All Chapters of เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 31 - Chapter 40

เขามาที่นี่ทำไม? ..วันนี้เป็นวันอาทิตย์แต่เขากลับมาที่มหาวิทยาลัย"ลงรถก่อนสิ""ฉันจะรออยู่บนนี้""ช่วยรักโลกหน่อยได้ไหม""รักโลกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ฉันนั่งรออยู่บนรถด้วยล่ะ""ถ้านั่งอยู่นี่ก็ต้องได้สตาร์ทรถ การเผาผลาญน้ำมันรู้ไหมเป็นคาร์บอนไดออกไซด์ไม่รู้เหรอ""ก็ไม่ต้องสตาร์ทสิ แค่เปิดกระจกไว้ให้ฉัน"ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกก่อนจะแกะกระดุมที่แขนเสื้อแล้วเดินอ้อมมา"คุณจะทำอะไร""สงสัยว่าคนแถวนี้อยากถูกอุ้มอีกไง""ฉันลงแล้วก็ได้" หญิงสาวผลักประตูออกไปจนชนเขา แต่เธอก็ไม่ได้ขอโทษเพราะตั้งใจให้มันชนอยู่แล้ว"ตามมาที่ห้องทำงาน""ฉันจะรออยู่แถวนี้""ฉันต้องไปเคลียร์งานอีกนานกว่าจะเสร็จ""คุณจะมาเคลียร์งานทำไมต้องเอาฉันมาด้วย" ทีแรกคิดว่าเขาจะเข้ามาเอาของเพราะวันนี้เป็นวันหยุด"แล้วจะอยู่บ้านทำไมคนเดียว""อยู่คนเดียวที่ไหนบ้านของคุณคนก็ตั้งเยอะตั้งแยะ""วันนี้คุณปู่ไปออกรอบ ฉันขี้เกียจพูดกับเธอแล้ว" มือหนาเอื้อมไปคว้าแขนของเธอให้เดินตามขึ้นไปที่ห้องทำงานเพราะแบบนี้แหละเขาถึงไม่ค่อยมีเวลาเข้าไปดูงานที่คลับกับนเรศวร พ่อทุ่มเทให้กับมหาวิทยาลัยนี้มาก ถึงแม้ว่าที่นี่คุณตาจะเป็นคนก่อตั้ง แต่

"แค่ดื่มเหล้าด้วยกันในคลับจะว่าตัวเองชนะได้ยังไง" ไอเดียตอบโต้ไป"ฉันสามารถนัดพี่เวย์ออกมาทานเหล้าด้วยได้นี่ยังไม่พออีกเหรอ""ยัง" ตั้งแต่เริ่มพนันกันเธอก็ไม่คิดจะเป็นคนแพ้อยู่แล้ว ยิ่งช่วงหลังมาเมญ่าเล่นแรงเธอก็ยิ่งปล่อยไปไม่ได้"แล้วเธอจะเอายังไง""ก็ลองถามจากปากฝ่ายชายเลยไง ว่าเขาจะตัดสินให้ใครชนะ" ดีเหมือนกันให้มันจบๆ ไปเลย"หึหึ.. ชักจะสนุกแล้วสิ" พริ้มยืนมองอยู่ ไม่นานเชอรี่ก็เดินเข้ามาในห้อง"มีอะไรหรือพริ้ม" เชอรี่มองไปเห็นว่าเมญ่ายืนคุยอยู่กับกลุ่มนั้น"ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ เรื่องที่ทำให้กลุ่มนั้นเขาแตกคอกัน""จริงเหรอ..""ถ้าเธอไม่เชื่อรูปภาพนั้น เธอก็ลองดูคลิปนี้สิ" มันคือไม้เด็ดที่เมญ่าเก็บไว้ ถ้าพวกของออมสินไม่ยอมแพ้เธอถึงจะเอาคลิปที่แอบถ่ายออกมาไอเดียแย่งโทรศัพท์ของเมญ่ามาดูว่ามันคลิปอะไรกันแน่ ออมสินที่ยืนอยู่ด้วยกันเลยมองดูหน้าจอด้วย"มีอะไรเหรอไอเดีย" การ์ตูนออกไปเข้าห้องน้ำเพิ่งกลับเข้ามาก็เห็นว่าทุกคนเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ "นี่มันคลิปต่อจากรูปภาพเมื่อคืนนี้นี่""พวกเธอเห็นหรือยัง ว่าฉันกับพี่เวย์เราสนิทสนมกันแค่ไหน อยากรู้ไหมว่าเมื่อคืนนี้พวกเราได้ไปต่อกันอีกไหม

"นั่งก่อนสิหลานๆ" เข้ามาถึงห้องรับแขกท่านเจ้าคุณก็เชิญให้หลานสาวทั้งสองเข้ามานั่ง"ขอบคุณค่ะ" ทรงอัปสรนั่งลงก่อนและน้องสาวก็นั่งข้างๆ เธอ "อัปสรไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะเลยไม่ได้ยินพ่อพูดให้ฟัง" ทรงอัปสรหมายถึงเรื่องที่เธอไม่รู้จักท่าน"เราต้องหาโอกาสร่วมทานข้าวระหว่างสองครอบครัวบ้างแล้ว""ได้เลยค่ะ อัปสรพร้อมทุกเมื่อ""ปู่เพิ่งรู้เรื่อง ถ้ารู้เรื่องก่อนหน้ามันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้""ออมสินก็ต้องขอโทษคุณปู่ด้วยค่ะที่ก่อเรื่องวุ่นวายที่มหาวิทยาลัย" ออมสินไม่พูดเปล่ายังยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษท่าน"ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงที่นี่ก็มีเรื่องไม่เว้นวันอยู่แล้ว" ที่ไหนคนรวมตัวอยู่กันเยอะๆ ก็ชอบมีเรื่องประจำอยู่แล้ว"ขอบคุณมากนะคะที่ท่านเข้าใจ อัปสรฝากดูแลน้องด้วยนะคะ แกยังเด็กไม่รู้ประสีประสาอะไรหรอกค่ะ"ท่านเจ้าคุณรับฝาก แต่ท่านก็แอบคิดอยู่ในใจ เด็กทั้งสองก็ดูรักใคร่กันดี ทำไมคนเป็นพ่อถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยลงรอยกัน ที่อรรจน์ต้องพูดให้ท่านฟังเพราะได้เกริ่นเรื่องที่อยากให้ลูกสาวคนเล็กรับช่วงต่อกิจการ ท่านเจ้าคุณเลยถามหาลูกสาวคนโต เพราะเห็นว่ามีลูกสาวอีกคนแถมเป็นคนโตด้วย อรรจน์เลยต้องเล่าเรื่องในบ้านให้ฟังแบบเ

"โอ๊ยเจ็บนะ""ตื่นแล้วเหรอ""คุณทำอะไร" หญิงสาวมองต่ำลงไปเพราะเมื่อครู่เขาทำเธอเจ็บ "เอาออกมานะ" ออมสินไม่พูดเปล่ายังคงใช้มือดันนิ้วที่เขาแหย่เข้าไปถึงสามนิ้วให้ออกมา ถึงแม้ว่าจะเข้าได้ไม่ลึกแต่ก็ทำให้ร่องแคบขยายตัวมันเลยเจ็บแต่นอกจากจะไม่เอาออกแล้วเขายังคงชักมันเข้าและออกเป็นจังหวะ"โอ๊ย บอกว่าเจ็บไง""เจ้าเล่ห์แบบนี้ต้องเจ็บซะบ้าง""ใครเจ้าเล่ห์"เขาไม่ได้บอกว่าจับได้แล้วว่าเธอแกล้งหลับเพื่อให้เขาอุ้มขึ้นบันได รู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน เกือบทรงตัวไม่อยู่แล้วด้วยซ้ำ"อื้อ" แต่พอถูกเสียดสีไปอีกหน่อยก็เริ่มมีความรู้สึก คนที่คิดว่าจะลงโทษพอได้ยินเสียงครางเลือดในกายก็พลุ่งพล่าน"อาาาซี๊ดด" ชายหนุ่มรีบขยับกายขึ้นมาก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปแทนนิ้ว เพราะทนไม่ไหวแล้ว"อือบอกว่าเจ็บไง""เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว ซี๊ดด" สอดใส่เข้าไปได้สะโพกแกร่งก็เริ่มซอยถี่"เดี๋ยวก่อนสิทำไมคุณไม่ใส่ถุงยาง" ถ้าเขาไม่สวมถุงยางอนามัยเธอคงต้องไปรับยาอีกรอบเพราะประจำเดือนยังไม่มาเลย"รู้ไหมว่าสวมถุงยางแล้วมันไม่ค่อยมีความรู้สึก""ไม่รู้แต่คุณต้องสวม โอ๊ย" มือเรียวที่ดันหน้าอกเขาอยู่เมื่อครู่ถูกจับกดลงกับเตียงก่อนจะเน

"ออมสินออกมาคุยกับอาจารย์หน่อย" ช่วงพักเบรกสิบนาทีตอนที่ปล่อยให้นักศึกษาไปทำธุระส่วนตัว อาจารย์ใบเฟิร์นก็เรียกออมสินออกมายืนคุยกันหน้าระเบียงห้องเรียนอาจารย์ใบเฟิร์นเป็นอาจารย์ที่รับผิดชอบห้องนี้โดยเฉพาะ เพราะแต่ละห้องต้องมีอาจารย์คอยดูแลเป็นหูเป็นตาออมสินเดินตามอาจารย์มาในใจก็คิดอยู่ว่าอาจารย์จะพูดอะไร เราทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า"ตั้งแต่อาจารย์ทำงานที่นี่มา เราคนแรกเลยที่มีเรื่องไม่เว้นวัน"ออมสินยืนฟังอยู่เงียบๆ ปล่อยให้อาจารย์เป็นคนพูดไป เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเรื่องทุกอย่างมันถึงเกิดขึ้นกับเธอ ตั้งแต่รับน้องแล้ว วันแรกเลยที่เธอถูกลงโทษให้เดินและวิ่งรอบสนาม"จากนี้ไปคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรแล้วนะ หรือเราว่าไง""ค่ะ" ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็คงไม่ได้ยินเสียงที่เธอตอบรับ เธอคงไม่รู้อนาคตหรอกว่ามันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหม"อาจารย์ถือว่าเรารับปากแล้วนะ""แต่อาจารย์คะ""ถ้ายังขืนมีอีก อาจารย์จะแยกห้องให้เราไปอยู่อีกห้องหนึ่ง" จะไล่ออกก็ไม่ได้เพราะไม่อยากให้อนาคตของเด็กเสียไป แต่เด็กคนนี้มีปัญหากว่าคนอื่นเลยต้องลงโทษให้หนักหน่อยออมสินก้มหน้าก้มตาเดินกลับเข้ามาในห้อง เพื่อนคนอื่นที่ไป