Semua Bab แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ): Bab 51 - Bab 60

‘คงมีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะ ที่จะออกไปให้เจ้าบั่นคอ’ เหลียนฮวาเริ่มมองหาทางหนี ขืนนางยังรั้งอยู่ต่อมีหวังคงไม่พ้นต้องปะทะกันเป็นแน่ ต่อให้นางมากด้วยฝีมือ แต่หากเทียบกับจ้าวหมิงเยี่ยนางยังอ่อนหัดนัก หมับ! ในจังหวะที่หญิงสาวกำลังจะหนีไป มือหนาคว้าไหล่ผู้บุกรุกเอาไว้ได้ทัน เหลียนฮวารีบหมุนตัวพร้อมคว้าจับข้อมือแกร่งเอาไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะพลิกข้อมือของแม่ทัพหนุ่มในทันที เพื่อมิให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวทันปึก! หญิงสาวกระแทกกำปั้นเข้าท้องแขนของแม่ทัพหนุ่ม เพื่อผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง พอที่จะทำให้นางหาจังหวะหลบหนี อ๊ะ! แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อมือหยาบของแม่ทัพหนุ่ม กลายเป็นตีนตุ๊กแกไปเสียอย่างนั้น ยิ่งพยายามผลักอีกฝ่ายยิ่งติดหนึบราวกาวดักหนูหญิงสาวได้แต่ด่าทอตนเองอยู่ภายในใจ สลับกับการสรรหาคำมาเปรียบเทียบจ้าวหมิงเยี่ยกับสิ่งต่าง ๆ ยิ่งเสียงหัวเราะในลำคอของเขาเล็ดลอดออกมาให้นางได้ยิน มันเสมือนเขากำลังลงมือกลั่นแกล้งเด็กน้อยอย่างไรอย่างนั้นแม่ทัพหนุ่มได้นึกสนุก ลงมือเย้าแขกที่เขามิได้เชิญสักหน่อย เหลียนฮวาเม้มริมฝีปากแน่น นางรู้ได้ไม่ยากว่าเขาไม่ได้จริงจังกับการต่อสู้ คน

ค่ำคืนในวันถัดมา ณ จวนสกุลหรง คืนนี้เป็นงานฉลองวันเกิดของท่านราชครูหรงอู่ฉี เหล่าขุนนางต่างก็ต้องประชันอวดความมั่งคั่งของตน เพื่อข่มกันในงานอยู่เนือง ๆ แน่นอนว่าหลานสาวคนโปรดเช่นหรงเหมยเหนียงย่อมต้องทำทุกวิถีทางให้ตนเองโดดเด่น และเหนือกว่าบุตรสาวสกุลอื่น หรงเหมยเหนียงกำลังพิศมองตนเองในคันช่องบนโต๊ะ ชุดสีหวานพลิ้วไหวดั่งต้องมนต์ของนาง งดงามสมกับเป็นช่างมือดีจากร้านผ้าสกุลเฉิน ใบหน้าในวัยแรกแย้มเติมแต่งได้อย่าลงตัวที่สำคัญไปกว่านั้น คืนนี้มารดาของนางจะขยับฐานะจากภรรยารอง ก้าวสู่การเป็นภรรยาเอก นางจะไม่ต้องทนกล้ำให้ใครมองว่าเป็นรองพี่สาวต่างมารดาอีกต่อไป“เรียนคุณหนู นายท่านกับฮูหยินพร้อมคุณชาย ได้รออยู่หน้าจวนแล้วเจ้าค่ะ”“อืม! ไปสิ!”ร่างงามก้าวออกจากเรือนด้วยท่วงท่าราวนางหงส์ คำตราหน้าที่นางแบกรับมาทั้งชีวิต กำลังจะได้รับการปลดปล่อยแล้วในวันนี้ บางครั้งความรักหาใช่สิ่งที่คู่ควรต่ออนาคตเบื้องหน้าเมื่อนึกถึงเรื่องหัวใจ ใบหน้าของใครบางคนได้ปรากฏขึ้นในห้วงความคิด หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัวราวกลองศึก เมื่อรอยยิ้มของชายหนุ่มผู้อยู่บนหลังอาชาสีดำทมิฬเมื่อหลายวันก่อน ได้ทำให้เรีย

เมื่อหนุ่มสาวอีกสามคน ได้ก้าวมายืนอยู่สองข้างชายหญิงผู้มาเยือน โดยเฉพาะเจ้าของงานและบุตรชาย ที่แทบเหมือนถูกฟ้าฝ่าลงมากลางแสกหน้าทำได้เพียงยิ้มแกน ๆ ก้าวออกไปต้อนรับแขกใบหน้าที่แทบจะเหมือนกับท่านเสนาบดีหรงจิ่ง ไม่ต้องให้ผู้ใดมาบอกว่าทั้งสามคนคือใคร สกุลหรงทุกคนต่างก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าทั้งสามคือทายาทสายตรง ที่พวกเขาคิดว่าตายไปแล้วเมื่อหลายเดือนก่อนเจียงชูเหนียงถึงกับเซถอยหลังไปหลายก้าว เมื่อเห็นชัดตาว่าใครที่ติดตามจางหย่งสือมาร่วมงาน ทุกปีสกุลจางเพียงแค่ส่งตัวแทนมาเท่านั้นทว่าปีนี้คุณชายใหญ่สกุลจางมาด้วยตนเอง ไม่ต้องคาดเดาถึงเหตุผลของการมาร่วมอวยพรในครานี้เลย หากไม่เพราะสามพี่น้องที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วจะมีสิ่งใดจูงใจคนหยิ่งผยองเช่นจางหย่งสือให้มาเหยียบสกุลหรงได้เล่า“คุณชายจาง เอ่อ...”ท่านราชครูหรงแสร้งไม่รู้ว่าหนุ่มสาวด้านข้างของจางหย่งสือคือผู้ใด แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แก่ใจแล้วก็ตามที รอยยิ้มที่คล้ายจริงใจของเจ้าบ้าน ทำให้สามพี่น้องแอบแอบเยาะหยันเจ้าของงานอยู่ภายในใจ“นี่คือคุณหนูฟางจื่อเยว่ คู่หมั้นของข้า”“จื่อเยว่ข้าคารวะท่านราชครู”จื่อเยว่ย่อกายงดงามราวสตรีในรั้ววัง ทำให้บุรุษหลาย

“เชิญทุกท่านดื่มกันให้เต็มที ข้าขอตัวสักครู่”ท่านราชครูเอ่ยกับแขกในงานก่อนจะลุกออกจากห้องไปพร้อมบุตรชายคนโต ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของภรรยาและบุตรชายหญิงคนอื่นดูแลรับรองแขกไปก่อนจางหย่งสือพร้อมหลานชายคนโตลุกออกไปด้านนอกเช่นกัน ปล่อยให้จื่อเยว่เป็นคนดูแลสองแสบอยู่ภายในงาน ทุกอย่างดูจะเป็นธรรมชาติในสายตาผู้คน มีเพียงทั้งสี่คนเท่านั้นที่รู้ดีแก่ใจว่าการพูดคุยครั้งนี้ หาใช่เรื่องที่จะตกลงกันได้ด้วยดีทั้งสี่เข้าไปยังห้องหนังสือของเรือนหลัก ท่านราชครูเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบตึงในทันที ตัวเขาผ่านอะไรมาไม่น้อย ย่อมรู้ดีว่าจางหย่งสือคงต้องการคำตอบเรื่องของลูกสะใภ้และหลานชายหญิง“มีสิ่งใดพูดมา!”ท่านราชครูหรงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ ทว่าคิ้วหนาต้องขมวดเข้าหากัน เมื่อรอยยิ้มของหลานชายปรากฏขึ้นช้า ๆ คล้ายการยั่วยุเขา ทั้งที่อายุเพียงเท่านี้ ยังหาญกล้าท้าทายเสือเฒ่าที่ยังคงเขี้ยวเล็บเยี่ยงเขา โดยไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย“เอาเป็นว่าข้าจะนั่งตรงนี้เพื่อเป็นพยานเท่านั้น ส่วนเรื่องสำคัญเป็นสิ่งที่ท่านกับหลานชายของข้าต้องตกลงกันเอง”จางหย่งสือนั่งลง ก่อนจะพยักหน้าให้แก่หลานชาย หยางเจี่ยนค้อมหัวใ

สวนดอกไม้จวนสกุลหรง ตึก! หมับ! แขนเรียวรวบกอดแม่ทัพหนุ่มจากทางด้านหลัง ใบหน้างามแนบชิดกับแผ่นหลังกว้าง ดวงตาที่มักเปล่งประกายหลับพริ้มลง เพื่อซึมซับกับร่างในอ้อมแขนของนาง “พี่เยี่ย” จ้าวหมิงเยี่ย ปลดเรียวแขนกลมกลึงออกจากการสวมกอด ก่อนจะหันกลับไปเผชิญกับอดีตคนรัก โดยที่ชายหนุ่มขยับกายรักษาระยะห่างกับหญิงสาว ที่กลายเป็นภรรยาของผู้อื่นไปแล้ว “ชูฮูหยินไม่ควรทำเยี่ยงนี้ หากผู้ใดมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีเอานะขอรับ” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยอย่างสุภาพและห่างเหิน “ไยพี่เยี่ยจึงได้ห่างเหินต่อข้าเช่นนี้เล่าเจ้าคะ” ต้วนชิงชิงเอ่ยถามอดีตคนรักด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ดวงตาคู่งามสะท้อนแสงคบเพลิงไหวระริกคล้ายจะร้องไห้ “เราสองคนไม่ควรสนิทสนมกันเกินคนรู้จัก ขอรับ” แม่ทัพหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฮึ! ข้าว่ามิใช่ท่านลืมเลือนข้าหรอกจริงไหมเจ้าคะ แต่เพราะนางกลับมาต่างหาก ท่านเคยย้ำต่อข้ามาตลอด ว่าหน้าตาหรือจะสู้หัวใจ ข้าคือรักแรกและรักเดียวของท่าน พี่เยี่ย” ต้วนชิงชิง ๆ จงใจเน้นย้ำ เพื่อให้ใครอีกคนที่ยืนอยู่ในมุมมืด