All Chapters of ตื๊อรักร้ายยัยแฟนเก่า: Chapter 41 - Chapter 50

“เหอะ ถึงพี่จะเขินอายหน้าแดง แต่ไม่เท่าทิพย์นะครับ”“ไม่เท่าทิพย์ยังไงคะ”“ก็วันนั้นพี่เพียงแค่หน้าแดง แต่ทิพย์นั้นแดงไปทั้งตัว จะให้พี่พูดไหมครับ ว่าทำไมตัวเราถึงแดง”“หยุดพูดไปเลยค่ะ คนลามก” ฉันพูดขัดเขาก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมาให้ฉันอายไปมากกว่านี้แล้วฉันกับเขาก็พูดคุยหยอกล้อกันอีกหลายคำ มีแกล้งกันบ้างเป็นครั้งครา จนกระทั่ง“ขอโทษค่ะ เอ่อ...”“มีอะไรหรือเปล่าคะ”“พี่ผู้ชายหน้าตาดีมากเลย ขอถ่ายรูปด้วยสักรูปได้ไหมคะ”อึก!เสียงพี่เหนือกลืนน้ำลาย ฉันมองน้องผู้หญิงที่เข้ามาพูดกับฉันนิ่ง ๆ“เอ่อ... คือพี่ไม่สะดว...”“ได้สิคะ มา! เดี๋ยวพี่ถ่ายให้” พี่เหนือยังพูดไม่ทันจบประโยค ฉันก็ตอบตกลงน้องไปซะก่อน“ขอบคุณนะคะพี่ นี่ค่ะโทรศัพท์”น้องคนนั้นพูดก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ฉันถ่ายให้ ฉันก็กดถ่ายไปสองสามครั้งแล้วก็พอ หลังจากที่น้องเขาได้ภาพแล้วก็เดินออกไปคล้อยหลังน้องเขาเดินออกไปไม่นาน ฉันก็หันมาจ้องหน้าพี่เหนือนิ่ง ๆ อีกครั้ง ต่างคนก็ต่างไม่พูด และดูเหมือนพี่เหนือจะทนความอึดอัดไม่ไหวจึงได้เป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน“ทำไมทิพย์ถึงยอมให้น้องเขาถ่ายรูปกับพี่ล่ะครับ” ฉันถอนหายใจนิดหน่อยก่อนจะตอบออกไปว่า“ก

“สวัสดีค่ะพี่เหนือ บังเอิญจังเลยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอพี่เหนือกับพี่ ๆ คนอื่น ๆ ที่นี่”เหอะ ไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่หน้าด้านมากที่เลือกเดินเข้ามาทักทายพวกฉัน มารผจญชัด ๆ“น้องดาขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ พอดีน้องดาไม่เคยมาที่แบบนี้ น้องดากลัวค่ะ แต่จะไม่มาก็ไม่ได้ก็เพื่อน ๆ ของน้องดาน่ะสิคะบังคับน้องดามา”โอ๊ย ไม่ต้องขอก็ได้มั้งถ้าจะเชิญตัวเองนั่งลงมาแบบนี้ ฉันคิดกับตัวเองเงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไรออกไป พร้อมกับมองมันนิ่ง ๆ เท่านั้น“น้องดาขอฝากตัวกับพี่ ๆ ทุกคนด้วยนะคะ น้องดาขอนั่งด้วยน้า...เดี๋ยวน้องดาส่งข้อความไปบอกเพื่อนก่อน” เธอพูดพร้อมกับพิมพ์ข้อความบนโทรศัพท์ไปด้วย“เหอะ ถ้าจะพูดเองเออเองแบบนี้ ก็ไม่ต้องถามหรอก”น้ำพิ้งค์เป็นคนพูดออกมาด้วยความที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก“พี่ทิพย์ดื่มเบียร์ด้วยเหรอคะ รสชาติเป็นยังไงบ้างคะ พอดีน้องดาไม่กล้าดื่มค่ะ คุณแม่บอกว่ามันไม่ดี” ฉันมองดารินที่จีบปากจีบคอพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เหนือที่ดูเหมือนว่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่างปึก!ฉันวางแก้วเบียร์ลง แล้วมองหน้าคนที่แอ๊บใสแกล้งถามฉันนิ่ง ๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานที่ไปไม่ถึงดวงตาให้มัน แล้วพูดว่า“เรื่องของฉัน

“ผู้ชายเขาพูดขนาดนี้แล้วอะ เธอยังจะกล้าตอแยเขาอีกเหรอ เป็นฉันฉันไม่กล้านะ” เป็นน้ำทิพย์ที่หันมาพูดคุยกับเธอ เธอมองดารินนิ่ง ๆ ด้วยซ้ำ ซึ่งผมไม่รู้ว่าไอ้แววตานิ่ง ๆ ของเธอนั้นมันหมายถึงอะไร“เธอจะไปเข้าใจอะไร ฉันรักพี่เหนือ”“แต่พี่เหนือเขารักฉัน เขาไม่ได้รักเธอ ได้ยินชัดหรือยัง!”น้ำทิพย์สวนกลับดารินไป ตอนแรกผมไม่คิดอะไรหรอกแต่เมื่อเธอยกมือคล้องแขนผมและพูดออกไปแบบนั้น มันก็อดที่จะรู้สึกดีนิด ๆ ไม่ได้เธอกำลังหวงผมล่ะทุกคน เธอต้องหึงผมแน่ ๆผมก้มหน้าลงไปมองคนตัวเล็กกว่ายิ้ม ๆ ไม่คิดเลยว่าพอเธอแสดงความหึงหวงผมจะรู้สึกดีขนาดนี้ สงสัยกลับไปถึงห้องต้องให้รางวัลเธอแล้วล่ะ“ไปกันเถอะค่ะพี่เหนือ อย่าสนใจเลย” น้ำทิพย์พูดผมและเธอจึงหันหลังเพื่อที่จะไปขึ้นรถแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อดารินพูดขึ้นมาว่า“ดาไม่ยอมหรอกนะคะ ยังไงพี่เหนือก็ต้องเป็นของน้องดา”“งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน”ผมพูดแล้วจึงเดินออกมา ส่วนดารินจะมีสีหน้าหรืออาการยังไงผมแล้วแต่ไม่สนใจ เพราะคนที่ผมสนใจมากที่สุดคือคนตัวเล็กที่เกาะแขนผมอยู่ตอนนี้“ไม่คิดว่าพี่เหนือจะพูดแบบนั้น”“ทำไมล่ะครับ” ผมหันไปมองน้ำทิพย์พร้อมกับถามเธอ“ก

เราแปดคนเดินลงจากรถและซื้ออาหารการกินให้พร้อมก่อนจะตรงไปที่ตาน้ำ พี่เหนือบอกว่ายิ่งขึ้นไปใกล้ตาน้ำมากเท่าไหร่น้ำจะยิ่งใสและคนไม่ค่อยพลุกพล่าน เพราะส่วนใหญ่คนที่มาเที่ยวจะเป็นพวกเด็กวัยรุ่น ไม่ก็เด็ก ๆ ที่มีผู้ใหญ่พามา จะไม่ค่อยพากันเดินไปไกลนักผิดกับกลุ่มพวกเราที่จะเดินขึ้นไปยังตาน้ำผุด แน่นอนว่าคนที่จะไปเล่นตรงนั้นไม่ได้มีแค่พวกเราแต่มันยังมีคนอื่นด้วย ซึ่งก็ไม่ได้มากอย่างที่ฉันเห็นตอนนี้ระหว่างที่พวกเรากำลังเดินไปยังโซนที่ว่า ฉันก็เห็นนักท่องเที่ยวหลายคนกำลังกระโดดน้ำอย่างมีความสุขและมองมาที่พวกเรามากมาย“เอาตรงนี้แหละ นี่ก็ไม่ไกลจากตาน้ำแล้ว และตรงนี้ก็มีคนเล่นน้ำไม่มากที่สำคัญน้ำก็ใส ปูเสื่อเลยจะได้กินของที่ซื้อมา” พี่เหนือพูด ก่อนที่พี่พายุที่ถือเสื่อผืนน้อยมาด้วย จะจัดแจงปูอย่างรวดเร็วพวกเราทั้งแปดคนนั่งล้อมวงจัดการอาหารที่ซื้อ จะเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากส้มตำไก่ย่าง และขนมอีกนิดหน่อย“ซี๊ด... เผ็ดจัง” น้ำหวานพูดขึ้นพร้อมกับจมูกแดง ๆ เพราะความเผ็ดของส้มตำ“ก็พี่บอกแล้วว่าให้บอกแม่ค้าใส่พริกน้อย ๆ เป็นไงล่ะ” พี่ดินบ่นน้ำหวาน แต่มือก็ส่งน้ำและขนมให้มันไม่ขาด“แล้วเราเผ็ดไหมครับ

“พี่เหนือนอนห้องไหนคะ”“พี่นอนห้องนี้ครับ ห้องใหญ่”“งั้นทิพย์นอนห้องนี้นะคะ”“ครับ”จัดแจงห้องเรียบร้อยแล้วเราต่างก็แยกย้ายกันอาบน้ำ เพราะตอนอยู่น้ำตกเราแค่ล้างตัวเฉย ๆ มันยังไม่สะอาด หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย จึงได้มารวมกันที่แคร่ไม้ใต้ต้นมะม่วง“เอาละ ในเมื่อมากันครบแล้วก็กินกันเถอะ สาว ๆ หิวกันแล้วไม่ใช่เหรอ”“ใช่ค่า”น้ำพิ้งค์รับคำเสียงใส ก่อนจะเป็นคนแรกที่จัดแจงทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการเอาหมูลงเตาย่าง แจกจ่ายถ้วยชามและน้ำจิ้ม โดยมีน้ำหวานคอยช่วยอีกแรงส่วนสองสาวที่เหลืออย่างน้ำทิพย์และน้ำมนต์นั้น กำลังตักน้ำแข็งใส่แก้ว ก่อนจะยกมาบริการพวกผมที่นั่งล้อมวงอยู่เตาหมูกระทะแบ่งเป็นสองเตา เพราะว่ามีแปดคนถ้าใช้เตาเดียวคงจะไม่พอและแย่งกันกินจนเกินไป ป้าพรจึงได้ไปยกเตาและกระทะมาเพิ่มวงที่นั่งกินหมูกระทะก็จัดกันอย่างง่าย ๆ ผู้ชายหนึ่งวง ผู้หญิงหนึ่งวง โดยมีการแบ่งเนื้อหมูและผักไว้ตรงกึ่งกลางระหว่างวงด้วย“อื้อ น้ำจิ้มอร่อย”“จริงดิ”“ใช่ ไม่เชื่อแกลองดิยายมนต์”“แกจะให้ฉันลอง แกหยุดคีบหมูก่อนไหมยายพิ้งค์ พวกฉันกินไม่ทันแล้วเนี่ย”“ก็ฉันหิวนี่”นั่นแหละครับสงครามเล็ก ๆ ของการแย่งค