Napatitig si Klarise sa kanya. Hindi siya sigurado kung saan nanggagaling ang determinasyon ni Louie, pero kahit papaano, nadadala siya nito.Matapos ang ilang minutong katahimikan, tumigil ang ulan, at nagkaroon ng pagkakataon si Louie na muling maghanap ng tuyong panggatong.Habang abala siya sa pagkolekta ng kahoy, napansin niyang tahimik na nakaupo si Klarise sa ilalim ng isang puno, mahigpit na nakayakap sa sarili."Klarise?" lumapit siya rito, punong-puno ng pag-aalala."Louie, hindi ko na kaya… ang lamig…" mahinang tugon nito.Agad siyang umupo sa tabi nito, hinubad ang kanyang jacket at isinuklob sa balikat ng asawa."Dito ka lang, ipikit mo ang mga mata mo. Sisiguraduhin kong makakakain tayo ngayong gabi."Gamit ang dalawang bato, sinubukan niyang lumikha ng apoy. Ngunit sa bawat pagsubok niyang sindihan ito, lagi na lang itong namamatay."Tangina naman!" Napalayo siya sa frustration.Natawa si Klarise kahit mahina. "Tingnan mo ‘yang mukha mo. Para kang bata na hindi nakuha a
Sa loob ng madilim at malamig na kweba, mahigpit na niyakap ni Louie si Klarise. Giniginaw ito at nanghihina habang patuloy ang pagbuhos ng ulan sa labas. Kasabay ng malalakas na kulog at kidlat, lalong lumalim ang takot ni Louie sa maaaring mangyari sa asawa niya."Klarise, sandali lang talaga ako, hahanap ako ng gamot para sa sugat mo," bulong niya, pilit pinapakalma ang sarili kahit ang totoo’y unti-unti na siyang kinakain ng takot.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Klarise, pero nang makita niyang lumalabo na ang tingin nito, parang may kamay na pumiga sa puso niya."Louie… hindi ko alam kung… kung magigising pa ako pagbalik mo," mahina at paos ang boses ng babae. Halos hindi na nito maidilat ang mga mata.Napasinghap si Louie. Lumakas pa ang dagundong ng ulan sa labas ng kweba na parang sumasalamin sa gulo ng isip niya. Nagdadalawang-isip siyang lumabas. Pero kung hindi siya kikilos, baka hindi na umabot si Klarise hanggang umaga."Tumigil ka nga diyan! Hindi ka mamamatay! Hu
"Hinding-hindi na," sagot ni Louie, hinahaplos ang pisngi nito.Nagtaka siya nang mapagtanto ang lapit ng kanyang ari sa kanyang ari. Nararamdaman niyang dumulas ang kanyang mga tuhod sa ilalim ng kanya, itinaas ang kanyang mga tuhod at naramdaman niyang unti-unti siyang bumubukas para sa kanya. Halos naparalisa siya sa takot, pero alam niyang panahon na para ibigay ang kanyang pagkabirhen sa kanyang asawa. Ngayon ay oras na para simulan ang buhay. Hindi niya alam na mamahalin niya si Louie mula sa galit hanggang sa maging magkasintahan. "Mahal kita, asawa," bulong ni Louie.Asawa! Tinawag niya siyang asawa! Siya ang kanyang asawa. At ngayon, panahon na para maging asawa siya!Sinasadyang pinapakalma ang kanyang katawan bilang tanda ng pagsunod sa kanya, niyakap niya ito nang mas mahigpit. "I love you, asawa!" Inamin ni Klarise na sa lahat ng mga pagsubok na kanilang pinagdaanan, sa wakas ay inamin niya na may nararamdaman siya para kay Louie.Pakiramdam na kasing nerbiyos ng p
Patuloy siyang bumubulong sa kanyang tainga, mga salitang sa isang paraan ay mas mahalaga kaysa sa anumang narinig niya noon. Natuwa siya sa kanyang mga salita. Hindi pa niya kailanman nakita siyang ganito ka-mapagmahal o narinig na nagsalita nang ganito ka-mahigpit sa kanya. Pareho nilang naramdaman na siya ay lumiliit sa loob niya. Humugot si Louie at lumipat sa gilid. Napansin niya ang mga guhit ng dugo sa hita ni Klarise at sa polo na inilagay nila sa ilalim nila, kinilala ang patunay ng kanyang pagkabirhen.Hinila niya siya papalapit sa kanya muli, at niyakap lang niya ito nang mahigpit. Masarap ang pakiramdam. Nakita niya ang isang lugar sa kanyang balikat kung saan maaari niyang komportableng ipahinga ang kanyang ulo. Alam niyang mabangis ang kanyang mga pag-ulos sa kanya na sinundan ng kanyang ganap na pagkawala ng kontrol habang siya ay nilabasan, kaya't mahiyain niyang tinanong, "Nasaktan ba kita?" Nagulat siya sa tanong niya, at nag-atubili bago sumagot. Masakit.
Malamig ang hangin sa loob ng kweba, ngunit hindi iyon sapat para patayin ang init na bumalot sa pagitan nina Louie at Klarise. Ang kanilang hubad na katawan ay nakayakap sa isa’t isa, tinatamasa ang init ng kanilang pagmamahalan sa kabila ng malamig at madilim na paligid.Mahigpit ang yakap ni Louie kay Klarise, tila ba ayaw niyang bitawan ito, ayaw niyang bumalik sa reyalidad na maaaring wala nang kasunod ang gabing ito.Ngunit nang dumilat si Klarise at mapagtanto ang kanilang sitwasyon, nanlaki ang kanyang mga mata."A-Ano ‘to…?" bulong niya, pilit tinatakpan ang kanyang katawan gamit ang kumot na ni hindi niya maalala kung paano iyon napunta sa kanila.Napamulat si Louie, napailing, at hinilot ang sentido niya bago marahang napangisi. "Mukhang napatunayan na nating hindi lang galit ang kaya nating pag-awayan, Klarise.""Ikaw talaga! Ang kapal ng mukha mo!" dinuro niya ito sa noo, namumula ang pisngi sa hiya.Napailing lang si Louie, tila aliw na aliw sa itsura ni Klarise na nagku
Sa labas ng kweba, lumalakas pa lalo ang ihip ng hangin. Ang mga sanga ng puno'y nagkakabali, at ang dagundong ng ulan ay parang mga tambol na walang tigil sa pagpapatugtog. Ang bagyong Yolanda ay patuloy na nagpapakita ng bagsik, dahilan upang hindi makausad ang rescue team.SAMANTALA, SA LOOB NG KWEBA…"Grabe… parang hindi titigil ang bagyo," bulong ni Klarise habang nakayakap sa kanyang sarili."Palagay ko, hindi tayo matutunton agad ng rescue team," sagot ni Louie, abala sa pagsisindi ng maliit na apoy gamit ang natuyong kahoy na pinulot niya kanina. "Mas delikado kung pipilitin nilang pumalaot.""Kung ganun… mas matagal pa tayong magkasama dito," natatawang sabi ni Klarise, kahit halata ang pag-aalalang nasa mukha niya.Ngumisi si Louie at nilingon siya. "Bakit? Naiilang ka ba na kasama ako?""H-Hindi naman!" mabilis niyang sagot, pero agad niyang tinalikuran ito para hindi makita ang pamumula ng kanyang pisngi.Humagikgik si Louie bago lumapit sa kanya. "Sige na nga, hindi kita
Ang init ng kanyang mga kamay sa pisngi ni Klarise ay tila nagpapakalma sa kanyang naguguluhang puso."Klarise, alam kong hindi natin ginusto ang sitwasyong ito. Wala sa plano natin ang lahat ng nangyari," wika ni Louie, napapikit saglit bago bumuntong-hininga. "Pero kung may isang bagay akong gustong paniwalaan ngayon, ‘yon ay hindi aksidente ang nararamdaman ko para sa’yo."Nabigla si Klarise sa narinig. Hindi niya alam kung paano isasagot ang matapat na pagtatapat nito."A-ano'ng ibig mong sabihin?" halos pabulong niyang tanong.Ngumiti si Louie, hinawakan ang kamay niya at dinala sa kanyang dibdib, sa lugar kung saan maririnig ni Klarise ang mabilis na tibok ng kanyang puso. "Dahil tuwing kasama kita, ganito lagi ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung kailan nagsimula, pero gusto kong malaman mo… na mahal kita."Muntik nang huminto ang paghinga ni Klarise.Hindi niya alam kung epekto lang ba ng malamlam na liwanag ng apoy, ng malamig na simoy ng hangin, o ng nakaraang gabi nilang
Sa wakas, kinuha niya ang kamay niya at tinulungan siyang bumaba mula sa bato. "Dito, magbasa tayo.""Basang-basa na ako para sa'yo." Tumawa siya."Maganda." Ngumiti siya at dinala siya sa mahinang alon. "Papakantot kita nang todo dito, gagawin kong mainit na realidad ang iyong mapusok na pantasya."“Naniniwala ako sa iyo.”Hinalikan niya siya at hinawakan ang kanyang mga kamay sa kanyang puwit at itinaas siya.Bumuhol si Julia sa kanyang baywang at kumapit."Sa tingin mo?" tanong niya sa pagitan ng mga halik. "Maaari na tayong magtalik muli?" "Oo naman." Kumawala si Klarise at lumuhod. Ang kanyang bibig ay naglalaway na sa pagnanais na matikman siya. "Ganito ?tama ba ginagawa ko." Mainit at matigas ang kanyang ari sa kanyang kamao. Pinagapang niya ang kanyang dila sa dulo.Maliliit na alon ang bumubula at kumikiliti sa kanyang mga tuhod, mga paa, at puwit, habang sinimulan niyang sipsipin siya sa paraang gusto niya. Gusto ni Klarise na maging espesyal ito para kay Louie gaya
Makalipas ng ilang linggo, kailangan nang bumalik sa trabaho si Louie at tinatawagan na siya ng kanyang sekretarya dahil may mga nakatakdang operasyon na kailangan niyang gawin.“Three more surgeries, Doc,” sabi ng assistant ni Louie habang patakbo itong naglalakad kasabay niya sa hallway ng klinika.“Okay. Ready na ba ang OR?” tanong ni Louie, hindi na tumitingin sa paligid.“Prepped and waiting, sir.”Mula sa seventh floor ng White Aesthetique Clinic, walang hinto ang paggalaw ni Louie. Mula alas-siyete ng umaga hanggang alas-diyes ng gabi, punô ng pasyente ang schedule niya. Hindi lang local celebrities ang kliyente niya ngayon—pati international models at beauty queens ay bumabyahe pa mula ibang bansa para lang magpa-enhance sa kanya.Habang abala siya sa pagpapaganda ng mundo, sa bahay naman…“Nanny, pakikuha nga ng prenatal vitamins ko sa drawer,” tawag ni Klarise mula sa loob ng silid.“Ma’am, andiyan na po,” abot ng yaya.Napaupo si Klarise sa kama, hawak ang kanyang tiyan. Ta
Huminga ng malalim si Klarise at tumango. "Sige. Tara na. Let's do this."Pagdating sa Olive MansionPagbukas ng pinto, sinalubong agad sila ni Pilita. Naka-long dress ito at may hawak na tasa ng tsaa."Ay naku, anak! Napakaaga n'yo namang dumalaw. May okasyon ba?" tanong niya, sabay yakap sa anak na babae."Ma, gusto sana naming makausap kayo ni Dad... privately," sagot ni Klarise, hawak pa rin ang kamay ni Louie."Halika, sa veranda. Nandun ang daddy mo."Pagpasok nila sa veranda, si Hilirio ay nakaupo sa recliner, nagbabasa ng dyaryo. Nang makita ang anak at manugang, agad itong ngumiti."Aba, may dalang regalo ah. Anong meron at parang kasal ulit ang datingan?"Nagkatinginan sina Klarise at Louie. Kumabog ang dibdib ni Klarise, pero ngumiti siya."Pa... Ma... may gusto po sana kaming sabihin."Umupo sila sa harap ng kanilang mga magulang. Kinuha ni Louie ang kahon at inilagay ito sa gitna ng mesa."Ano 'to?" tanong ni Pilita habang pinagmamasdan ang kahon."Buksan n’yo po," sabi n
Mainit ang araw, pero malamig ang pakiramdam ni Klarise habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Mahigpit ang kapit ng kanyang kamay sa palad ni Louie. Napalingon ito sa kanya at ngumiti.“Kinakabahan ka ba?” tanong ni Louie habang patuloy sa pagmamaneho.Tumango si Klarise, hindi nagsalita agad. Tila ba kahit anong lakas ng loob niya, nangingibabaw pa rin ang takot.“Normal lang ‘yan,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang likod ng kamay niya. “Pero tiwala lang, Mahal. Andito lang ako. Sabay tayong haharap dito.”Nang makarating sila sa High Tower Women’s Center, agad silang tinawag. Ang puso ni Klarise ay parang sasabog. Hawak pa rin ni Louie ang kanyang kamay habang sila’y pumasok sa Room 3 ng OB clinic. Malamig ang loob, may mahina at nakakarelaks na musikang tumutugtog. Malambot ang kulay ng dingding, parang niyayakap ka habang hinihintay mo ang isang himala.Isang babae ang ngumiti sa kanila. “Good morning. Ako si Dra. Alondra. First check-up natin today, no?”“Opo, Doc,” sagot ni Kl
Dahil ito na ang simula ng bagong kabanata—ng totoong forever.Tahimik sa loob ng sasakyan. Maliban sa malumanay na tugtog mula sa radyo, ang tanging tunog ay ang unti-unting paghinga ni Klarise habang pinagmamasdan ang ultrasound photo na hawak niya."Mahal," basag ni Louie sa katahimikan habang maingat na nagmamaneho. "Pagdating natin sa bahay, magpapalinis tayo ng kwarto sa tabi ng master’s bedroom. Gagawin nating baby room. Anong gusto mong theme?"Klarise ay bahagyang ngumiti, inikot ang mata sa kisame ng sasakyan na tila doon siya kumukuha ng inspirasyon. "Hmmm... Safari? Or clouds?"Napangiti si Louie, hindi na napigilan ang kilig sa boses. "Gawin natin pareho. Para araw at gabi, kasama siya sa panaginip natin."Natawa si Klarise at umiling. "Seryoso ka na talaga, no?"“Oo naman,” sagot ni Louie, mabilis pero matatag ang tono. “Hindi na ako ‘yung Louie na takot sa pamilya. Ngayon, ako na ‘yung Louie na excited maging tatay.”Tumingin si Klarise sa kanya. May luha sa mga mata, p
Maagang gumising si Louie. Nakahiga pa si Klarise, mahimbing ang tulog. Tahimik siyang bumangon, naglakad papunta sa maliit na kitchenette ng hotel room, at nagsimulang maghanda ng agahan—isang bagay na bihira niyang ginagawa noon.Habang nagpiprito siya ng itlog at nagsasalin ng gatas sa baso, pasulyap-sulyap siya kay Klarise. Saka siya napangiti. Napaka-payapa ng mukha nito habang natutulog. Para bang ang lahat ng sakit at takot kagabi ay natunaw sa yakap nila.Pagkaluto niya, dahan-dahan siyang lumapit sa kama at marahang ginising si Klarise.“Mahal… Klarise… gising ka na,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang buhok nito.Dumilat si Klarise nang dahan-dahan. “Hmm? Louie? Anong oras na?”“Wala pa namang late,” ngumiti siya. “Pero gusto kong kumain ka ng maayos bago pa mag-umaga. Bumili rin ako ng prenatal vitamins mo kagabi. At ayan oh, may gatas ka na.”Napangiti si Klarise, medyo natatawa. “Nagluluto ka? Sinong nagturo sa’yo?”“Walang nagturo. Pinilit ko lang. Para sa’yo.” Umupo
Yakap niya si Louie habang sinisikatan sila ng araw sa kanilang balcony. Sa bawat dampi ng hangin, sa bawat pitik ng alon, at sa bawat pintig ng puso nilang sabay na bumubuo ng isang tahimik na pangako—isang pamilya.At mula sa araw na ‘yon, pinanghawakan nila ang panibagong biyaya na dumarating. Buo, mas matatag, at higit sa lahat… magkasama.Sa loob ng eroplano pauwi ng Maynila, nakahawak si Louie sa kamay ni Klarise, habang nakasandal naman siya sa balikat nito. Hindi sila nag-uusap, pero sapat na ang katahimikan para maramdaman ang pagmamahalan nila—malalim, totoo, at puno ng pag-asa.“Anong nararamdaman mo?” tanong ni Louie, habang hinahaplos ang buhok ng asawa.“Masaya. Kabado. Excited. Lahat na ata,” mahinang sagot ni Klarise. “Ikaw?”“Masaya. Hindi lang dahil buntis ka… kundi dahil this time, magsisimula tayo ng pamilya na may buo at mas matatag na pagmamahalan.”Napangiti si Klarise. “Hindi na ito katulad dati… ngayon, pareho na tayong handa.”Pagdating nila sa Maynila, diret
Kinabukasan, habang nag-aalmusal sila ni Louie sa balcony ng kanilang suite, hindi mapakali si Klarise.Napansin ito ng asawa."May problema ba, Mahal?" tanong ni Louie habang hinahalo ang kape niya.Umiling si Klarise, ngunit nanginginig ang tinig niya nang magsalita. "Louie… may sasabihin ako."Itinabi agad ni Louie ang tasa ng kape at tumitig sa kanya. "Bakit? May nangyari ba? Natakot ka ba kagabi? Pagod ka ba sa paglalakad natin kahapon? Klarise, okay ka lang ba?"Tumawa siya nang mahina, nangingilid ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. "Louie… I think… I think buntis ako."Hindi agad nakapagsalita si Louie. Nanatili siyang nakatitig, tila sinisigurado kung totoo ang narinig niya."Buntis ka?" ulit niya, bahagyang nanginginig ang boses.Tumango si Klarise, at sa isang iglap, tumayo si Louie at mabilis siyang niyakap, mahigpit, puno ng saya at pagkamangha.“God, Klarise! Totoo ba ‘to?” bumulong si Louie habang hinahalikan ang gilid ng ulo niya. “Magkakaanak na tayo?”“Oo,” mahina
Madaling araw na. Tahimik ang paligid. Tanging ang mahinang hampas ng alon mula sa Boracay shoreline ang maririnig sa labas ng kanilang hotel suite. Sa loob ng silid, magkayakap sina Klarise at Louie sa gitna ng mga kumot na nagkukubli sa init ng gabing kanilang pinagsaluhan.Magkapatong ang mga kamay nila. Ang isa ni Louie ay nasa bewang ni Klarise, habang ang isa naman ay mahigpit na nakapulupot sa balikat nito. Si Klarise naman, nakapulupot sa dibdib ng asawa, ramdam ang mahinang tibok ng puso ni Louie—tahimik ngunit may bigat. Parang sinasabi nito na, nandito lang ako, hindi na ako mawawala.“Louie…” mahinang tawag ni Klarise, halos pabulong.“Hmm?” tugon ni Louie habang pinipisil ang kanyang balikat, hindi pa rin dumidilat.“Masaya ako. Mas masaya kaysa sa akala ko.”Dumilat si Louie at tinitigan siya. “Dahil ba sa… ‘performance’ ko kanina?” biro nito sabay ngisi.Tinapik siya ni Klarise. “Sira ka talaga. Hindi lang doon. Dahil sa lahat. Sa’yo. Sa atin.”Tumawa si Louie nang mahi
Nakahiga sa pagitan ng kanyang mga hita, buong titig na tiningnan ni Louie ang kanyang basang, naghihintay na pagkababae. Ang kanyang makinis na balat ay kumikislap na parang sariwang niyebe sa kanyang mga mata. Ang kanyang malambot at mapulpog na labi ay may malambot na kulay-rosas sa maputing tanawin ng kanyang balat. Munting patak ng kahalumigmigan ang sumisiksik mula sa matatamis na yumayakap na mga kulungan nito. Ito ang susunod na serbisyo niya para sa kanya.Ang mahaba at mainit niyang dila ay humagod sa ibabaw ng kanyang labi. Sinunog nito ang kanyang laman ng mainit na pagnanasa. Ang kanyang basang dila ay nakatagpo ng kanyang basang p**i at nagsanib sa likidong pagnanasa. Ang kanyang matamis na basang p**i ay parang ambrosia sa kanyang dila. Ito ay nagbigay lamang ng gasolina sa kanyang apoy.Sinimulan niyang dilaan siya ng mahahabang matinding hagod. Una, dinilaan niya ang paligid niya at pagkatapos ay ang loob niya. Sadyang gumalaw siya sa paligid ng kanyang clit. Ito ay na