Maagang gumising si Louie. Nakahiga pa si Klarise, mahimbing ang tulog. Tahimik siyang bumangon, naglakad papunta sa maliit na kitchenette ng hotel room, at nagsimulang maghanda ng agahan—isang bagay na bihira niyang ginagawa noon.Habang nagpiprito siya ng itlog at nagsasalin ng gatas sa baso, pasulyap-sulyap siya kay Klarise. Saka siya napangiti. Napaka-payapa ng mukha nito habang natutulog. Para bang ang lahat ng sakit at takot kagabi ay natunaw sa yakap nila.Pagkaluto niya, dahan-dahan siyang lumapit sa kama at marahang ginising si Klarise.“Mahal… Klarise… gising ka na,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang buhok nito.Dumilat si Klarise nang dahan-dahan. “Hmm? Louie? Anong oras na?”“Wala pa namang late,” ngumiti siya. “Pero gusto kong kumain ka ng maayos bago pa mag-umaga. Bumili rin ako ng prenatal vitamins mo kagabi. At ayan oh, may gatas ka na.”Napangiti si Klarise, medyo natatawa. “Nagluluto ka? Sinong nagturo sa’yo?”“Walang nagturo. Pinilit ko lang. Para sa’yo.” Umupo
Dahil ito na ang simula ng bagong kabanata—ng totoong forever.Tahimik sa loob ng sasakyan. Maliban sa malumanay na tugtog mula sa radyo, ang tanging tunog ay ang unti-unting paghinga ni Klarise habang pinagmamasdan ang ultrasound photo na hawak niya."Mahal," basag ni Louie sa katahimikan habang maingat na nagmamaneho. "Pagdating natin sa bahay, magpapalinis tayo ng kwarto sa tabi ng master’s bedroom. Gagawin nating baby room. Anong gusto mong theme?"Klarise ay bahagyang ngumiti, inikot ang mata sa kisame ng sasakyan na tila doon siya kumukuha ng inspirasyon. "Hmmm... Safari? Or clouds?"Napangiti si Louie, hindi na napigilan ang kilig sa boses. "Gawin natin pareho. Para araw at gabi, kasama siya sa panaginip natin."Natawa si Klarise at umiling. "Seryoso ka na talaga, no?"“Oo naman,” sagot ni Louie, mabilis pero matatag ang tono. “Hindi na ako ‘yung Louie na takot sa pamilya. Ngayon, ako na ‘yung Louie na excited maging tatay.”Tumingin si Klarise sa kanya. May luha sa mga mata, p
Mainit ang araw, pero malamig ang pakiramdam ni Klarise habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Mahigpit ang kapit ng kanyang kamay sa palad ni Louie. Napalingon ito sa kanya at ngumiti.“Kinakabahan ka ba?” tanong ni Louie habang patuloy sa pagmamaneho.Tumango si Klarise, hindi nagsalita agad. Tila ba kahit anong lakas ng loob niya, nangingibabaw pa rin ang takot.“Normal lang ‘yan,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang likod ng kamay niya. “Pero tiwala lang, Mahal. Andito lang ako. Sabay tayong haharap dito.”Nang makarating sila sa High Tower Women’s Center, agad silang tinawag. Ang puso ni Klarise ay parang sasabog. Hawak pa rin ni Louie ang kanyang kamay habang sila’y pumasok sa Room 3 ng OB clinic. Malamig ang loob, may mahina at nakakarelaks na musikang tumutugtog. Malambot ang kulay ng dingding, parang niyayakap ka habang hinihintay mo ang isang himala.Isang babae ang ngumiti sa kanila. “Good morning. Ako si Dra. Alondra. First check-up natin today, no?”“Opo, Doc,” sagot ni Kl
Huminga ng malalim si Klarise at tumango. "Sige. Tara na. Let's do this."Pagdating sa Olive MansionPagbukas ng pinto, sinalubong agad sila ni Pilita. Naka-long dress ito at may hawak na tasa ng tsaa."Ay naku, anak! Napakaaga n'yo namang dumalaw. May okasyon ba?" tanong niya, sabay yakap sa anak na babae."Ma, gusto sana naming makausap kayo ni Dad... privately," sagot ni Klarise, hawak pa rin ang kamay ni Louie."Halika, sa veranda. Nandun ang daddy mo."Pagpasok nila sa veranda, si Hilirio ay nakaupo sa recliner, nagbabasa ng dyaryo. Nang makita ang anak at manugang, agad itong ngumiti."Aba, may dalang regalo ah. Anong meron at parang kasal ulit ang datingan?"Nagkatinginan sina Klarise at Louie. Kumabog ang dibdib ni Klarise, pero ngumiti siya."Pa... Ma... may gusto po sana kaming sabihin."Umupo sila sa harap ng kanilang mga magulang. Kinuha ni Louie ang kahon at inilagay ito sa gitna ng mesa."Ano 'to?" tanong ni Pilita habang pinagmamasdan ang kahon."Buksan n’yo po," sabi n
Sa mundo ng mga mayayaman, hindi damdamin kundi pangalan at kapangyarihan ang nasusunod. Ngunit paano kung isang araw, matali ka sa isang sumpaang kailanman ay hindi mo ginusto....Forbes Park Mansion, Manila"Klarise, anak! Bumangon ka na! Malalate tayo sa binyag!" sigaw ni Pilita Olive habang kumakatok sa napakalaking kwarto ng anak.Nasa loob ng isang engrandeng silid si Klarise, napapalibutan ng mga mamahaling chandelier at custom-made European furniture. Ang mga kurtina ay mula sa Italy, ang carpet ay handwoven mula sa Persia. Ngunit kahit gaano ka-ganda ng paligid niya, isa lang ang gusto niya ngayon—ang matulog!Dumating siya kagabi mula Paris sakay ng kanilang private jet, pagod sa rehearsals at performances bilang isang kilalang ballerina. Halos hindi pa siya nakakapagpahinga, tapos ngayon, gigisingin siya para sa isang binyag?"Mom, I swear to God, if this is not important—" ungol niya habang pilit tinatakpan ng unan ang kanyang mukha."Binyag ‘to ng anak ng pinsan mo, kaya
The Wedding Venue: The Grand Versailles Garden, ManilaKung may isang lugar sa bansa na masasabing epitome ng kayamanan, ito na ‘yon. Ang venue ay isang napakalawak na hardin na tila hinango sa Versailles ng France. Mamahaling puting rosas ang bumabalot sa bawat sulok. May classical musicians na tumutugtog ng soft symphony, at ang buong set-up ay napaka-elegante na parang isang royal wedding.Ang hindi alam nina Klarise at Louie, ito nga ang kanilang kasal.Sa isang pribadong kwarto malapit sa altar, nakaabang si Klarise, hindi makapaniwala sa nakikita niya."Mom, bakit ganito ang set-up?! Akala ko binyag ‘to!"Napaigtad si Pilita ngunit ngumiti nang pilit. "Well… surprise?""Ano?!" Nanlaki ang mga mata ni Klarise. "Tell me this is a joke!" Hindi ito totoo. Hindi puwedeng totoo! Mabilis siyang umatras, handang tumakbo palayo, pero bago pa siya makalabas ng venue, biglang may humarang sa kanya na mga bodyguard ng pamilya! "Let go of me!" Pilit niyang pinigilan ang dalawang lalaki
Pero para kay Klarise, wala siyang pinagkaiba sa isang bangungot na nagkatawang-tao. "Dapat ikaw ang sumuko muna, hindi ako!" mariin niyang sagot, pilit pinipigil ang galit. Napailing siya. "Oh, so ganito na lang? Pataasan tayo ng pride?" "Exactly! Kung sino ang unang sumuko, talo!" "Alam mo, nakakabaliw ka." "Salamat! At kung susuko ka na, mas lalo akong matutuwa!" Biglang umubo ang pari sa harapan namin, halatang naguguluhan. "Tuloy pa ba ang kasal?" Saglit na napalingon sa paligid si Klarise. Ang buong cathedral ay tahimik, puno ng tensyon. Ang mga bisita ay hindi kumikibo, hinihintay ang susunod na mangyayari. Ilang dekada nang pinlano ng mga pamilya namin ang kasal na ito, at ngayon, lahat sila'y nakatingin sa kanilang dalawa, parang nanonood ng isang scandalous live show. Pero bago pa kami makasagot ni Louie— "Tuloy po, Father, ang kasal nila." Sabay pang nagsalita ang mga magulang nila. "ANO?!" sabay nilang sigaw ni Louie. Napanganga si Klarise na hindi makapaniwala. "Mommy
Ang mga mata ni Klarise ay hindi pa rin mapakali, hindi alam kung paano haharapin ang mundo pagkatapos ng araw na ito. Ang kanyang mga magulang, pati na rin ang mga magulang ni Louie, ay puno ng kaligayahan, ngunit siya? Parang isang pagkatalo. Parang ang lahat ng pangarap na inaasam niya ay unti-unting naglalaho sa ilalim ng bigat ng imposisyon ng kanyang pamilya."Louie," bulong niya, pilit na iniiwasan ang mga matang nakakakita ng lahat ng nangyayari. "Kailangan nating mag-usap."Napatingin si Louie sa kanya, ang mga mata'y puno ng sama ng loob at takot. "Hindi ba’t wala na tayong magagawa?" tanong niya, may kabigatan sa boses. "Ang lahat ng ito, kahit gusto ko, hindi ko na kayang baguhin."Si Klarise ay napahigpit ang pagkakahawak sa kanyang mga kamay. “I know... Pero Louie, hindi ko ito ginusto. Wala akong kalayaan. Ang lahat ng ito... pati ikaw... I’m sorry. Ngayon pa lang tayo nagkita at hindi kita kilala. Pwede ba nating tapusin ito na parang walang nangyari?”"Sa totoo lang,
Huminga ng malalim si Klarise at tumango. "Sige. Tara na. Let's do this."Pagdating sa Olive MansionPagbukas ng pinto, sinalubong agad sila ni Pilita. Naka-long dress ito at may hawak na tasa ng tsaa."Ay naku, anak! Napakaaga n'yo namang dumalaw. May okasyon ba?" tanong niya, sabay yakap sa anak na babae."Ma, gusto sana naming makausap kayo ni Dad... privately," sagot ni Klarise, hawak pa rin ang kamay ni Louie."Halika, sa veranda. Nandun ang daddy mo."Pagpasok nila sa veranda, si Hilirio ay nakaupo sa recliner, nagbabasa ng dyaryo. Nang makita ang anak at manugang, agad itong ngumiti."Aba, may dalang regalo ah. Anong meron at parang kasal ulit ang datingan?"Nagkatinginan sina Klarise at Louie. Kumabog ang dibdib ni Klarise, pero ngumiti siya."Pa... Ma... may gusto po sana kaming sabihin."Umupo sila sa harap ng kanilang mga magulang. Kinuha ni Louie ang kahon at inilagay ito sa gitna ng mesa."Ano 'to?" tanong ni Pilita habang pinagmamasdan ang kahon."Buksan n’yo po," sabi n
Mainit ang araw, pero malamig ang pakiramdam ni Klarise habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Mahigpit ang kapit ng kanyang kamay sa palad ni Louie. Napalingon ito sa kanya at ngumiti.“Kinakabahan ka ba?” tanong ni Louie habang patuloy sa pagmamaneho.Tumango si Klarise, hindi nagsalita agad. Tila ba kahit anong lakas ng loob niya, nangingibabaw pa rin ang takot.“Normal lang ‘yan,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang likod ng kamay niya. “Pero tiwala lang, Mahal. Andito lang ako. Sabay tayong haharap dito.”Nang makarating sila sa High Tower Women’s Center, agad silang tinawag. Ang puso ni Klarise ay parang sasabog. Hawak pa rin ni Louie ang kanyang kamay habang sila’y pumasok sa Room 3 ng OB clinic. Malamig ang loob, may mahina at nakakarelaks na musikang tumutugtog. Malambot ang kulay ng dingding, parang niyayakap ka habang hinihintay mo ang isang himala.Isang babae ang ngumiti sa kanila. “Good morning. Ako si Dra. Alondra. First check-up natin today, no?”“Opo, Doc,” sagot ni Kl
Dahil ito na ang simula ng bagong kabanata—ng totoong forever.Tahimik sa loob ng sasakyan. Maliban sa malumanay na tugtog mula sa radyo, ang tanging tunog ay ang unti-unting paghinga ni Klarise habang pinagmamasdan ang ultrasound photo na hawak niya."Mahal," basag ni Louie sa katahimikan habang maingat na nagmamaneho. "Pagdating natin sa bahay, magpapalinis tayo ng kwarto sa tabi ng master’s bedroom. Gagawin nating baby room. Anong gusto mong theme?"Klarise ay bahagyang ngumiti, inikot ang mata sa kisame ng sasakyan na tila doon siya kumukuha ng inspirasyon. "Hmmm... Safari? Or clouds?"Napangiti si Louie, hindi na napigilan ang kilig sa boses. "Gawin natin pareho. Para araw at gabi, kasama siya sa panaginip natin."Natawa si Klarise at umiling. "Seryoso ka na talaga, no?"“Oo naman,” sagot ni Louie, mabilis pero matatag ang tono. “Hindi na ako ‘yung Louie na takot sa pamilya. Ngayon, ako na ‘yung Louie na excited maging tatay.”Tumingin si Klarise sa kanya. May luha sa mga mata, p
Maagang gumising si Louie. Nakahiga pa si Klarise, mahimbing ang tulog. Tahimik siyang bumangon, naglakad papunta sa maliit na kitchenette ng hotel room, at nagsimulang maghanda ng agahan—isang bagay na bihira niyang ginagawa noon.Habang nagpiprito siya ng itlog at nagsasalin ng gatas sa baso, pasulyap-sulyap siya kay Klarise. Saka siya napangiti. Napaka-payapa ng mukha nito habang natutulog. Para bang ang lahat ng sakit at takot kagabi ay natunaw sa yakap nila.Pagkaluto niya, dahan-dahan siyang lumapit sa kama at marahang ginising si Klarise.“Mahal… Klarise… gising ka na,” bulong ni Louie habang hinahaplos ang buhok nito.Dumilat si Klarise nang dahan-dahan. “Hmm? Louie? Anong oras na?”“Wala pa namang late,” ngumiti siya. “Pero gusto kong kumain ka ng maayos bago pa mag-umaga. Bumili rin ako ng prenatal vitamins mo kagabi. At ayan oh, may gatas ka na.”Napangiti si Klarise, medyo natatawa. “Nagluluto ka? Sinong nagturo sa’yo?”“Walang nagturo. Pinilit ko lang. Para sa’yo.” Umupo
Yakap niya si Louie habang sinisikatan sila ng araw sa kanilang balcony. Sa bawat dampi ng hangin, sa bawat pitik ng alon, at sa bawat pintig ng puso nilang sabay na bumubuo ng isang tahimik na pangako—isang pamilya.At mula sa araw na ‘yon, pinanghawakan nila ang panibagong biyaya na dumarating. Buo, mas matatag, at higit sa lahat… magkasama.Sa loob ng eroplano pauwi ng Maynila, nakahawak si Louie sa kamay ni Klarise, habang nakasandal naman siya sa balikat nito. Hindi sila nag-uusap, pero sapat na ang katahimikan para maramdaman ang pagmamahalan nila—malalim, totoo, at puno ng pag-asa.“Anong nararamdaman mo?” tanong ni Louie, habang hinahaplos ang buhok ng asawa.“Masaya. Kabado. Excited. Lahat na ata,” mahinang sagot ni Klarise. “Ikaw?”“Masaya. Hindi lang dahil buntis ka… kundi dahil this time, magsisimula tayo ng pamilya na may buo at mas matatag na pagmamahalan.”Napangiti si Klarise. “Hindi na ito katulad dati… ngayon, pareho na tayong handa.”Pagdating nila sa Maynila, diret
Kinabukasan, habang nag-aalmusal sila ni Louie sa balcony ng kanilang suite, hindi mapakali si Klarise.Napansin ito ng asawa."May problema ba, Mahal?" tanong ni Louie habang hinahalo ang kape niya.Umiling si Klarise, ngunit nanginginig ang tinig niya nang magsalita. "Louie… may sasabihin ako."Itinabi agad ni Louie ang tasa ng kape at tumitig sa kanya. "Bakit? May nangyari ba? Natakot ka ba kagabi? Pagod ka ba sa paglalakad natin kahapon? Klarise, okay ka lang ba?"Tumawa siya nang mahina, nangingilid ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. "Louie… I think… I think buntis ako."Hindi agad nakapagsalita si Louie. Nanatili siyang nakatitig, tila sinisigurado kung totoo ang narinig niya."Buntis ka?" ulit niya, bahagyang nanginginig ang boses.Tumango si Klarise, at sa isang iglap, tumayo si Louie at mabilis siyang niyakap, mahigpit, puno ng saya at pagkamangha.“God, Klarise! Totoo ba ‘to?” bumulong si Louie habang hinahalikan ang gilid ng ulo niya. “Magkakaanak na tayo?”“Oo,” mahina
Madaling araw na. Tahimik ang paligid. Tanging ang mahinang hampas ng alon mula sa Boracay shoreline ang maririnig sa labas ng kanilang hotel suite. Sa loob ng silid, magkayakap sina Klarise at Louie sa gitna ng mga kumot na nagkukubli sa init ng gabing kanilang pinagsaluhan.Magkapatong ang mga kamay nila. Ang isa ni Louie ay nasa bewang ni Klarise, habang ang isa naman ay mahigpit na nakapulupot sa balikat nito. Si Klarise naman, nakapulupot sa dibdib ng asawa, ramdam ang mahinang tibok ng puso ni Louie—tahimik ngunit may bigat. Parang sinasabi nito na, nandito lang ako, hindi na ako mawawala.“Louie…” mahinang tawag ni Klarise, halos pabulong.“Hmm?” tugon ni Louie habang pinipisil ang kanyang balikat, hindi pa rin dumidilat.“Masaya ako. Mas masaya kaysa sa akala ko.”Dumilat si Louie at tinitigan siya. “Dahil ba sa… ‘performance’ ko kanina?” biro nito sabay ngisi.Tinapik siya ni Klarise. “Sira ka talaga. Hindi lang doon. Dahil sa lahat. Sa’yo. Sa atin.”Tumawa si Louie nang mahi
Nakahiga sa pagitan ng kanyang mga hita, buong titig na tiningnan ni Louie ang kanyang basang, naghihintay na pagkababae. Ang kanyang makinis na balat ay kumikislap na parang sariwang niyebe sa kanyang mga mata. Ang kanyang malambot at mapulpog na labi ay may malambot na kulay-rosas sa maputing tanawin ng kanyang balat. Munting patak ng kahalumigmigan ang sumisiksik mula sa matatamis na yumayakap na mga kulungan nito. Ito ang susunod na serbisyo niya para sa kanya.Ang mahaba at mainit niyang dila ay humagod sa ibabaw ng kanyang labi. Sinunog nito ang kanyang laman ng mainit na pagnanasa. Ang kanyang basang dila ay nakatagpo ng kanyang basang p**i at nagsanib sa likidong pagnanasa. Ang kanyang matamis na basang p**i ay parang ambrosia sa kanyang dila. Ito ay nagbigay lamang ng gasolina sa kanyang apoy.Sinimulan niyang dilaan siya ng mahahabang matinding hagod. Una, dinilaan niya ang paligid niya at pagkatapos ay ang loob niya. Sadyang gumalaw siya sa paligid ng kanyang clit. Ito ay na
Ang ginawa niyang iyon ay nagkaroon ng malalim na epekto kay Louie. Hindi siya sigurado kung ang pagtingin sa kanya na tinikman ang kanyang binhi o ang aktwal na pakiramdam nito ang higit na nagpatindi sa kanyang pagnanasa. Hindi maipahayag ni Louie ang kasiyahang natatamo niya. Ang babaeng mahal na mahal niya ay nagpapakita sa kanya ng ganitong kasiyahan. Totoo, maliit ang gawaing iyon kumpara sa pagsasama na kanilang isasagawa pa lamang. Pero sa isang paraan, mas personal ito. Ang katotohanan na siya ang nag-umpisa ng pagsuso ay nagpakita ng higit pang pagmamahal niya sa kanya kaysa sa mismong pagsuso. Gayunpaman, ang matamis na pagsuso ng kanyang bibig sa kanyang mahaba at matigas na ari ay umabot sa kailaliman niya at nagpasiklab ng kanyang panloob na apoy. Napakahusay niya kahit na kulang siya sa karanasan. Ang sigasig ay nakabawi sa marami...o sa tingin lang. Nang nagsimula na siyang labasan siya ay hindi na napigilan pa ang paglaki. Mas mainit at mas matigas ang kanyang ari. Na