"Love, ayos ka lang ba?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, I'm okay." Nakangiti naman niyang sagot. "Love, ang tahimik mo." Sabay ngiti ko rin. "Wala, may iniisp lang." "Ganun nga, ano ba 'yon. Pwede mo bang sabihin sa akin, para makatulong naman ako. Walang lihim sa ating dalawa diba?" Mahinhin kong tugon habang inaayos ang kwelyo niya. Kaka-ayos ko nga lang kanina tapos ngayon naman tabingi na naman. "It just nothing, honey. Dont think about me." "Bakit naman hindi? Asawa kita, asawa mo ako diba? Bakit naman hindi kita iisipin? Teka nga lang may tinatago ka ba sa akin, Love???" Sabay lagay ng dalawang kamay ko sa magkabilang bewang ko, habang malalim ko siyang tinitigan. Napakurap siya, tila'y kinakabahan siya. Bakit ba ganito, pakiramdam ko may nililihim siya sa akin. Gaano ba ka-importante 'yon? Bakit hindi man lang niya sa akin sinasabi? Wala ba siyang tiwala sa akin? Wala siyang tiwala na baka matulungan kong sulosyonan ang problema niya??? "Honey, hindi naman sa ganun. Maram
DAVID POV. Sa ilang taon na nakaraan, naging isa akong agent, secret agent. Pero, sa sitwasyon ngayon parang hindi ko alam kung saan ako mag-uuna sa gagawin ko. Mahirap ang bagay na 'to, hindi ko matanggap-tanggap. Na akasuhan pa si, Mylene sa pagpatay. Magaling din ang nasa likod ng buong pangyayari. Pero, nagtataka ako dahil ang lakas naman ng loob nila. Pumapasok sa isip ko, malapit lang talaga sa amin ang mga taong 'to. Pero sa ngayon, hindi pa matukoy kung sino. Nababahala ako kay, Nelia. Hindi ko talaga siya napigilan at hidni ko talaga siya mapipigilan. Kilala ko siya, kung gusto niyang maghiganti gagawin niya. Kung ano ang gusto niya, kukunin niya. May pagkamalala din siya, dahil mula nang mga bata pa kami, kaya niyang makipagsabayan ng away sa ibang tao para lang maprotektahan kami. Mahirap kontrolin si, Nelia. Lalo na kapag malaman niya kung sino ang nasa likod nito. Simple lang ang pinapakita niya, pero delekado pa siya sa sobrang delekado. By the way, narito ako sa lo
"Hindi ka lang hangal, hambog pa! Baka nakakalimutan mo, galing ka lang sa mababang buhay. Kung hindi ka lang pinabalik ng walang kwenta mong ama! Nasa kangkongan ka pa rin ngayon, David! Napakawalang hiya mo talaga! Lahat ay kinuha mo na! Dapat mula bata ka pa, namatay ka na lang!" Familiar sa akin ang bagay na 'to, kung hindi ako nagkakamali, siya ang pinsan ko. Ang kapatid kong walang ibang inisip kundi ang sarili niya. Damn it! Kailan ba niya ako titigilan! Bakit siya kasama ng masasamang taong 'to! Mali ba ang pagkakilala ko sa kaniya? Iba naman ang pinapakita niya sa harap ng aming pamilya!"Mikel, anong ginagawa mo? Paano mo nagawa sa akin 'to??? Asan ka? Lumabas ka diyan sa pinagtataguan mo at harapin mo ako!" "David, ang galing mo talagang manghula kung sino ako." Ang boses niya ay natutuwa pa. "Tinatanong mo kung bakit?" Bigla naman siyang lumitaw galing sa bintana banda. "Tsk! Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ako ang naka-upo ngayon sa pwesto mo kahit ako ang karapat-da
NELIA POV.Narito pa rin kami sa loob ng kwarto ni, Pengpeng. Walang magawa kundi ang pagmasdan si Pengpeng. Habang si Anderson naman hinayaan ko na rin munang mapag-isa. Nakatingin ang aking mga mata sa ibaba, habang nararamdaman ang lamig. Hindi lang lamig sa loob ng kwarto, kundi lamig din na dinadala kung saan patungo sa dibdib ko. Nakatarak pa rin rito ang kutsilyo hindi ko alam kung kailan mabubunot. Dahilan na hindi naghihilom ang sakit nito. Paulit-ulit man ako sa sinsasabi ko minsan. Ganito talaga kapag nais kong makipaghigante, ngunit malalim na ang nasa isip kong plano. Kaya ko naman sigurong gumalaw ng mag-isa. Ngunit, natatakot akong may mangyaring masama sa akin, dahil makakasakit ako ng iba. Tulad na lang kay David, Mylene at mas lalo na kay, Anderson. Sa mga salitang binitawan ni Anderson, natatakot akong mawala rin siya sa akin. Ang pag-ibig, iba talaga hindi natin makokontrol. Iniisip ko pa rin kung kailan magigising si Pengpeng. Sana lang makadlaa pa rito si, Mylen
Matapos kong makita na ibinaba na ni, Anderson ang tawag. Agad akong lumapit sakaniya. Hindi para alamin dahil, personal na bagay niya na 'yon. Kundi sabihin sa kaniya na magpapaalam muna ako dahil may gagawin akong importanteng bagay. At 'yon ang umpisahan ang imbestigasiyon. Ngunit, akmang magsasalita pa lang ako ay bigla niya akong inunahan."Honey, sumama ka sa akin mamayang gabi. My mom, wanted to meet you again. Tumawag ang mommy ko at gusto ka niyang makasama sa dinner. Is it okay to you?" Hindi ko alam kung palayag ba ako o tatanggi. Pero, kung hindi naman ako sasama, baka mamaya ano na lang ang isipin ng pamilya niya tungkol sa akin. Hindi ko ein pwedeng, ipahiya si Anderson, sa harap ng pamilya niya. Mukhang uunahin ko muna 'to at ipagpapaliban ang imbestigasiyon. But, I think, baka may makuha din ako kung sakaling na roon din si Menda. Wala naman akong ibang pinagdududahan, kundi siya. Bigla na lang siya naging bula matapos mangyari ang lahat ng ito. Tanging siya lang rin n
Ilang minuto ang nakalipas. Narito na kami sa kwarto ngayon. Agad akong napahilata dahil nanabik din ako rito. Dahil sa sabik, napalangoy langoy pa ako. Kagit walang tubig, kundi parang ulap. Ang lambot talaga nito, nakakatanggal ng stress ko. Mabuti na lang nakabisita din kami ngayon dito. Nang makaramdam ako ng bagot ay napa-upo naman ako. Pero, kapagod sa pakiramdam parang inaantok ako. Teka nga lang asan na ba si, Anderson? Ano ba ang ginagawa niya sa kabilang kwarto? Ang daya naman ng asawa ko, hindi man lang ako sinamahan dito. Hay naku, hindi bale na nga lang. Muli akong napahiga. Gustong-gusto na din pumikit ng mga mata ko. Naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin. Hindi ko na ito ikinagulat dahil sanay na ako sa ganito. Alam kong si, Anderson naman. Nakakatuwa talaga siya. Subalit ang kaniyang yakap ay tila'y may ibang pinapahiwatig. Naku po, nais niya atang maka-score ngayon. Pagbibigyan ko ba? Dapat matulog na lang din siya baka mamaya mapuyat kami sa dinner kasama an
"Love, ayos lang ba ang suot ko? Parang ang iksi, hindi ba nakakahiya sa parents mo ang suot ko, love?" Inayos ayos ko nang maigi ang damit ko. Oo, modela ako pero parang nahihiya ako ngayon sa family niya. Kinakabahan din ako, ano kaya ang sadya sa akin ni Tita."It's okay honey. Your beautiful on that dress. Don't worry about my parents, you know them already. My mom's like you, so just calm." Inilagay niya ang kamay niya sa bewang ko. Patuloy kaming lumakad, sa tapat pa lang ng malaking pintuan, mas lalo na akong kinabahan na parang ewan. Pero, inayos ko pa rin ang aking tindig. Dapat, maging positive lang din ang isipin ko ngayon para maging maayos ang lahat. Napahinga ako nang malalim, habang napahawak sa braso ni, Anderson. Kalaunan pa, biglang bumukas ang pintuan kahit hindi naman ito binuksan ni, Anderson. Pagkabukas nito, parang may party na nagaganap. Anong meron??? Wala naman si, Anderson, binabanggit sa akin tungkol rito. Naguguluhan tuloy ako ngayon. Hindi naman kaya ma
"By the way, tita I have a gift for you. I hope you like it." Nakangiti pa talaga siya. Ito naman si, Anderson hindi sinabi ayan tuloy wala akong gift na maibigay kay, Tita. Hindi ko alam parang nahihiya tuloy ako. Tsk! Toyak na gagamitin na naman itong alas ni, Menda. "How about you, Nelia? Where is your gift for Tita?" Sinasabi ko na nga ba at gagamitin niya itong alas. Ei! Ano sasabihin ko, wala??? Hayssss ano ba 'yan. Sa bagay dapat magpakatotoo ako, total hindi naman ako kagaya niyang sinungaling. "Ahmm, wa-" "Of course my wife have a gift to my mom." Laking gulat ko nang pagputol ni, Anderson sa sasabihin ko. Ano naman ang gift ko? Ehh, wala nga akong dala kahit isa. Pinagsasabi nito, ako pa mamaya malagot nito. Kalaunan, itinaas niya ang kamay niya na parang isang sign. Hanggang sa dito lumabas ang mga lalaking, may dala na mga alahas. Halos hindi ako makapagsalita, habang gulat na gulat sa nakikita. Wahhh! Anong inagawa ni Anderson, wala naman akong alam sa ganitong bagay
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya
Parang ang dali lumipas ng araw. PANIBAGONG araw na naman ngayon. Sobrang masaya din ako today. "Love, kanina ka pa diyan sa bathroom, ayos ka lang ba diyan?" Pasigaw na wika ko, nang sa ganun ay marinig niya sa loob ang sinasabi ko. "I'm okay. Just wait a minute." Pasigaw niya rin' sagot. Inayos ko ang lahat rito sa loob nang kwarto. Habang hinihintay siyang lumabas. Ang tagal naman niya. Parang babae gumalaw ahh. Ano kaya itsura niya kung babae siya. Parang natatawa akonm kapag isipin ang itsura niya 'yon. Hmm, maganda din naman siguro. Baka ngaas maganda pa sa akin. "Honey, I'm done." Napaharap naman ako sa kaniya. Wow, bihis na bihis parang may lalakarin. Hmm, saan naman kaya. "Ohh, bakit ganyan ang suot mo? May lakad ka ba love?" Lumapit ako sa kaniya at maayos na inayos ang pulo niya. "Sa company lang naman. Don't worry, may importante lang na gagawin ako ro'n. I'm sorry honey, maiiwan na muna kita dito sa bahay." Malambing niyang wika. "Hindi ayos lang naman sa
• • • • • Matapos kanina sa cafeteria, nagyaya ako kay Anderson na umuwi na. Kahit medyo ay hindi ko sila maintindihan nina David at Vince. Siguro dahil lang din sa babae ako. May mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae ang isang lalaki. By the way, nandito ako sa kusina. Yes medyo nakaramdam ako ng pagod. Kaso nga lang nakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko rin kumain ng cake ngayon. Mabuti na lang medyo may alam din ako sa paggawa nito. Oo nga pala, nagtungo si Anderson sa garden kaya mag-isa lang ako ngayon dito sa kusina. "Hmm, bakit ganun pakiramdam ko pagod ako pero gusto ko na may ginagawa ako. Anong nangyari, bakit ganito ang nararamdaman ko. Hmm, kanina din medyo nabagot ako pero atat naman ako sa labas." Mukha akong ewan dito, dahil kinakausap ko nang mag-isa ang sarili ko. 'DI' BALE NA NGA LANG SELF, FOCUS KA NA LANG. Maayos kong nilagyan ng icing ang cake na ginawa ko. Natutuwa ako dahil ang cute nito. Sana magustuhan din 'to ni, Anderson. "Ehemm, is that a ca
Masaya naman ang aming pagkwekwentuhan dito sa cafeteria. Halos mapuno ng mga boses nila ang cafeteria na 'to. "Ehh, ngayon may oras ka na ba kay Mylene?" Kalokohan na wika ni Pengpeng Kay Vince. "Tumigil ka nga diyan Peng. Magkakaibigan tayo rito, tumahimik ka nga sa kalokohan mo." Pag-aawat naman ni Mylene. Hay naku! Pati love life nila ehh. Ito talaga si Peng, walang preno sa mga sinasabi niya. Kung ano ano na lang ang lumalabas sa bibig niya. "Hayts, aminin crush niyo naman ang isa't isa dati diba? Tsyaka, nasa tamang edad na rin kayo ngayon. Isa pa, pareho naman kayong single ahh, kaya walang problema do'n. Then, baka mawala na ang kasungitan mo Mylene kapag magkatuluyan na kayong dalawa, hahahha...." Kahit ako tawa na lang ang lumabas sa bibig ko. "Ano? Loko ka talaga, umayos ka na nga lang. Kakabalik pa nga lang ni Vince, ganyan na ang asal mo." Masungit na boses ni Mylene. Ngunit, nababasa ko sa kaniya ang kinikilig niyang itsura. Nagpapanggap pa kasi ehh, hindi na
"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap? Anderson, ikaw ang mas malapit at palaging nakakasama ngayon ni Nelia. Kaya dapat lang na hindi ka magsinungaling sa kaniya. Sinasabihan lang din kita dahil kilala ko kung paano magalit ang kaibigan ko. Hindi naman kita tinatakot ehh, pero kung takot bahala ka sa buhay mo. Isa pa, huwag mo rin akong takutin, dahil hindi ako takot." Madiin pa rin na boses ko. "Okay, Hahanap lang ako ng tamang oras para diyan. But now, hindi ko muna ma-isingit ang bagay na 'yan. Dahil, inuuna ko lang naman na iniisip ang kalagayan niya." BACK TO NELIA POV. PAKIRAMDAM KO PAGOD NA PAGOD NA AKO. GUSTO KO NANG UMUWI. "Peng, Mylene, umuwi na kaya tayo." Pagyaya ko na may mahinang boses. "Ano ka ba Nelia, hindi pa nga tayo nakakarating do'n ehh." Pagrereklamo ni Pengpeng. "Bilisan mo nga sa pagmaneho siyang Mylene! Ang bagal mo mukha kang pagong!" Dagdag pa niya na may masungit na boses. By the way, naka-upo kami sa likuran ng sasakyan. Samantalang si My
"Hayaan niyo na lang baka bad mood lang." Pilit ko pa rin na pinababa ang emosyon ko. "Mabuti pa nga, baka mamaya magulpi ko pa 'yon." Pangigigil ni Pengpeng. "Gulpi? Baka Ikaw pa magulpi. Ehh ang hina pa nga ng katawan mo ehh. Na mimilit ka lang naman." Sambit pa ni Mylene. "Tumigil na lang nga kayong dalawa, baka mamaya nito mas una pa kayong magbugbugan." Singit ko naman sabay pwesto sa gitna nila. Ngayon naman lalabas na kami ng mall upang magtungo sa tambayan namin. • • • • DAVID POV. "What? Okay, kung 'yan ang gusto niyo. Ako ang magiging photographer ni Menda." I calmly said to them. Pinatawag ako para lang pumunta rito. May malaking birthday party ang magaganap sa ikatlong araw. Ito ang kaarawan ni Menda. Wala akong ibang magagawa kundi ang pumayag sa gusto ng Mommy niya, si Tita Lorna. Malapit din naman kasi sa isa't isa. Dahil matalik na kaibigan ni Mommy si Tita Lorna. Sa totoo lang ayaw ko naman na pumunta dahil magkikita kami ulit ng pamilya ko. Pero wala akon
"Ano ba ang ginagawa niyo dito?" Pagtataka ko naman, dahil sa ngayon dapat nasa condo lang si Pengpeng para magpahinga. "Ito namasyal, ang kulit kulit kasi ni Pengpeng ehh. Gusto niyang lumabas sa condo kaya ito pinagbigyan ko na." "Wow, hahha Mylene naman. Pero talaga na nanabik lang din ako dito sa labas kaya ito. Gusto ko talagang lumabas. Huwag kang mag-alala Nelia, dahil ayos lang ako. Kaya ko na ang sarili ko." Nakangiti naman na tugon ni Pengpeng. Halata sa kaniyang boses at itsura ang pananabik niya. Okay total wala rin naman kaming magagawa dahil sabik na sabik siya. Hindi namin siya pwedeng pigilan sa gusto niya. Habang naglalakad lakad kami, naka-sunod naman sa aming likuran si Anderson. Tahimik lang naman siya. Nang mapansin ko ang kaniyang pag-iisa. Agad akong nagpaalam sa mga kaibigan ko. "Guys, dito na muna ako sa likuran niyo. Ayos lang ba?" "Ohh sige, total walang kasama ang baby mo." Nakangising sambit naman ni Pengpeng. Hay naku may gana pa talagang mang asar.
PENGPENG POV."Hoy Mylene! Lumabas naman tayo. Nakakbagot dito sa condo mo ang tahimik. Nasasabik ako sa labas, huhuhu...." Nakakamiss din gumala kahit galing lang ako sa hospital. "Peng, kaya mo na ba? Baka mamaya, bigla ka na lang matumba sa labas. Isa pa, baka sa kalagitnaan ng pagsasaya natin sa labas. Bigla ka na lang magyaya ng uwi??? Aba mabibitin ako sayong bakla ka." Ang taas ng boses niya, kala niya naman sobrang layo namin sa isa't isa."Wow, ang sungit mo naman. Dapat nagbago ka na, ang sungit mo pa rin Mylene. Akala mo naman maganda ka." Pag-aasar ko sa babaeng 'to."Of course I'm beautiful. Mas maganda pa ako sayong bakla ka. Hahaha, bahala ka diyan tumigil ka na lang. Alam mong nagluluto ako ehh, storbo ka naman." "Masarap ba ang luto mo huh???? Mas masarap nga si David, ehh!" Shalaaaa nadulas."Hoy! Mukha kang loko! Kapag Ikaw marinig bakla ka talaga noh!" "Bakit ba bawal ba? Hahha totoo naman.""Anong totoo? Bakit nakatikim ka na ba???" Yes, sa panaginip, charizzzz