Lahat ng Kabanata ng One Night with my Obsessed Billionaire Partner : Kabanata 61 - Kabanata 70

"Nelia, bakit ang tagal mong bumalik? Saan ka ba galing? You said, mag CR ka lang?" Pagtataka ni, Anderson. Ehh, nag-CR lang naman talaga ako ehh, matagal ba talaga ako nakabalik? Hindi halata ahh, or else hahah OA lang sila pareho ni, David."Love, ang bilis ko nga lang ehh. Ano ba ang sinasabi mo diyan, diba David, bumalik agad ako?" Akala ko sasabayan ako ni, David. Ngunit iling ang kanyang sinagot. Ehh! Matagal nga ba talaga? Hindi ko napansin ahh, niramdam ko lang naman kanina ang paligid. Ganun na pala 'yon, katagal?"Wala naman akong ibang pinuntahan, kaya ayos lang. Huwag kang mag-alala, at least naka-balik ako nang ligtas." Nakangiting tugon ko."Mahilig ka talaga magpalusot, Nelia. Hali ka dito, kailangan ka ng kaibigan mo.""Huh? Anong ibig mong sabihin?Ano ba ang nangyari?" Lumapit naman agad ako sa kanila. Na iwan ko lang si Anderson, banda sa pintuan. Mukhang pinagtritripan na naman ako ni, David. Wala naman akong nakikita na kung ano."Anong meron ba? Sabihin mo nga aga

Matapos kanina sa hospital, napagdisisyunan muna namin ni, Anderson ang umuwi. Ito na nga kami sa bahay, maayos din naman ang lahat. Ngunit, kalaunan lang ay nagpaalam siya sa akin. May iportante raw siyang gagawin, so pumayag na lang din ako. Sinabi niya rin sa akin na maaga siyang uuwi. Na-iwan akong mag-isa dito sa bahay. Tanging na gawa ko lang ay ang manatili sa loob ng kwarto. Ngunit, ilang oras ang nakakalipas, nakaramdam ako ng pagkabagot. Ang tagal ni Anderson, bumalik sabi niya maaga siyang uuwi. So, bumangon ako sa higaan, gumawa ng kahit ano katulad ng paglilinis upang malibang ko ang sarili ko. Nang ipinagpag ko ang higaan, hindi ko sinasadyang tumilapon ang singsing ko. Ang singsing na ibinigay niya sa akin nang kaarawan ni Tita. Sa lubos na pag-aalala, at pagkabahalang pagalitan ako nito ni, Anderson. Agad ko itong hinanap. Hindi ko man batid, subalit kaba ang aking nararamdaman habang hinahanap ito. Nang makaraan ang tatlong minuto, maayos ko itong nahanap. Muli ko it

"Nelia, masaya ako dahil nakapunta ka dito ngayon." Nakangiting sambit niya, kasabay nito ang pagyakap niya sa akin. Hindi ko lubusan maintindihan kung bakit ang saya niya. May nangyari kayang maganda sa kaniya? O hindi naman kaya, pwede na siyang makalaya? Imbis na mag-over think. Dapat magtanong na lang ako."Ahm, Mylene, kumusta ka dito? Maayos lang ba ang lagay mo dito?" Pag-aalalang tanong ko. Aaminin ko na dala ko pa rin ngayon ang sakit na ginawa sa akin ni, Anderson. Ngunit, pinipilit ko itong pigilan."Oum, maayos lang ako dito. Sinusuportahan ako ng batas, kaya ayos lang." Sagot pa niya na may ngiti pa rin sa labi. Tanging sagot ko naman sa kaniya ay matamis kong ngiti."Nelia, huwag kang ngumiti kung hindi ka masaya." Ikinagulat ko bigla ang kanyang sinabi. Oo nga pala, kilalang kilala niya ako kaya hindi ako makakapagsinungaling sa kaniya."Ahm, Mylene ayos lang ako." Pagpapalusot ko."Ikaw talaga, Nelia. Hindi ka naman makakalusot sa akin, dahil kilala kita. Matagal na t

"Nelia, I'm going home. Be careful and have a good night." Hmmm, akala ko kung ano na salamat naman at nagpaalam lang siya. "Oum, sige, salamat, David. Good night din, tapos mag-iingat ka din ahh." Sagot ko naman na may ngiti sa labi. Ikinaway niya ang kamay niya matapos ay bumalik siya sa loob ng sasakyan niya. Habang ito naman si, Anderson, walang ibang magawa kundi ang manahimik. Subalit, ang tahimik na ito ay puno ng lamig na may kaunting galit pa rin. Siguro nga minsan hindi madaling maintindihan ng mga babae ang lalaki. Tulad ko na lang, minsan hindi ko siya maintindihan nang maayos. Basta alam ko lang nagseselos siya kahit wala naman akong ginagawang mali. Wait a minute! Kailangan ba talaga niyang magselos, sa ganito lang? Tsk! Manahimik na lang siya dahil, nanahimik na lang din ako kahit may ginawa siyang hindi maganda. Tuluyan akong naglakad upang makapasok. Hindi naman ako pinigilan ni, Anderson. Ngunit, nasa likod ko siya na parang binabantayan ako. Hanggang sa tuluyan

"Oum. Kailangan." "Ganun ba?" "Sana, naniniwala ka na sa akin, Nelia. Dahil, kilala mo na ako, hindi ko magagawa sayo ang bagay na 'to. Alam ko naman talaga na naniniwala ka sa akin. Pero, pinipigilan mo lang. Isa pa, gusto lang naman sirain ni, Menda ang lahat. Gusto ka lang niyang mawala sa akin. Nelia, I'll promise, na hindi mangyayari 'yon, because I love you so much. Hindi ako papayag na Basta ka na lang mawala sa akin." I said with my smooth tone. Matapos ay isinara ko na ang laptop. I hope, she believes me now. Napansin ko na dahan-dahan na naman mahuhulog ang butil sa mga mata niya. I hug her tight. I feel comfortable, mabuti na lang din ay hindi niya inalis ang kamay ko sa pagkayakap ko sa kaniya. Ngunit, humagulhol ang kanyang iyak. Pilit ko siyang pinatahan at hinalikan ng paulit-ulit sa kaniyang ulo. Hanggang sa, humarap siya sa akin ay niyakap ako pabalik. Subalit ang kaniyang mga luha ay hindi pa rin tumitigil sa pagbuhos. "Love, natatakot ako. Natatakot akong ma