บททั้งหมดของ สวาทรักเมียขัดดอก: บทที่ 11 - บทที่ 20

ขุนไกรมองสตรีสาวใหญ่ที่แต่งกายด้วยชุดอาภรณ์หรูหรา นางถือว่าเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ ในที่แห่งนี้ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหญิงบุหลัน ภริยาสาวของคุณพระสรเดช ซึ่งตอนนี้ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มเอาไว้อย่างงดงามด้วยเครื่องประทินโฉมอย่างดีเริ่มที่จะมีเม็ดเหงื่อผุดซึม สีหน้าแสดงถึงความเคร่งเครียด มือขาวนวลคว้าเอาแก้วที่มีน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นดื่มด้วยใบหน้าเครียดขึง นางอยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ด้านนอกนั้นปกคลุมไปด้วยความมืดของยามราตรี ดูท่าวันนี้นางจะมือตกมีแต่เสียกับเสีย แต่ที่น่าแปลกคือยิ่งเสียนางก็ยิ่งทุ่มเงินเดิมพันจนตอนนี้หมดเนื้อหมดตัว เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากบ่อนไปนางคือสตรีคนเดียวกันกับมารดาของเฉิดจันทร์คู่ควงคนล่าสุดของเขาและเป็นมารดาเลี้ยงของสตรีอีกคนที่เข้ามาวิ่งวุ่นอยู่ในหัวของเขาตลอดหลายวันที่ผ่านมา และนางยังเป็นสตรีผู้ที่ปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ ของลูกเลี้ยงตน โดยที่เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำกระมังความจริงในตอนแรกขุนไกรเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจเรื่องราวของอีกฝ่ายมากนัก รู้เพียงว่าคุณหนูดอกแก้วเป็นโฉมสะคราญที่ผู้คนร่ำลือว่างดงามที่สุดในพระนคร ซึ่งเขามองเป็นเรื่องน่าขัน ขึ้นชื่อว่

"คุณพ่อ คุณพ่อเจ้าคะ"ดอกแก้วรีบวิ่งมาทรุดกายลงนั่งตรงร่างของบิดาที่นอนแน่นิ่ง เลือดสีแดงและกลิ่นคาวคละคลุ้งที่ไหลออกมาจากรูจมูกและศีรษะของบิดา ทำให้นางหวาดกลัวจนสั่นเทาไปทั้งร่าง หัวใจของนางแทบจะหยุดเต้นก่อนมันจะเต้นกระหน่ำดั่งรัวกลอง หยาดน้ำตามากมายหลั่งไหล ความเจ็บปวดบีบรัดจนเจ็บแน่นไปทั้งทรวงอกเฉกเช่นเมื่อครั้งที่สูญเสียมารดา ความหวาดกลัวถาโถมจนนางแทบครองสติเอาไว้ไม่อยู่"คุณพ่อ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที คุณพ่อ โฮ"เกิดความโกลาหลขึ้นกลางเรือนคุณพระสรเดช บรรดาบ่าวไพร่ที่เห็นเหตุการณ์พากันอกสั่นขวัญแขวน วิ่งวุ่นตามหมอกันวุ่นวาย ส่วนคนต้นเรื่องได้แต่มองภาพนั้นอย่างตกตะลึง ตกใจกลัวจนตัวสั่น"ข้ามิได้ทำนะ คุณพี่พลัดตกลงไปเอง"บุหลันนางได้แต่ร้องโวยวาย นางไม่ได้อยากที่จะทำร้ายอีกฝ่าย แต่เขากลับดึงรั้งนางเอาไว้ไม่ยอมให้นางออกจากเรือนไป จะให้นางอยู่ได้อย่างไร ใครจะไปทนลำบากกับคนที่กำลังจะสิ้นเนื้อประดาตัวได้ กำลังจะไม่มีแม้แต่หลังคาเรือนไว้คุ้มหัว หากจะให้นางต้องกัดก้อนเกลือกิน นางไม่เอาด้วยหรอกนะ เฉิดจันทร์ที่หายจากอาการตกใจ เมื่อเห็นว่าผู้เป็นมารดาดูเหมือนจะหวาดกลัวมากจนสั่นไปทั้งร่างแทบ

ดอกแก้วกวาดตามองไปรอบห้องที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ทว่าดูดี สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเจ้าของ ห้องนี้คงเป็นห้องนอนของเขาอย่างมิต้องสงสัย เตียงกว้างดูทันสมัยโดยเฉพาะเบาะรองนอนนั้นดูหนานุ่มเป็นอย่างมาก เพียงแค่นางทิ้งร่างลงนั่งบนเตียงกว้างอย่างถือวิสาสะความนุ่มหยุ่นและกลิ่นอายของชายหนุ่มเจ้าของห้องก็กรุ่นอยู่ตรงปลายจมูก สัมผัสที่ได้รับทำให้ใบหน้างามร้อนผ่าวแดงเรื่อขึ้นมาดื้อๆ จนต้องสะบัดหน้าแรงๆ ไปทีหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปชำระกายในห้องอาบน้ำที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันดูแปลกตา ภาพสะท้อนของสตรีรูปร่างสะโอดสะอง ใบหน้างดงามแต่ดวงตากลมโตหวานซึ้งนั้นกลับดูเศร้าหมอง ภาพที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาบนผนังนั้นช่างงดงามเป็นอย่างยิ่ง ความงามที่สตรีทุกผู้พากันอิจฉา ความงามเย้ายวนที่เหล่าบุรุษล้วนอยากที่จะครอบครอง รวมทั้งตัวของบุรุษผู้เป็นเจ้าของเรือนแห่งนี้ด้วยดอกแก้วมองใบหน้างามของตนเองในกระจกเงาบานใหญ่ที่สะท้อนให้เห็นไปทั้งเรือนร่าง ก่อนจะยกยิ้มขึ้นอย่างเยาะหยันกับชะตาชีวิตของตนเอง มือขาวนวลเนียนยกขึ้นไล้ปลายนิ้วเรียวเสลาดังลำเทียนไปตามคิ้วเรียวสวยได้รูป ดวงตากลมโตที่มีแพขนตางอนยาวทำให้ยิ่งด

เป็นสายจากคนของเขาที่โทรมาจากโรงหมอ ความร้อนใจทำให้ดอกแก้วหลงลืมเรื่องน่าอายระหว่างนางกับบุรุษข้างกาย ทั้งคู่เร่งมาที่โรงหมอในทันที"เฮ้ ขุนไกร"ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินตรงไปยังห้องที่คุณพระสรเดชรักษาตัวอยู่ระหว่างทางมีฝรั่งตัวใหญ่เอ่ยเรียกคนตัวสูงเอาไว้ แม้จะมองจากไกลๆ ดอกแก้วนางก็จำได้ว่าเป็นนายฝรั่งเจ้าของบ่อนผู้เป็นสหายของเขา และดูเหมือนว่าฝรั่งผู้นั้นคงมีธุระกับอีกฝ่าย แต่เห็นบุรุษข้างกายมองมายังนางอย่างลังเลใจจึงได้กล่าวออกไป"ท่านไปหาสหายเถอะเจ้าค่ะ ข้าไปผู้เดียวได้"นางเอ่ยกับเขาอย่างเกรงใจแค่เขาเป็นธุระให้นางถึงขนาดนี้นางก็รู้สึกเกรงใจมากแล้ว"เช่นนั้น ประเดี๋ยวข้าจักรีบตามไป"ขุนไกรบอกกับนางสายตาที่ทอดมองอย่างห่วงใยทำให้นางส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างขอบคุณ พยักหน้ารับ มองแผ่นหลังกว้างที่เดินไปหาสหายด้วยความรู้สึกหลากหลายยากจะอธิบาย ก่อนจะเดินไปหาผู้เป็นบิดาเมื่อมาถึงห้องที่บิดารักษาตัวอยู่คุณหมอก็เชิญนางเข้าไปคุยถึงอาการของบิดา"แม่ดอกแก้ว"แต่ยังมิทันที่นางจะได้เดินเข้าไปพบหมอ เสียงของบุรุษผู้มาใหม่ที่เอ่ยเรียกทำให้นางต้องหันกลับไปมอง ภาพของบุรุษใบหน้าหล่อเหลาที่เร่งฝีเท้าเดินเข้

เฉิดจันทร์ใช้หวีสางผมที่ดูยุ่งเหยิงของตนจนมันกลับมาเรียบลื่นเป็นทรงงดงามดังเดิม ดวงตาคู่งามจ้องมองใบหน้าสวยในกระจก นิ้วเรียวลูบไล้ไปตามรอยจ้ำสีกุหลาบที่ผุดขึ้นทั่วเนินสล้างพลันยกยิ้มขึ้น เหลือบมองบุรุษที่หลับสนิทอยู่บนเตียงกว้าง นางสู้อุตส่าห์ลงทุนลงแรงเปลืองเนื้อตัวจนถึงขนาดนี้ เขาจักให้นางเห็นเขาร่วมผูกวาสนากับสตรีอื่นเช่นนั้นหรือ และสตรีนางนั้นยังเป็นสตรีที่นางเกลียดชังจนเข้ากระดูกอีกด้วย ช่างน่าขันเสียจริง เฉิดจันทร์นางเดินนวยนาดออกจากรังรักของนางกับหมื่นเดชาหาญณรงค์ไปอย่างอารมณ์ดี วันนี้นางอยากจะออกไปทำผมเสียหน่อย ในคราแรกนางคิดว่าจะไปนวดเนื้อขัดตัวเพื่อเตรียมตัวกับการเป็นภริยาท่านหมื่น แต่เห็นทีว่าวันนี้คงจะทำมิได้ เพราะบุรุษที่ยังคงหลับใหลอยู่นั้นทิ้งรอยรักตามเนื้อนวลของนางเต็มไปหมด เพียงแค่นี้ก็บ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายหลงใหลในตัวนางมากเพียงใด อยากจะเห็นหน้านังดอกแก้วในวันที่รู้เรื่องของนางกับคู่หมายของมันแทบไม่ไหว อยากจะรู้นักว่ามันจะวางท่าเย่อหยิ่งจองหองอยู่อีกหรือไม่ เมื่อรู้ว่าบุรุษของมันได้กลายเป็นของนางเสียแล้ว เพียงแค่คิดนางก็แทบจะอดทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหว นางเกลียดแสนเกลียด