"Nasiyahan ka ba?" "bulong niya." "ilang beses ka nang nilabasan, mahal ko?""Oo." Oo…” Siya ay hingal at mainit. "Nakaabot ako ng 3 beses sunod-sunod.""Magandang marinig 'yan." Pinisil niya ang kanyang mga suso. "Malapit na akong labasan, sa'yo, sobrang taas sa'yo."Oo. Gawin mo. Ngayon. Kantutin mo ako nang walang tigil.Ang kanyang ekspresyon ay tumigas. Hindi niya maalis ang tingin mula sa kanyang mukha. Ang matibay na determinasyon ay nagpatulis sa kanyang panga at nagpalalim sa kanyang mga mata.Binabayo na niya siya nang mabilis ngayon, parang makina, mabilis na pag-ulos ng kanyang mga balakang. Papunta na siya sa kanyang pagpapalabas. Walang makakapigil sa kanya, alam niya iyon. Hindi ang pagdating ng iba sa dalampasigan, hindi rin ang isang nuclear bomb. Lahat siya tungkol sa pag-abot sa rurok, ang pinakatuktok ng kasiyahan, sa kanya, kasama siya.Ah. Oo. Oo.” Pinadapa niya ang mga salita sa pamamagitan ng mga ulos. “Puta.” " Yes.”At pagkatapos ay nakangang
Samantala sa resort kasama ang rescue team, ang pamilyang Olive at Ray ay nagmamadaling naglakad si Gregorio pabalik sa headquarters ng rescue team. May dala siyang mapa ng isla at ilang larawan ng mga natagpuang bakas ng paa. Sa kabila ng matinding ulan at hangin, hindi siya titigil hangga’t hindi natatagpuan sina Louie at Klarise.“May bagong impormasyon tayo,” aniya, inilapag ang mapa sa mesa. “May natagpuan kaming mga yapak malapit sa bangin, pero bigla itong nawala.”Mabilis na lumapit si Pilita, hindi na alintana ang basa niyang kasuotan. “Ano'ng ibig mong sabihin? Nawalan ng bakas? Ano na ang nangyari sa anak ko?”“Maaaring naghanap sila ng masisilungan,” sagot ni Gregorio. “O baka… nahulog sila.”Nanlambot si Pilita, halos matumba sa kaba. “Diyos ko… Klarise…”“Mahal, kalma lang,” aliw ni Hilario, mahigpit siyang niyakap. “Makikita natin sila. Hindi tayo titigil.”Samantala, si Georgina ay hindi mapakali habang naglalakad pabalik-balik. “Gregorio, kung hindi natin sila mahanap
Hindi ito tulad ng mga halik nila kagabi. Ito ay mas banayad, mas puno ng damdamin. Para bang ang bawat dampi ng kanyang labi ay isang pangakong hindi siya iiwan.Nagpigil si Klarise, pilit na nilalabanan ang damdaming bumabalot sa kanya. Pero paano niya iyon lalabanan kung ang puso niya mismo ang kumakampi kay Louie?Napapikit siya. Naramdaman niya ang muling pagyakap ni Louie sa kanya, mahigpit at puno ng init.“Kung may paraan lang para hindi na tayo bumalik sa realidad,” bulong ni Louie sa pagitan ng kanilang halik, “pipiliin ko ‘yon.”Marahan, puno ng emosyon, at tila walang hanggan—ganito ipinaabot ni Louie ang kanyang damdamin kay Klarise habang hinahalikan niya ito. Mas banayad na ngayon ang kanyang mga galaw, wala na ang gigil at pagnanasa ng nakaraang gabi. Ngayon, may kasamang pag-aalaga, para bang gusto niyang ipadama kay Klarise na kahit anong mangyari, hindi niya ito pababayaan.Nagpatuloy ang kanyang mga labi sa paggalugad sa kanya, pero sa halip na umalma, naramdaman n
Dahan-dahang lumalakas ang tunog ng paparating na helicopter. Tumayo si Klarise, hindi maitagong ang kaba at pananabik sa pagdating ng rescue team. Samantala, nanatiling nakaupo si Louie, nakasandal sa malamig na bato ng kweba habang pinagmamasdan siya.“Louie, ano pa ba ang iniisip mo?” tanong ni Klarise habang sinusubukang ayusin ang gusot sa kanyang damit.Napangiti si Louie nang mapansing pinagpapawisan ito sa kabila ng malamig na panahon. “Naiilang ka pa rin sa akin?”“H-Hindi ah!” tanggi niya, pero mabilis siyang umiwas ng tingin.Tumayo si Louie at lumapit sa kanya. “Huwag kang magsinungaling, Klarise.”Hindi siya nakasagot. Paano ba niya ipapaliwanag ang nararamdaman niya? Kahapon lang, halos magpatayan sila sa inis sa isa’t isa. Ngayon, hindi na niya alam kung paano iiwasan ang mga matang punong-puno ng emosyon.“Alam mo ba kung ano ang iniisip ko?” bulong ni Louie.Napatingin siya rito, pero hindi siya nakapagsalita.“Iniisip ko kung magbabago ang tingin mo sa akin pagkatapo
Pagkarating nila sa bahay, hindi napigilan ni Klarise ang mapahanga. Malaki iyon, moderno ang disenyo, at tila perpekto para sa isang bagong mag-asawa.Pero para sa kanilang dalawa ni Louie?Parang hindi pa sila handa.“Nagustuhan niyo ba?” tanong ni Pilita, sabik na sabik.“Opo,” mahina niyang sagot.Nagkatinginan sila ni Louie. Pareho nilang alam—hindi pa ito ang inaasahan nilang mangyayari matapos silang mailigtas.Hindi pa sila handa.Pero may choice pa ba sila?Pagkauwi ng kanilang mga magulang, naiwan sina Klarise at Louie sa loob ng malawak na bahay. Tahimik lang silang dalawa.“Gusto mo bang makita ang kwarto?” tanong ni Louie.Tumango siya.Umakyat sila sa second floor. Binuksan ni Louie ang pinto ng master’s bedroom.Pagpasok nila sa master’s bedroom, agad napansin ni Klarise ang laki ng kama—isang bagay na dapat ay normal lang, pero sa sitwasyon nila ngayon, tila ito naging simbolo ng isang hindi maiiwasang katotohanan.Magkasama sila sa iisang bahay. Magkasama sa isang kwa
Pagkatapos ng mahabang araw, naisip ni Klarise na mag-relax sa bathtub. Ramdam pa rin niya ang pagod sa lahat ng nangyari sa kanila ni Louie—mula sa pagkawala nila sa isla, hanggang sa pilit na pagpapakasal at ngayon, ang pagsasama nila sa isang bubong.“Anong klaseng tadhana ‘to?” bulong niya sa sarili habang nilulublob ang katawan sa mainit na tubig.Napapikit siya, sinusubukang huwag isipin ang mga komplikasyon sa buhay niya. Pero hindi niya rin maiwasan……ang isipin si Louie.‘Yung halik nito. ‘Yung paraan ng paghawak nito sa kanya. ‘Yung nangyari sa kanila sa kweba.Napapikit siya ng mariin. Ano ba ‘tong iniisip ko?!Naputol ang pagmumuni-muni niya nang biglang bumukas ang pinto ng banyo!“Louie!” sigaw niya nang makita ang asawa niyang walang hiya-hiya kung pumasok.“Uy, nandito ka pala.” Kunot-noo itong tumingin sa kanya. “Ang tagal mo, kaya pumasok na ako.”Napasinghap siya at mabilis na lumubog sa tubig, tinatakpan ang sarili. “Lumabas ka!”Ngumisi ito, halatang nag-eenjoy si
Pagkalipas ng ilang araw sa kanilang bagong bahay, unti-unting nagkaroon ng pagbabago sa pagitan nina Louie at Klarise. Dati, puro inisan, asaran, at pilitang relasyon lang ito para sa kanila—ngayon, hindi nila maipaliwanag kung bakit parang… nagiging komportable na sila sa isa’t isa.GABI SA LOOB NG BAHAYNakatayo si Klarise sa harap ng salamin, sinusuklay ang kanyang mahabang buhok habang nakasuot ng silk na nightgown. Napansin niyang hindi pa natutulog si Louie, nakahiga ito sa kama, nakatingin lang sa kanya.Tinaasan niya ito ng kilay. “Bakit mo ako tinititigan?”Ngumisi ito at umikot para humiga ng patagilid, nakasandal ang isang kamay sa pisngi. “Dati, hindi kita nakikitang ganyan.”Kumikirot ang kilay niya. “Anong ganyan?”“Relaxed,” sagot ni Louie habang pinagmamasdan siya. “Dati, puro galit ka sa akin. Laging irap, laging mura. Pero ngayon…”Nagpatuloy ito sa pagngiti. “Ngayon, parang nasasanay ka na sa’kin, wifey.”Napalunok si Klarise. May kung anong kilabot na dumaan sa ka
Ngunit bago pa niya mapigilan ang sarili, naramdaman niyang hinila siya ni Louie palapit at niyakap ng mahigpit.“Klarise…” bulong nito.Dinala niya siya sa kanyang silid-tulugan at sinabi niyang maghubad siya. Umalis siya, ngunit bumalik na may dalang bote ng champagne, mga baso, at mga strawberry na may tsokolate. Sinimulan niyang ibuhos ang champagne sa mga baso, inabot ang isa sa kanya, at sinimulang pakainin siya ng mga strawberry. Tumingin siya sa kanyang mga mata at ngumiti, sapagkat nagsisimula na siyang maramdaman ang saya at pagnanasa na alam niyang dadalhin ng lalaking ito sa kanya, puso, katawan, at kaluluwa. Tinitigan niya siya at nakita kung gaano siya kamahal nito. Pagkatapos ng ilang strawberry at ilang lagok ng champagne, inalis niya ang baso mula sa kanyang kamay at inihiga siya sa kama, patag ang likod.Sinimulan niyang halikan siya nang malambing sa kanyang noo, sa kanyang mga pisngi, at pagkatapos sa kanyang mga labi. Habang ang kanyang dila ay gumagalaw sa
Maaga pa lang ng Sabado, nasa isang mamahaling baby store na sina Klarise at Louie kasama ang kanilang mga magulang. Halata ang kasabikan ng mga ito habang nag-iikot sa mga aisle, tila ba sila ang magkakaanak.“Grabe, Klarise,” wika ni Mommy Pilita habang may hawak na apat na pirasong baby onesie na puro ruffles at may print na ‘Little Princess.’ “Ang tagal ko nang hinihintay na magkaroon ng babaeng apo. Sa wakas, may Luna na tayo!”“Mama,” natatawang sagot ni Klarise, “isang baby lang po, hindi po fashion show.”“Excuse me,” sagot ni Pilita habang tinutupi ang damit para i-test kung gaano kalambot. “Ang baby, parang bahay. Kailangan kompleto. May wardrobe, may furniture, may chandelier.”“Chandelier?” napabulalas si Louie. “Sa nursery?”“Oo naman,” sabat ni Mommy Georgina na kasalukuyang nakatuon sa section ng mga bote. “Hindi pwedeng basta ilawan lang. Apo ng trillionaire ‘yan. Dapat sosyal.”“Baka gusto niyong magpalagay na rin ng red carpet sa crib,” ani Klarise habang umiiwas sa
Hindi pa rin makapaniwala si Klarise habang yakap ang isang pink na stuffed bear.“Grabe,” bulong niya. “Hindi pa rin ako makapaniwala. Baby girl nga talaga. Si Luna. Si baby Luna.”Umupo si Louie sa tabi niya, pinisil ang kamay ng asawa. “Parang kahapon lang sinusukat ko kung kakasya ba ‘yung maliit na bassinet sa tabi ng kama natin.”“Ngayon may pangalan na siya,” sagot ni Klarise, punong-puno ng emosyon ang tinig. “May identity na. May pink closet na nga rin siya. Apat na drawer puro booties at headbands.”“‘Yung isa doon, puro milk bottles,” natatawang tugon ni Louie. “Ang dami, akala ko may milk factory ka sa loob.”“Kasalanan mo ‘yun,” umirap si Klarise pero nakangiti. “Ikaw bumili ng apat na set ng bottle warmer. Para raw hindi na ako maglalakad-lakad sa gabi.”“Syempre. Ayoko nang pinapawisan ka kahit midnight. Ako na ang taga-init. Ako na rin ang taga-burp. Ako na rin ang yaya. Basta ikaw, pahinga lang.”“Pangako mo ‘yan ha.”“Pangako ko ‘yan. Basta pangako mo rin, huwag mo n
“Pero Mahal, please, ‘wag mong kagatin agad ang cake bago ko sabihin ang line,” warning ni Klarise.“Eh kung gutom na ako?” biro ni Louie.“Makakalimutan ko talaga ‘yung gender, ikaw talaga.”Sa gabi bago ang party…Magkayakap sina Klarise at Louie sa kama, nakatingin sa kisame.“Bukas na…” bulong ni Klarise. “Malamang ilang oras na lang, malalaman na natin kung little princess or little prince.”“Kahit sino pa siya, Mahal, ang mahalaga… ikaw ang mommy niya. At ako ang daddy. That’s already perfect.”“May kaba ka pa ba?” tanong ni Klarise.“Meron. Pero mas excited ako.”“Same. Sobrang saya ko, Mahal. Kasi dati akala ko… wala na tayong chance.”“Ngayon, may isa na tayong buong mundo na sabay nating bubuuin.”Kinabukasan ay araw na Gender Reveal Party.“Okay, Klarise, last touch na lang!” sigaw ni Jenna, ang ever energetic na kaibigan niya habang inaayos ang blue and pink tassels sa veranda ng venue.“Feeling ko parang kasal ulit ‘to,” natatawang sabi ni Klarise habang nakaupo sa isang
Naka-upo sila sa couch ng condo, napapalibutan ng sample invitation cards, fabric swatches, at cake design pegs na may nakasulat na “Team Girl” o “Team Boy.”“Copy. No spoilers. Pero paano natin pipigilan si Tita Rowena na hindi magdala ng pink na balloons sa party? Alam mong may ‘instinct’ daw siya, ‘di ba?”“Ugh! Hindi ko makakalimutan ‘yon!” tawa ni Klarise. “Noong baby shower ni Cams, may dala na agad siyang onesie na may embroidery na ‘It’s a girl!’ Eh lalaki pala!”“Classic Rowena. Siguro ang strategy natin… distraction,” sagot ni Louie, sabay kindat.“Like what?” kunot-noong tanong ni Klarise habang sinisimsim ang mainit na gatas.“Tayo mismo ang gumawa ng fake hula! Parang ‘hmm feeling ko boy to, grabe akong magsuka eh’ tapos sasabihin ko naman ‘siguro girl, sobrang clingy ka lately.’ Tapos sila na mismo ang malilito!”Natawa si Klarise. “Ay gusto ko ‘yan. Psychological warfare!”“Exactly. Labas ang pagka-Dr. Strange natin. Multiverse of gender confusion!”Sumunod na araw, sa
Kinabukasan. “Love, siguradong may parking dito?” tanong ni Klarise habang nakasandal sa passenger seat, suot ang komportableng maternity dress at light pink cardigan. Bitbit ang folder ng mga prenatal records.“Meron, Mahal. Maaga tayong umalis ‘di ba? Para sayo, laging may reserved spot sa puso ko—at sa parking,” sabay kindat ni Louie habang pinapihit ang manibela.“Corny,” sabay ngiti ni Klarise. “Pero cute ka pa rin.”Pagkarating sa clinic ni Dr. Angelica Rosales, ang OB-GYN nila, agad silang pinaupo ng assistant at binigyan ng tubig. Panay ang tapik ni Louie sa hita ni Klarise habang naghihintay.“Excited ka?” tanong niya habang minamasahe ang likod ng kamay nito.“Super. Pero kabado rin. Lalo na’t second trimester na,” sagot ni Klarise habang hawak ang tiyan. “Sana okay si baby…”“Si baby Luna o baby Liam…” pahabol ni Louie.“Wala pang pangalan ang opposite, Mahal. Huwag mo munang i-claim,” natatawang singit ni Klarise.Ilang saglit pa, tinawag na sila ng nurse. “Mr. and Mrs. R
Limang buwan na mula nang unang narinig ni Louie ang tibok ng puso ng anak nila sa ultrasound. Limang buwan na ring tuloy-tuloy ang pag-aalaga niya kay Klarise—mula sa pag-grocery ng mga craving nito sa kalagitnaan ng gabi, hanggang sa pagiging tagabantay tuwing may prenatal check-up. At ngayong gabi, ibang katahimikan ang bumalot sa condo nila.Umuulan sa labas, mahina lang, parang himig na pampatulog.Nasa kama sina Louie at Klarise, magkayakap sa ilalim ng kumot. Nakapatong ang kamay ni Louie sa tiyan ng asawa—isang bagay na naging routine na sa kanila tuwing gabi.“Mahal…” bulong ni Klarise habang nakasubsob ang mukha sa dibdib ng asawa.“Hmmm?”“Hindi mo ba naiisip na parang… kahapon lang ‘yung kasal natin?”Napangiti si Louie. “Tapos ngayon, may pa-kick na sa loob ng tiyan mo?”“Ang bilis ng panahon. Parang hindi pa rin ako makapaniwalang may maliit na tao sa loob ko na bunga ng pagmamahal natin.”Marahang hinaplos ni Louie ang tiyan ni Klarise. “Gusto mo bang lalaki siya o baba
Sa loob ng isang home design store.“Tingnan mo ‘tong wallpaper na ‘to, Louie! May mga elepante, giraffe at clouds. Parang safari sa langit,” turo ni Klarise.“Perfect! Remember our idea? Gabi at araw. Pwede nating i-divide ang wall. Kalahati clouds, kalahati safari.”“Ang kulit mo talaga,” tumatawang sagot ni Klarise. “Pero gusto ko ‘yan. Para kahit saan siya tumingin, may adventure.”Lumapit sa kanila ang sales assistant. “Ma’am, Sir, first baby po?”“Yes,” sabay nilang sagot.“Congrats po. Meron din po kaming lighting fixtures na may stars and moon, bagay po sa theme niyo.”Nagkatinginan ang mag-asawa. “Sige nga, pakita mo,” sabi ni Louie.Habang isa-isang pinapakita ng sales assistant ang mga decor, tila ba unti-unting nabubuo sa imahinasyon ni Klarise ang mundo ng anak nila. Isang munting kaharian ng kulay, liwanag, at pagmamahal.Pag-uwi nila sa bahay, magkaagapay nilang binuhat ang mga bag ng biniling baby essentials. May mga stuffed animals, ilang bibs, isang maliit na crib na
Makalipas ng ilang linggo, kailangan nang bumalik sa trabaho si Louie at tinatawagan na siya ng kanyang sekretarya dahil may mga nakatakdang operasyon na kailangan niyang gawin.“Three more surgeries, Doc,” sabi ng assistant ni Louie habang patakbo itong naglalakad kasabay niya sa hallway ng klinika.“Okay. Ready na ba ang OR?” tanong ni Louie, hindi na tumitingin sa paligid.“Prepped and waiting, sir.”Mula sa seventh floor ng White Aesthetique Clinic, walang hinto ang paggalaw ni Louie. Mula alas-siyete ng umaga hanggang alas-diyes ng gabi, punô ng pasyente ang schedule niya. Hindi lang local celebrities ang kliyente niya ngayon—pati international models at beauty queens ay bumabyahe pa mula ibang bansa para lang magpa-enhance sa kanya.Habang abala siya sa pagpapaganda ng mundo, sa bahay naman…“Nanny, pakikuha nga ng prenatal vitamins ko sa drawer,” tawag ni Klarise mula sa loob ng silid.“Ma’am, andiyan na po,” abot ng yaya.Napaupo si Klarise sa kama, hawak ang kanyang tiyan. Ta
Huminga ng malalim si Klarise at tumango. "Sige. Tara na. Let's do this."Pagdating sa Olive MansionPagbukas ng pinto, sinalubong agad sila ni Pilita. Naka-long dress ito at may hawak na tasa ng tsaa."Ay naku, anak! Napakaaga n'yo namang dumalaw. May okasyon ba?" tanong niya, sabay yakap sa anak na babae."Ma, gusto sana naming makausap kayo ni Dad... privately," sagot ni Klarise, hawak pa rin ang kamay ni Louie."Halika, sa veranda. Nandun ang daddy mo."Pagpasok nila sa veranda, si Hilirio ay nakaupo sa recliner, nagbabasa ng dyaryo. Nang makita ang anak at manugang, agad itong ngumiti."Aba, may dalang regalo ah. Anong meron at parang kasal ulit ang datingan?"Nagkatinginan sina Klarise at Louie. Kumabog ang dibdib ni Klarise, pero ngumiti siya."Pa... Ma... may gusto po sana kaming sabihin."Umupo sila sa harap ng kanilang mga magulang. Kinuha ni Louie ang kahon at inilagay ito sa gitna ng mesa."Ano 'to?" tanong ni Pilita habang pinagmamasdan ang kahon."Buksan n’yo po," sabi n