All Chapters of ยัยตัวร้ายกับนายสายโหด: Chapter 61 - Chapter 70

“ปีเตอร์ ชุดตำรวจที่นายเตรียมไว้ฉันไม่อยากได้ เพราะมีคนที่คิดจะหักหลังพวกนั้นเหมือนกันมันชื่อแจ็คคนที่นำหรือคุมตำรวจ เพราะฉะนั้นแกต้องหาทางสกัดกั้นพวกมันไว้ ส่วนชุดตำรวจที่นายต้องไปนำมาก็คือแพททริค งานนี้นอกจากจะให้แพททริคล้างอายให้ตัวเองที่เคยถูกแจ็คหลอกแล้ว ยังสามารถเล่นงานแจ็คได้และที่สำคัญจะสามารถจับตัวนายโทมัสได้อย่างไม่มีข้อกังขาใด ๆ นายต้องหาทางติดต่อเขาให้ได้ และนายก็ต้องเป็นคนนำเขามาจะวิธีใดก็ตาม ในขณะเดียวกัน นายต้องไม่ทำให้แจ็คสันสงสัยใด ๆ ไม่อย่างนั้นแผนเราจะพังทันที ระวังตัวด้วย เพราะคนหน่วยนี้ฝีมือดีทุกคน ต้องไม่มีคำว่าพลาด”“รับทราบครับ ผมจะระวังตัว” ฉันพยักหน้าให้มัน ก่อนจะหันไปมองหน้าแพรว“อุปกรณ์ที่ติดตามตัวนายโทมัสเป็นหน้าที่ของแพรว ที่ต้องรายงานให้ทราบว่า อยู่ที่ไหนจุดไหนพิกัดใด และหาทางทำลายระบบวงจรของมันให้ได้ ไม่เช่นนั้นต่อให้เราสามารถพาแพททริคมาได้แต่เจาะเข้าข้อมูลมันไม่ได้ ก็ถือว่าเรื่องทุกอย่างเป็นศูนย์ ดูเหมือนจะไม่อันตรายแต่แท้จริงแล้วกลับอันตราย ระบบของมันฉันจำไม่ได้ว่าอะไรแต่ความหมายคือ เมื่อไหร่ที่เราเจาะผิดเกินสองครั้งทางนั้นจะรู้ตัวและหันมาเล่นงานเธอ ม

“คุณพ่อคะ เรื่องของนายดนัยที่ยักยอกเงินบริษัทกับเรื่องที่เอาความลับของบริษัทไปเปิดเผยให้นายโทมัสได้รับรู้ ลินต้องการให้คุณพ่อปิดเอาไว้ห้ามคณะกรรมการคนอื่นรู้เด็ดขาด เพราะลินจะไม่ไล่นายดนัยออก เขาถูกบังคับให้ทำ” ฉันไม่ตอบคนเป็นแม่แต่หันไปคุยกับพ่อแทน“โทมัส ลูกรู้ได้อย่างไรว่าเป็นโทมัส แล้วถ้านายดนัยทำผิดจริงเขาก็สมควรได้รับโทษ”“ถึงแม่จะไม่รู้ แต่แม่คิดว่าคุณพ่อพูดถูก”“ลินรู้ค่ะ ลินก็มีวิธีการจัดการของลินเหมือนกัน คนเราทำผิดได้และเมื่อสำนึกผิดก็สมควรได้รับการให้อภัยไม่ใช่เหรอคะ ลินอยากจะให้โอกาสนายดนัยอีกสักครั้ง ลินว่าลินดูคนไม่ผิด”“แล้วลูกจะจัดการยังไง” คุณพ่อถาม ซึ่งคุณแม่ก็ถามฉันทางสายตาเหมือนกัน“ปิดบัญชีนายโทมัสไงคะ เบื้องหลังที่คนอื่นไม่รู้ กำลังจะถูกเปิดเผย”“เปิดเผย นี่ลูกไปรู้อะไรมาเหรอ” คุณพ่อพูด“นายโทมัสทำการค้าประเวณี รวมไปถึงยาเสพติดแทบจะทุกชนิด และสิ่งผิดกฎหมายอีกมากมาย ลินจะปิดตำนานนายโทมัสค่ะพ่อ”“ไม่ได้ แม่ไม่ยอมหรอกมันอันตราย และอีกอย่างลินเป็นผู้หญิงทำไมไม่ให้ตำรวจจัดการล่ะลูก ไม่รู้แหละแม่ไม่ยอม” แม่ฉันพูดออกมา“คุณแม่คะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ลินดูแลตัวเองได้ อีกอ

"ฮัลโหล สวัสดีครับคุณโทมัส โทรมาแต่เช้าเลย""ผมแค่จะโทรมาบอกว่า ไอ้มาร์ทมันไปแล้วนะ พร้อมเพื่อนมันอีกสองคน""ลื้อรู้ได้ยังไง ข่าวที่ได้มาชัวร์แน่นะ""แน่ใจสิเสี่ยบรรจง เพราะผมรู้มาจากปากเมียของมันสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อกี้นี้เอง""งั้นก็ดี ขอบคุณมากที่โทรมาบอก อั๊วจะเตรียมของขวัญต้อนรับมันอย่างดีเลย""ครับ โชคดี สวัสดีครับ" หลังจากที่โทมัสวางสายไป ผมก็มองหาลูกน้องคนสนิทเพื่อสั่งงาน"อาสิน ลื้อเตรียมลูกน้องสักสิบคนไปต้อนรับไอ้มาร์ทที่สนามบินด้วยนะ จากนั้นเตรียมตัวให้พร้อม อีกสามวันเราจะถล่มเกาะมุก" ผมพูด“ครับเสี่ย เฮ้ย ได้ยินใช่ไหม รีบไปจัดการสิ" ไอ้สินพูดจบก็เดินออกไปทันทีไอ้สินเป็นลูกน้องฝีมือดี ซื่อสัตย์ ผมมันคนไม่มีลูกเมีย พอไปเห็นไอ้สินก็เอามันมาเลี้ยงดู มันไม่เคยทำผมผิดหวังเลยสักครั้ง ผมรักมันเหมือนลูก กิจการทุกอย่างของผมเมื่อถึงเวลาผมก็จะยกให้มันหึ ทุกคนคงอยากรู้จักผมแล้วละสิ ผม เสี่ยบรรจง คนของแผ่นดินไงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าถ้าถามว่าทำไมผมต้องทำร้ายไอ้มาร์ท ตอบเลยว่าผมอยากได้เกาะมุกมาไว้ในครอบครองไง สัมปทานเกาะมุกควรจะเป็นของผม ถ้าหากไม่มีไอ้มาร์ทเด็กบ้านั่นมาขวาง หรือถ้ามันยอมเซ็นยกให้

"นายท่านครับ เราทำแบบนี้ถ้าคุณลินรู้ คุณลินอาจโกรธได้นะครับ""เอาน่าจอร์จ ฉันก็แค่อยากรู้จักว่าที่ลูกเขยฉันเท่านั้นเอง ถ้าแกไม่พูดฉันไม่พูด ลินก็ไม่มีทางรู้หรอก ที่สำคัญลินไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าพักหลัง ๆ มานี้ เราส่งคนติดตามเธอ" ผมพูด"แต่ว่าดูเธอไม่สงสัยเลยนะครับนายท่าน" จอร์จพูด"หึหึ แกอย่าลืมสิว่าลินฉลาดแค่ไหน เธอไม่มีทางตกใจหรอกที่รู้ว่ามีคนตาม" ผมพูด"เหอะ นั่นสิเนอะ ผมก็ลืมไปว่าคุณลินไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เธอเป็นถึงนายใหญ่ขององค์กรที่ผู้คนต่างให้ความเกรงกลัวเลยนี่น่า" จอร์จพูด"หึ ใช่แล้ว ลูกสาวสมิธซะอย่างปั้นมาเองกับมือ" ผมพูด"แต่ก็อย่าลืมนะครับว่านายท่านไม่ได้ปั้นเธอมาคนเดียว ยังมีอีกหนึ่งคนที่สำคัญที่ช่วยปั้นคุณลินขึ้นมาให้เข้มแข็ง แข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยวนะครับ"ไอ้จอร์จพูดถึงกับทำให้ผมไม่สบอารมณ์ไปทันที ก็จะอะไรซะอีกล่ะย้อนไปเมื่อตอนที่ผมเจอลินครั้งแรก เป็นการเจอกันแบบไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ ตอนนั้นเธออายุ 16 ขวบ อยู่เกรด11 คือผมเองชื่อ สมิธ เป็นมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในรัสเซียและเป็นเจ้าของเรือสินค้าที่ใหญ่ที่สุดอีกด้วย เหตุการณ์วันนั้นผมยังจำได้ดีผมกำลังปะทะกับพวกไอ้ทอมสัน มันเป

"อะไรนะ พวกลื้อทำงานกันประสาอะไร แค่คนสามคนกลับทำอะไรไม่ได้ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ""ขอโทษครับนาย แต่ว่ามีคนมาช่วยมันครับ""อั๊วไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอะ ที่อั๊วสนคือเกาะมุก ยังไงก็ต้องฆ่าไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั่นให้ได้"ผมได้แต่อารมณ์เสียอยู่คนเดียว เมื่อลูกน้องที่ส่งไปจัดการไอ้มาร์ท ศัตรูของผม บอกว่าทำอะไรมันไม่ได้ มันน่าเจ็บใจไหมล่ะ มันมีแค่สามส่วนลูกน้องผมมีเป็นสิบ เลี้ยงเสียข้าวสุกชะมัดผมไม่สนใจหรอกที่จะมีคนมาช่วยมันจริงหรือเกิดจากลูกน้องผมมันไม่ได้เรื่อง สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือฆ่าไอ้มาร์ทซะ และผมก็รอต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ ผมจะบุกถล่มมัน ด้วยตัวผมเอง"ไปตามไอ้สินมาให้อั๊วที" ผมหันไปพูดกับลูกน้อง มันโค้งหัวให้ผมก่อนที่มันจะเดินออกไป รอไม่ถึงสิบนาทีคนที่ผมรักเหมือนลูกก็เดินเข้ามา"ครับเสี่ย มีอะไรเหรอครับ" ไอ้สินพูด"สิน อั๊วต้องการบุกถล่มไอ้มาร์ทและไม่อยากให้มันรู้ตัว ไปเตรียมตัว เตรียมคนและอาวุธให้พร้อมซะ มันกับฉันจะต้องแหลกกันไปข้างนึง"ผมพูดด้วยดวงตาวาวโรจน์ ใช่ถูกต้องแล้วล่ะ ผมกับมันต้องแหลกกันไปข้าง และถ้าผมลงมือก่อน โอกาสที่จะชนะก็ย่อมมากตามไปด้วย หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ไอ้เด็กปาก