Chapter 2: Nagi’s Intriguing Encounter

Nagi’s POV

"Bro, last shot!" sigaw ni Miguel bago tinungga ang huling tequila shot para sa gabing iyon.

Nasa isang exclusive lounge kami para sa bachelor party niya. Kasama sina Azriel at Dylan, walang humpay ang tawanan at asaran. Hindi ko na alam kung pang-ilang bote na ‘to, pero ramdam ko na ang bigat ng ulo ko.

"You look wasted, Nagi," natatawang sabi ni Azriel habang umiinom ng whiskey.

"I'm not wasted," sagot ko, kahit alam kong lasing na ako.

Dylan smirked. "You should probably book a hotel instead of going home in that state."

"Yeah, baka sumuka ka pa sa sasakyan mo," dagdag ni Miguel, tumatawa.

"Mga siraulo kayo," irap ko, pero sinunod ko ang suggestion nila. Binuksan ko ang phone ko at nag-book ng pinakamalapit na hotel.

Fate Hotel. Room 609.

"Want us to send someone to warm your bed?" tukso ni Dylan.

"Shut up."

Tumayo ako, pinisil ang sentido ko. "Enjoy the rest of the night, idiots. Miguel, good luck sa married life mo."

Nagpaalam ako at sumakay ng taxi papunta sa Fate Hotel.

Pagdating ko sa kwarto, dumiretso ako sa banyo.

Tumingala ako habang dumadaloy ang malamig na tubig sa katawan ko, sinusubukang linisin ang hilo sa sistema ko. Matapos ang ilang minuto, lumabas ako ng shower, nakatapis lang ng tuwalya, at sinimulang punasan ang buhok ko.

Tahimik ang buong kwarto, tanging mahinang tunog lang ng aircon ang maririnig.

Hanggang sa biglang may mainit na yakap na bumalot sa likuran ko.

Napamura ako sa gulat.

Nanigas ang katawan ko. Ramdam ko ang malambot na kamay na mahigpit na nakayakap sa bewang ko.

Babae.

Shit. Sino ‘to?

Bago pa ako makapagsalita, lumapit ang labi niya sa batok ko, naramdaman ko ang mainit niyang hininga.

.

Hindi ko alam kung anong nangyayari. Lasing ba ako? Nananaginip?

Pero nang bumaba ang kamay niya sa dibdib ko, sumasalat sa balat ko, alam kong totoo ‘to.

Lalong nanigas ang katawan ko nang maramdaman ko ang mga labi niya sa balikat ko.

Nakita ko ang kamay niyang nanginginig habang mahigpit ang kapit sa akin. Para bang may hinahabol siya—isang desperadong emosyon na hindi ko maintindihan.

Nagpumiglas ang utak ko, pero sumuko ang katawan ko.

Lalo na nang hinila niya ako paharap at siniil ng halik.

Sa isang iglap, parang may sumabog sa loob ko.

D***n

Napakapit ako sa bewang niya, pinasok ng init ang sistema ko. Hindi ko alam kung ano’ng dahilan ng ginagawa niya, pero hindi ko kayang pigilan ang sarili ko.

Hindi ito basta-bastang halik.

May lalim. May lungkot. May pananabik.

Masakit.

Parang sinusubukan niyang iparamdam sa sarili niya na mahal siya.

D**n it.

Wala akong ideya kung sino siya, pero sa gabing ito, siya lang ang mahalaga.

Nagising ako sa pakiramdam ng malambot na katawan na nakadikit sa akin.

Napapikit ako sandali, sinusubukang balikan ang nangyari kagabi.

Malabo ang lahat.

Pero ang tanging natatandaan ko ay ang init ng balat niya, ang paraan ng paghawak niya sa akin, at ang desperadong halik na parang siya na lang ang natitirang buhay sa mundo.

At ngayon, narito siya, nakayakap pa rin sa dibdib ko.

Narinig ko ang mahina niyang paghinga.

Dahan-dahan kong iminulat ang mata at tiningnan siya.

Sa unang tingin, akala ko kalmado siya, pero nang mas makita ko nang maayos, kita ko ang pagkagulat sa mukha niya.

Nanlaki ang mga mata niya, at mabilis siyang napaatras.

Tila noon lang siya nagising sa katotohanan.

Nakita ko ang mabilis na pagbabago sa ekspresyon niya—mula sa pagkalito, sa matinding takot.

Napakapit siya sa kumot, halos takpan ang buong katawan niya, na para bang kaya niyang burahin ang lahat ng nangyari kagabi kung kaya lang niyang maglaho.

"S-sino ka?" sigaw niya, puno ng takot. "Anong ginawa mo sa akin?"

I tried to keep it cool, but I couldn’t help the grin that tugged at my lips. This was... unexpected. It wasn’t everyday that a woman barges into my room and does that.

"Whoa, hold on." I chuckled, trying to ease the tension. "I think we got it all wrong here. Ikaw ang may ginawa sa akin, remember? Kung paano mo ako hinalikan ng bigla at itinulak sa kama. I swear, para mo kong pinagsamantalahan kagabi," I said, enjoying the mix of shock and embarrassment in her eyes. "But since I’m a gentleman, I helped you out."

Nakaka-kilig na parang ang saya ko na nasaksihan ko ang reaksyon niyang ‘to. Pero may halong amusement din. Sa kabila ng mga sigaw niya at takot, she still looked... beautiful. Like she couldn’t quite believe what had happened but at the same time, couldn’t resist what went down.

"T-tama na! Ayoko nang marinig pa!" she snapped, covering her ears as if she could shut out the memories. I couldn’t help but laugh again, though a bit gently. This wasn’t my style to make a girl feel this way, but she did walk into this mess herself.

"Ano ba, paano ka nakapasok sa kwarto ko?" tanong niya, ang boses niyang nanginginig. Mukhang seryoso siya, at medyo naiirita na yata siya sa buong sitwasyon.

Ngumisi ako, hindi na kayang itago pa ang amusement ko. "Well, maybe you should check the details of the room you booked." I paused, enjoying this moment a little too much. "I’m in room 609. I don’t know why you ended up in my room last night, but I guess I was just meant to be here with you."

Her face paled as she took out her phone and checked her booking details. As soon as her eyes scanned the screen, I could see the shock taking over her expression. It was priceless.

"606?! H-Hindi...! Dapat 609 ang room ko!" she stuttered, her voice laced with panic.