Semua Bab THE WEIGHT OF THE VEIL: Bab 31 - Bab 40

Sa loob ng madilim at malamig na kweba, mahigpit na niyakap ni Louie si Klarise. Giniginaw ito at nanghihina habang patuloy ang pagbuhos ng ulan sa labas. Kasabay ng malalakas na kulog at kidlat, lalong lumalim ang takot ni Louie sa maaaring mangyari sa asawa niya."Klarise, sandali lang talaga ako, hahanap ako ng gamot para sa sugat mo," bulong niya, pilit pinapakalma ang sarili kahit ang totoo’y unti-unti na siyang kinakain ng takot.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Klarise, pero nang makita niyang lumalabo na ang tingin nito, parang may kamay na pumiga sa puso niya."Louie… hindi ko alam kung… kung magigising pa ako pagbalik mo," mahina at paos ang boses ng babae. Halos hindi na nito maidilat ang mga mata.Napasinghap si Louie. Lumakas pa ang dagundong ng ulan sa labas ng kweba na parang sumasalamin sa gulo ng isip niya. Nagdadalawang-isip siyang lumabas. Pero kung hindi siya kikilos, baka hindi na umabot si Klarise hanggang umaga."Tumigil ka nga diyan! Hindi ka mamamatay! Hu

Patuloy siyang bumubulong sa kanyang tainga, mga salitang sa isang paraan ay mas mahalaga kaysa sa anumang narinig niya noon. Natuwa siya sa kanyang mga salita. Hindi pa niya kailanman nakita siyang ganito ka-mapagmahal o narinig na nagsalita nang ganito ka-mahigpit sa kanya. Pareho nilang naramdaman na siya ay lumiliit sa loob niya. Humugot si Louie at lumipat sa gilid. Napansin niya ang mga guhit ng dugo sa hita ni Klarise at sa polo na inilagay nila sa ilalim nila, kinilala ang patunay ng kanyang pagkabirhen.Hinila niya siya papalapit sa kanya muli, at niyakap lang niya ito nang mahigpit. Masarap ang pakiramdam. Nakita niya ang isang lugar sa kanyang balikat kung saan maaari niyang komportableng ipahinga ang kanyang ulo. Alam niyang mabangis ang kanyang mga pag-ulos sa kanya na sinundan ng kanyang ganap na pagkawala ng kontrol habang siya ay nilabasan, kaya't mahiyain niyang tinanong, "Nasaktan ba kita?" Nagulat siya sa tanong niya, at nag-atubili bago sumagot. Masakit.

Sa labas ng kweba, lumalakas pa lalo ang ihip ng hangin. Ang mga sanga ng puno'y nagkakabali, at ang dagundong ng ulan ay parang mga tambol na walang tigil sa pagpapatugtog. Ang bagyong Yolanda ay patuloy na nagpapakita ng bagsik, dahilan upang hindi makausad ang rescue team.SAMANTALA, SA LOOB NG KWEBA…"Grabe… parang hindi titigil ang bagyo," bulong ni Klarise habang nakayakap sa kanyang sarili."Palagay ko, hindi tayo matutunton agad ng rescue team," sagot ni Louie, abala sa pagsisindi ng maliit na apoy gamit ang natuyong kahoy na pinulot niya kanina. "Mas delikado kung pipilitin nilang pumalaot.""Kung ganun… mas matagal pa tayong magkasama dito," natatawang sabi ni Klarise, kahit halata ang pag-aalalang nasa mukha niya.Ngumisi si Louie at nilingon siya. "Bakit? Naiilang ka ba na kasama ako?""H-Hindi naman!" mabilis niyang sagot, pero agad niyang tinalikuran ito para hindi makita ang pamumula ng kanyang pisngi.Humagikgik si Louie bago lumapit sa kanya. "Sige na nga, hindi kita

Sa wakas, kinuha niya ang kamay niya at tinulungan siyang bumaba mula sa bato. "Dito, magbasa tayo.""Basang-basa na ako para sa'yo." Tumawa siya."Maganda." Ngumiti siya at dinala siya sa mahinang alon. "Papakantot kita nang todo dito, gagawin kong mainit na realidad ang iyong mapusok na pantasya."“Naniniwala ako sa iyo.”Hinalikan niya siya at hinawakan ang kanyang mga kamay sa kanyang puwit at itinaas siya.Bumuhol si Julia sa kanyang baywang at kumapit."Sa tingin mo?" tanong niya sa pagitan ng mga halik. "Maaari na tayong magtalik muli?" "Oo naman." Kumawala si Klarise at lumuhod. Ang kanyang bibig ay naglalaway na sa pagnanais na matikman siya. "Ganito ?tama ba ginagawa ko." Mainit at matigas ang kanyang ari sa kanyang kamao. Pinagapang niya ang kanyang dila sa dulo.Maliliit na alon ang bumubula at kumikiliti sa kanyang mga tuhod, mga paa, at puwit, habang sinimulan niyang sipsipin siya sa paraang gusto niya. Gusto ni Klarise na maging espesyal ito para kay Louie gaya

"Nasiyahan ka ba?" "bulong niya." "ilang beses ka nang nilabasan, mahal ko?""Oo." Oo…” Siya ay hingal at mainit. "Nakaabot ako ng 3 beses sunod-sunod.""Magandang marinig 'yan." Pinisil niya ang kanyang mga suso. "Malapit na akong labasan, sa'yo, sobrang taas sa'yo."Oo. Gawin mo. Ngayon. Kantutin mo ako nang walang tigil.Ang kanyang ekspresyon ay tumigas. Hindi niya maalis ang tingin mula sa kanyang mukha. Ang matibay na determinasyon ay nagpatulis sa kanyang panga at nagpalalim sa kanyang mga mata.Binabayo na niya siya nang mabilis ngayon, parang makina, mabilis na pag-ulos ng kanyang mga balakang. Papunta na siya sa kanyang pagpapalabas. Walang makakapigil sa kanya, alam niya iyon. Hindi ang pagdating ng iba sa dalampasigan, hindi rin ang isang nuclear bomb. Lahat siya tungkol sa pag-abot sa rurok, ang pinakatuktok ng kasiyahan, sa kanya, kasama siya.Ah. Oo. Oo.” Pinadapa niya ang mga salita sa pamamagitan ng mga ulos. “Puta.” " Yes.”At pagkatapos ay nakangang