All Chapters of ยาจกยอดมารดา : Chapter 51 - Chapter 60

ครึ่งชั่วยามต่อมา ณ ห้องคุมขังท้ายจวน คนร้ายที่บุกเข้าจวนเจียง เพื่อหวังกำจัดแม่นมหวัง และได้ปะทะฝีมือกับคุณชายรองอี้หลง ถูกนำตัวมาขังที่ห้องเล็กๆ ที่ท้ายจวนเจียง โดยมีเพียงบ่าวชายสองคนเท่านั้น ที่คอยเฝ้าดูแล “พวกท่านไปพักสักครู่เถิด ข้าจะเข้าไปคุยกับคนข้างในสักครู่” ต้วนอี้หลิง เอ่ยกับบ่าวชายทั้งสอง แต่ก็พอเข้าใจอาการอึกอักของทั้งคู่ ด้วยนี่คือหน้าที่สำคัญ จะละเลยมิได้เป็นอันขาด “แต่คุณหนูเล็กขอรับ ข้าน้อยมิอาจละทิ้งหน้าที่ได้นะขอรับ” “พี่มอเหลียวก็อยู่ อีกอย่างนางถูกมัดอยู่มิใช่รึ!” “พวกท่านไปเถอะ อีกสักประเดี๋ยวค่อยกลับมา คุณหนูมีเรื่องต้องถามคนผู้นั้น” เป็นม่อเหลียวที่ช่วยยืนยันอีกแรง เพื่อให้ความต้องการของคุณหนูลุล่วง “เช่นนั้นข้าน้อยทั้งสอง จะเดินตรวจตราด้านนอกรอขอรับ” หนึ่งในบ่าวชาย ยื่นอีกข้อเสนอให้แทนการที่พวกเขา ละทิ้งหน้าที่ไปพักผ่อน เช่นที่คุณหนูเล็กเสนอมาในคราแรก อย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่ใกล้หน้าห้อง แต่ก็มิได้ละทิ้งเวรยามของตนไปที่ใด “ขอบคุณ” ต้วนอี้หลิง กล่าวออกมาด้

นับเป็นการเผชิญหน้า ที่รู้แน่ชัดว่าผู้ใดเสียเปรียบ สองนายบ่าวทำเพียงระวังภัยให้แก่กัน นางไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจะตกลงไปในหลุมพรางตื้นๆ นี้ได้“เจ้าคิดว่าถ้าข้าตาย ทุกอย่างจะจบสิ้นอย่างนั้นรึ!”แม้จะรู้สึกกลัวจับใจ แต่มีหรือคนที่ผ่านโลกมามากเยี่ยงนาง จะแสดงความหวาดหวั่น ให้ศัตรูรุ่นลูกได้เห็น“ไม่มีทางอยู่แล้ว อย่างที่เจ้าพูดกับลูกข้าเมื่อครู่ คลานหนีก็ยากจะพ้น ข้าก็จะทำแบบนั้น กับคนที่เจ้ารักที่สุดเช่นกัน”ต้วนอี้หรูไม่ได้คิดที่จะข่มขู่ แต่บางครั้งโลกแห่งการช่วงชิง ย่อมต้องทำในสิ่งที่ขัดใจ มิเว้นแม้แต่การทรมานศัตรู หากคนจากเมืองหลวง ปล่อยผ่านนางกับลูกไปเสีย วันนี้ย่อมมาไม่ถึง“การที่เจ้าทำแบบนี้ ไม่กลัวจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่ลูกๆ เจ้าหรือ แต่อย่างว่า...จากที่เห็นในค่ำคืนนี้ เจ้าแม่ลูกล้วนเต็มไปด้วยเล่ห์กล”“เอาตรงๆ เลยนะ ข้าเป็นคนที่คิดอะไรไม่ซับซ้อน หากอยากลงมือต่อเจ้าหรือใครๆ ข้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดสิ่งใดให้มาก แต่แผนการทั้งหมด ล้วนเป็นลูกของข้าที่จัดการเอง”“ฮ่าๆ เจ้าจะบอกว่าพวกเขาฉลาด ส่วนมารดาเยี่ยงเจ้าโง่เง่าสินะ! ช่างน่าขันนัก”“ในเมื่อชีวิตข้าไร้สามี การเชื่อฟังบุตร ย่อมเป็

“ไยท่านพี่คิดว่าเป็นนาง ในเมื่อท่านพี่มั่นใจยิ่งนักมิใช่หรือเจ้าคะ ว่านางมิใช่บุตรสาวตัวจริง หรือเพราะท่านพี่รู้อยู่แล้ว แค่กลัวว่าจะเสียหมากบนกระดานไป จึงหาหนทางกำจัดนาง” เป็นคำถามที่ทำให้ท่านเสนาบดี นิ่งงันไปอยู่ครู่ เพื่อขบคิดคำตอบที่ไม่เป็นภัยต่อตนเอง เพราะการที่ภรรยา เอ่ยปากออกมาเช่นนี้ แสดงว่านางได้รู้สิ่งใดมาอย่างแน่นอน “เหลวไหล! ใครกันที่เป่าหูเจ้าให้คิดเช่นนี้ ต่อให้เจ้าอายุไม่ได้ใกล้เคียงกับข้า แต่เจ้าก็เป็นถึงฮูหยินใหญ่ ความคิดย่อมต้องกว้างไกลให้มากเข้าไว้ มิใช่ใครพูดสิ่งใดมา เจ้าก็โอนอ่อนตาม เยี่ยงคนไร้ความคิดเป็นของตนเอง” “เช่นนั้นหรือเจ้าคะ” จางฮูหยิน สบเข้ากับดวงตาดุกร้าวของสามี คนที่แสร้งเป็นเหยื่อมาทั้งชีวิต วันนี้จะเก็บลายไว้ไม่อยู่แล้วหรือ… “เจ้ากำลังคิดสิ่งใด! วันนี้ถึงได้ตั้งคำถามแบบนี้กับข้า” “นั่นเป็นคำถามของข้ามิใช่หรือเจ้าคะ ท่านพี่คงลืมไปแล้วกระมัง ว่าการอยู่เยี่ยงสามีภรรยาของเรา มันเป็นเพียงฐานะมานานแค่ไหนแล้ว อยู่ๆ ท่านพี่เกิดอยากมาเยือนเรือนของข้า แต่เหตุผลใด จึงได้เจาะจงมา หลังจากข้าดับไฟนอนไปแล้

ต้วนอี้หรู ทำเพียงมองดูท่านเสนาบดีจาง ถูกพี่ชายของมารดากระแทกหมัดซ้ำไปซ้ำมา นางหาได้รู้สึกเห็นใจบิดาเจ้าของร่างแม้แต่น้อย เพราะจากสิ่งที่ทำกับแม่ลูกสกุลเจียง มันเกินกว่าที่จะมอบคำว่าอภัยให้ได้ เรื่องราวทั้งหมดนั้น มีบางส่วนที่นางเติมแต่ง เพื่อหลอกล่อให้บิดาติดกับ อีกส่วนนางได้มาจาก ชายหนุ่มข้างกายในตอนนี้ ซึ่งเขาได้ทุ่มเงินจำนวนไม่น้อย เพื่อสืบหาความจริง ก่อนที่เขาและนางจะถึงเมืองหลวงเสียอีก รวมถึงเรื่องที่พี่ชายของมารดา ได้มาปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ ล้วนเป็นเจียงกั๋วจ้าน ที่เป็นธุระจัดการให้ หากตัวนางออกหน้า เชิญคุณชายใหญ่สกุลจางมา คงไม่เป็นสำเร็จอย่างแน่นอน “ท่านแม่มิต้องกังวล เรื่องนี้ย่อมไม่กระทบต่อท่านแม่ และหลีเกออย่างแน่นอนเจ้าค่ะ” ต้วนอี้หรู ไม่ได้แสร้งความผิดแผกไปจากเดิม ต่อหน้ามารดาเลี้ยง อย่างไรเสียก็ผูกมิตรไว้เป็นดีที่สุด ส่วนจางหย่งชาง นางหาได้มีสัมพันธ์ทางความรู้สึก เยี่ยงพ่อลูกอยู่แล้ว และนางก็มั่นใจว่าเจ้าของร่างเอง ก็คงคิดเช่นเดียวกัน “หยางเจิ้น! พอได้แล้ว! ท่านพี่เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ” อนุหลินตวาดหยา

รุ่งสาง ณ จวนสกุลโจว “ฮูหยินน้อย เกิดเรื่องแล้วเจ้าคะ” สาวใช้ข้างกาย รีบวิ่งเข้ามาแจ้งผู้เป็นนาย ด้วยอาการร้อนใจ ใบหน้าของซีดราวกระดาษ เมื่อได้รับรู้เรื่องสำคัญมา จางหย๋าชินที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ ทำเพียงชำเลืองมองเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาสนใจ ใบหน้าผุดผาดของตนในกระจกต่อ เรื่องใดจะใหญ่ไปกว่า ที่หยางอี้หรูกับลูกของมันยังไม่ตายอีก “นายท่านผู้เฒ่าสกุลหยาง ฮูหยินชรา และคุณชายใหญ่ มาที่จวนเจ้าค่ะ” สาวใช้รีบละล้ำละลักบอกแก่ผู้เป็นนาย “แล้วอย่างไร ท่านตาท่านยาย ท่านลุงของข้ามา จะมีเรื่องใหญ่อันใดกัน ก็คงแค่มาเยี่ยมเยียนข้า เพื่อแสดงความยินดี ที่ข้ากำลังตั้งครรภ์ก็เท่านั้น เจ้าจะทำเป็นแตกตื่นไปทำไมกัน น่ารำคาญยิ่งนัก” หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิด กับท่าทางราวกับมีเรื่องคอขาดบาดตายเกิดขึ้นอย่างนั้นล่ะ ยิ่งเห็นอาการของสาวใช้ นางยิ่งไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย “แต่...” ทว่ายังไม่ทันที่สาวใช้จะพูดต่อ... “จางหย๋าชิน! ออกมาพบข้าเดี๋ยวนี้” หญิงสาวชะงักมือ ที่กำลังปักปิ่น เมื่อได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของสามี ร่างที่หน้าท้องเริ