Semua Bab One Night with my Obsessed Billionaire Partner : Bab 51 - Bab 60

"Hindi ka lang hangal, hambog pa! Baka nakakalimutan mo, galing ka lang sa mababang buhay. Kung hindi ka lang pinabalik ng walang kwenta mong ama! Nasa kangkongan ka pa rin ngayon, David! Napakawalang hiya mo talaga! Lahat ay kinuha mo na! Dapat mula bata ka pa, namatay ka na lang!" Familiar sa akin ang bagay na 'to, kung hindi ako nagkakamali, siya ang pinsan ko. Ang kapatid kong walang ibang inisip kundi ang sarili niya. Damn it! Kailan ba niya ako titigilan! Bakit siya kasama ng masasamang taong 'to! Mali ba ang pagkakilala ko sa kaniya? Iba naman ang pinapakita niya sa harap ng aming pamilya!"Mikel, anong ginagawa mo? Paano mo nagawa sa akin 'to??? Asan ka? Lumabas ka diyan sa pinagtataguan mo at harapin mo ako!" "David, ang galing mo talagang manghula kung sino ako." Ang boses niya ay natutuwa pa. "Tinatanong mo kung bakit?" Bigla naman siyang lumitaw galing sa bintana banda. "Tsk! Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ako ang naka-upo ngayon sa pwesto mo kahit ako ang karapat-da

Matapos kong makita na ibinaba na ni, Anderson ang tawag. Agad akong lumapit sakaniya. Hindi para alamin dahil, personal na bagay niya na 'yon. Kundi sabihin sa kaniya na magpapaalam muna ako dahil may gagawin akong importanteng bagay. At 'yon ang umpisahan ang imbestigasiyon. Ngunit, akmang magsasalita pa lang ako ay bigla niya akong inunahan."Honey, sumama ka sa akin mamayang gabi. My mom, wanted to meet you again. Tumawag ang mommy ko at gusto ka niyang makasama sa dinner. Is it okay to you?" Hindi ko alam kung palayag ba ako o tatanggi. Pero, kung hindi naman ako sasama, baka mamaya ano na lang ang isipin ng pamilya niya tungkol sa akin. Hindi ko ein pwedeng, ipahiya si Anderson, sa harap ng pamilya niya. Mukhang uunahin ko muna 'to at ipagpapaliban ang imbestigasiyon. But, I think, baka may makuha din ako kung sakaling na roon din si Menda. Wala naman akong ibang pinagdududahan, kundi siya. Bigla na lang siya naging bula matapos mangyari ang lahat ng ito. Tanging siya lang rin n

"Love, ayos lang ba ang suot ko? Parang ang iksi, hindi ba nakakahiya sa parents mo ang suot ko, love?" Inayos ayos ko nang maigi ang damit ko. Oo, modela ako pero parang nahihiya ako ngayon sa family niya. Kinakabahan din ako, ano kaya ang sadya sa akin ni Tita."It's okay honey. Your beautiful on that dress. Don't worry about my parents, you know them already. My mom's like you, so just calm." Inilagay niya ang kamay niya sa bewang ko. Patuloy kaming lumakad, sa tapat pa lang ng malaking pintuan, mas lalo na akong kinabahan na parang ewan. Pero, inayos ko pa rin ang aking tindig. Dapat, maging positive lang din ang isipin ko ngayon para maging maayos ang lahat. Napahinga ako nang malalim, habang napahawak sa braso ni, Anderson. Kalaunan pa, biglang bumukas ang pintuan kahit hindi naman ito binuksan ni, Anderson. Pagkabukas nito, parang may party na nagaganap. Anong meron??? Wala naman si, Anderson, binabanggit sa akin tungkol rito. Naguguluhan tuloy ako ngayon. Hindi naman kaya ma

Hindi ko na lang ito pinansin dahil hindi din ito pinapansin ni, Anderson. Ewan ko, ako talaga ang may kasalanan kung bakit magkagalit silang maglola. Pero, hindi ko naman masisi si, Anderson kung ako ang pinili niya. Dahil, hindi ko naman siya pinilit na mahalin ako. Maya-maya pa, umalis din ang Lola niya. Pagkatapos ay binigyan lang ako nang matamis na ngiti ni Anderson. Dahilan na medyo gumaan din ang pakiramdam ko. Mabuti na lang, tanging lunas ko siya. Malaki talaga ang pasasalamat kong nakilala ko siya. Masaya ang lahat habang ginaganap ang birthday ni Tita. Kahit si Tita, ay hindi niya rin pinansin ang sinabi ng sarili niyang Ina. Iisipin ko na lang na malaki ang galit nila sa isa't isa. Ngunit, ao naman' kaya ang pinagsimulan nito? Ako nga ba talaga? Hindi ko kayang mawala sa akin si, Anderson. Kaya, kung ako man 'yon, gagawin ko pa rin ang lahat upang ipaglaban ang pagmamahal ko sa kaniya."Ahmm, honey, let's dance." Pagyaya sa akin ni, Anderson, at inabot niya sa akin ang k

Bigla akong naalimpungatan at napasigaw matapos akong may marinig na malakas na putok. Putok ng baril, n hindi ko alam kung saan ito nang galing. Ngunit, ang dereksiyon ng bala nito ay malapit lamang sa amin. Agad akong niyakap ni, Anderson. Dahil sa takot ko ay mahigpit din akong napayakap sa kaniya habang nakapikit ang mga mata. Maya-maya pa, mas lalong bumilis ang lumakas ang tunog ng mga putok. Naging sunod-sunod ito na parang nag-gye-gyera. Wala akong ibang magawa kundi ang tumago kay, Anderson. Mukha akong duwag sa aking ginagawa, takot na takot. Hindi ko man ito gusto pero hindi kaya ng aking sarili, parang may masamang nakaraan lang akong naalala. Ngunit, malabo ang mga ito kaya hindi ko makita nang maayos."Boss, may mga kalaban pong nakapasok." Tanging rinig ko. Ang boses nito ay familiar sa akin na tila'y kilalang kilala ko. Parang narinig ko na ang boses ng lalaki. Parang ka-boses siya ng tauhan ni, David na naka-bangga ko kanina. Pero, siguro naman imposible lang ito, dah