All Chapters of A Night Worth Millions: Chapter 41 - Chapter 50

Malayo pa lang ako sa campus, ramdam ko na ang mga matang nakabantay sa bawat galaw ko. I tightened my grip on my bag strap, inhaling deeply as the car slowed down in front of the university gates.Nang bumaba ako, hindi ko na kinailangang lumingon para malaman na nasa paligid lang sila—ang mga bodyguard na iniwan niya para bantayan ako. Ilang linggo na rin simula noong halos hindi na ako makahinga sa higpit ng seguridad sa paligid ko. Hindi na ako makagalaw nang hindi may sumusunod sa akin.“Besss!!!”I barely had time to react bago ako niyakap ni Xander nang sobrang higpit, halos mapaatras ako. His floral perfume mixed with the strong scent of coffee, a familiar combination I hadn’t realized I missed. Medyo naduwal ako dahil naalala kong sensitive ako sa perfume ni Xander. “Kaloka! Nagbago na ako ng pabango, mabaho pa rin?” aniya at inamoy ang sarili. Tumawa ako sa kanya. Napanguso naman siya na parang bata. “Where the hell have you been pala girl?!” He pulled back, holding my sho

Nanginig ang mga kamay ko habang nakatitig sa kawalan. Ang sinabi ng kidnapper noon ay bumalik sa isipan ko na parang isang malupit na bangungot. Hindi ba talaga ako lulubayan ng kamalasan sa buhay? Alam kong nakakatakot ang pinasok ko dahil buhay ang nakasalalay sa bawat minuto. Pero ang masali sa usapan ang buhay ng mga mahal kong pamilya, parang hindi ko makakaya.“Ipapalaglag ang bata o mawala ang pamilya?” Ito na ba ‘yun? Ito na ba ang kapalit ng desisyon kong ipaglaban ang isang inosenteng buhay na nasa sinapupunan ko. Anak, hindi ka pa man nailalabas at malayo ang lalakbayin natin para mabuo ka, may mga tao na agad na ayaw sa presensya mo. May mga tao na agad na gusto kang mawala sa mundo. Mga taong halang ang kaluluwa na handang pumatay kahit gaano ka pa kainosente sa buhay. “Raisha,” mahinang tawag ni Terrence. Hinaplos niya ang aking pisngi. Dinig ko ang pag-aalala sa kanyang boses, pero hindi ko siya magawang tignan. Hindi ko kayang ipakita sa kanya kung gaano ako kasira n

Mabilis ang lahat ng pangyayari. Halos hindi ko ma-process ang mga nangyayari sa paligid ko. Isang iglap lang, may bumagsak na lalaki sa harapan ng sasakyan namin. Hindi ko pa lubos na naiintindihan ang nangyayari nang biglang umalingawngaw ang isang malakas na putok ng baril.Nagkaroon ng butas ang bintana sa tapat ko.Napasinghap ako. Kung hindi lang ako mabilis na napayuko, baka ako na ang tinamaan ng bala. Nanginginig ang buong katawan ko, ngunit bago pa ako makakilos, hinila ako ng lalaking may hawak sa akin. Hindi ko alam kung dahil ba gusto niya akong protektahan o gusto niya lang akong manatiling buhay para sa taong nag-utos sa kanya."Montenegro!" Sigaw ng isa sa mga tauhan ng kidnapper. "Huwag kang makialam dito!"Ngunit hindi natinag si Lucas. Isang putok lang ng baril ang pinakawalan niya at agad bumagsak ang isa pang lalaki sa tabi ng sasakyan. Kitang-kita ko kung paano niya kinalas at ni-reload ang baril na para bang sanay na sanay siya rito. Parang si Terrence noon, wal

Sobrang bigat ng mga revelation sa araw na ito. Parang inisang bagsak sakin ng tadhana ang problema. Sobrang bilis din ng pangyayari, pwede bang taym pers muna? Parang hinahabol ako sa bilis ng tibok ng puso ko. At hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ang mundong pati sa Montenegro isisiksik pa sakin. Hindi ko naman na hinahangad na makilala ko ang biological family ko, okay na ako na may kinalakihan pamilya kahit hindi ko kadugo, kuntento na ako sa pagiging magandang mahirap at naging pokpok kalaunan na naging daan para maging asawa ng isang Terrence Ashford. Hindi ko na hinahangad ng napakalaking koneksyon o kayamanan para maging tagapagmana o kilalanin ng kung sino. Sapat na ako sa kung anong meron ako. Pero bakit ngayon pa? Kung kikilalanin ako bilang Montenegro, bakit ngayon pa? Kung kailan natanggap ko na ang lahat. Kung kailan naranasan ko ang hirap, ang gutom at maabuso, bakit ngayon lang? Ang daming tanong sa isip ko. Ang dami kong gustong isumbat. Hindi ko lang alam kun

“Terrence, buntis ako diba? Magkakaanak na tayo! Magiging Tatay ka na. Yun ang gusto ng Lolo mo diba, ibinigay ko ang hiling niyo… diba… mahal mo ang magiging anak natin?” Halos hindi ko na makilala ang sarili ko, parang nagiging desperada ako na ibalik ang pagmamahal ni Terrence sakin. Hindi ko alam kung paano ko nagagawang manatili sa harapan niya. Ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa tindi ng emosyong bumabalot sa buong pagkatao ko."You expect me to believe that?" Matalim ang tingin ni Terrence sa akin. Parang sinasakdal niya ako gamit lamang ang kanyang mga mata—mga matang minahal ko noon pero ngayo’y tila wala nang kahit katiting na init.Napakuyom ang aking kamao. "Bakit hindi mo matanggap? Kung kailan nalaman mo ang tunay kong pagkatao… nagiging ganyan ka? Duwag ka ba? Lumiit ba etits mo?" halos pabulong kong tanong, nanginginig ang tinig. "Anak mo ‘to, Terrence. Sa ‘yo ‘to. Sperm cell mo ‘to tapos idedeny mo?"He let out a dry, s