All Chapters of A Night Worth Millions: Chapter 51 - Chapter 60

Raisha’s POVKakampi ko lang ang sarili ko simula pa nung unang laban ko sa buhay. Wala rin ibang mas nakakaintindi sakin kundi sarili ko lang din. Pero nung dumating sa buhay ko ang batang dinadala ko ngayon sa aking sinapupunan, nagkaroon ako ng kakampi. Nagkaroon ako ng pag-asa na muling bumangon muli. Ang anak ko. Siya lang ngayon ang aking masasandalan. Lumaki akong may takot sa ibang tao lalo na sa mga kalalakihan dahil alam ko ang tanging hanap nila, ang katawan ko. Pero ang kinalakihan kong takot ang naging puhunan ko para makaraos sa araw-araw at makapag provide sa pamilya. Tiniis kong maging bayarang babae, maghubad sa harap ng kalalakihan at lunukin ang dangal na ni minsan hindi naman namayani sakin. Mas matimbang ang pera sa lahat ng aspeto dahil kung wala ka nito, talo ka sa maraming bagay. Alipin ka lang ng mga abusado. Dahil pinapakain lamang sayo ay pera. Pinahid ko ang mga luhang lumandas sa aking pisngi. Pansamantala akong mananatili rito sa Montenegro Manor dahil an

Raisha’s POV“T-Tatay Tomas?” Nauutal kong ulit sa pangalan niya. Hindi pamilyar. Walang kahit anong sumagi sa isip ko na nagpapatunay na kilala ko siya.Ngunit bakit may bumabangong takot sa puso ko?Napansin ko ang pagkislap ng mata niya. Parang may bahid ng galak, ngunit may kung anong mali. Hindi ko maipaliwanag, pero may bumubulong sa loob ko na hindi ko siya dapat pagkatiwalaan.“A-anak, halika na,” mahinahong sabi niya habang dahan-dahan siyang lumalapit sa akin. Nais niya pang hawakan ang aking kamay ngunit inilayo ko ang aking sarili. Lalo akong napaatras, ramdam ang panlalamig ng kamay ko. Hindi ko alam kung bakit nanginginig ako sa presensya nila. Gusto kong tumakbo, pero saan?Muling nagpalitan ng tingin ang dalawang lalaking kasama niya. Ang isa ay nagkrus ng braso, ang isa nama’y ngumisi, parang may kung anong plano sa isip.“Anak, huwag ka nang matakot. Alam kong naguguluhan ka, pero ako ang tunay mong pamilya. Pinaghahanap kita nang matagal, kaya sumama ka na sa amin,”

Hawak ni Xander ang kamay ko habang nagmamadali kaming lumabas sa likuran ng maliit na clinic kung saan ako nagising. Nakayakap sa akin ang malamig na hangin ng gabi, ngunit hindi ito kayang patayin ang apoy ng kaba sa dibdib ko. Wala akong ibang alam kundi ang isang bagay—kailangan kong makalayo. At si Xander lamang ngayon ang aking mapagkakatiwalaan sa mga oras na ito. "Sumakay ka na, Rai. Mabilis tayo dapat bago pa nila tayo mahanap," mahina ngunit mariing sabi ni Xander habang binubuksan ang pintuan ng itim na SUV. Dahan-dahan akong pumasok, ramdam ko pa rin ang panginginig ng katawan ko. Alam kong may mga tanong akong gustong masagot, pero wala nang oras. Ang alam ko lang, kailangan kong protektahan ang sarili ko… at ang dinadala ko sa sinapupunan.Nagsimula nang tumakbo ang sasakyan sa madilim na kalsada. Tahimik kaming dalawa. Napuno ng tunog ng makina at hina ng paghinga ko ang loob ng sasakyan. Ilang saglit pa, hindi na ako nakatiis."Xander… bakit mo ako tinutulungan? Kasi

Terrence's POVI swirled the deep red wine in my glass, watching the way it clung to the sides before taking a slow sip. The silence of my office was deafening, a stark contrast to the chaos in my mind. My fingers tapped against the wooden desk, the weight of regret pressing down on me like a fucking vice.I had spent months drowning in my own torment, every breath a reminder of what I had lost. The moment Raisha disappeared, my world crumbled, leaving nothing but an empty shell of the man I used to be.Our home felt like a graveyard—cold, lifeless, filled with memories that mocked me at every turn. Her scent still lingered on our sheets, a cruel ghost that haunted my sleepless nights. Every time I closed my eyes, I could see her—her soft, tear-streaked face, the pain I had carved into her heart, the fear in her eyes when she walked away from me.And fuck, I let her go.What kind of man does that? What kind of husband, what kind of father?I was supposed to be a goddamn mafia boss, po

"Boss, there’s movement in Prague. May nakapagsabi sa isa sa ating mga sources, a woman matching Raisha’s description was seen escorted out of a safe house by the Luceros."Carlos’ voice cut through my thoughts like a blade. I turned to him, jaw clenched. "Show me."He tossed a folder onto the table. Inside were blurry surveillance photos. A woman with her face partially covered, but those eyes—God, those eyes looked like hers."She’s under heavy guard," Lucas said. "It’s like they’re hiding a ghost."A twisted grin spread across my face. "Then it’s time we haunt them."Within hours, we were in the air. The jet roared across the sky while my mind screamed louder. This could be it. Another shot. Another piece to the puzzle. And even if it wasn’t her—Someone would bleed for daring to pretend.We arrived in Prague under cover of night, our people already deployed. I watched the monitors from our mobile command center as we tracked the convoy. I didn’t blink. I couldn’t. I sat forward, e