เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 32
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-04 21:42:41
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 33
"แค่ดื่มเหล้าด้วยกันในคลับจะว่าตัวเองชนะได้ยังไง" ไอเดียตอบโต้ไป"ฉันสามารถนัดพี่เวย์ออกมาทานเหล้าด้วยได้นี่ยังไม่พออีกเหรอ""ยัง" ตั้งแต่เริ่มพนันกันเธอก็ไม่คิดจะเป็นคนแพ้อยู่แล้ว ยิ่งช่วงหลังมาเมญ่าเล่นแรงเธอก็ยิ่งปล่อยไปไม่ได้"แล้วเธอจะเอายังไง""ก็ลองถามจากปากฝ่ายชายเลยไง ว่าเขาจะตัดสินให้ใครชนะ" ดีเหมือนกันให้มันจบๆ ไปเลย"หึหึ.. ชักจะสนุกแล้วสิ" พริ้มยืนมองอยู่ ไม่นานเชอรี่ก็เดินเข้ามาในห้อง"มีอะไรหรือพริ้ม" เชอรี่มองไปเห็นว่าเมญ่ายืนคุยอยู่กับกลุ่มนั้น"ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ เรื่องที่ทำให้กลุ่มนั้นเขาแตกคอกัน""จริงเหรอ..""ถ้าเธอไม่เชื่อรูปภาพนั้น เธอก็ลองดูคลิปนี้สิ" มันคือไม้เด็ดที่เมญ่าเก็บไว้ ถ้าพวกของออมสินไม่ยอมแพ้เธอถึงจะเอาคลิปที่แอบถ่ายออกมาไอเดียแย่งโทรศัพท์ของเมญ่ามาดูว่ามันคลิปอะไรกันแน่ ออมสินที่ยืนอยู่ด้วยกันเลยมองดูหน้าจอด้วย"มีอะไรเหรอไอเดีย" การ์ตูนออกไปเข้าห้องน้ำเพิ่งกลับเข้ามาก็เห็นว่าทุกคนเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ "นี่มันคลิปต่อจากรูปภาพเมื่อคืนนี้นี่""พวกเธอเห็นหรือยัง ว่าฉันกับพี่เวย์เราสนิทสนมกันแค่ไหน อยากรู้ไหมว่าเมื่อคืนนี้พวกเราได้ไปต่อกันอีกไหม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 34
"หยุดก่อน คุณสวมถุงยางหรือยัง" ออมสินดันหน้าท้องอีกฝ่ายไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเข้ามาเกินครึ่งลำแล้วก็ตาม"อืม..ซี๊ดด""อืมอะไรฉันยังไม่เห็นคุณใส่เลย""จะใส่ทำไมล่ะ เดี๋ยวปล่อยข้างนอกให้""ถ้าไม่ใส่หยุดเลยนะ""อะไรของเธอ เข้าจนจะมิดด้ามอยู่แล้ว""เมื่อคืนนี้ได้ยินว่าคุณไปต่อกับผู้หญิงที่คลับไม่ใช่เหรอ" เพราะเหตุผลนี้แหละเธอถึงยอมไม่ได้ ไม่ให้ไปวุ่นวายกับชีวิตของเขาเธอก็ไม่วุ่นวายแล้ว แต่นี่มันร่างกายของเธอ เธอมีสิทธิ์ป้องกันตัวไม่รู้จะเอาเชื้อโรคอะไรมาติดไหม"เอาอะไรมาพูด" ชายหนุ่มยังคงคาท่อนเอ็นไว้แต่ก็ไม่ได้ขยับเขยื้อน"ตัวเองทำอะไรก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ""เมื่อคืนไปทำงาน จะไปข้างนอกกับผู้หญิงที่ไหนล่ะ""คิดว่าฉันโง่หรือไง""โอ๊ยอะไรของเธอเห็นไหมเนี่ยยุบเลย" ไอ้ที่มันแข็งตัวอยู่ก็ค่อยๆ คลายตัวจนเขาต้องถอดมันออกมาก่อน "พูดให้ฟังก็ไม่รู้จักเชื่อ" เขาไม่ชอบอธิบายอะไรให้ใครฟังไม่เข้าใจแล้วก็เรื่องของคนนั้นพอลุกขึ้นได้ชายหนุ่มก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ ตอนที่เขาลากกระเป๋าออกจากห้องเธอไม่ได้มองตามหรอกจะไปไหนก็ไปไม่เห็นจะแคร์"พรุ่งนี้เดินทางไม่ใช่เหรอครับ" เจอาร์ถูกตามตัวให้มาขับรถกลางดึก"กู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 35
"นั่งก่อนสิหลานๆ" เข้ามาถึงห้องรับแขกท่านเจ้าคุณก็เชิญให้หลานสาวทั้งสองเข้ามานั่ง"ขอบคุณค่ะ" ทรงอัปสรนั่งลงก่อนและน้องสาวก็นั่งข้างๆ เธอ "อัปสรไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะเลยไม่ได้ยินพ่อพูดให้ฟัง" ทรงอัปสรหมายถึงเรื่องที่เธอไม่รู้จักท่าน"เราต้องหาโอกาสร่วมทานข้าวระหว่างสองครอบครัวบ้างแล้ว""ได้เลยค่ะ อัปสรพร้อมทุกเมื่อ""ปู่เพิ่งรู้เรื่อง ถ้ารู้เรื่องก่อนหน้ามันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้""ออมสินก็ต้องขอโทษคุณปู่ด้วยค่ะที่ก่อเรื่องวุ่นวายที่มหาวิทยาลัย" ออมสินไม่พูดเปล่ายังยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษท่าน"ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงที่นี่ก็มีเรื่องไม่เว้นวันอยู่แล้ว" ที่ไหนคนรวมตัวอยู่กันเยอะๆ ก็ชอบมีเรื่องประจำอยู่แล้ว"ขอบคุณมากนะคะที่ท่านเข้าใจ อัปสรฝากดูแลน้องด้วยนะคะ แกยังเด็กไม่รู้ประสีประสาอะไรหรอกค่ะ"ท่านเจ้าคุณรับฝาก แต่ท่านก็แอบคิดอยู่ในใจ เด็กทั้งสองก็ดูรักใคร่กันดี ทำไมคนเป็นพ่อถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยลงรอยกัน ที่อรรจน์ต้องพูดให้ท่านฟังเพราะได้เกริ่นเรื่องที่อยากให้ลูกสาวคนเล็กรับช่วงต่อกิจการ ท่านเจ้าคุณเลยถามหาลูกสาวคนโต เพราะเห็นว่ามีลูกสาวอีกคนแถมเป็นคนโตด้วย อรรจน์เลยต้องเล่าเรื่องในบ้านให้ฟังแบบเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 36
"พี่ขอโทษ ที่พูดเรื่องเก่าๆ ขึ้นมา" เจ้าวายุเอื้อมมือไปลูบผมของออมสินเบาๆ พอรู้ว่าเด็กสาวคนนี้คือน้องสาวของเพื่อนที่จากไปเขาเลยรู้สึกเอ็นดูขึ้นมา"ออมสินดีใจนะคะ ที่รู้จักกับพี่" ก่อนหน้าเธอเรียกเขาว่าคุณ แต่พอรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพี่ชาย เธอเลยเปลี่ยนคำเรียกใหม่"ถ้างั้นเราเข้าไปข้างในกัน""ค่ะ" ก่อนออกมาออมสินไม่ได้กลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลยออกมาในชุดธรรมดามาก แถมหน้าตาก็ไม่มีเครื่องสำอางเลย"ไปนั่งโซนนั้นดีกว่า" เจ้าวายุพาออมสินไปนั่งโต๊ะที่ตัวเองเคยนั่งประจำ"ค่ะ""หือ?" เจอาร์ที่ยืนอยู่ด้านนอก คิดว่าตัวเองมองผิดเลยมองดูใหม่อีกที"เราดื่มแบบไหน""ขอดื่มเบาๆ พอค่ะ พรุ่งนี้มีเรียนอีกวันค่ะ""อ้าวพี่ลืมเลย ยังไม่ใช่วันหยุดนี่" รู้สึกผิดเลยที่ชวนน้องออกมาด้วย"ถ้ากลับไม่ดึกก็คงไม่เป็นไรค่ะ"เจ้าวายุเลยสั่งเครื่องดื่มที่คิดว่าเธอจะดื่มได้และก็กับแกล้มอีกหลายอย่าง เพราะเห็นว่าผู้หญิงชอบทานกับแกล้มมากกว่าแอลกอฮอล์"ออมสินอยากรู้เรื่องของพี่กับพี่สกายค่ะ พวกพี่รู้จักกันได้ยังไงคะ""พูดแล้วมันยาว""พี่ก็ลองเล่าฉบับย่อมาสิคะ"หลังจากเจ้าวายุเล่าไปพักหนึ่งออมสินก็พูดขึ้นมา "พวกพี่เนี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 37
"โอ๊ยเจ็บนะ""ตื่นแล้วเหรอ""คุณทำอะไร" หญิงสาวมองต่ำลงไปเพราะเมื่อครู่เขาทำเธอเจ็บ "เอาออกมานะ" ออมสินไม่พูดเปล่ายังคงใช้มือดันนิ้วที่เขาแหย่เข้าไปถึงสามนิ้วให้ออกมา ถึงแม้ว่าจะเข้าได้ไม่ลึกแต่ก็ทำให้ร่องแคบขยายตัวมันเลยเจ็บแต่นอกจากจะไม่เอาออกแล้วเขายังคงชักมันเข้าและออกเป็นจังหวะ"โอ๊ย บอกว่าเจ็บไง""เจ้าเล่ห์แบบนี้ต้องเจ็บซะบ้าง""ใครเจ้าเล่ห์"เขาไม่ได้บอกว่าจับได้แล้วว่าเธอแกล้งหลับเพื่อให้เขาอุ้มขึ้นบันได รู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน เกือบทรงตัวไม่อยู่แล้วด้วยซ้ำ"อื้อ" แต่พอถูกเสียดสีไปอีกหน่อยก็เริ่มมีความรู้สึก คนที่คิดว่าจะลงโทษพอได้ยินเสียงครางเลือดในกายก็พลุ่งพล่าน"อาาาซี๊ดด" ชายหนุ่มรีบขยับกายขึ้นมาก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปแทนนิ้ว เพราะทนไม่ไหวแล้ว"อือบอกว่าเจ็บไง""เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว ซี๊ดด" สอดใส่เข้าไปได้สะโพกแกร่งก็เริ่มซอยถี่"เดี๋ยวก่อนสิทำไมคุณไม่ใส่ถุงยาง" ถ้าเขาไม่สวมถุงยางอนามัยเธอคงต้องไปรับยาอีกรอบเพราะประจำเดือนยังไม่มาเลย"รู้ไหมว่าสวมถุงยางแล้วมันไม่ค่อยมีความรู้สึก""ไม่รู้แต่คุณต้องสวม โอ๊ย" มือเรียวที่ดันหน้าอกเขาอยู่เมื่อครู่ถูกจับกดลงกับเตียงก่อนจะเน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 38
"พวกพี่มีธุระอะไรคะ" ออมสินจำรุ่นพี่ผู้ชายสองคนนี้ได้ ในใจคิดไว้แล้วล่ะคงจะเป็นเรื่องโต๊ะนั่ง"เห็นว่าเก่งเลยอยากขอเจอหน่อย" แต่รุ่นพี่ทั้งสองไม่ได้มองดูฝ่ายหญิงหรอกสนใจผู้ชายที่ทำเป็นเก่งมากกว่า ที่เลือกจะไม่มีเรื่องในโรงอาหารเพราะตอนนั้นคนเยอะ"ออมสินพาเพื่อนขึ้นห้องไปก่อน" เจ้าวายุสั่งออมสินให้ไปจากตรงนี้ก่อน แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องนักศึกษาสองคนนั้น ที่ต้องจ้องไว้เพราะเขาจะเผลอไม่ได้ รู้แล้วว่าเหตุการณ์ต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้น"อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ" ถึงยังไงเธอก็ไปจากตรงนี้ยังไม่ได้ เพราะฝ่ายตรงข้ามมีสองคน กลัวว่าเจ้าวายุจะเสียเปรียบ"ถ้างั้นก็ถอยออกไป" ที่เขาบอกให้ถอยออกไปเพราะกลัวพวกเธอจะถูกลูกหลงพอออมสินกับเพื่อนถอยออกไปเท่านั้นแหละ เจ้าวายุไม่พูดพร่ำก็ง้างเท้าขึ้นก่อนจะถีบตุ๊บ! ตุ๊บ!! เจอเข้าไปคนละดอกนักศึกษาชายทั้งสองล้มไปคนละทิศทาง"วัายย" ออมสินและเพื่อนตกใจมากจนร้องออกมาผ่านไปสักพักที่ห้องธุรการ.. เรื่องทุกอย่างในมหาวิทยาลัยห้องธุรการจัดเป็นธุระให้ทั้งหมด"เอาอีกแล้วเหรอออมสิน" ทุกคนในห้องนี้รู้จักออมสินเป็นอย่างดี"สวัสดีค่ะ คือว่าเรื่องนี้พวกเราไม่ได้.." จะบอกว่าไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 39
"ออมสินออกมาคุยกับอาจารย์หน่อย" ช่วงพักเบรกสิบนาทีตอนที่ปล่อยให้นักศึกษาไปทำธุระส่วนตัว อาจารย์ใบเฟิร์นก็เรียกออมสินออกมายืนคุยกันหน้าระเบียงห้องเรียนอาจารย์ใบเฟิร์นเป็นอาจารย์ที่รับผิดชอบห้องนี้โดยเฉพาะ เพราะแต่ละห้องต้องมีอาจารย์คอยดูแลเป็นหูเป็นตาออมสินเดินตามอาจารย์มาในใจก็คิดอยู่ว่าอาจารย์จะพูดอะไร เราทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า"ตั้งแต่อาจารย์ทำงานที่นี่มา เราคนแรกเลยที่มีเรื่องไม่เว้นวัน"ออมสินยืนฟังอยู่เงียบๆ ปล่อยให้อาจารย์เป็นคนพูดไป เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเรื่องทุกอย่างมันถึงเกิดขึ้นกับเธอ ตั้งแต่รับน้องแล้ว วันแรกเลยที่เธอถูกลงโทษให้เดินและวิ่งรอบสนาม"จากนี้ไปคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรแล้วนะ หรือเราว่าไง""ค่ะ" ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็คงไม่ได้ยินเสียงที่เธอตอบรับ เธอคงไม่รู้อนาคตหรอกว่ามันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหม"อาจารย์ถือว่าเรารับปากแล้วนะ""แต่อาจารย์คะ""ถ้ายังขืนมีอีก อาจารย์จะแยกห้องให้เราไปอยู่อีกห้องหนึ่ง" จะไล่ออกก็ไม่ได้เพราะไม่อยากให้อนาคตของเด็กเสียไป แต่เด็กคนนี้มีปัญหากว่าคนอื่นเลยต้องลงโทษให้หนักหน่อยออมสินก้มหน้าก้มตาเดินกลับเข้ามาในห้อง เพื่อนคนอื่นที่ไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 40
"อึกอึกอึก" เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาๆ ตอนที่ถูกเขาเล้าโลมร่างกายแต่เธอก็ไม่ได้ห้ามคิดว่าเขาคงจะคิดได้เองแต่เขาก็ไม่ได้สนใจยังคงทำต่อไปจนสำเร็จความใคร่ในตัวเธอ แม้ว่าเธอจะนอนนิ่งยิ่งกว่าขอนไม้หลังจากที่เสร็จกิจกรรมบนเตียงแล้ว เจ้าเวหาก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาก็เห็นว่าเธอนอนหลับไปแล้วเขาเลยไม่บอกว่าจะออกไปไหนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์"อ้าวหนูออมสินจะไปไหนเหรอจ๊ะ""ออกไปหาเพื่อนค่ะ""งั้นหนูก็ให้รถที่บ้านไปส่งสิ""ไม่เป็นไรค่ะออมสินโทรเรียกรถที่บ้านแล้วค่ะ ออมสินขอตัวนะคะ" นอกจากกระเป๋าสะพายเธอก็ไม่ได้เอาอะไรออกมาด้วยที่บอกว่าให้รถที่บ้านมารับมันไม่จริง แค่ไม่อยากให้รถที่บ้านที่นี่ไปส่งออมสินนั่งแท็กซี่มาลงที่หน้าบ้านของไอเดีย"ออมสิน?" ประตูบ้านไอเดียเปิดอยู่ ตอนที่ออมสินกำลังจะเดินเข้าไปได้ยินคนในบ้านเหมือนทะเลาะกันเธอเลยยังไม่เข้า แต่พอไอเดียหันออกมาก็เห็นออมสินยืนอยู่หน้าบ้าน"เรามารบกวนหรือเปล่า""เปล่าหรอก ออมสินจะมาชวนเราไปเที่ยวเหรอ""เราว่าจะมาขอค้างกับไอเดียสักคืน""ได้สิ" ตอนที่ตอบเพื่อนไอเดียก็หันเข้าไปมองคนในบ้าน"ถ้าไอเดียไม่สะดวกไม่เป็นไรน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
บทล่าสุด
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
