THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 3

Pero para kay Klarise, wala siyang pinagkaiba sa isang bangungot na nagkatawang-tao. "Dapat ikaw ang sumuko muna, hindi ako!" mariin niyang sagot, pilit pinipigil ang galit. Napailing siya. "Oh, so ganito na lang? Pataasan tayo ng pride?"

 "Exactly! Kung sino ang unang sumuko, talo!"

 "Alam mo, nakakabaliw ka." "Salamat! At kung susuko ka na, mas lalo akong matutuwa!" Biglang umubo ang pari sa harapan namin, halatang naguguluhan. 

"Tuloy pa ba ang kasal?" Saglit na napalingon sa paligid si Klarise. Ang buong cathedral ay tahimik, puno ng tensyon. Ang mga bisita ay hindi kumikibo, hinihintay ang susunod na mangyayari. Ilang dekada nang pinlano ng mga pamilya namin ang kasal na ito, at ngayon, lahat sila'y nakatingin sa kanilang dalawa, parang nanonood ng isang scandalous live show. 

Pero bago pa kami makasagot ni Louie— "Tuloy po, Father, ang kasal nila." Sabay pang nagsalita ang mga magulang nila. "ANO?!" sabay nilang sigaw ni Louie. Napanganga si Klarise na hindi makapaniwala. "Mommy, Daddy, please tell me this is a prank!"

Napalingon naman si Louie sa mga magulang niya. "Dad, Mom, seryoso?!" Pero seryoso ang mukha ng mga magulang nila. Para bang kahit anong sigaw nila, wala silang pakialam. "Hijos, we did this for you," malambing pero matigas ang boses ng daddy ni Louie. "This marriage will make both our families stronger."

Napailing si Louie. "So basically, business lang 'to. Hindi niyo man lang inisip kung gusto namin?" "Basta magpakasal na kayo," sabat ng mommy niya, walang bahid ng awa. "You’ll learn to love each other in time." 

"Tama na ang drama, Louie, Klarise," dagdag pa ng daddy ni Klarise. "The ceremony must go on." "The hell it will!" halos pasigaw na sagot ni Louie. "Hindi ako pumapayag!"

 "Ako rin!" bumwelta niya. 

"Walang-wala kayong makukuha sa akin kung akala ninyo magpapakasal ako ng ganito!"

Nakita niyang kumindat ang daddy niya sa mga bodyguard. At bago pa siya makatakbo, bigla na lang naramdaman ang mabibigat na kamay na humawak sa magkabilang braso niya. "Oh, come on!" sigaw ni Louie. Napalingon sa kanya si Klarise, at pareho silang nakulong sa bisig ng mga bodyguard.

 "This is kidnapping!" sigaw niya. "We can sue you for this!" 

"Oh, siya," sagot ng mommy niya. 

"Idemanda mo kami. Pero pagkatapos ng kasal, ha?"

Wala kaming nagawa kundi magpatianod sa sitwasyon. Pareho sila ni Louie na pilit na dinala sa altar, habang ang mga bisita ay nagbubulungan, tila nag-e-enjoy sa kahihiyan nila. Tiningnan ni Klarise si Louie. Mas lalo siyang gumwapo sa inis, pero kahit gaano pa siya kagwapo, hindi nito binabago ang katotohanang wala siyang balak pakasalan ito.

"We are gathered here today to witness the union of Louie Ray and Klarise Olive," panimula ng pari. "In the presence of God, family, and friends—" 

"Father, wait!" singit ni Louie, halos desperado. "Hindi ba pwedeng pag-isipan muna ‘to? One year? Two years? Mga ten years, gano’n?"

 "Father, may annulment form po ba kayo?" sabat ni Klarise. Napapikit ang pari at tila napabuntong-hininga bago nagsalita ulit. 

"I will now ask both parties... Do you, Louie Ray, take Klarise Olive to be your lawfully wedded wife?" Napatingin si Klarise kay Louie. Nakita niya sa mukha nito ang matinding pagtutol. Gusto ni Klarise na sumigaw ng HINDI! Pero nakita niyang hawak ng daddy niya ang cellphone niya, at alam niyang ang laman ng text message niya ay isang bagay na ayaw niyang basahin. Malamang nakasulat doon: "Say no, and say goodbye to your entire fortune."

Huminga siya ng malalim. "I do." Naramdaman niya ang panghahamak sa titig nito. "Kapal ng mukha mo," bulong niya. "Ikaw na ang susunod," balik-bulong niya. Halos manigas siya sa galit. Tiningnan niya ang mga magulang niya, pero malamig ang tingin nila na tila sinasabi, "Subukan mong hindi sumagot nang tama, at malalaman mong galit namin ang pinakamalaking parusa." Huminga siya ng malalim. "I… do."

The Kiss From Hell Nagsigawan at nagpalakpakan ang mga tao. At doon siya kinabahan. 

"You may now kiss the bride," sabi ng pari. "ANO?!" sabay silang sigaw ulit ni Louie. Lumingon ito sa kanya, gulat at takot sa mata nito. Siya naman, tila gustong iuntog ang ulo sa altar. Lumapit ito sa kanya, kita ang kaba sa mukha niya. "Huwag kang magkakamali, Louie." Babala niya, nakatingala sa kanya. "Ikaw rin," sagot niya, nakatingin sa labi ni Klarise.

"Then let’s get this over with." Dahan-dahan itong yumuko, at napapikit na lang si Klarise, pilit nilalabanan ang inis. 

At— Isang mabilis at pilit na halik. Isang halik na parang parusa. Isang halik na nagpapatunay kung gaano nila kinasusuklam ang sitwasyong ito. Ngunit kahit ganoon, may kakaibang spark na dumaloy sa katawan niya. At doon niya napagtanto—kahit gaano niya kamuhian ngayon… delikado ang halik na ito. Dahil may isang parte sa kanya na gustong ulitin ito.

Pagkatapos ng halik, ang katahimikan sa paligid ay naputol ng matinding palakpakan. Ang mga magulang nila, si Philip at Georgina Ray, at si Pilita at Hilirio Olive, ay nagkatinginan, at hindi nila napigilang magtagumpay ng ngiti. Ang kanilang mga anak ay, sa wakas, magkasama sa isang kasunduan na pinili nilang huwag labanan, at sa kanilang mga mata, ito ay tagumpay.

Si Philip at Georgina, na may mga matang naglalaman ng pagpapala at kasiyahan, ay hindi naitago ang labis na kaligayahan. Ang mga magulang ni Louie ay tumayo at nagpalakpakan, ang bawat palakpak ay may kasamang malalaking ngiti ng tagumpay at pagtatagumpay ng kanilang plano. Si Pilita at Hilirio naman ay halos magka-tinging puno ng kasiyahan, ang kanilang mga mukha ay naglalaman ng pride at sigurado sa kanilang mga anak.

"At last," sabi ni Pilita, sabay niyakap si Klarise at Louie. "Ang mga anak natin, magkasama na."

Habang ang buong paligid ay punong-puno ng palakpakan, ang mga mata ni Klarise at Louie ay hindi nagtaglay ng kagalakan na inaasahan ng lahat. Wala silang halakhak o saloobin na gaya ng iba. Ang mga mata nila ay puno ng kalituhan, ng pag-aalangan. Ngunit para sa kanilang mga magulang, isang napakagandang sandali ito.

"Ngayon, pwede na kayong magsimula ng bagong buhay," sabi ni Hilirio, ang boses niya puno ng kasiyahan. "Walang makakapigil sa inyo."

Si Louie at Klarise, bagamat magkahalong emosyon, ay tumingin sa isa't isa. Alam nila na ang tunay na buhay nila ay nagsisimula ngayon, kahit pa ang kaligayahan ng iba ay hindi tumugma sa kung ano ang nararamdaman nila sa kaloob-looban.

"Magandang simula," bulong ni Louie, ngunit ang mga salitang iyon ay may kalungkutan sa tono.

Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, ang mga palakpak at saya ng lahat ay patuloy. Sa mga mata ng kanilang mga magulang, si Louie at Klarise ay parehong bagong mag-asawa—bagong kasunduan, bagong pag-asa—subalit ang tanong ay kung hanggang kailan nila magagampanan ang papel na ipinataw sa kanila ng mga ito.