All Chapters of ตื๊อรักร้ายยัยแฟนเก่า: Chapter 31 - Chapter 40

“ไม่คิดว่าคนในกลุ่มน้องทิพย์จะมีคนชอบทำลายข้าวของด้วยน่ะครับ”“มึง!”“เฮ้ย! หยุดหยุด มึงนั่งเลยไอ้เหนือ ส่วนคุณถ้าไม่มีธุระอะไร เชิญครับ ถ้ายังท่ามากอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ” ไอ้วินเป็นคนลุกขึ้นมาห้ามผม ก่อนที่มันจะหันไปพูดกับไอ้บ้านั่น“พี่ขอตัวก่อนนะครับน้องทิพย์ ไว้เจอกันครับ”“มึง!” และเมื่อได้ยินสิ่งที่มันพูด ผมก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่มันทันที ติดที่ถูกไอ้ดินกับไอ้พายุรั้งไว้ โดยมีไอ้วินรีบดันหลังไอ้ผู้ชายสารเลวนั่นออกไปอย่างรวดเร็ว“ใจเย็นหน่อยสิวะไอ้เหนือ มึงมาทำคะแนนนะเว้ย เดี๋ยวก็ยิ่งติดลบในใจน้องทิพย์หรอก”“มึงก็ดูมันสิไอ้ดิน มึงดูมันพูด มึงจะให้กูใจเย็นได้ยังไง มันกวนบาทากูชัด ๆ”“มึงต้องใจเย็น ๆ ไม่งั้นน้องทิพย์ไม่มีวันอภัยให้มึงแน่ กูจะห้ามแค่ครั้งนี้นะ ถ้ามึงยังรั้นที่จะไม่ฟังคำพวกกู กูก็จะไม่ยุ่งแล้ว”ไอ้พายุเป็นคนพูด ซึ่งพอคิดตามคำพูดของพวกมันก็ทำให้ผมใจเย็นลงไปได้บ้าง จึงนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองเงียบ ๆ แต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากผู้ชายคนนั้นที่ผมหมายหัวเอาไว้เจอกันข้างนอกเมื่อไหร่ ถ้ามันยังปากดี ผมอัดมันแน่!“ขอบใจที่เตือนสติกู” ผมบอกพวกมันหลังจากที่ทำใจเย็นลงได้บ้างแล้วผ

น้ำทิพย์โวยวายเมื่อหันมาแล้วเจอผมยืนอยู่ข้างหลัง ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจหันมาหรือไม่ เพราะทันทีที่เธอหันมาผมที่ยืนใกล้กับเธออยู่แล้วก็ยิ่งใกล้มากกว่าเดิม เพราะตอนนี้เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของผมแล้วนั่นเองสายตาของผมไม่ได้อยู่บริเวณหน้าเธอด้วยซ้ำ เพราะมันถูกสิ่งที่น่าสนใจกว่าอย่างหน้าอกดึงดูดไปหมดแล้ว!ผมเลื่อนสายตาขึ้นไปมองหน้าเธออย่างช้า ๆ ไล่ตั้งแต่ลำคอระหง ปลายคางมนรับใบหน้าอย่างดี ริมฝีปากเล็กสีชมพูน่าจูบ จมูกโด่งเชิดรั้นน่าหยิก ดวงตากลมโตกระจ่างใสที่กำลังจ้องมองผมด้วยอาการตระหนกเราสองคนสบสายตากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่กำลังสัมผัสกัน โดยเฉพาะไอ้เจ้าน้องชายตัวดีของผมที่มันเริ่มจะแผลงฤทธิ์อีกแล้ว!“ปะ... ปล่อย”“ยะ... อย่าขยับ อย่าเพิ่ง” ผมร้องห้ามน้ำทิพย์ทันทีเมื่อเธอเริ่มขยับร่างกายเบา ๆ หวังจะออกไปจากอ้อมกอดของผม แต่ถ้าเธอทำแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้ผมต้องการมากขึ้นถ้าผมไม่ห้ามเธอ ผมคงต้องกลายร่างเป็นราชสีห์จับหนูตัวน้อยอย่างเธอกลืนกินลงท้องแน่“ขะ... เข้ามาได้ยังไง ประตูปิดแล้วนี่”เธอถามผมเสียงเบาโดยที่เธอไม่กล้าสบตาผมเลยสักนิด ซึ่งผมคิดว่าเธอคงสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่

สำหรับพี่เหนือฉันว่าเขาได้เรียนรู้และเจ็บกับสิ่งที่เขาเคยทำแล้ว และฉันก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาเร็วไปเลย เราห่างกันห้าเดือนเลยนะคะ และอย่าลืมนะคะว่าสำหรับฉันเขายังคงเป็นแฟนฉันอยู่ แต่สำหรับเขาแล้วตอนนี้คือการเริ่มต้นจีบฉันใหม่ ความเข้าใจสถานะของเราสองคนมันต่างกันและโอกาสที่ฉันให้ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ให้โอกาสตัวเองด้วย ครั้งนี้ถ้าเขาทำพังฉันก็จะเลิกกับเขาจริง ๆ ซึ่งฉันคิดไว้ว่าเขาคงไม่ทำมันพังอีกเป็นครั้งที่สองและการให้โอกาสเขาจีบฉันใหม่ นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก เพราะมันจะทำให้เราทั้งคู่ต่างเข้าใจกันมากขึ้น และได้เห็นในมุมที่ตัวเองไม่เคยเห็นก็ได้ ดูอย่างช่อดอกไม้และการอดทนอดกลั้นอารมณ์ของเขานั่นสิ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงไม่ได้ช่อดอกไม้ช่อใหญ่ขนาดนี้และเขาคงไม่ใจเย็นอย่างนี้แน่จะว่าดีก็ดีจะว่าเสียก็เสีย ทุกอย่างที่มันขึ้นอยู่ที่มุมมองของแต่ละบุคคล สำหรับฉัน ฉันว่าเพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วนับจากวันนี้ก็ต้องมาดูที่ความพยายามของเขาแล้วว่าจะรักษาโอกาสที่ฉันหยิบยื่นให้ไว้ได้หรือไม่ฉันมั่นใจว่าเขาจะรักษามันไม่ได้ และเขาจะทำมันได้ดีกว่าเดิมแน่นอน เพราะบทเรียนที่ผ่านมาจะทำให้เขารู้จักคิดมากขึ้

ก๊อก ก๊อก ก๊อกผมกดหน้าต่างรถลงแล้วเลิกคิ้วรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร“ขอบคุณนะคะที่ไปรับและมาส่ง”“พี่ยินดีครับ แค่เป็นทิพย์พี่ยินดีเสมอ”“ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณ ขับรถกลับดี ๆ นะคะ บายค่ะ” เธอพูดและยิ้มให้ผมก่อนจะหันหลังเดินเข้าคอนโดไปผมรอจนเธอเดินหายเข้าไปในตัวคอนโดแล้ว ถึงได้ขับรถออกมา พลางคิดถึงคำเชิญชวนที่เธอชวนผมไปเจอกับคุณไฟเมื่อสักครู่เหอะ ขนาดไม่ได้ไปนั่งร่วมโต๊ะยังรู้สึกจุกอกขนาดนี้ แล้วถ้าผมไปนั่งร่วมโต๊ะด้วยผมจะเจ็บขนาดไหนอีกอย่างผมบอกเธอว่าไม่ไปก็ใช่ว่าผมจะไม่ไปตามที่ปากพูดซะหน่อย เพราะไม่ว่าจะเจ็บยังไง หรือต้องทนเห็นเธอยิ้มและหัวเราะกับผู้ชายคนอื่น สุดท้ายแล้วผมก็แอบตามและแอบมองดูเธออยู่ห่าง ๆ อยู่ดีที่ผมทำก็เพราะว่าห่วงเธอนั่นแหละครับทางด้านน้ำทิพย์ หลังจากที่ลงจากรถของเหนือนทีแล้ว เธอก็เดินเข้าไปในตัวคอนโด ก่อนจะเดินกลับออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่ารถเหนือนทีขับออกไปแล้ว“อยากจะรู้เหมือนกันวาพี่เหนือจะทำใจเย็นแบบนี้ได้นานแค่ไหน ได้ปั่นหัวคนแบบนี้ก็สนุกเหมือนกันแฮะ นาน ๆ ทีจะมีโอกาสเพราะฉะนั้นก็ทนเจ็บปวดไปสักพักแล้วกันนะคะพี่เหนือ” ฉันพูดกับตัวเองพร้อมกับมองไปยังรถที่ขับออกไปไกลแ

“จริง ๆ ไม่ต้องถือให้ทิพย์ก็ได้นะคะ ทิพย์ไม่ได้หนักอะไรเลย”“ไม่ได้หรอกครับ พี่อยากถือให้นี่นา” เขาพูดพร้อมกับหันมาส่งยิ้มหวานให้ฉัน ซึ่งฉันก็ยิ้มรับ ก่อนจะเดินหนีเขาออกไปหน้าร้าน เพราะกลัวว่าตัวเองจะห้ามใจไว้ไม่อยู่ผู้ชายเวลาอ้อนมันน่ารักเกินต้านทั้งนั้นแหละ แล้วยิ่งพี่เหนือที่เป็นคนเล่นหูเล่นตาเก่งอยู่แล้วเนี่ย ไม่ต้องพูดถึงเลย ฉันทำหน้านิ่งอยู่ต่อหน้าพี่เขาได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว“ทิพย์อยากจะทานอะไรดีครับ”“อืม เคเอฟซีก็ได้ค่ะ อยากกินนานแล้ว ไม่ได้กินสักที”“ตกลงครับ งั้นไปกัน”เราทั้งสองตรงไปยังร้านเคเอฟซีใกล้ ๆ คอนโด เนื่องจากไปอยากไปไกล จึงได้กินแถวละแวกนี้แทน ซึ่งมันก็ดี เพราะถ้าไปห้างที่อยู่ไกล รถก็ติด ไปถึงกว่าจะได้กินก็นาน ถ้าเป็นแบบนั้นฉันต้องอารมณ์เสียแน่ ๆกลับกันเคเอฟซีที่ร้านตั้งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่ฉันและพี่เหนือพักอยู่มากนัก นอกจากจะได้กินเร็วแล้ว ยังไม่ต้องไปเสี่ยงรถติดบนท้องถนนอีกด้วย มองยังไงร้านนี้ก็เป็นตัวเลือกที่ดีเห็น ๆ“วันนี้ติวหนังสือเป็นยังไงบ้างครับ”“ฮือ เหนื่อยค่ะ น้ำมนต์ยัดอะไรก็ไม่รู้ใส่หัวเต็มไปหมดเลย” ฉันบอกกับเขา แต่ลักษณะท่าทางของฉันก็อ้อนเขาไปด้วย