All Chapters of CLAIMING HER : Chapter 1 - Chapter 10

Nagi’s POV"Bro, last shot!" sigaw ni Miguel bago tinungga ang huling tequila shot para sa gabing iyon.Nasa isang exclusive lounge kami para sa bachelor party niya. Kasama sina Azriel at Dylan, walang humpay ang tawanan at asaran. Hindi ko na alam kung pang-ilang bote na ‘to, pero ramdam ko na ang bigat ng ulo ko."You look wasted, Nagi," natatawang sabi ni Azriel habang umiinom ng whiskey."I'm not wasted," sagot ko, kahit alam kong lasing na ako.Dylan smirked. "You should probably book a hotel instead of going home in that state.""Yeah, baka sumuka ka pa sa sasakyan mo," dagdag ni Miguel, tumatawa."Mga siraulo kayo," irap ko, pero sinunod ko ang suggestion nila. Binuksan ko ang phone ko at nag-book ng pinakamalapit na hotel.Fate Hotel. Room 609."Want us to send someone to warm your bed?" tukso ni Dylan."Shut up."Tumayo ako, pinisil ang sentido ko. "Enjoy the rest of the night, idiots. Miguel, good luck sa married life mo."Nagpaalam ako at sumakay ng taxi papunta sa Fate Hot

Fiona’s POVNagmadali akong umalis mula sa kwarto ng lalaking iyon at halos tumakbo ako papunta sa tamang kwarto—ang kwarto na dapat ay pinuntahan ko kagabi. Natatakot ako sa magiging reaksyon ni Aries. Baka magalit siya. Baka tuluyan na niya akong hiwalayan. Gusto ko na lang magtago at kalimutan ang lahat ng nangyari. Nanginginig ang mga kamay ko habang isinusuksok ang susi sa pinto ng Room 606.Pagbukas ko ng pinto, parang binagsakan ako ng langit.Nandoon si Aries—nakahiga sa kama, nakatalikod sa akin. Pero ang hindi ko inaasahan ay ang babaeng nakayakap sa kanya. Pareho silang walang saplot, natatakpan lang ng kumot ang kanilang katawan.Parang may pumiga sa puso ko.Nanigas ako sa kinatatayuan ko, hindi alam kung anong dapat maramdaman. Parang gusto kong humakbang palapit, pero sa bawat segundong lumilipas, ramdam ko ang matinding kirot na sumasakal sa dibdib ko."Aries..." halos isang bulong lang ang lumabas sa bibig ko.Dahan-dahang bumaling siya sa akin, halatang nagulat. Per

Fiona’s POV Hindi ko inakalang darating ako sa puntong ito. Inisip ko na kaya ko pang ayusin ang lahat. Na kung magpapakumbaba ako, kung ipapakita ko na handa akong tanggapin ang lahat ng pagkakamali niya, babalik siya sa akin. Na kung ipagpapatawad ko siya, baka isang araw magbago siya, at magkakaroon kami ng pagkakataong maging masaya. Na kahit anong mangyari, magkakasama pa kami. Akala ko kaya ko pang hawakan ang lahat ng ito. Pero nagkamali ako. Nakatayo ako sa harap ng dining table, ang mga kamay ko’y nanginginig habang mahigpit na hawak ang papel na iniabot niya—ang annulment papers. Ang mga salitang iyon, parang isang malupit na suntok sa sikmura ko. Walang tunog, pero ramdam ko ang pagkabasag ng lahat. Parang may tinatanggal sa amin, at hindi ko kayang itulak palayo. "Aries… bakit?" Mahina kong tanong, pilit binabasa ang mga mata niyang hindi kayang magbigay ng kahit kaunting sagot. Walang pagmamahal na natitira. Napabuntong-hininga siya at umiling, halatang may

Pagkababa namin ng taxi, agad kong kinarga si Lizha habang inaayos ni Marie ang mga dala naming gamit. Pagod ako, pero hindi ko mapigilang titigan ang bagong apartment na magiging tahanan namin. Mas malaki ito kaysa sa tinirhan ko noon, may sariling maliit na balcony, at mas tahimik ang paligid."Fiona, ang ganda nga!" sabi ni Marie habang inaabot ang susi sa akin. "Deserve mo 'to, lalo na si baby Lizha."Tiningnan ko ang anak kong mahimbing na natutulog sa dibdib ko. Isang taon na siya, at sa kabila ng lahat, lumaki siyang malusog at masayahin.Pagpasok namin, agad kong pinuntahan ang kwarto namin ni Lizha. May sariling crib siya sa tabi ng kama ko, at may maliit na study table para sa trabaho ko kapag kailangan kong mag-overtime. Si Marie naman ay may sariling kwarto sa kabila.Maya-maya, dumating si Joy, ang babaeng kinuha namin upang tumulong sa pag-aalaga kay Lizha kapag wala kami ni Marie."Good morning po, Ma’am Fiona!" bati niya, halatang masayahin at maasahan.Ngumiti ako. "S

Pagpasok ko sa building, halos tumakbo na ako papunta sa elevator. Nakita kong unti-unti nang nagsasara ang pinto kaya napabilis ang hakbang ko.“Sandali! Paki-hold!” hingal kong sigaw habang pilit na inabot ang panel.Sa awa ng Diyos, bumukas muli ang elevator at agad akong pumasok, habol ang hininga. Pero sa bilis ng mga pangyayari, hindi ko agad napansin kung sino ang mga kasabay ko sa loob.“I want the final report on my desk before lunch,” sabi ng isang pamilyar na boses—isang boses na hindi ko inaasahang maririnig ko ulit.Parang biglang tumigil ang paligid ko. Dahan-dahan akong lumingon…At muntik ko nang mabitawan ang bag ko.Siya.Ang director.Ang lalaking ama ni Lizha.Parang nawalan ako ng balanse sa sobrang gulat, pero mabilis akong bumawi. Ibinaling ko ang tingin sa sahig at itinago ang mukha ko sa buhok ko. Pilit kong isiniksik ang sarili ko sa isang sulok ng elevator, para bang kung sapat lang ang pagdikit ko sa pader, baka maging invisible ako.Wag kang kabahan, Fiona