All Chapters of One Night with my Obsessed Billionaire Partner : Chapter 31 - Chapter 40

Madali akong nag-ayos sa sarili. Gumamit na rin ng make ups. Tingnan lang natin kung mananalo ang babaeng iyan sa akin. Hm, subukan mo lang mangbabae ng iba, Anderson. Porket, wala ako sa kalingkingan mo gagawa ka na ng kalokohan mo. Well, hindi mo pwedeng gawin iyan sa akin.Dahil, makikita mo ang hindi dapat. Argh! Naiinis ako sa aking sarili, bakit ba ako nagseselos. Kung tutuusin, hindi naman dapat diba? Kainis naman, bakit ba ganito tumibok ang puso ko, ang gulo-gulo. Ayaw maunahan ng iba. Tsk,l! Hindi naman siguro diba dahil ako naman talaga ang nauna kay, Anderson. Ano ang babaeng iyon, seneswerte para agawan ako nang pagmamay-ari ko? Well, no way!Nang nakarating ako sa tapat ng company, tila'y may kung anong kaba ang dumampi sa puso ko. Hindi pa nga ako tuluyan na nakakapasok, pero, grabe talaga ang kabog ng puso ko. Hindi ko alam, parang ayaw ko na lang yata. Pero, no! Hindi pwedeng hindi, dahil hindi ko makikita at makikilala ang babaeng iyon. Hmp! Kainis naman ehh, sino ba

Malambing na napayakap sa akin si, Anderson, at tila'y hindi ito bibitaw. Ang dali naman nilang mag-isa ng kausap niya kanina. Ano naman kaya ang importanteng pinag-usapan nila. "Love, Anong ginagawa mo?" Tanging pagtanong ko. "I'm hugging you, why?" "Ahm, wala naman." "Akala ko nagrereklamo ka sa yakap ko. You don't like it ba?"sambit pa niya na may mahinang boses. "Gusto." Mahinang sagot ko naman. Habang nakayakap siya sa akin, pumasok sa aking isipan ang babaeng iyon. Sabi ko na nga ba at hindi ko malilimutan agad ehh. Tinanggal ko ang pagkayakap niya sa akin. Sabay harap sa kanya at seryosong paningin ang aking ibinigay. "Sino ang babae kanina?" "Babae? Who's babae?" "Wow, ako pa talaga ang tinatanong mo? Ehh, ikaw naman ang may babae kanina ahh, huwag ka ngang mag-ma-angmaangan sa akin, Anderson,"pm pagsusungit ko pa. Saksi ako sa kanyang mata na nabatiran ito ng takot. "Wala naman akong babae, here Nelia. Believe, wala talaga, so, I don't know who you're talking abo

PENGPENG POV. "Ano malayo pa ba? Natatarantang tanong ko, kailangan na kailangan talagang malaman ni, Nelia ang narinig namin, dahil kung hindi tiyak na."Ako pa talaga ang tinatanong mo? Akala ko ba ituturo mo ang daan sir. Hindi ko naman alam, huwag mo nga akong tanungin.""Ayy oo nga pala. Heheh, pa senya na pogi nakalimutan ko.""Ayos lang, madali na talaga makalimot ang matatanda.""Ay wow naman, matanda na ako? Ganun ba iyon, sa mukha kong ito? Halerr, may asim pa nga ako." "Oo na oo na, ituro mo na, para makarating na tayo, dali....""Naku, oo na, doon sa kanan," sabay turo ko naman. Lumiko naman ang kanyang motor.Sa wakas malapit na rin. "Huh? Parang hindi naman pwedeng dumaan diyan ang ganitong sasakyan. Tanging mga malaking sasakyan lang ang pwede diyan katulad na lang din ng kotse. Baka hinsi tayo padaanin ng bantay.""Huwag ka matakot pogi, pwede iyan ako ang bahala." Pinaandar nga pa rin niya ang sasakyan hanggang sa makarating kami sa gitna. Subalit, hinarangan kami

Natapos kanina, inilipat na nang kwarto ang kaibigan ko. Maayos naman dito, may kalakihan at maganda ang loob. Kaya, magiging comfortable nga ang lagay ni, Pengpeng. Oo nga pala kanina pa si Mylene, nakahawak sa kamay ni Pengpeng comatoes ang kaibigan ko kailan kaya siya nagigising? Hindi mabigyan ng kasagutan ang katanungan ko sa isipan. Nag tataka ako kung bakit ito nangyayari at kung sino ang may gawa gusto ko nga na makakita ang CCTV na sinasabi ni, Anderson. Gusto kong malaman kung ano talaga ang totoo dagdag pa ang mga sinabi sa akin ni Mylene, kanina na gumulo din ang isipan ko. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang narinig ko lalo na wala rin naman akong nakikita na ebidensya siguro nga dala lang ni Mylene, sa galit kaya binintangan nya si Menda. Ilang oras na ang nakakalipas hindi parin nakakabalik si Anderson, nag paalam say kanina sa akin dahil may importanti daw siyang gagawin pero hindi naman naman nya sinabi kung ano.Maya-maya pa, umupo ako sa tabi ni Mylene, kaharap

"Hindi, ayos lang ako, kaya ko pa.""Huwag ka nang makulit pa, Nelia. Pahinga ka na," singit naman ni David. Hindi naman ako makakalusot sa kanila, kaya, fine. Kailangan ko rin naman ng lakas para bukas. Pangako Pengpeng, gagawin ko ang lahat para mabigyan ka ng hustisya, magpagaling ka lang diyan. Nagbigay ako ng ngiti sa kanila. Nakakatamad umuwi sa bahay ni, Anderson. Medyo malayo rito sa hospital, kung pwede lang sana dito na lang. "Nelia, sa condo ka na magpahinga." Nanlaki ang paningin ko dahil sa sinabing 'to ni, David. Tumayo siya at ibinaba ang hawak-hawak niyang diyaryo na binabasa niya. "No." Malamig na boses ni, Anderson. Kasabay din nito ang pagtayo niya. Malamig ang titig nila sa isa't isa. Ano ba naman 'to, parang dumadagdag pa sila sa sakit ng ulo ko. "Why not? Alam mo naman na malayo ang bahay mo dito sa hospital. Gusto mo pang magbyahe si, Nelia?? Tsk! Isipin mo naman ang kalusugan niya, hindi ang kagustuhan mo, Anderson." Bumabalot ang malaim na boses sa tono ni