All Chapters of One Night with my Obsessed Billionaire Partner : Chapter 41 - Chapter 50

Nakarating kami sa korte, ngunit hindi pa nag-uumpisa. Tanging nakita ko si, Mylene sa harap na naka-suot ng dilaw. Mahina ang kanyang buong katawan dahil sa kanyang itsura. Parang hindi siya natulog, hindi naging maayos ang lagay niya. Maraming karayum ang tumutusok sa dibdib ko habang nakikita ko siyang nagkaka-ganyan. Wala naman talaga akong tiwala na nagawa niya ang bagay na 'yon, pero kailangan niya patunayan sa amin ngayon na wala siyang kasalanan. 'Mylene, sabihin mo ang totoo, huwag mo sanang gawin ang magsinungaling. Kahit na anong mangyari, patunayan mo pa rin sa amin na hindi nagkakamali ang pagtitiwala namin sayo. Binitbit ako ni Anderson upang umupo. Subalit, habang naglalakad kami, deretso pa rin ang tingin ko kay Mylene, at ganun din siya sa akin. Nababasa ko sa mga mata niya na sinasabi niyang wala siyang kasalanan. Nakiki-usap ang mga mata niya na pagkatiwalaan ko siya. Humihingi siya nang tulong sa pamamagitan ng tingin niya. Ngunit, hindi ko siya matutulungan dahi

"Sandali lang, hindi naman ata na pwedeng mo akong pagbintangan? Isa akong attorney at pumapanig ako sa batas. Wala kang karapatan para sabihin sa akin 'yan. Lalo na at wala kang proweba." "Kung ganun, huwag ka rin manghusga. Hayaan natin na ang batas ang bahala sa lahat. Kanina pa napapatunayan na ang babaeng 'yan ang may sala. Ngunit, bakit hindi ka naman naniniwala. May proweba na nga." "Tsk! Pareho tayong may proweba, may saksi kami. Kung may saksi ka rin, ilabas mo na. Pakinggan natin kung ano ang sasabihin." "Well, lumabas ka na diyan. Dalhin niyo rito ang saksi sa pangyayari." May lalaking biglang dumating kasama ang ibang polis. Ang hambog niyang lumakad. Sana lang, magsalita siya ng totoo. Sana, mapawalang sala ang kaibigan ko. Pumunta ito sa pwesto na maging pwesto kanina ni, Lemuel. Kalaunan, sabay na umupo ang dalawang attorney. Mas lalo akong kinakabahan sa nangyayari. "Mr. Zan, nangangako ka ba nagmasasabi ka ng totoo? Tinatanggap mo ba ang parusa kapag mapat

ANDERSON POV. "How is she doc?" "Sir, naging emotional ang pasyente. Tulad ng sabi mo kanina, iyak siya ng iyak. Kapag umiiyak tayo, umiinit ang ulo natin. At dahil tuloy tuloy 'yon, sumabog ang init patungo sa buong katawan niya. Wala rin siyang sapat na tulog, kahit ilang oras siyang natutulog. Kase, sa kondisyon niya ngayon, ngayon lang din lumabas ang effect ng pagpupuyat na lagi. Siguro, mahilig siya magpuyat noon, kaya sumabay ito sa lagnat niya." "What should I need to do?" "Bantayan niyo lang po ang lagay niya. Kapag mas lalo siyang uminit at hindi pa rin gumagaling sa loob ng tatlong araw. Tawagan niyo po ako ulit sir, para i-check siya. Sa ngayon kasi, normal pa." "Ok doc, thanks for the help." "Okay sir. Mauuna na rin po ako sir." Tumango naman ako sa kanya. Hindi ko iniwas ang tingin ko kay, Nelia. Ngayon lang siya kumalma matapos siyang turukan ng gamot. Lubos akong nag-aalala sa lagay niya. Sobrang init niya, nahihirapan akong makita na nagiging ganito si,

"Love, are you okay?" Mahinahon kong tanong."Ahmm, yeah I'm okay. Don't worry about me, just finished your food." Sabi niya, ngunit parang may nililihim ang tono ng boses niya."Ah, okay love.""After you finish your food. Pupuntahan natin ang kaibigan mo sa hospital." Nanlaki ang aking mga mata at gulat na napatingin sa kanya. Napanganga pa ako habang akmang susubo ng pagkain. Paano ba naman kasi, akala ko hindi niya ako papayagan lalo na dahil hindi pa lubusan maganda ang pakiramdam ko. Mukhang napaniwala ko yata siya sa sinabi ko kanina."Huh? Sigurado ka love???" Gulat kong tanong sa kanya, sabay baba ng kutsaritang hawak hawak ko "Oum, I'm sure, I'm not kidding. Kaya mo naman na, right?" "Oo... Oo... Oo kaya ko na, kaya ko na..." "Good, pero kapag mapansin kong mahina ka pa, hindi kita papayagan. That's why, finished your food para lumakas ka, understood???""Oum... Maliwanag..." Sabay tango ko ng ikatlong beses. Muli akong bumalik sa pagkain ko. Natutuwa nang sobra ang puso

"Love, ayos ka lang ba?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, I'm okay." Nakangiti naman niyang sagot. "Love, ang tahimik mo." Sabay ngiti ko rin. "Wala, may iniisp lang." "Ganun nga, ano ba 'yon. Pwede mo bang sabihin sa akin, para makatulong naman ako. Walang lihim sa ating dalawa diba?" Mahinhin kong tugon habang inaayos ang kwelyo niya. Kaka-ayos ko nga lang kanina tapos ngayon naman tabingi na naman. "It just nothing, honey. Dont think about me." "Bakit naman hindi? Asawa kita, asawa mo ako diba? Bakit naman hindi kita iisipin? Teka nga lang may tinatago ka ba sa akin, Love???" Sabay lagay ng dalawang kamay ko sa magkabilang bewang ko, habang malalim ko siyang tinitigan. Napakurap siya, tila'y kinakabahan siya. Bakit ba ganito, pakiramdam ko may nililihim siya sa akin. Gaano ba ka-importante 'yon? Bakit hindi man lang niya sa akin sinasabi? Wala ba siyang tiwala sa akin? Wala siyang tiwala na baka matulungan kong sulosyonan ang problema niya??? "Honey, hindi naman sa ganun. Maram