All Chapters of หนี้รักภรรยาจำเป็น: Chapter 31 - Chapter 40

“เอาน่าเฮีย แต่ชื่อปอร์เช่อายุพอ ๆ กับน้องนี่ชื่อคุ้น ๆ นะเฮีย”“พราวลองค้นหาดูหน่อย”“เจอแล้ว ราชันย์ดูสิใช่คนนี้ไหม”“ใช่ คนนี้แหละ ว่าแต่เป็นใครทำไมมีข้อมูลในโซเชียล”“นักธุรกิจใหม่ไฟแรงอายุน้อย ที่กำลังโด่งดังตอนนี้ พราวมีโอกาสเจอกับน้องเขาที่งานเปิดตัวแบรนด์น้ำหอมของเพื่อน”“งั้นเราแยกย้ายกันไปตามหาแล้วกัน”“อืม”หลังจากที่ทุกคนตัดสินใจที่จะตามหาปอรร์เช่ ซึ่งเป็นคนเดียวที่นึกถึงตอนนี้ ราชันย์ก็รีบร้อนเดินออกจากห้องทันที เขาส่งรูปให้ธันวาก่อนจะให้ธันวาช่วยตามหาผู้ชายคนนี้ ส่วนเขาเองกำลังจะไปตามหาปอร์เช่ที่บริษัทของเขา“เจ้าของแบรนด์น้ำหอมชื่อดังงั้นหรอ”ปอร์เช่ที่กำลังล้างจานอยู่ก็เห็นกอหญ้าที่เดินออกจากห้องนอนมาพอดี ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันเล็ก ๆ ก่อนที่กอหญ้าจะเดินเข้ามาหาปอร์เช่ เธอเหลือบมองวัตถุดิบบนโต๊ะก่อนจะหันไปหาปอร์เช่อีกครั้ง"กอหญ้ามือถือดังหลายรอบแล้วนะ ไม่รับหรอ""ไม่มีใครรู้เบอร์หญ้า นอกจากพี่พราว เฮียมังกร แล้วก็ปอร์เช่ ซึ่งนายอยู่ที่นี่ .. เพราะฉะนั้นไม่รับดีกว่า""อยากเปลี่ยนเบอร์ไหม""กำลังคิดอยู่นะ แต่ว่าเดี๋ยวเราก็จะบินแล้วเลยคิดว่ารอไปเปลี่ยนที่นู่นดีกว่า""ตามใจห

“ผมไม่ได้สนิทและรู้เรื่องราวของคุณนะครับ”“งั้นผมขอไม่อ้อมค้อม คุณรู้ใช่ไหมว่ากอหญ้าอยู่ที่ไหน”“กอหญ้า?”“ใช่ กอหญ้า”“คุณ..ถ้าจำไม่ผิดคือเจ้าของกาสิโนที่กอหญ้าทำงาน”“ใช่”“กอหญ้าจะไม่กลับไปทำงานที่นั่น หากคุณอยากคิดค่าเสียหายที่เธอลาออกกะทันหัน คุณเรียกราคามาได้เลย”“ผมขอถามอีกครั้ง ว่ากอหญ้าอยู่ที่ไหน”“คุณเป็นแค่เจ้านาย.. แต่ผมคือแฟน และผมไม่ให้เธอไปทำงานสถานที่แบบนั้น และยินดีจ่ายค่าเสียหาย ทำไมคุณยังยืนยันที่จะถามหาที่อยู่ของกอหญ้า”“คุณเป็นแฟนเธอจริง ๆ หรอ”“ก็ต้องใช่สิ .. ทำไมคุณถึงไม่เชื่อ?”“แต่ตอนนี้กอหญ้าท้องลูกของผม!”“คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? ผมจะบอกคุณอีกครั้ง กอหญ้าคือแฟนผมอันนี้เรื่องจริง และเธอตั้งท้องอันนี้ก็เรื่องจริง และที่จริงไปกว่านั้น เด็กในท้องคือลูกของผม!”“กอหญ้า อยู่ ที่ ไหน!!”“ผมไม่สนว่าคุณเป็นใครเรื่องทุกอย่างของเธอ เธอเล่าให้ผมฟังทั้งหมด ที่วันนี้ผมยอมนัดคุณมาเพราะกอหญ้าขอให้ผมมาบอกคุณ เลิกยุ่งกับชีวิตเธอซะ ส่วนหนี้สินที่พ่อเธอติดคุณ ผมยินดีชดใช้คืนทั้งหมด และคุณคิดว่าการที่คุณกักขังเธอไว้สองเดือนกว่าคือคุณได้ทั้งตัวและใจของเธองั้นหรอ?”“ให้กอหญ้ามาค

ธันวาส่งข้อมูลบางส่วนมาให้ราชันย์ซึ่งเป็นข้อมูลที่ทำให้เขาต้องตาโต ไม่ผิดแน่นอนผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แฟนของกอหญ้าจริง ๆ ก่อนหน้านี้เขาไป รพ. ที่กอหญ้าฝากครรภ์เรื่องขอย้าย รพ. แต่ข้อมูลรายละเอียดเป็นความลับราชการทำให้ได้มาแค่ข้อมูลผิวเผินท่านั้นเมื่อเขาดูชื่อ รพ. ที่กอหญ้าเคยฝากครรภ์ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเคยมีซัมติงกับหมอที่ รพ. นี้ แต่ไม่เคยสนใจว่าเธออยู่แผนกไหน เมื่อเห็นว่ายังมีแสงสว่างเล็กน้อยเขาก็มุ่งหน้าออกจากบริษัทเพื่อเดินทางไป รพ. นี้ทันที“คุณราชันย์จะไปไหนคะ”“ทำธุระ กลับมาทันแน่นอน เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก็พอ”เขาพูดแค่นั้นและรีบร้อนออกจากบริษัท มุ่งหน้าไปที่ รพ. ทันที เมื่อมาถึงก็เหมือนโชคจะเข้าข้างเขาอยู่บ้าง เขาเดินเข้ามาที่ประชาสัมพันธ์เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่พอดี เมื่อเข้าเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก็ดึงดูดสายตาของเธอให้หันมาที่เขาทันที“ราชันย์?”“ยังดี ที่จำผมได้”“จำไม่ได้ก็แปลก คุณทำฉันไว้แสบอยู่นะคะ .. ว่าแต่คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าถึงมา รพ. ได้”“เปล่า .. แต่มีเรื่องอยากให้ช่วย”“ช่วย?”“ตามหาคน”“ถ้างั้นคุณมาผิดที่แล้วละค่ะ ฉันเป็นหมอ ไม่ใช่ตำรวจ”“แต่เรื่องนี้ คุณน่าจะช่วยได้”

“ปอร์เช่ หญ้าอยากไปดูเสื้อผ้ากับของใช้ไว้เตรียมคลอดด้วยอะ”“ได้สิ เดี๋ยวเราไปหาหมอเสร็จ ไปห้างกัน”“ขอบคุณนะ ยังไม่ได้พักเลยก็ต้องออกไปกับหญ้าอีกแล้ว”“พอเลย เราเต็มใจ เราอยากรู้ด้วยว่าหลานของเราแข็งแรงแค่ไหน”“แข็งแรงมาก ๆ ไม่ต้องห่วงเลย”“แน่นอนอยู่แล้ว หลานของลุงปอร์เช่ต้องแข็งแรงแน่นอนอยู่แล้ว …รถมาพอดี ค่อย ๆ เดินนะ”ทั้งคู่นั่งรถออกมาในตัวเมือง ปลายทางมุ่งหน้าไปยัง รพ. ที่เธอฝากครรภ์ วันนี้เป็นวันที่หมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ ทั้งคู่เดินมากดบัตรคิวก่อนที่พยาบาลจะเรียกให้กอหญ้าไปซักประวัติเบื้องต้น ก่อนจะเดินกลับมานั่งอีกครั้ง และรอเพียงไม่นานก็มีเสียงพยาบาลเดินมาเรียกให้เธอเข้าไปพบคุณหมอคนสวยประจำตัวปอร์เช่เดินตามกอหญ้ามาติด ๆ เพราะกอหญ้าบอกว่าวันนี้คุณหมอจะทำการอัลตราซาวด์ดูสุขภาพเด็ก ๆ เมื่อมาถึงคุณหมอก็ให้เธอนอนลงบนเตียงก่อนจะอ่านประวัติเล็กน้อย แล้วหันมายิ้มหวานให้เธอพร้อมกับชี้แจงว่าวันนี้จะทำอะไรบ้างเจลเย็นถูกปาดลงบนท้องกลม ๆ ของเธอก่อนจะถูกคลึงไปจนทั่ว เธอหันมองหน้าจอที่แสดงภาพขาวดำที่กำลังยุกยิกไปมา เธอดูภาพนั้นอย่างตั้งใจ แต่พยายามมองเท่าไหร่ก็ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าในภา

ตลาดดอกไม้ริมทะเลสาบดอกไม้นานาพันธุ์ที่ถูกบรรจุอยู่ในกระถางพลาสติกกำลังชูดอก ผลิใบ ล่อลวงให้ผู้พบเห็นเข้ามาเชยชม และก็แน่นอนกอหญ้าคือหนึ่งในนั้น เธอเลือกต้นไม้ดอกไม้มากมายจากร้านของป้าเฉียง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของแม่เว่ยเอิน“รบกวนป้าเฉียง ให้เด็กไปส่งที่บ้านเหมือนเดิมนะคะ”“ลูกชายป้าเพิ่งประสบอุบัติเหตุไปส่งให้ไม่ได้ แต่ป้ามีรถเข็นนะ ให้ยัยหนูเว่ยเอินเข็นไปได้ไหม”“เดี๋ยวผมเข็นไปให้ครับ”“นาย! ทำไมเป็นนายอีกแล้ว”“ดอกไม้เยอะขนาดนี้ ตัวเธอเท่ากับมดแบบนี้จะเข็นไปไหวหรอ”“ก็ไม่ใช่ให้นายมายุ่งแล้วกัน”“เว่ยเอิน อย่าเสียมารยาท”“แต่ว่า”“งั้นก็รบกวนคุณแล้วนะคะ”“ด้วยความยินดีครับ”ดีที่ว่าทะเลสาบไปไกลจากบ้านมากนัก เดินกินลมชมวิวแค่เพียงไม่นานก็ถึงยังไม่ทันได้รู้สึกเหนื่อย แต่ที่ทำให้กอหญ้ารู้สึกเหนื่อยนั่นไม่ใช่การเดิน แต่เป็นเสียงที่สองคนด้านหลังเถียงกันตลอดทางนี่แหละ“ทำไมนานชอบมายุ่งกับพี่สาวเราอยู่เรื่อย”“เธอชื่อเว่ยเอินสินะ ฉันอายุมากกว่าเธอ เธอควรเรียกฉันว่าพี่ไหม”“ก็นายทำตัวไม่น่าเคารพ ฝันไปเถอะว่าจะเรียกว่าพี่”“ฉันไม่น่าเคารพยังไง เธอต่างหากที่แก่แดดแก่ลม”“นี่นาย! อย่างฉันเรียก