"Sandali lang, hindi naman ata na pwedeng mo akong pagbintangan? Isa akong attorney at pumapanig ako sa batas. Wala kang karapatan para sabihin sa akin 'yan. Lalo na at wala kang proweba." "Kung ganun, huwag ka rin manghusga. Hayaan natin na ang batas ang bahala sa lahat. Kanina pa napapatunayan na ang babaeng 'yan ang may sala. Ngunit, bakit hindi ka naman naniniwala. May proweba na nga." "Tsk! Pareho tayong may proweba, may saksi kami. Kung may saksi ka rin, ilabas mo na. Pakinggan natin kung ano ang sasabihin." "Well, lumabas ka na diyan. Dalhin niyo rito ang saksi sa pangyayari." May lalaking biglang dumating kasama ang ibang polis. Ang hambog niyang lumakad. Sana lang, magsalita siya ng totoo. Sana, mapawalang sala ang kaibigan ko. Pumunta ito sa pwesto na maging pwesto kanina ni, Lemuel. Kalaunan, sabay na umupo ang dalawang attorney. Mas lalo akong kinakabahan sa nangyayari. "Mr. Zan, nangangako ka ba nagmasasabi ka ng totoo? Tinatanggap mo ba ang parusa kapag mapat
NELIA POV. Nagising ako sa isang kwarto. Parang ito ang hotel ni, Anderson. Inisip ko kung ano ang nangyari, dito ko lang napagtanato na na-walan ako ng malay. Tiningnan ko ang oras, nasa 9:23 na ng gabi. Kanina lang umaga pa, tulog mantika ata ang nagawa ko. Nakaramdam ako ng sakit sa buong katawan ko. Wala naman akong ginawa, pero bakit sobrang sakit. Nahihilo ang ulo ko, na para bang lasing ako. Kahit, hindi naman ako nag-inom ng alak. Nagtataka ako, kung ano ang nangyari sa akin. Napalingon lingon rin ako sa loob ng kwarto, tila'y maingay ang CR. Siguro, nasa loob nito si, Anderson. Kung ganun bakit gising pa siya sa mga oras na 'to. Ano naman kaya ang ginagawa niya sa banyo. Dahan-dahan kong pinilit ang buong katawan ko na bumangon at nagawa ko naman ito. Ngunit, hindi maalis na mapahawak ako sa dinadaanan ko habang nakahawak rin sa ulo ko. Hindi ko talaga maintindihan. Sa paglakad ko, hindi ko sinasadyang masagi ang isang vase. Malakas ang tunog na ibinigay nito. "Nelia, a
ANDERSON POV. "How is she doc?" "Sir, naging emotional ang pasyente. Tulad ng sabi mo kanina, iyak siya ng iyak. Kapag umiiyak tayo, umiinit ang ulo natin. At dahil tuloy tuloy 'yon, sumabog ang init patungo sa buong katawan niya. Wala rin siyang sapat na tulog, kahit ilang oras siyang natutulog. Kase, sa kondisyon niya ngayon, ngayon lang din lumabas ang effect ng pagpupuyat na lagi. Siguro, mahilig siya magpuyat noon, kaya sumabay ito sa lagnat niya." "What should I need to do?" "Bantayan niyo lang po ang lagay niya. Kapag mas lalo siyang uminit at hindi pa rin gumagaling sa loob ng tatlong araw. Tawagan niyo po ako ulit sir, para i-check siya. Sa ngayon kasi, normal pa." "Ok doc, thanks for the help." "Okay sir. Mauuna na rin po ako sir." Tumango naman ako sa kanya. Hindi ko iniwas ang tingin ko kay, Nelia. Ngayon lang siya kumalma matapos siyang turukan ng gamot. Lubos akong nag-aalala sa lagay niya. Sobrang init niya, nahihirapan akong makita na nagiging ganito si,
Iba yata ang trip ng takng 'to sa akin. Matapos niyang tanggalin ang sombrero ng jacket niya, akala ko makikita ko ang mukha niga. Ngunit, may suot siyang maskara. "Ano na surprise ba kita?""Pwede ba, wala akong oras para sa biro. Guato kong magpahinga, umalis ka na. Hindi mo naman ako matutulungan sa problema ko." Sambit ko na may galit na tono ang boses. "Well, easy... Just relax, as soon as possible. Makikilala mo rin kung sino ako, Mylene Gonzales..." May malalim na yono ang kanyang boses, ikinalaki din ng mata ko ang sinabi niya. Kilalang kilala niya yata ako, pero bakit hindi ko siya maalala. SINO KA BA??"By the way, magiging maayos din ang lahat. Sa ngayon, magtiis ka na lang muna, Mylene. Tandaan mo, ibabalik kita kung saan ka nang galing. Sa ayaw at gusto mo, babalik ka." Nagbago ang tono ng boses niya, na tila'y nasasaktan. May kung anong matalim na punyal din ang biglang tumusok at bumaon sa puso ko. Naalala ko ang kapatid kong iniwan ko, dahil ayaw kong hawakan ang com
"Love, are you okay?" Mahinahon kong tanong."Ahmm, yeah I'm okay. Don't worry about me, just finished your food." Sabi niya, ngunit parang may nililihim ang tono ng boses niya."Ah, okay love.""After you finish your food. Pupuntahan natin ang kaibigan mo sa hospital." Nanlaki ang aking mga mata at gulat na napatingin sa kanya. Napanganga pa ako habang akmang susubo ng pagkain. Paano ba naman kasi, akala ko hindi niya ako papayagan lalo na dahil hindi pa lubusan maganda ang pakiramdam ko. Mukhang napaniwala ko yata siya sa sinabi ko kanina."Huh? Sigurado ka love???" Gulat kong tanong sa kanya, sabay baba ng kutsaritang hawak hawak ko "Oum, I'm sure, I'm not kidding. Kaya mo naman na, right?" "Oo... Oo... Oo kaya ko na, kaya ko na..." "Good, pero kapag mapansin kong mahina ka pa, hindi kita papayagan. That's why, finished your food para lumakas ka, understood???""Oum... Maliwanag..." Sabay tango ko ng ikatlong beses. Muli akong bumalik sa pagkain ko. Natutuwa nang sobra ang puso
Natahimik lang ako sa ginawa niya. Maya-maya pa, lumibot siya sa sasakyan at umupo sa driver sit. Napalingon lingon naman ako sa labas, mabuti nalang walang ibang tao. Hindi naman sa kinakahiya ko ang ginawa ni, Anderson. Ayaw ko lang ma issue kami, marami na kasing issue maker sa mundo. Baka, mamaya madumihan ko pa ang apelyedo ng asawa ko, ede ako ang malalagot. Kahit nagmamahalan lang kami. Bigla akong natigilan sa pag-iisip nang biglang umandar ang sasakyan. Ano ba naman 'tong sasakyan ginugulat naman ako. Habang nasa loob kami ng sasakyan at umaandar ito, medyo tahimik ang kaming dalawa kasabay na rin ang daan na tinatahak namin. Nakakaramdam lang ako ng kalungkutan dahil, na aalala ko ang mga kaibigan ko. Kapag magpatuloy ito baka isipin ni, Anderson na malungkot ko. Kailangan kong humanap ng paraan para mag-ingay. Teka lang, ano kaya ang pwede kong gawin? Ano kaya ang pwede kong sabihin? Ang gulo talaga ng utak ko. Hindi bale na lang, ang bibig ko na ang bahala sa lahat lahat
"Love, ayos ka lang ba?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, I'm okay." Nakangiti naman niyang sagot. "Love, ang tahimik mo." Sabay ngiti ko rin. "Wala, may iniisp lang." "Ganun nga, ano ba 'yon. Pwede mo bang sabihin sa akin, para makatulong naman ako. Walang lihim sa ating dalawa diba?" Mahinhin kong tugon habang inaayos ang kwelyo niya. Kaka-ayos ko nga lang kanina tapos ngayon naman tabingi na naman. "It just nothing, honey. Dont think about me." "Bakit naman hindi? Asawa kita, asawa mo ako diba? Bakit naman hindi kita iisipin? Teka nga lang may tinatago ka ba sa akin, Love???" Sabay lagay ng dalawang kamay ko sa magkabilang bewang ko, habang malalim ko siyang tinitigan. Napakurap siya, tila'y kinakabahan siya. Bakit ba ganito, pakiramdam ko may nililihim siya sa akin. Gaano ba ka-importante 'yon? Bakit hindi man lang niya sa akin sinasabi? Wala ba siyang tiwala sa akin? Wala siyang tiwala na baka matulungan kong sulosyonan ang problema niya??? "Honey, hindi naman sa ganun. Maram
DAVID POV. Sa ilang taon na nakaraan, naging isa akong agent, secret agent. Pero, sa sitwasyon ngayon parang hindi ko alam kung saan ako mag-uuna sa gagawin ko. Mahirap ang bagay na 'to, hindi ko matanggap-tanggap. Na akasuhan pa si, Mylene sa pagpatay. Magaling din ang nasa likod ng buong pangyayari. Pero, nagtataka ako dahil ang lakas naman ng loob nila. Pumapasok sa isip ko, malapit lang talaga sa amin ang mga taong 'to. Pero sa ngayon, hindi pa matukoy kung sino. Nababahala ako kay, Nelia. Hindi ko talaga siya napigilan at hidni ko talaga siya mapipigilan. Kilala ko siya, kung gusto niyang maghiganti gagawin niya. Kung ano ang gusto niya, kukunin niya. May pagkamalala din siya, dahil mula nang mga bata pa kami, kaya niyang makipagsabayan ng away sa ibang tao para lang maprotektahan kami. Mahirap kontrolin si, Nelia. Lalo na kapag malaman niya kung sino ang nasa likod nito. Simple lang ang pinapakita niya, pero delekado pa siya sa sobrang delekado. By the way, narito ako sa lo
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya
Parang ang dali lumipas ng araw. PANIBAGONG araw na naman ngayon. Sobrang masaya din ako today. "Love, kanina ka pa diyan sa bathroom, ayos ka lang ba diyan?" Pasigaw na wika ko, nang sa ganun ay marinig niya sa loob ang sinasabi ko. "I'm okay. Just wait a minute." Pasigaw niya rin' sagot. Inayos ko ang lahat rito sa loob nang kwarto. Habang hinihintay siyang lumabas. Ang tagal naman niya. Parang babae gumalaw ahh. Ano kaya itsura niya kung babae siya. Parang natatawa akonm kapag isipin ang itsura niya 'yon. Hmm, maganda din naman siguro. Baka ngaas maganda pa sa akin. "Honey, I'm done." Napaharap naman ako sa kaniya. Wow, bihis na bihis parang may lalakarin. Hmm, saan naman kaya. "Ohh, bakit ganyan ang suot mo? May lakad ka ba love?" Lumapit ako sa kaniya at maayos na inayos ang pulo niya. "Sa company lang naman. Don't worry, may importante lang na gagawin ako ro'n. I'm sorry honey, maiiwan na muna kita dito sa bahay." Malambing niyang wika. "Hindi ayos lang naman sa
• • • • • Matapos kanina sa cafeteria, nagyaya ako kay Anderson na umuwi na. Kahit medyo ay hindi ko sila maintindihan nina David at Vince. Siguro dahil lang din sa babae ako. May mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae ang isang lalaki. By the way, nandito ako sa kusina. Yes medyo nakaramdam ako ng pagod. Kaso nga lang nakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko rin kumain ng cake ngayon. Mabuti na lang medyo may alam din ako sa paggawa nito. Oo nga pala, nagtungo si Anderson sa garden kaya mag-isa lang ako ngayon dito sa kusina. "Hmm, bakit ganun pakiramdam ko pagod ako pero gusto ko na may ginagawa ako. Anong nangyari, bakit ganito ang nararamdaman ko. Hmm, kanina din medyo nabagot ako pero atat naman ako sa labas." Mukha akong ewan dito, dahil kinakausap ko nang mag-isa ang sarili ko. 'DI' BALE NA NGA LANG SELF, FOCUS KA NA LANG. Maayos kong nilagyan ng icing ang cake na ginawa ko. Natutuwa ako dahil ang cute nito. Sana magustuhan din 'to ni, Anderson. "Ehemm, is that a ca
Masaya naman ang aming pagkwekwentuhan dito sa cafeteria. Halos mapuno ng mga boses nila ang cafeteria na 'to. "Ehh, ngayon may oras ka na ba kay Mylene?" Kalokohan na wika ni Pengpeng Kay Vince. "Tumigil ka nga diyan Peng. Magkakaibigan tayo rito, tumahimik ka nga sa kalokohan mo." Pag-aawat naman ni Mylene. Hay naku! Pati love life nila ehh. Ito talaga si Peng, walang preno sa mga sinasabi niya. Kung ano ano na lang ang lumalabas sa bibig niya. "Hayts, aminin crush niyo naman ang isa't isa dati diba? Tsyaka, nasa tamang edad na rin kayo ngayon. Isa pa, pareho naman kayong single ahh, kaya walang problema do'n. Then, baka mawala na ang kasungitan mo Mylene kapag magkatuluyan na kayong dalawa, hahahha...." Kahit ako tawa na lang ang lumabas sa bibig ko. "Ano? Loko ka talaga, umayos ka na nga lang. Kakabalik pa nga lang ni Vince, ganyan na ang asal mo." Masungit na boses ni Mylene. Ngunit, nababasa ko sa kaniya ang kinikilig niyang itsura. Nagpapanggap pa kasi ehh, hindi na
"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap? Anderson, ikaw ang mas malapit at palaging nakakasama ngayon ni Nelia. Kaya dapat lang na hindi ka magsinungaling sa kaniya. Sinasabihan lang din kita dahil kilala ko kung paano magalit ang kaibigan ko. Hindi naman kita tinatakot ehh, pero kung takot bahala ka sa buhay mo. Isa pa, huwag mo rin akong takutin, dahil hindi ako takot." Madiin pa rin na boses ko. "Okay, Hahanap lang ako ng tamang oras para diyan. But now, hindi ko muna ma-isingit ang bagay na 'yan. Dahil, inuuna ko lang naman na iniisip ang kalagayan niya." BACK TO NELIA POV. PAKIRAMDAM KO PAGOD NA PAGOD NA AKO. GUSTO KO NANG UMUWI. "Peng, Mylene, umuwi na kaya tayo." Pagyaya ko na may mahinang boses. "Ano ka ba Nelia, hindi pa nga tayo nakakarating do'n ehh." Pagrereklamo ni Pengpeng. "Bilisan mo nga sa pagmaneho siyang Mylene! Ang bagal mo mukha kang pagong!" Dagdag pa niya na may masungit na boses. By the way, naka-upo kami sa likuran ng sasakyan. Samantalang si My
"Hayaan niyo na lang baka bad mood lang." Pilit ko pa rin na pinababa ang emosyon ko. "Mabuti pa nga, baka mamaya magulpi ko pa 'yon." Pangigigil ni Pengpeng. "Gulpi? Baka Ikaw pa magulpi. Ehh ang hina pa nga ng katawan mo ehh. Na mimilit ka lang naman." Sambit pa ni Mylene. "Tumigil na lang nga kayong dalawa, baka mamaya nito mas una pa kayong magbugbugan." Singit ko naman sabay pwesto sa gitna nila. Ngayon naman lalabas na kami ng mall upang magtungo sa tambayan namin. • • • • DAVID POV. "What? Okay, kung 'yan ang gusto niyo. Ako ang magiging photographer ni Menda." I calmly said to them. Pinatawag ako para lang pumunta rito. May malaking birthday party ang magaganap sa ikatlong araw. Ito ang kaarawan ni Menda. Wala akong ibang magagawa kundi ang pumayag sa gusto ng Mommy niya, si Tita Lorna. Malapit din naman kasi sa isa't isa. Dahil matalik na kaibigan ni Mommy si Tita Lorna. Sa totoo lang ayaw ko naman na pumunta dahil magkikita kami ulit ng pamilya ko. Pero wala akon
"Ano ba ang ginagawa niyo dito?" Pagtataka ko naman, dahil sa ngayon dapat nasa condo lang si Pengpeng para magpahinga. "Ito namasyal, ang kulit kulit kasi ni Pengpeng ehh. Gusto niyang lumabas sa condo kaya ito pinagbigyan ko na." "Wow, hahha Mylene naman. Pero talaga na nanabik lang din ako dito sa labas kaya ito. Gusto ko talagang lumabas. Huwag kang mag-alala Nelia, dahil ayos lang ako. Kaya ko na ang sarili ko." Nakangiti naman na tugon ni Pengpeng. Halata sa kaniyang boses at itsura ang pananabik niya. Okay total wala rin naman kaming magagawa dahil sabik na sabik siya. Hindi namin siya pwedeng pigilan sa gusto niya. Habang naglalakad lakad kami, naka-sunod naman sa aming likuran si Anderson. Tahimik lang naman siya. Nang mapansin ko ang kaniyang pag-iisa. Agad akong nagpaalam sa mga kaibigan ko. "Guys, dito na muna ako sa likuran niyo. Ayos lang ba?" "Ohh sige, total walang kasama ang baby mo." Nakangising sambit naman ni Pengpeng. Hay naku may gana pa talagang mang asar.
PENGPENG POV."Hoy Mylene! Lumabas naman tayo. Nakakbagot dito sa condo mo ang tahimik. Nasasabik ako sa labas, huhuhu...." Nakakamiss din gumala kahit galing lang ako sa hospital. "Peng, kaya mo na ba? Baka mamaya, bigla ka na lang matumba sa labas. Isa pa, baka sa kalagitnaan ng pagsasaya natin sa labas. Bigla ka na lang magyaya ng uwi??? Aba mabibitin ako sayong bakla ka." Ang taas ng boses niya, kala niya naman sobrang layo namin sa isa't isa."Wow, ang sungit mo naman. Dapat nagbago ka na, ang sungit mo pa rin Mylene. Akala mo naman maganda ka." Pag-aasar ko sa babaeng 'to."Of course I'm beautiful. Mas maganda pa ako sayong bakla ka. Hahaha, bahala ka diyan tumigil ka na lang. Alam mong nagluluto ako ehh, storbo ka naman." "Masarap ba ang luto mo huh???? Mas masarap nga si David, ehh!" Shalaaaa nadulas."Hoy! Mukha kang loko! Kapag Ikaw marinig bakla ka talaga noh!" "Bakit ba bawal ba? Hahha totoo naman.""Anong totoo? Bakit nakatikim ka na ba???" Yes, sa panaginip, charizzzz