บททั้งหมดของ กรุ่นรักผลิบาน: บทที่ 41 - บทที่ 50

ห้องทรงงานขององค์ฮ่องเต้ฟู่เหวยหมิงหลังจากเสร็จพระราชกิจจากเหล่าขุนนางที่ท้องพระโรงแล้ว ฮ่องเต้ก็เรียกให้บุตรชายทั้งสองคนของตนมาเข้าเฝ้าที่ห้องทรงงาน"ตอนไหนเจ้าจะไปหมั้นหมายคุณหนูสกุลอี้ ไม่ใช่ว่าเจ้าจะให้นางมาเป็นชายารองของเจ้ารึ?"ฮ่องเต้ถามคนที่มีหน้าตาคล้ายตนถึงหกส่วน เรื่องอี้หลิงฟางที่เจ้าสามไปลั่นวาจาไว้ว่าจะแต่งเป็นชายารอง แต่จนป่านนี้ของหมั้นหมายก็ยังไม่ส่งไป แถมกลับมายังมีชายาเอกกลับมาด้วย คงไม่พ้นเป็นคำครหาชาวบ้านเป็นแน่รู้ถึงไหนอายถึงนั้นว่าเป็นถึงโอรสเอ่ยปากว่าจะแต่งสตรีมาเป็นชายารองแต่ผ่านมาครึ่งปีแล้ว ของหมั้นหมายหรือแม้แต่แม่สื่อก็ยังไม่ส่งไป ฮ่องเต้ได้แต่กุมขมับกับบุตรชายคนนี้ สมกับเป็นเจ้าสมองหมูเสียจริง"ข้าคิดว่าจะส่งแม่สื่อไปสู่ขอฟางเอ๋อร์หลังจากงานพระราชสมภพของเสด็จพ่อแล้วเสร็จพ่ะย่ะค่ะ""แล้วชายาเอกของเจ้าไม่มีปัญหาเรื่องของคุณหนูอี้ใช่หรือไม่?""เสด็จพ่อไม่ต้องเป็นกังวล นางเป็นคนใจกว้างซ้ำยังเข้าใจข้าทุกเรื่อง"ฟู่อวิ้นหลงกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข จะไม่ให้ตนรักนางได้อย่างไร นางทั้งใจดี มีเมตตา ตลอดที่ตนไปประจำอยู่ที่เมืองอู๋ นางช่วยเหลือผู้คนไม่เ

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เสียงประตูห้องก็เปิดขึ้นมาทำเอาสตรีทั้งสองคนถึงกับตกใจ"เหิงเหิง ข้ามาหาเจ้าแล้ว"กู่ม่านชิงเปิดประตูเข้ามาก็มายืนข้างหน้าของเฟิ่งอวี่เหิงทันที คล้ายกับแม่ไก่ที่กำลังปกป้องลูกของมันอยู่ไม่ปานกู่ม่านชิงตั้งใจแวะมาเยี่ยมเยือนสหายของตนที่โรงน้ำชาตามปกติ แต่หลงจู๊กลับมาบอกตนว่ามีคนมาขอพบเฟิ่งอวี่เหิงเพียงลำพัง ทำให้กู่ม่านชิงถึงกับรีบวิ่งมาที่ห้องที่สหายของตนด้วยความเป็นห่วงทันทีจะไม่ให้ตนเป็นห่วงเฟิ่งอวี่เหิงได้เช่นไร เพราะตั้งแต่จบเทศกาลหยวนเซียวก็มีข่าวลือทั่วเมืองหลวงว่าพี่ชายของตนสารภาพรักกับเฟิ่งอวี่เหิงต่อหน้าผู้คนมากมายอีกอย่างตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กำลังดีขึ้น หากสตรีที่มาขอพบเฟิ่งอวี่เหิงอ้างตัวว่าชอบพอกันกับท่านพี่ของตนจะทำเช่นไร อย่างไรเสียเรื่องนี้ตนยอมไม่ได้เป็นอันขาดซูเฟยซื่อเห็นท่าทางของกู่ม่านชิงที่คล้ายแม่ไก่ปกป้องลูกไก่ก็อดขำออกมาไม่ได้ นางเป็นเหมือนอย่างที่ผู้คนลือจริงด้วย ในใจก็รู้สึกอิจฉาเฟิ่งอวี่เหิงไม่น้อยที่มีสหายคอยเป็นห่วงเป็นใยเช่นนี้"ชิงเอ๋อร์ ข้าไม่เป็นไร""แล้วสตรีผู้นี้คือ...?""พระชายาเอกของหนิงอ๋องมีนามว่าเฟยซื

หลังจากที่กู่ม่านชิงอยู่พูดคุยกับเฟิ่งอวี่เหิงได้สักพัก กู่ม่านชิงก็ขอตัวไปเดินเล่นที่ตลาดเพื่อปล่อยให้เฟิ่งอวี่เหิงจัดการบัญชีต่อ จะชวนเฟิ่งอวี่เหิงมาเดินด้วยตนก็เกรงใจ เพราะสหายของตนกำลังวุ่นวายกับบัญชีร้านอีกอย่างลั่วหมิงจูก็เดินทางไปต่างเมืองกับพี่ชายแล้ว สาวใช้ก็คุยด้วยได้เป็นบ้างเรื่อง ทำให้คนที่พูดเก่งเหมือนนกกระจอกเช่นนางรู้สึกเหงาปากไม่น้อย"ไปร้านผ้าของอาหมิงกันเถิด" กู่ม่านชิงเอ่ยชวนสาวใช้สองคนที่มาด้วยกันระหว่างที่กู่ม่านชิงเลือกดูผ้าลายต่าง ๆ เผื่อนำไปตัดเป็นชุดไว้ในฤดูต่าง ๆ อยู่นั้น ก็มีเสียงของบุรุษดังขึ้นมา"ชิงเอ๋อร์""ท่านพี่ ท่านมาได้อย่างไรเจ้าคะ?""สั่งงานคุ้มกันเรียบร้อยแล้ว ก็เลยกลับมา""คุ้มกัน? คุ้มกันใครหรือเจ้าคะ"กู่ม่านชิงขมวดคิ้วสงสัย ไม่ใช่ว่าตอนนี้บ้านเมืองสงบสุขหรอกรึ เหตุใดถึงต้องมีการคุ้มกัน"คุ้มกันคณะราชทูตจากแคว้นเยว่ เพราะว่ารอบนี้มีองค์หญิงจากแคว้นเยว่ทรงเสด็จมาด้วย ฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้ส่งทหารเราไปช่วยคุ้มกันทางนั้น"กู่ม่านชิงพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ ก่อนจะนึกอะไรออก"งั้นหรือเจ้าคะ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ท่านพี่ว่างแล้ว ช่วยข้าเลือกผ้าได้หรือไม่เ

รถม้าของสกุลกู่นั้นมีทั้งหมดสองคัน คันแรกเป็นของนายท่านกู่หลันและกู่ฮูหยินที่นั่งมาด้วยกัน ส่วนอีกคันเป็นของสองพี่น้องสกุลกู่ เพราะผู้คนที่ถนนค่อนข้างพลุกพล่านพวกเขาจึงใช้เวลาราวครึ่งชั่วยามกว่าจะเดินทางมาถึงวังหลวง"ท่านแม่ทัพกู่จิ้นอันและครอบครัวมาถึงแล้ว"สิ้นสุดเสียงประกาศก็ปรากฏร่างของนายท่านกู่หลันและภรรยาของตนก้าวลงมาจากรถม้าคันแรก ส่วนรถม้าคันที่สองเป็นกู่จิ้นอันแม่ทัพใหญ่ของเมืองหลวงที่ก้าวลงมาจากรถม้าและรอรับน้องสาวของตนอยู่ทันทีที่สองพี่น้องปรากฏตัวก็เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าบรรดาหนุ่มสาวของเมืองหลวงทันที บุรุษที่อยู่ในชุดสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าคมคายเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีในเมืองหลวง กับสตรีข้างกายที่งดงามไม่เป็นสองรองใครอยู่ในชุดสีม่วงอ่อน อีกทั้งสองพี่น้องคู่นี้ต่างยังไม่มีคู่หมั้นคู่หมายด้วยกันทั้งคู่ จึงทำให้ถูกจับตามองเป็นพิเศษ"เสนาบดีเฟิ่งจินหยวนและครอบครัวมาถึงแล้ว"สิ้นเสียงประกาศกู่ม่านชิงและกู่จิ้นอันก็หยุดเดินทันทีเพื่ออยู่รอคนที่เพิ่งมาถึง"ท่านพ่อท่านแม่ เข้าไปในงานก่อนได้เลยนะเจ้าคะเดี๋ยวข้าจะเข้าไปพร้อมเหิงเหิงเจ้า" กู่ม่านชิงพูดด้วยรอยยิ้มนายท่านกู่กับกู่ฮ

หลังจากที่ได้พูดคุยกับอี้หลิงฟาง สัญชาตญาณของกู่จิ้นอันรับรู้ได้ว่าอี้หลิงฟางนั้นคิดสิ่งไม่ดีอยู่ ตนจึงได้เอ่ยเตือนนางไปแม้ไม่รู้ว่าอี้หลิงฟางกำลังทำสิ่งใด แต่ตนก็ได้เอ่ยเตือนไปแล้ว หากนาง ไม่สนใจคำเตือนของเขา เกรงว่าแม้แต่หนิงอ๋องก็คงช่วยไม่ได้ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องของอี้หลิงฟางอยู่นั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นสตรีสองนางที่กำลังพากันเดินมาบริเวณที่เขายืนอยู่“ไปไหนกันมารึ?” เสียงทุ้มเอ่ยถาม“ไปเดินเล่นมาเจ้าค่ะ” เป็นกู่ม่านชิงตอบพี่ชายตนเองกู่ม่านชิงสังเกตดูหนุ่มสาวสองคนที่กำลังยิ้มให้กัน พลันนึกสนุกอยากแกล้งสหายตนเอง“ทั้งสองคนยังไม่บอกข้าเลยนะ ว่าเหตุใดถึงได้ใส่ชุดที่คล้ายคลึงกันนัก""นี่!!"เฟิ่งอวี่เหิงหน้าถึงกับแดงด้วยความเขินอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปแทรกไว้ที่ไหนแล้ว เพราะสหายของตนพูดจาหยอกล้อไม่หยุด หันไปมองตัวต้นเหตุก็ทำสีหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ช่างน่าขัดใจนัก!กู่ม่านชิงมองสองคนสลับไปมาก็ยิ้มให้อย่างพอใจ ทว่ากู่ม่านชิงนึกแผนการอะไรบางอย่างได้ จึงเอ่ยปากพูดกับสหายของตนทันที"ข้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ท่านพี่ ข้าฝากเหิงเหิงของเราด้วยนะเจ้าคะ ข้าไปก่อนนะ"กู่