nang tila napipikon nang si Sebastian. Hindi kumurap si Helios. Hindi siya nagpadala sa init ng ulo ng lalaki.Ngumisi lang siya, waring lalong nang-aasar. "Sebastian," aniya, kalmado pero mabigat, "it's a personal matter to me
Nang marinig niya ang sinabi ng anak, aalala niyang nalaman niya nga pala ang lahat kay Helios. Siguro ay noong tumambay ito doon. "Is that so?" tanong ni Trixie, pinipilit manatiling kalmado kahit ramdam niyang lumalambot ang puso niya sa tuwa habang pinapakinggan si Xyza. Pagkatapos magsalita ni Xyza, bigla nitong napagtanto na baka hindi pa kilala ng mommy niya si Yanyan, kaya agad niyang ipinaliwanag, "Niece po siya ni Tito Helios. I don't know if you know her po eh." "Oo," sagot ni Trixie, pilit na pinapawi ang bigat sa dibdib niya. Nakita niya ang saya sa mukha ng anak kaya agad siyang nagtanong, "Then? Ano namang ginawa n'yo?" "Naglaro po kami ng maze, then doll house!" "Woah, ano pa?" Tahimik na nakinig si Trixie habang kinukuwento ng anak ang mga kaganapan, ngunit sa bawat tawa at kwento ni Xyza, may halo itong kirot sa kanyang puso. Sa isang banda, masaya siyang masaya ang anak. Sa kabilang banda, hindi niya mapigilang sisihin ang sarili sa mga panahong hindi niya i
Nagising si Trixie na parang binibiyak ang ulo sa sakit. Halos hindi pa niya maidilat ang mga mata nang tumunog ang cellphone niya sa tabi ng kama.Pilit siyang umabot dito, pikit pa ang isa niyang mata, ay sinagot niya ang tawag."Bata ka, hindi ba't nabusy sa ospital nitong nakaraan si Sebastian dahil sa pagkakaospital ni Thallia, tapos ikaw naman ay abala rin. Nasaan na lang ang anak niyo?" Boses iyon ni Lola Angelina, may halong pag-aalala at pagsaway, na tuluyang nagpabalik sa ulirat ni Trixie.Napaupo siya sa kama, hawak ang sentido habang nilalabanan ang pagkahilo. Dahan-dahang sumingit sa isip niya ang mga salita ng matanda, ang anak niya. Si Xyza.Napapikit si Trixie at pilit na inalala kung kailan niya huling nakita ang anak. Sa mga nakaraang araw, puro trabaho, meeting, at obligasyon ang inatupag niya. Samantalang si Sebastian, abala rin sa ospital kasama si Lola Thallia.Naalala ni Trixie kung paano madalas naisin ni Xyza na makipaglaro o sumama sa kaniya. Napakagat-labi
Samantala, ang eksenang iniwan nina Helios at Trixie sa parking lot ng party na iyon ay matagal na umukit sa isip ni Sebastian. Hindi siya mapakali. May kung anong gumugulo sa loob niya. Hindi man siya sigurado kung guilt ba iyon o ano, pero isa ang malinaw, ang pagkakabanggit ni Trixie kay Wendy bilang dahilan ng paghihirap nito, ay parang punyal na bumaon sa dibdib niya.Maging sa pagbabalik niya sa opisina nang gabing iyon, dala-dala pa rin niya ang bigat ng gabing iyon. Hindi siya nakapagsalita nang matagal. Ang mga ilaw ng opisina ay tila mas maliwanag kaysa sa dati, ngunit ang isipan niya ay mas magulo, mas malabo. Sa opisina kasi siya mas nakakaisip nang maayos. Doon siya nakakahanap ng kaunting linaw, kahit pa nga ang problema ay tungkol sa puso at hindi sa negosyo.Ngunit hindi niya inaasahan na susundan siya ni Wendy.Pagkarating niya sa loob ay ilang segundo pa lang siyang nauupo, narinig na niya ang pamilyar na stilettos nito sa labas. Napa-iling siya. Hindi pa siya
"Hey, woman! Where's the water? Alam mo kung may sakit lang ang tao, patay na siya sa'yo!" singhal ni Helios habang bahagyang nilingon si Racey.Napapitlag si Racey sa sigaw na iyon. Naalimpungatan siya mula sa pagtitig sa pagitan ni Helios at Trixie. Hindi niya inaasahang magmumula sa lalaki ang ganoong singhal. Akala pa naman niya ay nonchalant type ito. "Oo na! Atat lang?" sagot niya, pilit tinatakpan ang kaba sa dibdib."Get your ass here if you're not going to get her water. Ako na ang gagawa! You are all talk!" muli pa nitong sabi."Alright, alright!" hiyaw ni Racey, sabay padabog na umalis. Pakiramdam niya'y nayayapakan ang pride niya kahit hindi siya nito hinahawakan.Ilang minuto ang lumipas at bumalik siyang may dalang bottled water, na para bang bigat na bigat siyang buhatin iyon. Padarag niya itong iniabot sa lalaki.Matalim siyang tiningnan ng lalaki. Hindi niya tinanggap agad ang bote, sa halip, binuksan niya ito at maingat na tinapik si Trixie sa pisngi.“Trixie… her
Mayamaya, nagpaalam si Trixie na mag-CR. “CR lang ako, Ray,” aniya habang pinupunasan ang pawis sa kanyang sentido. “Ay sasamahan na kita—” alok ni Racey pero tinabig siya ni Trixie, sabay ngisi. “Kaya ko 'to. Hindi pa ako ganun kalasing,” sabay tikhim at naglakad palayo, bagama’t halatang hindi na matuwid ang lakad. “Alright. Be careful, ‘kay?” tugon ni Racey, pero bago pa siya makabalik sa couch, may isang kilalang kaibigan ang biglang tumapik sa kanya. Dahil nga social butterfly si Racey, hindi na niya ito naiwasan. Lumapit siya para makipagbeso. Habang nagkukuwentuhan sila, panakaw ang tingin niya sa CR para siguraduhing okay lang ang kaibigan. Nakita pa niya si Trixie na pumasok sa banyo, kaya medyo panatag siya kahit papaano. “Malapit lang naman,” bulong niya sa sarili. Hindi alam ni Racey, pagkabalik ni Trixie mula sa CR, may kakaibang nangyari. Sa pagbukas ng pinto, mabigat pa rin ang ulo ng babae. Hindi niya alam kung dahil ba sa ilaw, sa tunog ng bass na
Tumingin si Trixie kay Helios. “Let’s go.” Paglingon niya, hindi na siya ang Trixie na dating sumusuko. Siya na ang Trixie na handang lumaban para sa anak niya, at hindi siya magpapaapak muli kay Wendy o sa sinuman sa pamilya nito. Tahimik silang naglakad palayo. At habang naglalakad, ramdam niya ang kamay ni Helios sa kanyang likod, hindi para akayin siya, kundi para ipaalala na hindi na siya nag-iisa. Sa loob ng sasakyan, hindi pa rin siya umiiyak. Ngunit sa bawat segundo, tila unti-unting humuhupa ang apoy sa kanyang dibdib. Tahimik ang paligid, ang tanging maririnig ay ang mahinang paghinga nila at ang ticking ng dashboard clock. Sa wakas, may ginawa siya. Sa wakas, hindi na siya nanahimik at nagsawalang-kibo na lang. Nilingon siya ni Helios habang naka-idle ang sasakyan. “I’m proud of you,” aniya. Napatingin si Trixie sa bintana. Hindi siya sumagot agad. Tahimik lang siya, pinagmamasdan ang mga ilaw ng lungsod sa labas. Pero ang bibig niya’y bahagyang gumalaw. “Thanks fo
“Trixie—” “No. I’ll handle this.” “I’ll go with you.” “Hindi na. Kaya kong mag-isa ito.” “Trixie, you’re not in the right state of mind. I don’t want you driving like this.” “I said I’m—” “I insist,” putol ni Helios, matigas ang boses. “If anything happens to you, I’ll never forgive myself.” Napatitig si Trixie sa kanya, ang mga mata’y punong-puno ng galit, sakit, at pagod. Parang gusto niyang sumigaw, gusto niyang itulak ang lahat ng nagpapabigat sa kanya. Pero sa harap ni Helios, wala siyang lakas. Wala siyang ibang kayang gawin kundi tumango. Sa loob ng sasakyan, walang nagsasalita. Tahimik si Helios habang minamaneho ang kotse. Sa kanyang peripheral vision, ramdam niya ang tensyon kay Trixie. Nanginginig ang balikat nito, hindi sa takot, kundi sa galit na pilit niyang kinikimkim. “Breathe, Trix,” bulong ni Helios, halos parang dasal. “Please, just breathe.” Napapikit si Trixie. Hindi siya umiiyak. Hindi siya kailanman iiyak sa harap ng kahit sinong hind
Tahimik ang silid nang mga sandaling iyon, tanging mahinang hilik ni Xyza ang maririnig habang nakahiga sa kama ni Yanyan. Magkatabi ang dalawang bata matapos mapagod sa maghapong pagtawa, pagtakbo, at walang katapusang kwentuhan habang naglalaro ng mga manika at doll house. Sa liwanag ng maliit na lamp shade sa tabi ng kama, masusing tinitigan ni Helios ang batang walang kamuwang-muwang sa bigat ng kanyang mga sinabi. Masuyo niyang hinaplos ang noo ni Xyza, hindi upang gisingin ito, kundi upang damhin ang sakit na hindi masabi sa salita. Parang may pumiga sa kaniyang puso sa hindi niya inakalang kailanman ay maririnig mula sa isang batang musmos na gaya nito. He's exposed to violence but not to this extent involving a child's innocence. Malinaw na malinaw pa sa kaniyang alaala ang mga salitang binitiwan ng bata ilang oras lang ang nakalilipas. “Tita mommy also told me po that mommy’s too selfish. Na mommy doesn't really love me, she just wants me to be her trophy. Kas