Semua Bab THE WEIGHT OF THE VEIL: Bab 21 - Bab 30

Nakangiti pa si Klarise habang nag-aayos ng buhok. Kanina pa siya kinikilig sa mga asaran nila ni Louie, pero hindi siya papayag na siya ang unang bumigay."Hmm, hindi kaya natutunaw ka na sa kagandahan ko?" biro niya, habang binibigyan si Louie ng isang nakakalokong sulyap."Ikaw? Ganda? Ang kapal din ng mukha mo." Louie rolled his eyes, pero hindi niya maikakaila na talagang maganda si Klarise.Pilit niyang iniwasan ang pagtitig dito, pero nahuli siya ni Klarise."Aba! Nakatingin ka!""Hindi ah!""Ang sinungaling mo!""Ang assuming mo!" sigaw ni Louie habang patuloy silang naglalakad sa masukal na kagubatan ng isla."Excuse me? Hindi ako assuming, ha!" balik ni Klarise, sabay irap. "Ikaw kaya ‘tong laging nakatitig sa’kin kanina sa restaurant! Aminin mo na!""Wow ha! Baka naman ikaw ang may gusto sa'kin!" sagot ni Louie, sinamahan pa ng isang mapang-asar na ngiti."Excuse me?! Kahit kailan hindi kita nagustuhan!" taas-noong sagot ni Klarise, pero ramdam niya ang kakaibang init sa ka

"Louie… sa tingin mo, may nag-aalala na sa atin?" mahina niyang tanong. "Sigurado 'yun. Baka nagpa-panic na ang pamilya natin," sagot ni Louie. "Pero knowing them, baka hindi lang rescue team ang ipadala nila—baka buong military pa." Napatawa ng mahina si Klarise. "Grabe, ano? Akala natin, honeymoon lang ito. Pero nauwi sa survival." Napangiti si Louie. "At akala natin, maghihiwalay tayo nang walang kahit anong attachment."Nagtagpo ang mga mata nila. May hindi inaasahang tensyon sa pagitan nila—hindi inis, hindi galit, kundi isang bagay na matagal nilang tinatanggihan. Pero bago pa man may mangyari, biglang humangin nang malakas, dahilan para mapabalikwas si Klarise. "Ugh! Ang lamig!" Napailing si Louie. "Halika nga rito." Hindi na nagdalawang isip si Klarise nang maramdaman niyang hinila siya ni Louie palapit sa kanya. Ni hindi siya tumutol nang bumalot ang mainit na katawan nito sa kanya, ni hindi siya nakapagreklamo nang mas humigpit ang yakap nito. Sa unang pagkakataon, natagpua

Klarise: “Sigurado ka bang dito tayo dadaan?” tanong niya habang binabaybay nila ang gilid ng kakahuyan.Louie: “Oo, kailangan nating humanap ng mataas na lugar. Kapag nasa mataas tayo, mas madali tayong makikita ng rescue team.”Napahinto si Klarise at hinawakan ang braso ni Louie. “Pero paano kung makita tayo ng mga rebelde bago pa dumating ang rescue?”Napatingin si Louie sa kanya. Alam niyang valid ang takot ng asawa niya. Kahit siya, hindi rin sigurado kung ligtas ang plano nila. Pero kailangan nilang subukan.Louie: “Klarise, hindi tayo pwedeng manatili lang dito. Bawat minuto na lumilipas, lumiliit ang tsansa nating makaligtas.”Nagkibit-balikat si Klarise at bumuntong-hininga. “Fine. Pero kapag napatay tayo, isusumpa kita sa kabilang buhay.”Ngunit bago pa man tuluyang humupa ang kaba sa kanilang mga dibdib, may narinig silang malalakas na yabag sa hindi kalayuan.“Klarise, may paparating!” Mahinang bulong ni Louie, agad na hinawakan ang kamay ng kanyang asawa at hinila ito pa

Pero imbes na isda, putik at buhangin lang ang lumipad pataas.Natawa nang malakas si Klarise. "Yan ba ang sinasabi mong magaling kang manghuli?""Minsan lang ako pumalpak!" sagot ni Louie, tila naiinis pero kita sa mukha niya ang pilit na pinipigilang tawa.Nagpatuloy silang maghanap hanggang sa makahanap si Klarise ng isang malaking alimango."Louie! Ang laki nito! Tulong!" sigaw niya habang pilit na pinipigilan ang alimangong makawala sa kanyang mga kamay."Ingat ka, baka makagat ka niyan!" mabilis na lumapit si Louie at tinulungan siyang mahuli ito.Sa loob ng isang oras, nakahuli sila ng dalawang isda at ilang alimango. Ginamit nila ang lumang tuyong kahoy para lutuin ito.Habang kumakain sila, panandalian nilang nakalimutan ang takot at gutom."Alam mo, Louie, kahit ganito ang sitwasyon natin, parang mas nakakagaan kapag kasama kita," seryosong sabi ni Klarise.Napangiti si Louie. "Mahal, wala ka nang ibang choice kundi ako lang ang kasama mo. Gusto mo man o hindi."Natawa si Kl

Habang nagugutom at nanghihina si Klarise, hindi mapakali si Louie. Alam niyang kailangang makahanap agad ng pagkain para sa asawa. Hindi siya sanay sa ganitong sitwasyon—bilang isang bihasang surgeon, mas abala siya sa mga high-class na operasyon kaysa sa paghuli ng hayop sa kagubatan. Pero sa pagkakataong ito, wala siyang ibang pagpipilian."Klarise, maghintay ka lang dito," mahinang sabi ni Louie habang inaalalayan ang asawa upang umupo sa ilalim ng isang punong may malalapad na dahon. "Gagawa ako ng paraan para may makain tayo.""Louie… mag-ingat ka," mahina niyang tugon, ramdam ang pagod sa bawat salita.Tumango si Louie at mabilis na gumalaw. Habang naglalakad siya palayo kay Klarise, napansin niyang may mga maliliit na bakas ng paa sa putik—mga yapak ng mga hayop. Napangiti siya nang mapansin ang ilang wild chickens na palakad-lakad sa kakahuyan."Mukhang swerte tayo ngayon," bulong niya sa sarili.Mabilis siyang naghanap ng matitibay na sanga at vines para gawing bitag. Sinubu