Chapter 4: Unfiltered Advice

Fiona’s POV

Nagmadali akong umalis mula sa kwarto ng lalaking iyon at halos tumakbo ako papunta sa tamang kwarto—ang kwarto na dapat ay pinuntahan ko kagabi. Natatakot ako sa magiging reaksyon ni Aries. Baka magalit siya. Baka tuluyan na niya akong hiwalayan. Gusto ko na lang magtago at kalimutan ang lahat ng nangyari. Nanginginig ang mga kamay ko habang isinusuksok ang susi sa pinto ng Room 606.

Pagbukas ko ng pinto, parang binagsakan ako ng langit.

Nandoon si Aries—nakahiga sa kama, nakatalikod sa akin. Pero ang hindi ko inaasahan ay ang babaeng nakayakap sa kanya. Pareho silang walang saplot, natatakpan lang ng kumot ang kanilang katawan.

Parang may pumiga sa puso ko.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko, hindi alam kung anong dapat maramdaman. Parang gusto kong humakbang palapit, pero sa bawat segundong lumilipas, ramdam ko ang matinding kirot na sumasakal sa dibdib ko.

"Aries..." halos isang bulong lang ang lumabas sa bibig ko.

Dahan-dahang bumaling siya sa akin, halatang nagulat. Pero imbes na pagsisisi ang makita ko sa mukha niya, isang iritable at walang pakialam na ekspresyon ang sumalubong sa akin.

"Fiona," malamig niyang sabi, parang wala lang nangyari.

Napuno ng galit ang sistema ko. Lumapit ako sa kama at tinulak siya sa dibdib. "Aries! Paano mo ‘to nagawa sa akin?! Ilang beses na kitang nahuli, pero paulit-ulit pa rin kitang pinapatawad! Tapos ngayon na naman?"

Itinulak niya ako palayo. Napaatras ako at halos matumba sa sahig.

"Huwag mong gawing ako ang masama dito, Fiona!" bulyaw niya. "Pinaghintay mo ako ng matagal! Hindi ko na kayang maghintay pa, kaya napilitan akong maghanap ng iba."

Napanganga ako sa sagot niya. Seryoso ba siya?! Ako pa ngayon ang may kasalanan?

Nanlabo ang paningin ko dahil sa luha. "Pinaghintay kita? Aries, ilang beses mo akong iniwasan! Ilang beses kitang inintindi, pero ikaw, kailan mo ako pinili?! Kailan mo ako minahal nang buo?!"

Hindi siya sumagot. Ang sagot lang niya ay isang malamig na tingin na parang nagsasabing, "Tapos na ako sa’yo."

At doon, unti-unting bumigay ang lahat sa loob ko.

Halos hindi ko na maalala kung paano ako nakarating sa bahay ni Marie. Ang alam ko lang, pagkarating ko doon, tuloy-tuloy akong pumasok sa maliit niyang apartment at halos bumagsak sa sofa.

"Marie..." nanginginig ang boses ko habang hinahanap siya.

Ilang segundo lang, lumabas siya mula sa kwarto niya, naka-bathrobe pa at halatang bagong gising. "Fiona?" Kumunot ang noo niya nang makita ang itsura ko. "Anong nangyari sa’yo?!"

Sa halip na sumagot, tuluyan na akong napahagulgol. Niyakap ko ang sarili ko at pilit na pinipigilan ang sakit na bumalot sa akin.

Mabilis siyang lumapit sa akin at umupo sa tabi ko. "Girl, ano na naman ‘yan? Ano na naman ginawa ng walanghiyang asawa mo?!"

Sa gitna ng mga hikbi ko, ikinuwento ko lahat. Kung paano ko siya nahuli, kung paano niya ako tinulak, at kung paano niya sinisi ako sa sarili niyang kasalanan.

Habang nagsasalita ako, lalong nagdilim ang mukha ni Marie. Hindi lang siya galit—mukhang handa na siyang pumatay.

"Bwisit na lalaking ‘yon!" sigaw niya sabay tayo. "Seryoso ka ba, Fiona?! Sinisi ka pa niya?! Siya na nga itong hayop na nangaliwa, siya pa ang may ganang magtulak sa’yo?!"

Napayuko ako. Kahit ilang beses na akong niloko ni Aries, kahit gaano kasakit ang ginawa niya, ang totoo… asawa ko pa rin siya. Kaya kahit anong gawin niya, pinapatawad ko.

Pero ngayon? Pakiramdam ko, hindi ko na kaya.

"Ang tanga-tanga mo talaga!" sigaw ni Marie, sabay hampas ng unan sa mukha ko.

"Hoy!" reklamo ko, pero hindi ko siya mapigilan.

"Aminin mo! Fiona, ilang beses na kitang sinabihan na layuan mo na ‘yang Aries na ‘yan! Ilang beses mo na siyang pinatawad! Ilang beses mo nang pinagkatiwalaan! Pero ano?! Ulit-ulit lang!"

Napapikit ako habang umiiyak. Alam kong tama siya. Alam kong lahat ng sinasabi niya ay totoo.

Pero bakit ang hirap-hirap pa rin?

"Eh kasi asawa ko siya..." bulong ko, halos hindi marinig.

Natahimik si Marie. Ilang segundo lang, huminga siya nang malalim bago biglang hinampas ulit ako ng unan.

"Tanga ka talaga!"

Napatingin ako sa kanya, gulat sa biglaang pag-atake niya gamit ang unan.

"Fiona, kung ang pag-aasawa lang ang puhunan para sa kasiyahan, edi sana lahat ng may asawa, masaya! Pero hindi gano’n ang realidad! Ang kasal ay respeto, hindi pagsasakripisyo ng sarili mong dignidad!"

Napakagat-labi ako.

"Pero ikaw?!" Patuloy niya. "Ikaw ang nagbibigay, ikaw ang nasasaktan, ikaw ang nag-a-adjust, ikaw ang nagtitiyaga, ikaw ang nagpapakatanga! Fiona, wake up! Huwag mong ipagpilitan ang isang kasal na puro sakit lang ang ibinibigay sa’yo!"

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman.

Gusto kong ipagtanggol si Aries. Gusto kong sabihin na baka nagkamali lang ulit siya. Baka may chance pang magbago siya.

Pero hindi na ako makapagsalita.

Dahil alam kong wala na akong maisasagot.

Dahil alam kong sa kabila ng pagpupursigi kong ipaglaban ang kasal namin…

Nauubos na rin ako.