The Wedding Venue: The Grand Versailles Garden, Manila
Kung may isang lugar sa bansa na masasabing epitome ng kayamanan, ito na ‘yon. Ang venue ay isang napakalawak na hardin na tila hinango sa Versailles ng France. Mamahaling puting rosas ang bumabalot sa bawat sulok. May classical musicians na tumutugtog ng soft symphony, at ang buong set-up ay napaka-elegante na parang isang royal wedding.Ang hindi alam nina Klarise at Louie, ito nga ang kanilang kasal.
Sa isang pribadong kwarto malapit sa altar, nakaabang si Klarise, hindi makapaniwala sa nakikita niya.
"Mom, bakit ganito ang set-up?! Akala ko binyag ‘to!"
Napaigtad si Pilita ngunit ngumiti nang pilit. "Well… surprise?"
"Ano?!" Nanlaki ang mga mata ni Klarise. "Tell me this is a joke!" Hindi ito totoo. Hindi puwedeng totoo! Mabilis siyang umatras, handang tumakbo palayo, pero bago pa siya makalabas ng venue, biglang may humarang sa kanya na mga bodyguard ng pamilya! "Let go of me!" Pilit niyang pinigilan ang dalawang lalaking nakahawak sa kanya, pero ni hindi sila natinag. "Mom! Dad! Ano 'to?!" Nilapitan siya ng kanyang Mommy, may kasamang nakakalokong ngiti. "Klarise, hija, masyado kang nag-aalala. This is for the best." "Best?! Para kanino?!" Sa kabilang kwarto, ganoon din ang nangyayari kay Louie."Dad, ano ‘to?!" singhal niya habang nakatitig sa altar.
"Anak, ito ang matagal na naming napagkasunduan. You’re getting married today," sagot ni Philip Ray, walang emosyon.
"Excuse me?!" Halos lumipad ang tuxedo ni Louie nang bigla siyang tumayo. "Hindi ako pumayag dito! Hindi ako naniniwala sa kasal!"
"Louie, wala kang choice. This is bigger than you."
Sa Venue…Ang dalawang pinakamayamang pamilya sa bansa—ang Olive at Ray—ay nagtipon sa isang engrandeng hardin na puno ng puting rosas. Eleganteng puting tela ang bumabalot sa mga upuan, at ang altar ay napapaligiran ng mga luntiang halaman at kandilang tila inilawan para sa isang romantikong gabi.
Pero… isang binyag nga ba ang magaganap?
"Sigurado ba kayong hindi tatakas ang dalawa?" tanong ni Philip Ray habang iniikot ang tingin sa buong venue.
"Sinigurado akong may security sa paligid," sagot ni Hilirio Olive, sabay halakhak. "Walang labasan. Kapag nag-umpisa ang seremonya, tapos na ang laban!"
Nagkatinginan ang mga misis nilang sina Pilita at Georgina.
"Naku, sigurado akong magagalit ang dalawa," ani Pilita, pero may halong excitement ang kanyang boses.
"Pero magiging maganda ang ending, 'di ba?" sabat ni Georgina, sabay kindat.
At sakto—dumating na ang kanilang mga anak.
Si Klarise, suot ang isang eleganteng puting bestida, na hindi man lang nagtaka kung bakit para siyang bride sa suot niya. At si Louie, na seryosong naglalakad sa puting tuxedo, habang iniisip kung bakit parang pang-kasal ang setup.
Ang engrandeng hardin ay tila isang eksena mula sa isang fairytale. Isang marangyang wedding venue na puno ng puting bulaklak, golden chandeliers na nakasabit sa mga tent, at isang altar na natatakpan ng napakagarang kurtina. Ang sahig ay sakop ng red carpet, at ang paligid ay pinapalibutan ng mahigpit na security—hindi dahil sa proteksyon, kundi para walang makatakas.Habang naglalakad si Klarise papunta sa loob ng venue, naramdaman niyang tila may mali.
"Ang daming bisita para sa isang binyag, ha?" bulong niya sa sarili. Napansin niyang halos lahat ay nakaputi, at ang set-up ng lugar ay parang pangkasal.
Nang maibaba niya ang tingin sa sariling suot—isang bridal-like white dress—biglang lumakas ang kabog ng kanyang dibdib.
"No way..."
Bago pa siya makatakbo palabas, may biglang humarang na dalawang bodyguard.
"Miss Olive, this way po," sabi ng isang naka-itim na security guard.
"Wait! Hindi ito ang binyag, hindi ba?!" panicky niyang tanong.
Pero wala siyang nakuhang sagot. Lalong lumakas ang kutob niya. This isn't right!
Sa kabilang dako, pababa ng luxury car si Louie, nakaputing tuxedo, mukhang perpektong groom.
Pagtingin niya sa paligid, agad siyang napataas ng kilay. "What the hell?!"
Ang inaakala niyang binyag ay isang grandeng kasal!
"Mom! Ano ‘to?!" sigaw niya habang lumingon sa ina niya.
"Anak, walang gulo. Walk straight and go to the altar," sagot ni Georgina, umiwas ng tingin.
"What?!" Halos sumabog na siya sa galit.
Bago pa siya makakilos, lumapit ang kanyang ama, si Philip Ray. "Louie, this is the right thing to do. You have no choice."
"The hell I don’t! Hindi ako papayag sa kasal na ‘to!"
"Hijo, nakapalibot ang security. Wala kang magagawa," mahinahong sabi ng ama.
Napamura si Louie. "Tangina, hindi ito nangyayari!"
Pero wala na siyang nagawa nang marinig ang pag-uumpisa ng bridal march.
Sa harap ng altar…Napahinto si Klarise at Louie nang magtama ang kanilang mga mata. Pareho silang nagtataka. Sino siya?!
"Mom, sino siya?" tanong ni Louie kay Georgina.
"Mom, anong nangyayari?!" singhal ni Klarise kay Pilita.
Biglang bumalik si Klarise kay Pilita at binulungan ito. "Akala ko binyag 'to?! Bakit may altar?!"
Sumagot si Pilita na parang wala lang: "Ay, hindi mo ba alam, anak? Hindi binyag ang magaganap. KASAL MO ‘TO!"
"ANO?!" sabay na sigaw ni Klarise at Louie.
Doon lang nila napansin ang pari sa harapan, ang mga nakangiting pamilya, at ang mga kaibigan nilang nag-aabang sa kanilang reaksyon.
"Teka lang, teka lang—" mabilis na lumingon si Louie kay Philip. "Dad, ikaw ba ‘to?!"
"Oo, anak. Matagal na naming plinano 'to. It's an arranged marriage."
"ARRANGED MARRIAGE?!" sigaw ni Klarise. "Ano ‘to, medieval times?!"
Napailing si Louie. "Mom, please tell me this is a joke."
"Sorry, hijo, pero hindi ito joke. Ikakasal kayo ngayon," ani Georgina, sabay tapik sa balikat ng anak.
Huminga nang malalim si Louie at napatingin kay Klarise. Maganda ito, walang duda—pero kasal?! Sa babaeng hindi niya kilala?!
Lumapit si Klarise kay Louie, nakataas ang isang kilay. "Listen here, mister, hindi ako magpapakasal sa’yo! Hindi kita kilala!"
"Baka naman akala mo gusto rin kita?!" sagot ni Louie, iritadong tumitig sa kanya."Well, excuse me, hindi ako desperada!" sigaw ni Klarise.
"Eh ‘di wag kang magpakasal! Pareho tayong ayaw nito!" sagot ni Louie.
Nagsimula nang magbulungan ang mga bisita, at ang mga magulang nila ay mukhang hindi natinag.
Lumapit si Hilirio sa anak. "Klarise, anak, hindi ka namin pinalaki para maging matigas ang ulo. Sundin mo ang kasunduang ito."
Ganun din si Philip kay Louie. "Anak, this is for business and family. Magpapakasal kayo, period."
Nagtama ang tingin nina Klarise at Louie. Ano na ang gagawin nila?!
Bumuntong-hininga si Louie at napatingala. "Fine. Pero tandaan mo, Klarise, ayokong-ayoko sa sapilitang bagay."
Nagpatuloy si Klarise, ang mga mata ay nag-aapoy sa galit. "Pareho tayo, Louie Ray. Pero kung magpapakasal tayo ngayon, tandaan mo rin—wala kang aasahang masaya sa pagsasamang ito."
"Ayos, walang problema," sagot ni Louie, napangisi. "At tandaan mo rin, hindi kita kailanman mamahalin."
"Good," sagot ni Klarise, tumikhim at tumalikod.
"Great. Ikakasal ako sa isang spoiled brat na mukhang princess wannabe," irap ni Louie."Well, mas malala! Ikakasal ako sa isang aroganteng lalaki na may attitude problem!" singhal ni Klarise.
"Teka, sino may sabi na papakasal ako sa'yo?!"
"Wala rin akong balak pakasalan ka, gago!"
"Eh di tumakas ka kung kaya mo!"
Nagkatinginan silang dalawa, parehong gustong tumakas. Pero napatingin sila sa paligid—punong-puno ng security. They were doomed.
"Klarise Olive, magpapakasal ka ba nang kusa o ipagpapatuloy natin ang drama na ‘to?" tanong ng pari, napapailing.
"Oh my God, this is ridiculous," bulong ni Klarise, nanggigigil.
"Sabihin mo na lang na hindi ka pumapayag para matapos na ‘to," ani Louie, nakahalukipkip.
"Dapat ikaw ang sumuko muna, hindi ako!" sagot ni Klarise.
Pero habang nag-uumpisa ang seremonya, pareho nilang hindi alam… na sa kabila ng sapilitang kasal na ito, isang bagay ang magbabago. At hindi nila iyon kayang pigilan.Dahil minsan, ang pinaka-ayaw mong bagay… ang siya palang magiging dahilan ng iyong pinakamalalim na pagmamahal.
"Sabihin mo na lang na hindi ka pumapayag para matapos na 'to." Nakahalukipkip si Louie, hindi tinatago ang pagkainis niya habang nakatitig sa kanya. Mula ulo hanggang paa, he looked like the perfect groom—tall, strikingly handsome, and dressed in an immaculate white tuxedo.Pero para kay Klarise, wala siyang pinagkaiba sa isang bangungot na nagkatawang-tao. "Dapat ikaw ang sumuko muna, hindi ako!" mariin niyang sagot, pilit pinipigil ang galit. Napailing siya. "Oh, so ganito na lang? Pataasan tayo ng pride?" "Exactly! Kung sino ang unang sumuko, talo!" "Alam mo, nakakabaliw ka." "Salamat! At kung susuko ka na, mas lalo akong matutuwa!" Biglang umubo ang pari sa harapan namin, halatang naguguluhan. "Tuloy pa ba ang kasal?" Saglit na napalingon sa paligid si Klarise. Ang buong cathedral ay tahimik, puno ng tensyon. Ang mga bisita ay hindi kumikibo, hinihintay ang susunod na mangyayari. Ilang dekada nang pinlano ng mga pamilya namin ang kasal na ito, at ngayon, lahat sila'y nakatingin sa kanilang dalawa, parang nanonood ng isang scandalous live show. Pero bago pa kami makasagot ni Louie— "Tuloy po, Father, ang kasal nila." Sabay pang nagsalita ang mga magulang nila. "ANO?!" sabay nilang sigaw ni Louie. Napanganga si Klarise na hindi makapaniwala. "Mommy
Ang mga mata ni Klarise ay hindi pa rin mapakali, hindi alam kung paano haharapin ang mundo pagkatapos ng araw na ito. Ang kanyang mga magulang, pati na rin ang mga magulang ni Louie, ay puno ng kaligayahan, ngunit siya? Parang isang pagkatalo. Parang ang lahat ng pangarap na inaasam niya ay unti-unting naglalaho sa ilalim ng bigat ng imposisyon ng kanyang pamilya."Louie," bulong niya, pilit na iniiwasan ang mga matang nakakakita ng lahat ng nangyayari. "Kailangan nating mag-usap."Napatingin si Louie sa kanya, ang mga mata'y puno ng sama ng loob at takot. "Hindi ba’t wala na tayong magagawa?" tanong niya, may kabigatan sa boses. "Ang lahat ng ito, kahit gusto ko, hindi ko na kayang baguhin."Si Klarise ay napahigpit ang pagkakahawak sa kanyang mga kamay. “I know... Pero Louie, hindi ko ito ginusto. Wala akong kalayaan. Ang lahat ng ito... pati ikaw... I’m sorry. Ngayon pa lang tayo nagkita at hindi kita kilala. Pwede ba nating tapusin ito na parang walang nangyari?”"Sa totoo lang,
Pilit na hinawakan ni Pilita ang kanyang kamay. "Anak, alam kong mahirap intindihin sa ngayon, pero—""Pero ano?" Napabuntong-hininga si Klarise, iniwas ang kamay. "Akala ko, nandito ako para sa binyag, pero hindi! Isa pala akong tupa na dinala sa altar nang walang kaalam-alam!""Kung gusto mong magreklamo, Klarise, bakit hindi ka na lang umalis?" sarkastikong sabat ni Louie habang nakapamulsa at nakatingin sa kanya. "Oh, tama. Hindi mo kaya, ‘di ba? Dahil kahit ano'ng gawin mo, wala ka nang choice."Tiningnan siya ni Klarise nang masama. "Kung wala akong choice, gano'n ka rin! Kaya huwag kang magpanggap na parang ikaw ang pinakamalaking biktima rito!"Napangisi si Louie, pero halatang pilit. "Oh, hindi ako nagpapanggap. Alam kong pareho tayong kawawa rito, pero at least, hindi ako umiiyak na parang bata."Napairap si Klarise at umismid. "Kapag dumating ang araw na gusto mo nang lumabas sa impyernong ‘to, huwag kang hihingi ng tulong sa akin, Louie.""Same goes for you, wifey," aniya,
Paglapag ng eroplano sa Coron, bumungad sa kanila ang napakaesklusibong resort—white sand beaches, turquoise waters, at mga villa na parang mansyon sa laki. Paraiso sa mata ng iba, pero para kina Klarise at Louie? Impyerno.Nakasimangot si Klarise habang nakatayo sa tarmac, ang hangin ay tila nagpapalala sa kanyang inis. “Ang ganda dito... Sayang lang kasama kita.”Napangisi si Louie, nag-aayos ng shades na parang modelo sa commercial. “Huwag kang mag-alala, Klarise. Wala akong balak guluhin ang ‘perfect vacation’ mo. I’m here for the view, not for you.”“Good. Kasi hinding-hindi kita kakausapin.”“Perfect. Kasi hinding-hindi rin kita gustong kausapin.”Naputol ang asaran nila nang may lumapit na staff, nakangiti at tila hindi alintana ang tensyon sa pagitan nila.“Welcome, Mr. and Mrs. Ray! We’re so honored to have you here. We’ve prepared the best honeymoon villa for you—very private and romantic.”“WHAT?!” halos sabay silang sumigaw.Nagkatinginan sila, parehong nanlaki ang mga mat
Ngunit napansin niyang nakatingin ang lahat sa kanila, mga mata’y puno ng kilig at tuwa. Nagpe-perform sila bilang “perfect couple” sa harap ng mga estranghero.“Smile, wifey,” bulong ni Louie, nakadikit ang labi sa kanyang tenga. “Show must go on.”Kinilabutan si Klarise, pero hindi niya pinahalata. “Napaka-plastik mo.”Louie grinned. “Mas plastik ka.”Napilitan silang umupo sa mesa habang tinutugtugan ng bandang nakangiti pa sa kanila. Lumapit ang waiter at naglagay ng mamahaling champagne sa kanilang baso.Nagkatinginan sila. Parehong walang balak mag-toast, pero dahil nakatingin ang mga staff, wala silang choice.“Cheers,” ani Louie na pilit ang ngiti. “To the worst day of my life.”“Cheers,” sagot ni Klarise, pilit ding ngumiti. “To the nightmare I can’t wake up from.”Nagsimula na silang kumain, at halos sabay nilang tinikman ang lobster na inihain. Pareho nilang napansin na sobrang sarap ng pagkain—perfectly cooked, malasa, at mahal ang presyo. Pero syempre, hindi nila papahala
Napansin ni Klarise ang bahagyang pamumula ng tenga ni Louie. Aba, nagsisinungaling!Ngumisi siya. “Talaga lang, ha? E bakit namumula ang tenga mo ngayon?”Biglang napahawak si Louie sa tenga niya. “Ano? Hindi ah!”Napatakip ng bibig si Klarise sa tawa. “Oh my gosh. Nagsisinungaling ka!”Naiinis na lumapit si Louie at tumigil sa harap niya. “Tigilan mo ‘yan, Klarise. Hindi ako natutunaw sa’yo.”“Talaga lang?” Kumindat si Klarise. “Then bakit ka biglang seryoso?”Nagkatitigan sila, at sa unang pagkakataon, walang pang-aasar sa pagitan nila. Malapit ang mukha ni Louie sa kanya, at amoy ni Klarise ang pabango nitong nakakalito.Biglang tumalikod si Louie. “Tama na ‘to. Magbibihis na ako.”Naiwang nakangiti si Klarise. “Ang dali mong asarin.”Isang oras ang lumipas, at nakabihis na si Louie ng casual beachwear, samantalang si Klarise ay nakasuot ng puting maxi dress na bagay sa kanyang kutis.“Anong plano mo ngayon?” tanong ni Louie habang nagsusuot ng shades.Nagkibit-balikat si Klarise.
Naiiling na umupo si Klarise sa buhangin, habang pinagmamasdan ang dagat.“Hindi. Hindi pwede. Hindi ako mai-in love sa aroganteng ‘yon,” bulong niya sa sarili. “Over my dead body.”Pero habang pinapanood niya si Louie na masayang tumatakbo sa dalampasigan,hindi niya maiwasang mapangiti nang bahagya.Napasalampak si Klarise sa buhangin, nakatingin sa mga alon na marahang humahalik sa baybayin.Paano nangyari ‘to? Isang buwan na digmaan? Akala niya kaya niya.Pero bakit parang nagiging komplikado ang lahat?Biglang lumapit si Louie, may dala pang dalawang coconut shake na may payong sa ibabaw.Umupo siya sa tabi ni Klarise, walang paalam.“Ano na naman?!” singhal ni Klarise. “Pwede bang magka-peace and quiet kahit sandali?”Ngumiti si Louie, inabot ang isang shake. “Relax, Klarise. Honeymoon natin ‘to, diba? Baka sabihin nila broken-hearted agad si Mrs. Ray.”Napasinghap si Klarise. “Ulol! Hindi kita asawa!”Natawa si Louie. “Legally, oo. Kaya tanggapin mo na. Ikaw si Mrs. Louie Ray,
“Masanay ka na. Isang buwan tayong ganito,” sabay kindat ni Louie.Napatampal si Klarise sa noo. “Ano bang nagawa ko sa buhay para pagdaanan ‘to?”Lumapit ang waiter, binuksan ang upuan para kay Klarise.“Ma’am, please.”Napanganga si Klarise. “Wow. Ang ganda ng treatment. Parang VIP.”Napangisi si Louie. “Wifey, VIP tayo dito. We’re on our honeymoon, remember?”Napairap si Klarise. “Ewan ko sa’yo. Kung hindi lang talaga tayo napilitan, wala ako dito.”Naupo si Klarise, at sumunod na umupo si Louie sa harap niya.Inilapag ng waiter ang menu, at nagsimulang magpaliwanag.“Tonight, we have a five-course meal prepared especially for the lovely couple.”Namilog ang mga mata ni Klarise. “Five-course? Akala ko mag-aagawan tayo ng tuyo at itlog dito.”Natawa si Louie. “Anong tingin mo sa lugar na ‘to, karinderya?”Sinamaan ng tingin ni Klarise si Louie. “Hmph. Sana nga doon na lang tayo kumain.”Ngumiti si Louie. “Ang high-class mo pala pero pang-karinderya ang trip mo?”Naiirita na si Klari
Yakap niya si Louie habang sinisikatan sila ng araw sa kanilang balcony. Sa bawat dampi ng hangin, sa bawat pitik ng alon, at sa bawat pintig ng puso nilang sabay na bumubuo ng isang tahimik na pangako—isang pamilya.At mula sa araw na ‘yon, pinanghawakan nila ang panibagong biyaya na dumarating. Buo, mas matatag, at higit sa lahat… magkasama.Sa loob ng eroplano pauwi ng Maynila, nakahawak si Louie sa kamay ni Klarise, habang nakasandal naman siya sa balikat nito. Hindi sila nag-uusap, pero sapat na ang katahimikan para maramdaman ang pagmamahalan nila—malalim, totoo, at puno ng pag-asa.“Anong nararamdaman mo?” tanong ni Louie, habang hinahaplos ang buhok ng asawa.“Masaya. Kabado. Excited. Lahat na ata,” mahinang sagot ni Klarise. “Ikaw?”“Masaya. Hindi lang dahil buntis ka… kundi dahil this time, magsisimula tayo ng pamilya na may buo at mas matatag na pagmamahalan.”Napangiti si Klarise. “Hindi na ito katulad dati… ngayon, pareho na tayong handa.”Pagdating nila sa Maynila, diret
Kinabukasan, habang nag-aalmusal sila ni Louie sa balcony ng kanilang suite, hindi mapakali si Klarise.Napansin ito ng asawa."May problema ba, Mahal?" tanong ni Louie habang hinahalo ang kape niya.Umiling si Klarise, ngunit nanginginig ang tinig niya nang magsalita. "Louie… may sasabihin ako."Itinabi agad ni Louie ang tasa ng kape at tumitig sa kanya. "Bakit? May nangyari ba? Natakot ka ba kagabi? Pagod ka ba sa paglalakad natin kahapon? Klarise, okay ka lang ba?"Tumawa siya nang mahina, nangingilid ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. "Louie… I think… I think buntis ako."Hindi agad nakapagsalita si Louie. Nanatili siyang nakatitig, tila sinisigurado kung totoo ang narinig niya."Buntis ka?" ulit niya, bahagyang nanginginig ang boses.Tumango si Klarise, at sa isang iglap, tumayo si Louie at mabilis siyang niyakap, mahigpit, puno ng saya at pagkamangha.“God, Klarise! Totoo ba ‘to?” bumulong si Louie habang hinahalikan ang gilid ng ulo niya. “Magkakaanak na tayo?”“Oo,” mahina
Madaling araw na. Tahimik ang paligid. Tanging ang mahinang hampas ng alon mula sa Boracay shoreline ang maririnig sa labas ng kanilang hotel suite. Sa loob ng silid, magkayakap sina Klarise at Louie sa gitna ng mga kumot na nagkukubli sa init ng gabing kanilang pinagsaluhan.Magkapatong ang mga kamay nila. Ang isa ni Louie ay nasa bewang ni Klarise, habang ang isa naman ay mahigpit na nakapulupot sa balikat nito. Si Klarise naman, nakapulupot sa dibdib ng asawa, ramdam ang mahinang tibok ng puso ni Louie—tahimik ngunit may bigat. Parang sinasabi nito na, nandito lang ako, hindi na ako mawawala.“Louie…” mahinang tawag ni Klarise, halos pabulong.“Hmm?” tugon ni Louie habang pinipisil ang kanyang balikat, hindi pa rin dumidilat.“Masaya ako. Mas masaya kaysa sa akala ko.”Dumilat si Louie at tinitigan siya. “Dahil ba sa… ‘performance’ ko kanina?” biro nito sabay ngisi.Tinapik siya ni Klarise. “Sira ka talaga. Hindi lang doon. Dahil sa lahat. Sa’yo. Sa atin.”Tumawa si Louie nang mahi
Nakahiga sa pagitan ng kanyang mga hita, buong titig na tiningnan ni Louie ang kanyang basang, naghihintay na pagkababae. Ang kanyang makinis na balat ay kumikislap na parang sariwang niyebe sa kanyang mga mata. Ang kanyang malambot at mapulpog na labi ay may malambot na kulay-rosas sa maputing tanawin ng kanyang balat. Munting patak ng kahalumigmigan ang sumisiksik mula sa matatamis na yumayakap na mga kulungan nito. Ito ang susunod na serbisyo niya para sa kanya.Ang mahaba at mainit niyang dila ay humagod sa ibabaw ng kanyang labi. Sinunog nito ang kanyang laman ng mainit na pagnanasa. Ang kanyang basang dila ay nakatagpo ng kanyang basang puki at nagsanib sa likidong pagnanasa. Ang kanyang matamis na basang puki ay parang ambrosia sa kanyang dila. Ito ay nagbigay lamang ng gasolina sa kanyang apoy.Sinimulan niyang dilaan siya ng mahahabang matinding hagod. Una, dinilaan niya ang paligid niya at pagkatapos ay ang loob niya. Sadyang gumalaw siya sa paligid ng kanyang clit. Ito ay n
Ang ginawa niyang iyon ay nagkaroon ng malalim na epekto kay Louie. Hindi siya sigurado kung ang pagtingin sa kanya na tinikman ang kanyang binhi o ang aktwal na pakiramdam nito ang higit na nagpatindi sa kanyang pagnanasa.Hindi maipahayag ni Louie ang kasiyahang natatamo niya. Ang babaeng mahal na mahal niya ay nagpapakita sa kanya ng ganitong kasiyahan. Totoo, maliit ang gawaing iyon kumpara sa pagsasama na kanilang isasagawa pa lamang. Pero sa isang paraan, mas personal ito. Ang katotohanan na siya ang nag-umpisa ng pagsuso ay nagpakita ng higit pang pagmamahal niya sa kanya kaysa sa mismong pagsuso. Gayunpaman, ang matamis na pagsuso ng kanyang bibig sa kanyang mahaba at matigas na ari ay umabot sa kailaliman niya at nagpasiklab ng kanyang panloob na apoy. Napakahusay niya kahit na kulang siya sa karanasan. Ang sigasig ay nakabawi sa marami...o sa tingin lang. Nang nagsimula na siyang labasan siya ay hindi na napigilan pa ang paglaki. Mas mainit at mas matigas ang kanyang ari. Na
Umungol siya sa sarap habang hinahatak siya, sinusubukang ipasok siya sa kanya."Bigay mo sa akin! Please... Gusto ko ito."Kailangang aminin ni Louie na gusto rin niya ito. Walang makapagpapasaya sa kanya kundi ang sumisid nang malalim sa kanya. Ramdam ang bawat matamis na patak ng kanyang kasariwaan sa kanyang balat at ramdam din ang kanyang mainit at malambot na mga kulungan na yumayakap sa kanya at tinatanggap ang kanyang presensya. Ngunit ang kanyang pangunahing layunin ay pahalagahan siya ng labis na foreplay bago ang pagsasakatuparan ng kanilang kapwa pag-ibig. Pinaglalabanan ng hidwaan sa pagitan ng kanyang mapagmahal na puso at kanyang malupit na pagnanasa, nagpasya siyang makipagkompromiso.Sige. Pero konti lang. Ayaw mong masira ang gana mo.Inaayos ang kanyang posisyon sa ibabaw niya, inilagay ni Louie ang kanyang titi sa pagitan ng basang labi ng kanyang puki. Ang mainit na dulo nito ay humiwalay sa kanyang balat at pumasok sa makinis at basang bahagi nito. Ang kanyang pa
Bumuka nang maluwang ang kanyang bibig at sinubo ang kanyang matamis na pagkalalaki. Mahaba at malalim ang pagpasok niya rito. Ang pagdampi nito sa kanyang dila ay nagpadala ng alon ng kasiyahan sa kanyang katawan. Narinig niya ang kanyang mga ungol habang sinususo niya ang kanyang ari. Ang pagbigay kasiyahan sa kanyang mahal sa paraang nararapat dito ay nagbigay kasiyahan sa kanya halos kasingdami ng kasiyahan na dulot ng kanyang pagbigay kasiyahan dito. Sipsip siya at sipsip. Baba at taas, baba at taas. Malalim sa kanyang bibig ang kanyang isinubo hanggang sa hindi na niya kaya. Pinahintulutan niyang manatili ito sa likod ng kanyang lalamunan, maingat na hindi magd gag. Ang mabilis na paghingal niya ay parang musika sa kanyang mga tainga. Gusto niya pa ng higit mula sa kanya. Sinipsip niya ito at nagsimulang lunukin ang kanyang laway. Ang paglunok ng kanyang lalamunan ay kinikiliti ang dulo ng kanyang ari."Oh...Klarise." siya'y hingal.Hinugot niya ang kanyang matigas at basang tit
Sa silong ng mga bituin, sa katahimikan ng gabi, sa gitna ng mga yakap na puno ng init at pagmamahal...Humigpit ang yakap ni Klarise kay Louie habang nakahiga silang magkatabi, ang kanyang ulo nakapatong sa dibdib nito, habang marahang humahaplos si Louie sa kanyang likod.Tahimik ang sandali, pero ang bawat paghinga nila ay nagsasalita—ng pagnanais, ng pagmamahal, ng panibagong simula.“Louie…” mahinang bulong ni Klarise, halos hindi marinig sa lamig ng hangin na pumapasok mula sa balkonaheng bukas.“Hm?” tugon ng asawa habang hinahalikan ang buhok niya.“Handa na akong magka-baby ulit…”Napatingin si Louie. Hindi agad siya nakapagsalita. Saka niya marahang inangat ang mukha ni Klarise gamit ang dalawang daliri at tinitigan ito sa mata. “Totoo ba ‘yan?”Tumango si Klarise, may ngiting may halong kaba at pananabik. “Oo. Gusto ko na ulit. Gusto kong maranasan ulit ‘yung joy, kahit may hirap, pero ngayong buo na tayo. Gusto kong makita kang buhat-buhat ang baby natin habang pinapakain
“Yung fake wedding?” natawa si Louie. “Oo. Akala ko kinidnap ako.”“Same,” tumawa rin siya. “Pero ngayon, ang sarap balikan no’n. Kasi kung hindi tayo pinilit, baka hindi tayo umabot dito.”“Baka hindi ko nalaman kung gaano kita kamahal,” dagdag ni Louie. “At baka hindi ko natutunang ang pag-ibig pala, hindi laging komportable. Minsan, kailangan mo ring masaktan para mas maintindihan mong totoo.”Tahimik si Klarise. Tumango lang siya at muling isinubsob ang mukha sa balikat ng asawa. Ilang minuto ang lumipas na walang usapan. Pero hindi kailanman naging awkward ang katahimikan nila—kundi punung-puno ng damdamin.Hanggang sa marahang bumulong si Klarise. “Tara, lakad tayo sa tabing-dagat.”Tumango si Louie at sabay silang bumaba mula sa suite. Magkahawak-kamay, habang nakatapak sa malamig at malambot na buhangin, nilakad nila ang kahabaan ng dalampasigan.“Alam mo, Klarise,” nagsimulang magsalita si Louie, “Itong mga pagsubok natin sa buhay ay malalampasan natin at bibiyayaan tayo ni G