All Chapters of หนี้รักภรรยาจำเป็น: Chapter 21 - Chapter 30

"ได้ค่ะ เป็นสองชิ้นนะคะ""เท่าไหร่คะ"เมื่อเธอได้ของที่ต้องการ จัดการจ่ายเงินเรียบร้อยก็เดินออกจากร้านขายยาทันที เธอเดินมาเรื่อยเรื่อยจนมาถึงสวนสาธารณะที่ไม่ห่างจากคอนโดมากนัก เธอนั่งลงบนเก้าอี้ มองดูผู้คนมากมายเดินไปมาอย่างเหม่อลอย มือเล็ก ๆ กำถุงยาในมือแน่น เธอกลับมาที่ห้องก็พบว่าราชันย์ยังไม่ได้กลับมา เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบถุงที่ตรวจครรภ์ออกมายืนมองอย่างคนเหม่อลอย ในใจคิดฟุ้งซ่านว่าถ้าหากผลที่ออกมาว่าเธอท้องเธอจะทำยังไง ในเมื่อราชันย์แสดงเจตจำนงชัดเจนว่าสถานะของพวกเราคืออะไร เธอยืนคิดด้วยความฟุ้งซ่านสักพัก ก็หยิบที่ตรวจครรภ์ทั้งสองอันออกมาเดิมทีเธอจะเอาไว้ตรวจตอนเช้า แต่ในใจกลับฟุ้งซ่านอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอตัดสินใจที่จะตรวจตอนนี้ทั้งสองอันพร้อมกันทันที เธอจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ รอดูผลบนแผ่นที่เธอวางไว้อย่างใจจดใจจ่อ ขีดแรกที่ขึ้นมาทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้อง แต่เธอกลับต้องลืมหายใจทันทีเมื่อมีขีดที่สองจาง ๆ โผล่มาให้เธอเห็นเธอหน้าชาราวกับว่ามีมือนับพันตบมาที่ใบหน้าของเธอแรง ๆ ที่เห็นขีดจาง ๆ นั่น เธอรีบหันไปดูอีกอันที่เธอวางทิ้งไว้ ก็พบว่าขึ้นสองขีดจาง ๆ

แต่เมื่อเธอจะอธิบายเหตุผล เธอกลับต้องเงียบลงทันที หากเธอบอกว่าแค่เพื่อนที่บังเอิญมาเจอกัน ราชันย์จะเชื่อไหม แล้วถ้าบอกว่าเพราะเอาเพื่อนมาบังหน้า พี่กันต์จะเป็นยังไง คุณราชันย์จะทำร้ายเขาไหม เมื่อเธอคิดทุกอย่างตีกันปนเปเต็มหัว ทุกอย่างเลยทำได้แค่เงียบ เพราะเธอไม่รู้เลยว่าต้องพูดยังไงเพื่อให้ทุกคนไม่ต้องโดนผลกระทบนี้"ว่าไง คืออะไรกอหญ้า""คุณราชันย์ กอหญ้าเจ็บ""เธอไม่ยอมพูด แสดงว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง?""คุณราชันย์ปล่อยกอหญ้าก่อนค่ะ""ดี ดีมากกอหญ้าเธอทำฉันโมโหมาก คิดถึงกันมากใช่ไหม งั้นฉันจะทำให้เธอไม่มีแรงลงไปหามันเลย!"ร่างเล็ก ๆ ของเธอถูกผลักด้วยความแรงไปยังโซฟาตัวใหญ่ เขาจ้องเธอด้วยดวงตาที่คมกริบราวกับอินทรีย์ที่เห็นเหยื่ออันโอชะ มือหนาปลดกระดุมเสื้อช้า ๆ เผยให้เห็นแผงอกเป็นลอนสวย สุขภาพดี เข็มขัดและกางเกงถูกปลดออกอย่างงรวดเร็วยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัว ทุกการกระทำของเขาทำให้เธอรู้สึกกลัว หากเขายังอารมณ์รุนแรงแบบนี้ หากเขาใช้ความรุนแรงแบบนี้ เธอจะทำยังไง เด็กในท้องจะเป็นยังไง จะปลอดภัยไหม เมื่อเธอยิ่งคิดวนไปวนมาน้ำตาเม็ดใส ๆ ก็กลิ้งหลุน ๆ ลงมาอาบแก้มร่างกายสั่นเทาด้วยความกลัวอย่าง

สิ้นเสียงสนทนาเขาปิดหน้าจอมือถือของเธอก่อนจะโยนลงบนเตียงอย่างไม่ไยดี ราชันย์ถอดเสื้อผ้าออกโยนลงบนพื้นคนละทิศละทาง บัดนี้เขาอยู่ในสภาพที่เปล่าเปลือย มือหนาคว้าผ้าเช็ดตัวมาสวมลวก ๆ เขาเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคลอย่างสบายอารมณ์เวลาผันผ่านไปได้ไม่นานมากนัก เสียงกริ่งหน้าห้องของเขาก็ดังขึ้น ราชันย์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อรู้ว่าคนที่มานั่นเป็นใคร เขาเหลือบมองนาฬิกาที่หน้าปัดชี้ให้เห็นว่าเวลาสองทุ่มเกือบจะครึ่งแล้ว เขาสวมผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ปกปิดได้แค่ส่วนสงวน เดินออกไปเปิดประตูอย่างไม่รอช้าจุ๊บ!"คุณราชันย์ มาหยาคิดถึงคุณจัง""เข้ามาก่อนสิ""แหม..คุณแต่งตัวแบบนี้ จงใจยั่วยวนมาหยาหรือเปล่าคะ"เขาดันเธอเบา ๆ เพียงเล็กน้อย แผ่นหลังของเธอก็ปะทะเข้ากับผนังห้องเย็น ๆ ชุดเดรสรัดติ้วเกาะอกสีดำที่เธอจงใจแต่งมาวันนี้ เผยให้เห็นเนินอกขนาดใหญ่ที่ถูกดันออกมาจนเกือบปิดไม่มิดเธอใช้เรียวนิ้วเขี่ยไปตามแผงอกของเขาอย่างยั่วยวน ส่งสายตาที่หวานเยิ้มแสดงความต้องการอันชัดเจนออกมาอย่างไม่เอียงอาย สองมือเล็ก ๆ ของเธอตวัดโอบรัดรอบคอของราชันย์อย่างช่ำชอง เมื่อราชันย์ไม่ได้ปฏิเสธการกระทำของเธอ เธอก็

"พี่ยังไม่ได้บอก แต่พี่อยากได้เหตุผลได้ไหมนี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ นะกอหญ้า ราชันย์ควรรู้""กอหญ้าขอเป็นคนบอกเองนะคะ""ราชันย์ทำร้ายกอหญ้าหรือเปล่า""เปล่าค่ะ คุณราชันย์ไม่ได้ทำ""แล้วตอนนี้จะทำยังไง""กอหญ้ายังไม่ทราบค่ะ แต่สัญญาเหลืออีกแค่ครึ่งเดือน""ถ้ากอหญ้าคิดจะไปแบบนี้ แบบที่ราชันย์ไม่รู้อะไรเลย พี่ไม่ยอมนะ ยังไงนี่ก็หลานพี่""กอหญ้า..""อย่าเพิ่งคิดเรื่องเครียด ๆ เลยพักผ่อนเถอะนะ""พี่พราว..กอหญ้ายืมมือถือได้ไหมคะ""ได้สิ .. อ้อ เฮียก็หยิบมือถือกอหญ้ามาด้วยนะ เดี๋ยวพี่หยิบให้"เธอเปิดมือถือก็พบว่ามีข้อความแชตจากปอร์เช่ เธอเปิดอ่านก่อนจะปิดจอลงไว้ตามเดิม ความคิดมากมายหลายอย่างวนอยู่ในหัวจนคิดไม่ตก ยิ่งภาพที่ราชันย์เฉยชาใส่เธอก่อนจะพาแฟนของเขาเดินออกไปนั้นยิ่งรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก ถ้าราชันย์มีแฟนอยู่แล้วจริงถ้าแฟนเขารู้ว่าเธอมาเป็นนางบำเรอแบบนี้เขาต้องเสียใจมากแน่ ๆ แล้วถ้าเขารู้ว่านางบำเรอแบบเธอกำลังตั้งท้องลูกของราชันย์ จากที่เจอมาเธอและลูกต้องไม่ปลอดภัยแน่ ๆ อยู่ ๆ คำพูดของราชันย์ก็แล่นเข้ามาในสมองถ้าเธอท้องเขาก็ไม่รับผิดชอบ มันยิ่งตอกย้ำว่าเรื่องนี้ไม่ควรบอกราชันย์ เธอเปิดจอ

“งั้นเราออกไปคุยกับหมอก่อนนะ กอหญ้าไม่ต้องคิดมากนะ”“ขอบคุณนะ”ปอร์เช่เดินออกไปจัดการธุระ และทำเรื่องออกจาก รพ. ไม่นานนักคุณหมอเจ้าของไข้ก็เดินเข้ามาตรวจอีกเล็กน้อย ก็อนุญาตให้กลับก่อนกำหนดได้ แต่ต้องกินยาและดูแลสุขภาพให้ดีกว่านี้ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยปอร์เช่ก็กลับเข้ามาช่วยเก็บของที่มีไม่มากเท่าไหร่ ปอร์เช่จัดการหอบหิ้วถุงยาบำรุงที่หมอจัดให้และข้าวของอีกเล็กน้อย เธอเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองทั่วไป และตามเขาออกจาก รพ. ทันทีเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าของ รพ. ก็เห็นมังกรและพราวฟ้าเดินกลับเข้ามาพอดี เธอหลบหลังปอร์เช่เล็กน้อย เมื่อปอร์เช่สังเกตพฤติกรรมแปลก ๆ ของเธอ ก็หันไปมองตามสายตาของเธอก็พบ ชายหญิงคู่หนึ่งที่ดูดีมาก ๆ หอบหิ้วของพะรุงพะรังเดินเข้าลิฟต์ไป“พี่พราวที่หญ้าบอกหรอ”“อืม..”“พี่เขาดูเป็นห่วงหญ้ามากนะ ซื้อของมาเต็มเลย .. ไม่โทรบอกพี่เขาหน่อยหรอ”“เอาไว้เราจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ค่อยโทรบอกน่าจะดีกว่านะ”“ตามใจหญ้าแล้วกัน งั้นเราไปกันเถอะ”“อืม”“เราไปตั้งหลักที่คอนโดปอร์เช่ก่อนแล้วกัน ค่อยว่ากันจะเอายังไงต่อ”“อืม”ปอร์เช่พาเธอขึ้นรถสปอร์ตสุดหรูของเขา ขับมุ่งห