Chapter: #31"What happened? For this simple mission, hindi niyo na gawa! Ano na lang ang gagawin natin kung sakaling hindi na magising si Mayor! Ano ba naman kayo! Ang sabi ko matulungan kayo, pero anong ginawa niyo??? Paano natin ipapaliwanag ang lahat nang pangyayari sa mga tao! Alam natin na maraming naghihintay kay Mayor! Sino na ang bahala ngayon sa mga tao??? Walang hiya!" Kanina pa galit si, General.Wala akong magagawa dahil nangyari na. Isa pa, nasa malayo ang iniisip ko ngayon. Kailangan kong maka-uwi, sa lalong madaling panahon. Dahil, habang nandito ako, hindi ko alam kung ano ang nangyayari ngayon kay, Shiena. Just like what I said, she's my responsibility. Kapag may mangyaring masama sa kaniya nasa akin ang sisi. Kanina pa sermon nang sermon si, General. Kulang na lang ako naman ang sumigaw rito, dahil ang ingay ng bibig niya. Magiging maayos naman talaga ang mission, kung hindi niya pinadala ang pahamak na inaanak niyang si, Zack. Walang kwenta dahil gumalaw siya nang wala sa plano
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: #30STEPHEN POV.Kasama ko ngayon sa tabi ko si Mayor, Lim. Narito rin ang hari ng sendikatong binabantayan namin. Walang mali sa kinikilos ng taong 'to, malinis siyang gumalaw. Ngunit, kahit na ganito ay hindi kami naging kampante. Patuloy pa rin na nagbabantay ang mga kasamahan ko. By the way, normal lang naman ang kasuotan namin. Kaya, hindi kami makikilala nito. "Hi ninong..." Boses ng bata. Nang nilingon ko kung sino, ang inaanak ko pala. Medyo malaki na rin ang batang 'to. "Ninong, where is my gift po?" Nagpa-cute pa talaga ang batang 'to."Later baby, darating ang gift mo, okay?" Nakangiting sambit ko naman sabay himas sa kaniyang buhok. Natutuwa naman siya sa ginawa ko. Masayahin talaga ang batang 'to, kahit matagal na kaming hindi nagkita parang hindi pa rin naman nagbago ang ugali niya."Hahah, pasensya ka na, Stephen. Sadyang pasaway pa rin talaga ang inaanak mo." Natatawang boses ni, Mayor."Ang ganda ng anak mo," nakangiting singit naman ni Haring sendikato. Ikinatuwa naman
Last Updated: 2025-04-08
Chapter: #29Marahan akong naglakad patungo sa itaas. Oo nga pala, tatlo ang kwarto rito at malaki parang bahay na rin ito. Mabuti na nga lang at nagbigay ng ganitong condo si Stephen sa kapatid ko. Dahil kung wala baka saan na kami pupulutin ngayon. Aga akong napahilata sa kama. Nang ipikit ko ang aking mata, biglang pumasok sa isipan ko si, Stephen. Naalala ko ang lahat kung paano niya ako tratuhin."Ayos lang, kung ayaw mo. Aalis na ako.""Saglit lang, sige, sige, papayag na ako. Basta tutuhanin mo ang sinabi mo. Ikaw ang magbayad sa lahat ng gastusin dito sa hospital. Tuparin mo rin ang sinabi mo na susuportahan mo ako, para masuportahan ko rin ang kapatid ko.""Maliwanag sa akin ang lahat. Mula bukas, ipapalipat ko ang kapatid mo sa mga maling na manggagamot. At mula rin bukas, sa akin ka na uuwi.""Ha? Ano? Sayo, ako? Uuwi???" sabay turo ko sa aking sarili. "Sandali lang, wala naman 'yan sa usapan, ehh.""Hindi, hindi pwede, isang bahay lang ang dapat tinitirahan ng mag-asawa. Kung ayaw mo,
Last Updated: 2025-04-04
Chapter: #28"Ano sabihin mo na kasi, dali na. Akala ko ba sasagutin mo ang mga tanong ko, kaya gawin mo na kasi." Pangungulit ko pa."Ano, Sabihin mo na ang tagal tagal naman ehh.""Fine, oo na, oo na. Ang ingay ingay mo na nga kulit kulit mo pa.""Ehh, ikaw naman kasi. Dali na, sabihin mo na, ikaw ba huh?""Oo na, oo na, fine, ako nga." Ikinagulat ko naman ito."Ibig sabihin, señorito din kita???" Pagtataka ko."Hindi, ano ka ba.""Ahh, Akala ko kasi señorito din kita. Mayaman ka pala? Sabi nila mayayaman daw ang taong tinatawag ng ganyan ehh. Isa pa, ano naman ginagawa mo dito? Tapos diyan pa sa ibaba, paano na lang kung na lunod ka, magiging kasalanan ko pa dahil ako lang kasama mo dito???""What? Hahah, kid, huwag ka nga mag-isip ng ganyan. Hindi din ako malulunod, alam kong lumangoy. Isa pa, huwag ka na nga madaming tanong, aalis na ako." Tumalikod siya sa akin, ngunit pumasok sa isipan ko kung saan siya matutulog mamayang gabi. Halata naman na tumakas lang siya sa kanila. "Teka lang!" Siga
Last Updated: 2025-04-04
Chapter: #27"Hey, lumilingon ka pa, tumingin ka nga rito sa ibaba mo." Tumingin naman ako, laking gulat ko na lang na makita ulit ang lalake kanina lanh sa elevator, na nandito na naka-upo sa isang bato. ANO BA ANG GINAGAWA MO MUKHA KANG BALIW."Hoy! Ano ginagawa mo diyan??? Baliw ka bakit naman andiyan ka?""Baliw na ba agad? Tsk! Ikaw bakit ka ba nandito? Sinusundan mo ba ang gwapong tulad ko, huh???""Ang hambog mo naman, akala mo naman gwapo ka talaga? Bakit ko naman susundan ang panget???" "Ayy, aba ang talas naman ng dila mo pandak!""Kahit pandak ako, cute pa rin ako! Ehh, ikaw??? Saan banda ka ba naging cute??""Bakit ba pumunta ka pa dito, ang ingay ingay mo...""Hindi naman ako magiging maingay kung hindi mo ako inunahan. Kaya, huwag ka na lang magreklamo, total ikaw naman ang may kasalanan.""Anong ako? Ako pa talaga? Sino ba sa ating dalawa ang bigla na lang sumusulpot at sisigaw pa na mukhang tanga..." "Hinsi ako tanga noh! Nilalabas ko lang naman ang sakit ng puso ko! Kung sa baga
Last Updated: 2025-04-02
Chapter: #26Dalawa lang kami ang naririto sa elevator, nakapagtataka siya dahil wala siyang imik. Ayaw ba niya sa akin? Hindi bale na nga lang, hindi naman ako interesado sa kanya. Pero, nakakakilabot siya, siguro masamang tao siya? Hindi ko man batid, subalit nakaramdam na lang ako ng panginginig. 'KAILANGAN KONG MAKA-ALIS DITO AGAD, DALAWA LANG KAMI EHH, BAKA MAMAYA KUNG ANO ANG GAWIN NIYA SA AKIN. HINDI PA AKO HANDANG MAMATAY, PAKIUSAP BUMUKAS KA NA ELEVATOR.' Tanging sambit ko sa aking isipan, habang mahigpit na nakahawak sa aking damit at napatingin lang sa pintuan ng elevator. Maya-maya pa, naramdaman ko ang titig niya sa akin. Hindi ko naman siya nilingon pero ramdam ko na malalim ang mga mata niya. HUHUHU, PLEASE, PANGINOON TULUYAN NIYO PO AKO. TULUNGAN NIYO PO AKONG MAKALABAS DITO NG BUHAY. "Hey, what are you doing miss?" Bigla akong natigilan. Ang lalim ng boses niya. HALA! BAKA MAMAYA KAININ NIYA AKO! AYAW KO! AYAW KO! AYAW KO! "Are you crazy????" Dagdag pa niya, dahilan na napatingi
Last Updated: 2025-04-02
Chapter: CHAPTER SIXTY SEVEN •••Ito na ang itinakdang oras para gawin ang mission. Hindi ko na rin nagawang makipagusap kay, Anderson. Hindi ko na muna siya kinontak. Ilang oras din namin ginawa ang lahat. Kahit mahirap ay nagsumikap pa rin ako. Kailangan na kailangan ang bagay na 'to kahit na anong mangyari. Mabuti na lang, lahat ng kwenento ni Mylene. Pasok na pasok sa mga ginawa namin. Matapos nito, muli kaming bumalik sa presento. Salamat talaga kay, Attorney dahil ilang oras niyang sinamahan ang kaibigan namin. Maya-maya pa, ibinigay agad ni, David, ang video' kinuha niya sa amin. Sabay sabay namin itong pinanood. Lahat naman ay naging maayos at klarong klaro. Pinakita nga rito kung paano nangyari ang lahat. Kalaunan pa, napangiti na lang si Attorney habang pinapanood ito."Magaling, lahat nagawa niyo. Sa makalawang araw, magaganap na ulit ang paglilitis. Sa ebedensiyang hawak natin ngayon. Wala ng lusot ang kontra natin. David, and Nelia, maraming salamat dahil hindi na rin kami mahihirapan pa ni, Mylene.
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER SIXTY SIX "Nelia, masaya ako dahil nakapunta ka dito ngayon." Nakangiting sambit niya, kasabay nito ang pagyakap niya sa akin. Hindi ko lubusan maintindihan kung bakit ang saya niya. May nangyari kayang maganda sa kaniya? O hindi naman kaya, pwede na siyang makalaya? Imbis na mag-over think. Dapat magtanong na lang ako."Ahm, Mylene, kumusta ka dito? Maayos lang ba ang lagay mo dito?" Pag-aalalang tanong ko. Aaminin ko na dala ko pa rin ngayon ang sakit na ginawa sa akin ni, Anderson. Ngunit, pinipilit ko itong pigilan."Oum, maayos lang ako dito. Sinusuportahan ako ng batas, kaya ayos lang." Sagot pa niya na may ngiti pa rin sa labi. Tanging sagot ko naman sa kaniya ay matamis kong ngiti."Nelia, huwag kang ngumiti kung hindi ka masaya." Ikinagulat ko bigla ang kanyang sinabi. Oo nga pala, kilalang kilala niya ako kaya hindi ako makakapagsinungaling sa kaniya."Ahm, Mylene ayos lang ako." Pagpapalusot ko."Ikaw talaga, Nelia. Hindi ka naman makakalusot sa akin, dahil kilala kita. Matagal na t
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER SIXTY FIVE"Gusto mo nang paliwanag, Nelia?" Laking gulat ko ang biglaang pagsulpot ni, Menda. How dare her, pumasok siya ng walang pahintulot dito sa bahay ko."Menda..." Sambit ko sa isipan ko. Tinanggal ni, Nelia ang akamay ko sa pagkayakap ko sa kaniya. Dahil biglaang na walan ng lakas ang katawan ko, agad niya itong natanggal. "Menda, umalis ka na. Nag-uusap kami ng asawa ko. Pwede ba huwag mo kaming guluhin!" I shout to her."Hmm, really? Gusto kong makisali. Isa pa, mukhang hindi mo naman kayang magpaliwanag hindi ba? Kaya, tutulungan na kita, Anderson. Ipapaliwanag ko ang lahat kay Nelia, kung saan ka galing at kung ano-ano ang mga ginawa mo. And now, I would like to ask you Nelia. Are you willing to hear my story?" "Pwede ba Menda, umalis ka na, alam ko kung paano sabihin ang lahat! Umalis ka na!" "Sabihin mo sa akin, Menda kung ano at kung saan." Nanlaki ang mga mata ko sabay nito ang gulat na pagtingin ko kay, Nelia."Well, okay. Maganda 'to, para alam nating tatlo.""Huwag ka na
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER SIXTY FOURMatapos kanina sa hospital, napagdisisyunan muna namin ni, Anderson ang umuwi. Ito na nga kami sa bahay, maayos din naman ang lahat. Ngunit, kalaunan lang ay nagpaalam siya sa akin. May iportante raw siyang gagawin, so pumayag na lang din ako. Sinabi niya rin sa akin na maaga siyang uuwi. Na-iwan akong mag-isa dito sa bahay. Tanging na gawa ko lang ay ang manatili sa loob ng kwarto. Ngunit, ilang oras ang nakakalipas, nakaramdam ako ng pagkabagot. Ang tagal ni Anderson, bumalik sabi niya maaga siyang uuwi. So, bumangon ako sa higaan, gumawa ng kahit ano katulad ng paglilinis upang malibang ko ang sarili ko. Nang ipinagpag ko ang higaan, hindi ko sinasadyang tumilapon ang singsing ko. Ang singsing na ibinigay niya sa akin nang kaarawan ni Tita. Sa lubos na pag-aalala, at pagkabahalang pagalitan ako nito ni, Anderson. Agad ko itong hinanap. Hindi ko man batid, subalit kaba ang aking nararamdaman habang hinahanap ito. Nang makaraan ang tatlong minuto, maayos ko itong nahanap. Muli ko it
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER SIXTY THREEAkala ko may naisip na ako, hayts ano ba naman 'to, wala pala. Hindi bale na lang mag-iisip pa ako ng bago. "Mag-iisip pa ako nang mabuting parusa ang bagay sa inyong dalawa. Sa ngayon, tumigil na lang muna kayo. Kasi, kailangan pang magpahinga ni, Pengpeng." Kahit, gumalaw na kanina si Pengpeng, hindi niya pa rin ma-imulat ang mata niya. Kalaunan pa, biglang may pumasok na doctor. Nagtungo naman siya agad kay, Pengpeng at che-neck ito nang mabuti. Nagtawag pala sila ng doctor, hindi man lang nila ako pinagsabihan."Doc, how is he?" Deretsahang tanong ni, David. Ako naman, ito naghihintay.By the way, hindi pa rin tinatanggal ni, Anderson ang kamay niyang naka-hawak sa akin. Hindi naman ako mawawala ehh. Nagmamasid lang ako sa ginagawa ng doctor. Hanggang sa, may maliit na ilaw siyang ginamit upang tingnan ang mata ni, Pengpeng. Napansin ko naman ang kanyang pagngiti, at nagdala ito ng tuwa sa akin. Dahil, parang pinapahiwatig niya na maayos na ang kaibigan ko. "Doc, is he okay now
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER SIXTY TWO"Nelia, bakit ang tagal mong bumalik? Saan ka ba galing? You said, mag CR ka lang?" Pagtataka ni, Anderson. Ehh, nag-CR lang naman talaga ako ehh, matagal ba talaga ako nakabalik? Hindi halata ahh, or else hahah OA lang sila pareho ni, David."Love, ang bilis ko nga lang ehh. Ano ba ang sinasabi mo diyan, diba David, bumalik agad ako?" Akala ko sasabayan ako ni, David. Ngunit iling ang kanyang sinagot. Ehh! Matagal nga ba talaga? Hindi ko napansin ahh, niramdam ko lang naman kanina ang paligid. Ganun na pala 'yon, katagal?"Wala naman akong ibang pinuntahan, kaya ayos lang. Huwag kang mag-alala, at least naka-balik ako nang ligtas." Nakangiting tugon ko."Mahilig ka talaga magpalusot, Nelia. Hali ka dito, kailangan ka ng kaibigan mo.""Huh? Anong ibig mong sabihin?Ano ba ang nangyari?" Lumapit naman agad ako sa kanila. Na iwan ko lang si Anderson, banda sa pintuan. Mukhang pinagtritripan na naman ako ni, David. Wala naman akong nakikita na kung ano."Anong meron ba? Sabihin mo nga aga
Last Updated: 2025-04-13
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
Last Updated: 2025-03-28
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
Last Updated: 2025-03-27
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
Last Updated: 2025-03-27
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
Last Updated: 2025-03-27
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINERUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
Last Updated: 2025-03-26
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHTNang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
Last Updated: 2025-03-26
LOGIN
