All Chapters of ยาจกยอดมารดา : Chapter 91 - Chapter 100

เจ้าของร้านทำได้เพียง กลืนเหล้าลงคอ แม้ไม่เต็มใจแต่เขาก็ยากจะหลีกเลี่ยง มันคือการฆ่าที่อมหิตเหลือเกิน สู้สังหารเขาในคราเดียวยังจะดีกว่า สุราทำให้เลือดไหลเร็วขึ้น บาดแผลของเขาย่อมยากจะหยุดยั้ง มิให้เลือดชะลอตัวได้อีกต่อไป ใบหน้าที่แดงก่ำจากการสำลักสุรา มิได้ทำให้ชายหนุ่มหยุดมือแม้แต่น้อย มือหนาที่แข็งราวเหล็กกล้า ยังคงบีบกรามของเขาเอาไว้แน่น “ข้าปราณีเจ้ามากแล้ว” ตุบ! ร่างเจ้าของร้าน ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ด้วยอาการมึนงง จากการดื่มสุรา ม่อเหลียวไม่เอ่ยสิ่งใดอีก ชายหนุ่มหมุนกายเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้โจรในคราบพ่อค้า จมอยู่กับกองเลือดเพียงลำพัง เพราะอย่างไรเสีย มิช้าคนผู้นี้ก็ตามสหายไป ชายหนุ่มเดินไปที่ม้าคู่ใจ ก่อนจะปลดสายจูงที่ผูกกับเสาออก แล้วเหวี่ยงกายขึ้นไปนั่งอย่างสง่า โดยไม่ลืมที่จะป้อนขนมให้แก่มันอีกหลายชิ้น “เราจะไปหาคุณหนูกัน ยามห่างตาข้าเจ้าต้องระวังตัวให้มากรู้หรือไม่อาหู” ฮี่! ฮี่! เป็นการตอบรับอย่างรู้ใจกัน ชายหนุ่มตบลงบนแผงคอของอาหูเบาๆ เท่านั้นเองอาชาแสนรู้ ก็พานายของมันก้าวออกจากจุดพักม้า ที่เป็นฉากหนึ่งของรังโจร

“แล้วทำไมท่านไม่บอกข้า! หรือท่านพี่คิดว่าข้ามิน่าไว้วางใจ” ใบหน้าที่ยังแสดงความสงสัยเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นงอง้ำอีกครั้ง เมื่อนึกถึงความไม่วางใจในตัวนาง ทว่าคนถูกตำหนิกลับยิ้มระรื่น เพราะคำเรียกแทนตัวเขา ที่ภรรยาใช้มันเปลี่ยนไปแล้ว “ภรรยา...ข้ายังไม่สบโอกาสที่จะบอกเจ้า หรือเจ้าคิดว่าตลอดการเดินทาง เราไม่มีหนอนติดตามหรือ” ชายหนุ่มคว้ามือบาง มากุมไว้พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และไม่คิดถือสา ต่ออาการกระฟัดกระเฟียดของนาง “เรามิใช่ไปตามหาน้องๆ ท่านหรอกหรือ” “นั่นก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนคืองานของอี้หลง” “ท่านพ่อไยใจร้ายต่อข้านัก ใช้งานพวกท่าน ทั้งที่ข้ายังมิทัน...เอ่อ เข้าพิธีอย่างสมเกียรติ” หญิงสาวแก้ตัวไปอย่างนั้น ทว่าใบหน้ากลับแดงก่ำ เมื่อนึกถึงคำที่นางเว้นไว้เมื่อครู่ นางเป็นสตรีจะร่ำร้องหาการเข้าหอได้อย่างไรกัน “ท่านพ่อตาเริ่มชรามากแล้ว ย่อมต้องสร้างรากฐานที่มั่นคง ให้แก่ทายาทคนต่อไป รวมถึงตัวเจ้าด้วยภรรยา ท่านพ่อตาห่วงใยเจ้ายิ่งนัก” “ท่านพี่คิดเช่นนั้นหรือ!” หญิงสาวเอ่ยถามสามี ด้วยแววตาหม่นแสงลงเล็ก

“เหอะ! คุณหนูถึงสองคน ราวกับตั้งใจจับมาวางต่อหน้าทีเดียว”สองพี่น้องหันสบตากันทันที เมื่อพวกเขากำลังจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ที่อยู่ๆ มีสตรีโผล่มาระหว่างทาง อย่างเหมาะเจาะเช่นนี้“สตรีใดเล่า จะเทียบเท่าภรรยาข้าได้ อย่าได้ห่วงไปเลย”เมื่อเห็นอาการแง่งอนของภรรยา ใจที่มันด้านชามาช้านานพลันชุ่มชื่นราวต้นไม้ต้องสายฝนเลยทีเดียว เขาไม่สนว่านี่จะเป็นเพียงการแสดง หรือสิ่งที่ออกมาจากใจของนางจริงๆ “ขุนนาง พ่อค้า ไว้ใจได้หรือ...เรื่องสตรี” “ใครบอกเจ้ากัน หืม!” “ข้ามิได้ตาบอดนะ เห็นๆ อยู่ว่าทุกครอบครัว เกิดปัญหาก็เพราะความเจ้าชู้ของผู้ชายทั้งนั้น” ไฉอ้ายยกตัวอย่างแบบเหมารวม เพราะหนึ่งในนั้นก็คือบิดาของนาง แต่ก็ตำหนิบิดาทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะสนมมากมายนั้น ล้วนเป็นประกันสำหรับการมั่นคงของบัลลังก์ “ข้าเป็นพ่อค้า พบปะคนมากมายก็จริง แต่ข้าไม่เคยทำผิดต่อคู่หมั้นเยี่ยงเจ้าสักครั้ง” เพี๊ยะ! ท่อนแขนของชายหนุ่มรู้สึกแสบร้อน เมื่อฝ่ามือของภรรยา ตีลงมาเต็มแรง “เจ้ากำลังหาว่าเป็นตัวข้า ที่ทำผิดต่อคู่หมั้น โดยการไปไล่ล่าความรัก จากลู่เยี่ยถิงสินะ! ปล่อ

“ที่นี่มิได้มีคนนอก และนี่เป็นการเดินทางเพื่อท่องเที่ยว เราทุกคนควรที่จะร่วมทุกข์ ร่วมสุขไปด้วยกัน มิใช่มามัวแต่แบ่งแยกในเรื่องเล็กน้อยเท่านี้ เพราะทุกคนในคณะ ล้วนรู้ถึงหน้าที่ของตนเองดีอยู่แล้ว เวลาพักก็ควรเท่าเทียมมิใช่หรือ” ต้วนอี้หลาง ยังคงชี้แจงให้หญิงสาวทั้งสองกระจ่าง แม้ว่ามันหาได้จำเป็นสักนิด ที่เขาจะต้องมานั่งสาธยายเรื่องเหล่านี้ แต่เพื่อไม่ให้เกิดคำถามสิ้นคิดขึ้นมาอีกเขาจึงต้องรีบบอกดักทางเอาไว้เสียก่อน หาไม่แล้วตัวเขาคงช้ำจากกำปั้นภรรยา ที่เดี๋ยวทุบเดี๋ยวตี ในทุกครั้งที่หญิงสาวแปลกหน้า คอยวนเวียนถามในสิ่งที่ไม่น่าถามและเขาก็ไม่ได้ถือสาภรรยา แต่กลับภูมิใจเสียอีก ที่นางหวงเขาราวแม่เสือหวงลูก เพราะ...ใช่แล้ว! ชีวิตเดิมของเขา ภรรยาในอดีต ไม่เคยแม้แต่จะชายตามองเขา อย่างคนที่เรียกว่ารักสักครั้ง “ตักอาหารเถอะ”ไฉอ้ายเอ่ยแทรกขึ้น เมื่อหญิงงาม หาหนทางสนทนากับสามีของนาง แสร้งโง่ไปอย่างนั้น เชอะ! แผนเด็กๆ นางโตมาในวังหลัง เล่ห์สตรีภายนอก หรือจะสู้ดอกไม้งามในวังได้ หมับ! ทว่าก่อนที่ฉู่เมี่ยวจะลุกขึ้น เพื่อไปจัดการกับอาหาร ไฉอ้ายรีบกดไหล่น้องสะใภ้ให้นั่งลง โ

ใบหน้างามของสองพี่น้อง เริ่มที่จะคลอเคลียกัน มือที่นุ่มเลื่อนไปตามเรือนร่างเย้ายวนของกันละกัน ทว่าก่อนที่ทั้งคู่จะถลำลึก เสพสมกันเอง พลันมีมือหยาบกร้านที่สากเนื้อผิว พลันมาสัมผัสที่เอวคอดของหญิงสาวทั้งสอง จากด้านหลัง แสงคบไฟที่ตกกระทบเพียงรำไร ทำให้ไม่อาจบอกได้ ว่าชายที่มาคลอเคลียนางสองพี่น้องเป็นใคร แต่ในเวลานี้ความร้อนรุ่มภายในกาย จำต้องได้รับการปลดปล่อย เมื่อได้รับสัมผัสจากบุรุษเพศ หญิงสาวทั้งสอง เปลี่ยนไปคลอเคลียร่างใหญ่นั้นทันที ทว่าชายหนุ่มที่พวกนางถวิลหา เพื่อปลดปล่อยกำหนัดจากฤทธิ์ของธูปหอม หาได้มีเพียงหนึ่งหรือสองคนอย่างที่คิด แต่ในเวลานี้จะกี่คนพวกนางก็หาได้ใส่ใจ ขอแค่สามารถทำให้ความร้อนรุ่มของพวกนาง หายไปได้เท่านั้นก็พอ มือสากเลื่อนขึ้นกอบกุมสองเต้าเต่งตึง ก่อนจะออกแรงบีบคลึงหนักๆ สองพี่น้องถูกแยกออกจากกัน โดยมีชายรูปร่างกำยาประกบหน้าหลัง ดวงตาที่ฉ่ำเยิ้มจากความต้องการ หลับพริ้มลงเมื่อปลายถันของนาง ถูกครอบครองด้วยปากอุ่นร้อน แผ่นอกที่แนบหลังของนาง มันช่างร้อนฉ่าจนทำให้ร่างของนาง เรียกร้องหาการเติมเต็ม ชายหนุ่มที่โอบกอดหญิงสาวจากด้