บททั้งหมดของ เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 41 - บทที่ 50

ออมสินเปิดฟังข้อความนั้นหัวใจหล่นวูบลงไปไม่รู้ว่าตกลงไปที่ไหนแล้วข้อความเสียงที่เมญ่าส่งมาเป็นเสียงชายหญิงคู่หนึ่งที่ร่ำลากันก่อนกลับ ฝ่ายชายบอกฝ่ายหญิงให้รีบกลับไปนอนพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเหมือนว่าเขาเป็นห่วงอีกฝ่ายนักหนา แต่จริงๆ แล้วมันบิดเบือนทุกอย่าง ข้อความเสียงนั้นถูกตัดต่อและถูกเลียนเสียงบางประโยคจากผู้เชี่ยวชาญ"แล้วเธอจะส่งมาทำไมมันจบแล้วไม่ใช่เหรอ" ไอเดียพิมพ์ข้อความตอบกลับ เพราะพวกเธอจบเรื่องนี้ไปตั้งแต่ตอนที่ถูกเรียกวันนั้นแล้ว"อุ้ยขอโทษฉันส่งผิด" เมญ่าพิมพ์ตอบกลับแค่นี้แล้วก็เด้งออกจากกลุ่มไลน์"เบื่อแม่นี่จังเลย" การ์ตูนพิมพ์ตอบมาอีกคน แต่ออมสินอ่านแล้วก็หายเงียบไปเลยเช้าวันต่อมา..ที่จริงเมื่อคืนเจ้าวายุไม่ได้มาหาออมสินหรอก แค่พูดเพื่ออยากดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร ยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองจะถูกต่อยไหม และวันนี้ออมสินก็ไปเรียนตามปกติ แต่เธอดูเหงาๆ ไป"ออมสิน" ไอเดียคุยเรื่องไลน์เมื่อคืนนี้แต่ออมสินเหมือนไม่ได้ยินเลยสะกิดเพื่อนอีกที"หือ""เธอไม่สบายหรือเปล่า""ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่""เมื่อวานนี้ไม่รู้ว่าใครเอากระดาษแผ่นนี้มาไว้ใต้โต๊ะฉัน" ไทเปมองเห็นค

"เธอต้องการแบบนี้จริงเหรอ""จริงค่ะ ไหนๆ ก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่าเราเป็นอะไรกัน จะอยู่ด้วยกันต่อไปหรือจะเลิกกันก็ไม่มีผลอะไรอยู่แล้ว""เธอลืมแล้วเหรอว่าทำไมเราถึงต้องจดทะเบียนสมรสกัน"ออมสินเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะเรื่องนี้พ่อจัดการให้ทั้งหมด ถ้าจะหย่าต้องได้รับความยินยอมจากพ่อก่อน"เธอก็ลองไปปรึกษาท่านดูก่อนว่าท่านจะยอมไหม""แต่นี่มันชีวิตของฉัน""เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องเล่นขายของหรือไง อย่าลืมนะว่าเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะใคร""คุณจะว่าเป็นความผิดของฉันอีกใช่ไหม ใช่ฉันทำอะไรก็ผิด ไม่เคยถูกในสายตาของคุณเลย" พูดจบหญิงสาวก็หมุนตัวกำลังจะออกไปแต่ถูกอีกฝ่ายคว้าร่างไว้ก่อน "ปล่อยนะ!""ต้องการอะไรก็บอกมา ถ้าไม่ชอบเรื่องนั้นก็พูดมาสิ""เรื่องอะไร""เรื่องที่จะไม่วุ่นวายชีวิตของกันและกัน""ฉันคงไม่กล้าไปลุกล้ำชีวิตส่วนตัวของคุณหรอกค่ะ เชิญคุณไปหาความสุขกับผู้หญิงพวกนั้นเถอะ""หาความสุขกับผู้หญิงที่ไหนอีก""รู้อยู่แก่ใจไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย""ถ้าเธอหมายถึงเชอรี่ ฉันคิดว่าเธอคงจะรู้ว่าเชอรี่เป็นน้องสาวข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน""งั้นเหรอคะ?""ฉันกับเชอรี่เป็นได้แค่พี่กับน้อง""ขอบคุณนะที่อธิบา

[มหาวิทยาลัยเจ้าคุณศักดินา]"ออมสิน" เพื่อนๆ แปลกใจที่เห็นออมสินเข้ามาในห้องนี้ "แกไม่ได้ไปห้อง A แล้วเหรอ""ไม่ไปแล้ว""ไม่ไปแล้วหมายความว่ายังไง ไหนเมื่อวานนี้อาจารย์ใบเฟิร์นบอกว่าจะย้ายเธอไปห้อง A ไง" เสียงนี้ดังมาจากทางกลุ่มของเชอรี่"ฉันจะย้ายไม่ย้ายแต่มันดันไปหนักหัวคนอื่น""ฉันจะฟ้องอาจารย์!""คิดหรือว่าอาจารย์จะทำอะไรฉันได้ เธอรู้จักไหมว่าเส้นใหญ่เป็นยังไง""ออมสินเธอแน่มากเลย เธอขอความช่วยเหลือจากคุณวายุใช่ไหม" ไอเดียกระซิบถามเพื่อน"เปล่าหรอก background ฉันใหญ่กว่านั้น""ว้าว.." อาวุธที่นั่งเก็บรายละเอียดอยู่เงียบๆ ถึงกับว้าวขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ เลยว่ะ"เชอรี่ฉันว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว" เมญ่ากระซิบบอกเชอรี่ว่าต้องทำอะไร พอพูดจบเชอรี่ก็รีบเดินออกจากห้องเรียนไป"เธอพูดอะไรกับเชอรี่" พริ้มไม่ได้ยินด้วย และก็ไม่ชอบมากๆ ที่เมญ่าทำตัวสนิทกับเชอรี่มากกว่าตัวเอง"เธอรู้ไปก็ไร้ประโยชน์""นี่แก!"โต๊ะทำงานของอาจารย์ใบเฟิร์น.."อาจารย์คะ เมื่อวานนี้เห็นบอกว่าย้ายออมสินไปอยู่ห้อง A แล้วไม่ใช่เหรอคะ""เรื่องนั้นถูกยกเลิก เราก็กลับไปเรียนเถอะ""ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ คนทำผิดซ

"มีอะไรกันอี๊กกก" อาจารย์ไม่ไหวกับห้องนี้แล้วจริงๆ พอย่างก้าวเข้ามาก็เหมือนว่ากำลังมีเรื่องกันอีกแล้ว"คือว่าอาจารย์คะ""หยุดนะเชอรี่" ออมสินรีบเดินไปแย่งโทรศัพท์เชอรี่ก่อนจะเอาให้อาจารย์ดู"เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ" เชอรี่ก็ไม่ยอมง่ายๆ พยายามจะแย่งคืนมา"ฉันสามารถเอาผิดทางกฎหมายกับเธอได้""เธอจะเอาผิดอะไรฉัน""เกี่ยวกับพรบ. คอมพิวเตอร์""มันเกิดอะไรขึ้นมีใครบอกอาจารย์ได้ไหม""เมื่อคืนออมสินไปเที่ยวกับผู้ชายค่ะ เมามายถึงเนื้อถึงตัวไม่รู้ว่าไปจบกันที่ไหน""อะไรนะ?" อาจารย์หันขวับมามองออมสินก๊อกๆ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง แต่ประตูก็ไม่ได้ปิดหรอกแค่เคาะให้คนที่อยู่ด้านในหันมามอง"คุณเวหาให้มาตามตัวคุณออมสินไปพบที่ห้องทำงานครับ" คนที่มาตามก็คือเจอาร์"เดี๋ยวจะให้นักศึกษาตามไปนะคะ""ให้ไปพร้อมผมเลยครับ และทุกคนก็เรียนได้เลยไม่ต้องคุยถึงเรื่องนี้""เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาก่อน" เชอรี่กำลังจะแย่งเอาโทรศัพท์คืนมาแต่ออมสินไม่ยอมเธอออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ของเชอรี่"เอายังไงดี" พริ้มเป็นกังวลเรื่องโทรศัพท์เพราะทั้งสองคุยนินทาคนอื่นไว้เยอะ"จะไปกลัวอะไรโทรศัพท์ฉันมีระบบล็อก"ห้องทำงานของเจ้าเวหา.

"?????" แทบจะทุกชีวิตที่อยู่ในโรงยิมเลยมั้งมองตามออมสินที่วิ่งออกไป แล้วพอเห็นว่าออมสินทำอะไรทุกคนถึงกับหันหน้ามามองกัน"ขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวรีบหยิบเอาถุงกระดาษที่อยู่ในมือของเจ้าเวหาโดยไม่ได้คิดอะไร ก่อนจะหมุนตัววิ่งกลับมาทางเดิมชายหนุ่มได้แต่อมยิ้มมองตามเพราะเป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอขอบคุณเขาออมสินกลับเข้ามาไม่ได้มองดูสายตาของใครเลย เธอก็รีบนั่งลงเก้าอี้เพื่อเอารองเท้าในถุงกระดาษนั้นออกมาเปลี่ยน ยิ่งทุกคนเห็นว่ามันเป็นรองเท้าก็ยิ่งสงสัย แต่ไม่มีใครกล้าทักถามเพราะคนที่เอามาให้ตอนนี้เดินเข้ามาด้านในแล้ว"ไปถึงไหนแล้ว" เจ้าเวหาเดินเข้ามาก็ถามกับเจ้าวายุ"นั่งก่อนสิ" อีกฝ่ายเลยขยับเก้าอี้ให้พี่ชายนั่งด้วย "วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก พรุ่งนี้ถึงเป็นวันคัดเลือกดาวคณะ""พี่เวย์คะ" เชอรี่เห็นว่าทุกคนให้ความสนใจกับออมสินมากเพราะท่านผู้บริหารถือรองเท้ามาให้เธอ เลยจะเสียคะแนนนิยมตรงนี้ไม่ได้ ก็เลยทำทีเป็นทักทายเจ้าเวหาโดยการขยับไม้ขยับมือเจ้าเวหาเลยพยักหน้าให้เล็กน้อย แต่หลังจากพยักหน้าตอบเชอรี่แล้วสายตาคมก็ชำเลืองไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกัน เห็นว่าเธอมองมาเช่นกันเขาก็เลยหันไปคุยกับเจ้าวายุเ