All Chapters of A Night Worth Millions: Chapter 11 - Chapter 20

NANGINGINIG ako sa muling pagkabukas ng ilaw dahil yung kaninang lalaking kausap ko, naliligo na sa sariling dugo. Wala ng buhay. Napahawak ako sa bibig ko at iniiwasang maduwal dahil sa amoy at nagkalat na dugo. Nang tingnan ko naman yung mga tao sa paligid, parang mga balisa sila katulad ko. “Ashford! Wala kang pinagkaiba sa ama mo, naghahanap ka ng dahilan ng pagbagsak niyo,” rinig kong sinabi ng isang matandang lalaki. “Anyway, pakilinis nung kalat. Si Terrence Ashford ay isa ng blood royalty.” “No thanks, I don’t like the idea…” malamig naman na sagot ni Terrence at hinatak akong paalis doon. Sumunod naman yung mga men-in-black ni Terrence. “Ang weird naman ng mga taong nandon, Terrence. Pero bakit kailangang patayin yung lalaki?” usisa ko. Huminto naman kami sa paglalakad at hinarap niya ko. “Kapag hindi siya pinatay, ikaw ang papatayin niya. Lalo na nung nalaman niyang konektado ka sakin.”“Pero bakit?”"What?! You still don’t get it? This world isn’t kind—you need to kill

HINDI ko alam kung saan ako nagkaroon ng lakas ng loob para hatakin si Terrence paalis sa harap ng dalawang kausap ko. Bigla yatang nanlambot yung mga tuhod ko nung pukulan ang ng nakakamatay na tingin ng matanda. Yung kaninang maalalahanin at magaan na pakiramdam sa kanila, napalitan ng kaba. Bigla yatang kumirot ang puso ko. Mabuti at naalalayan ako ni Terrence, tuluyan na yata akong nag breakdown. Nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha pero hindi pa rin nagpatinag yung malamig niyang tingin. “You’re scared, I totally understand. Do not worry, they will not hurt you…come on, let’s go home,” aniya saka hinawakan ang kamay ko at inalalayaan akong makapasok sa kotse. Pero bago pa siya makapasok sa sasakyan, narinig kong may inutos pa siya sa isang naka men-in-black na kasama namin. “Talk to them, and sabihin mo na hindi ko palalampasin na kinausap nila si Raisha…” “Yes, bossing! Areglado!”Nang makaupo siya sa tabi ko, bvigla akong kinutuban ng hindi maganda. Baka kasi mamaya bi

PAYAPA akong natulog habang kayakap ko si Terrence. Bawat galaw ko ay siya namang paghigpit niya ng braso sa katawan ko. Humarap ako sa kanya. Nananatiling nakahiga. Hinaplos ko ang kanyang matangos na ilong hanggang sa kanyang labi. Infairness, nakaka ilang beses na kami nagsex tatlong buwan na ang nakakalipas. Hindi nakakasawa kasi iisipin ko pa lang, parang gusto kong pasukan ulit ni Terrence hehe. Medyo nasanay na rin ako sa putok ng baril na naririnig ko sa mansyon. Parang almusal, tanghalian, miryenda at hapunan eh, laging may ganun. Ang sabi sakin ni Terrence, hindi naman daw ibig sabihin na may putok ng baril nanarinig eh may namamatay, yun pala, may mga nagsasanay. Pero kadalasan, kapag isa-isa lang daw yung naririnig ko, ang dahilan daw non ay si Trevor. Baka raw naboring or may hindi nagustuhan kaya may pinatay. Talagang ayaw kong makasagutan at makaharap yang unano na yan! Buti na lang talaga at sa tatlong buwan na lumipas ay hindi na kami nagkakatagpo, kasi sumasama ako

Ang sarap pala sa pakiramdam kapag malayo ka sa problema, yung tipong nakakatulog ka ng maayos at hawak mo rin ang oras mo. Sa buong buhay ko, ngayon ko lang naranasan na magbakasyon. Ngayon ko lang naranasan na asikasuhin yung sarili ko. Maaga man akong namulat sa kahirapan at pang-aabuso, alam ko sa sarili ko na siguro nga kaya binigay yon sakin para hindi ako manghina. Dahil ang reyalidad pala ng buhay ang mas magbibigay sa atin ng pagsubok. Niyakap ko ang aking sarili. Tanaw ko ang kulay asul na karagatan mula rito sa balcony. Ang gaan sa pakiramdam na nakakalanghap ako ng sariwang hangin dahil ang nakagisnan ko ay halos puro usok ng sigarilyo, amoy ng alak at marijuana. Akala ko magiging stagnant na ako sa ganung flow ng buhay, pero buti na lang nagbago ang lahat. Kahit papaano nagkakaroon na ng direksyon ang buhay ko, hindi man ganun kaligtas dahil anytime pwede akong mamatay o maging kwento, pero at least naman diba bago mangyari yon, naranasan kong maging masaya at alagaan ang

Maaga pa, but I can already feel the warmth of the sun through the curtains. Ang katawan ko, parang may echo pa ng lahat ng nangyari kagabi. Sobrang weird. I thought I’d wake up feeling... empty, or worse, regretful. But ngayon, all I feel is... content.Naramdaman ko na gumalaw siya sa tabi ko. Si Terrence, mahimbing pa sa pagkakatulog, naka-hug pa sa akin. As much as I wanted to get up and start the day, I didn’t want to leave the comfort of his arms.He shifts slowly, opening his eyes, then gives me that sleepy smile na parang pinapalakas ako.“Morning,” he murmurs, his voice low, but full of warmth.“Morning,” I reply, my voice soft. Hindi ko alam kung bakit, pero may flutter sa chest ko.“Kamusta?” Tanong niya, still half asleep pero may sincere na tono. Hindi siya nagmamadali, gusto niyang malaman kung anong nararamdaman ko. Well, bukod sa wasak kagabi down there, paano ba naman ang haba at laki nung kanya! Kasyang-kasya at fit na fit sa kipay ko. Pero masarap, sarap ulit-ulitin