LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2025-02-04 21:44:48
Related chapters
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 38
"พวกพี่มีธุระอะไรคะ" ออมสินจำรุ่นพี่ผู้ชายสองคนนี้ได้ ในใจคิดไว้แล้วล่ะคงจะเป็นเรื่องโต๊ะนั่ง"เห็นว่าเก่งเลยอยากขอเจอหน่อย" แต่รุ่นพี่ทั้งสองไม่ได้มองดูฝ่ายหญิงหรอกสนใจผู้ชายที่ทำเป็นเก่งมากกว่า ที่เลือกจะไม่มีเรื่องในโรงอาหารเพราะตอนนั้นคนเยอะ"ออมสินพาเพื่อนขึ้นห้องไปก่อน" เจ้าวายุสั่งออมสินให้ไปจากตรงนี้ก่อน แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องนักศึกษาสองคนนั้น ที่ต้องจ้องไว้เพราะเขาจะเผลอไม่ได้ รู้แล้วว่าเหตุการณ์ต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้น"อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ" ถึงยังไงเธอก็ไปจากตรงนี้ยังไม่ได้ เพราะฝ่ายตรงข้ามมีสองคน กลัวว่าเจ้าวายุจะเสียเปรียบ"ถ้างั้นก็ถอยออกไป" ที่เขาบอกให้ถอยออกไปเพราะกลัวพวกเธอจะถูกลูกหลงพอออมสินกับเพื่อนถอยออกไปเท่านั้นแหละ เจ้าวายุไม่พูดพร่ำก็ง้างเท้าขึ้นก่อนจะถีบตุ๊บ! ตุ๊บ!! เจอเข้าไปคนละดอกนักศึกษาชายทั้งสองล้มไปคนละทิศทาง"วัายย" ออมสินและเพื่อนตกใจมากจนร้องออกมาผ่านไปสักพักที่ห้องธุรการ.. เรื่องทุกอย่างในมหาวิทยาลัยห้องธุรการจัดเป็นธุระให้ทั้งหมด"เอาอีกแล้วเหรอออมสิน" ทุกคนในห้องนี้รู้จักออมสินเป็นอย่างดี"สวัสดีค่ะ คือว่าเรื่องนี้พวกเราไม่ได้.." จะบอกว่าไม่
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 39
"ออมสินออกมาคุยกับอาจารย์หน่อย" ช่วงพักเบรกสิบนาทีตอนที่ปล่อยให้นักศึกษาไปทำธุระส่วนตัว อาจารย์ใบเฟิร์นก็เรียกออมสินออกมายืนคุยกันหน้าระเบียงห้องเรียนอาจารย์ใบเฟิร์นเป็นอาจารย์ที่รับผิดชอบห้องนี้โดยเฉพาะ เพราะแต่ละห้องต้องมีอาจารย์คอยดูแลเป็นหูเป็นตาออมสินเดินตามอาจารย์มาในใจก็คิดอยู่ว่าอาจารย์จะพูดอะไร เราทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า"ตั้งแต่อาจารย์ทำงานที่นี่มา เราคนแรกเลยที่มีเรื่องไม่เว้นวัน"ออมสินยืนฟังอยู่เงียบๆ ปล่อยให้อาจารย์เป็นคนพูดไป เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเรื่องทุกอย่างมันถึงเกิดขึ้นกับเธอ ตั้งแต่รับน้องแล้ว วันแรกเลยที่เธอถูกลงโทษให้เดินและวิ่งรอบสนาม"จากนี้ไปคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรแล้วนะ หรือเราว่าไง""ค่ะ" ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็คงไม่ได้ยินเสียงที่เธอตอบรับ เธอคงไม่รู้อนาคตหรอกว่ามันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหม"อาจารย์ถือว่าเรารับปากแล้วนะ""แต่อาจารย์คะ""ถ้ายังขืนมีอีก อาจารย์จะแยกห้องให้เราไปอยู่อีกห้องหนึ่ง" จะไล่ออกก็ไม่ได้เพราะไม่อยากให้อนาคตของเด็กเสียไป แต่เด็กคนนี้มีปัญหากว่าคนอื่นเลยต้องลงโทษให้หนักหน่อยออมสินก้มหน้าก้มตาเดินกลับเข้ามาในห้อง เพื่อนคนอื่นที่ไป
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 40
"อึกอึกอึก" เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาๆ ตอนที่ถูกเขาเล้าโลมร่างกายแต่เธอก็ไม่ได้ห้ามคิดว่าเขาคงจะคิดได้เองแต่เขาก็ไม่ได้สนใจยังคงทำต่อไปจนสำเร็จความใคร่ในตัวเธอ แม้ว่าเธอจะนอนนิ่งยิ่งกว่าขอนไม้หลังจากที่เสร็จกิจกรรมบนเตียงแล้ว เจ้าเวหาก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาก็เห็นว่าเธอนอนหลับไปแล้วเขาเลยไม่บอกว่าจะออกไปไหนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์"อ้าวหนูออมสินจะไปไหนเหรอจ๊ะ""ออกไปหาเพื่อนค่ะ""งั้นหนูก็ให้รถที่บ้านไปส่งสิ""ไม่เป็นไรค่ะออมสินโทรเรียกรถที่บ้านแล้วค่ะ ออมสินขอตัวนะคะ" นอกจากกระเป๋าสะพายเธอก็ไม่ได้เอาอะไรออกมาด้วยที่บอกว่าให้รถที่บ้านมารับมันไม่จริง แค่ไม่อยากให้รถที่บ้านที่นี่ไปส่งออมสินนั่งแท็กซี่มาลงที่หน้าบ้านของไอเดีย"ออมสิน?" ประตูบ้านไอเดียเปิดอยู่ ตอนที่ออมสินกำลังจะเดินเข้าไปได้ยินคนในบ้านเหมือนทะเลาะกันเธอเลยยังไม่เข้า แต่พอไอเดียหันออกมาก็เห็นออมสินยืนอยู่หน้าบ้าน"เรามารบกวนหรือเปล่า""เปล่าหรอก ออมสินจะมาชวนเราไปเที่ยวเหรอ""เราว่าจะมาขอค้างกับไอเดียสักคืน""ได้สิ" ตอนที่ตอบเพื่อนไอเดียก็หันเข้าไปมองคนในบ้าน"ถ้าไอเดียไม่สะดวกไม่เป็นไรน
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 41
เที่ยงของวันนั้น.."พี่วา?" เดินเข้ามาในโรงอาหารก็เห็นเจ้าวายุกวักมือเรียก "ทำไมพี่มาทานที่นี่ล่ะคะ""ทำไมจะมาทานไม่ได้ล่ะ""พี่เป็นผู้บริหารของมหาวิทยาลัยนะคะอย่าลืมสิ""ออมสินก็เป็นเมียของผู้บริหารยังมาทานที่นี่เลย""พี่อย่าพูดเสียงดังสิคะ""ทำไมเหรอไม่เห็นน่าอายเลย""พี่ไม่รู้อะไร ออมสินไปสั่งอาหารก่อนนะคะ""สั่งเผื่อพี่ด้วย""ได้ค่ะ" ออมสินเดินไปสั่งอาหารร้านป้าที่เธอเอาสูตรให้ "วันนี้ลูกค้าร้านป้าเยอะจังเลยค่ะ""เพราะได้หนูนั่นแหละที่มาบอกสูตรป้าเลยพอขายได้""เพราะฝีมือของป้าดีมากกว่าค่ะ""เดี๋ยววันนี้ป้าจะตักให้เป็นพิเศษ""ไม่ต้องหรอกค่ะเอาตามที่ป้าขายเลย""ให้ช่วยอะไรไหม" เจ้าวายุเห็นว่าออมสินสั่งหลายอย่างเลยจะเดินเข้ามาช่วย"แฟนของหนูเหรอ" ได้ยินคำถามนี้ออมสินก็หันไปมองดูเจ้าวายุ"เปล่าหรอกค่ะเพื่อนพี่ชาย""หน้าตาหล่อๆ แบบนี้ไม่น่าจะเป็นแค่เพื่อนพี่ชายแล้วมั้ง""ไม่ได้หรอกครับป้า นอกจากผมจะเป็นเพื่อนพี่ชายแล้ว ผมยังมีศักดิ์เป็น..""คุณวา!" เรื่องนี้ออมสินไม่อยากให้ใครรู้เลยรีบพูดหยุดเขาไว้ก่อน"ทำไมเหรอ" เจ้าวายุเริ่มสงสัย การเป็นภรรยาพี่ชายเขามันก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่ แถมยังเป
Last Updated : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 42
ออมสินเปิดฟังข้อความนั้นหัวใจหล่นวูบลงไปไม่รู้ว่าตกลงไปที่ไหนแล้วข้อความเสียงที่เมญ่าส่งมาเป็นเสียงชายหญิงคู่หนึ่งที่ร่ำลากันก่อนกลับ ฝ่ายชายบอกฝ่ายหญิงให้รีบกลับไปนอนพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเหมือนว่าเขาเป็นห่วงอีกฝ่ายนักหนา แต่จริงๆ แล้วมันบิดเบือนทุกอย่าง ข้อความเสียงนั้นถูกตัดต่อและถูกเลียนเสียงบางประโยคจากผู้เชี่ยวชาญ"แล้วเธอจะส่งมาทำไมมันจบแล้วไม่ใช่เหรอ" ไอเดียพิมพ์ข้อความตอบกลับ เพราะพวกเธอจบเรื่องนี้ไปตั้งแต่ตอนที่ถูกเรียกวันนั้นแล้ว"อุ้ยขอโทษฉันส่งผิด" เมญ่าพิมพ์ตอบกลับแค่นี้แล้วก็เด้งออกจากกลุ่มไลน์"เบื่อแม่นี่จังเลย" การ์ตูนพิมพ์ตอบมาอีกคน แต่ออมสินอ่านแล้วก็หายเงียบไปเลยเช้าวันต่อมา..ที่จริงเมื่อคืนเจ้าวายุไม่ได้มาหาออมสินหรอก แค่พูดเพื่ออยากดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร ยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองจะถูกต่อยไหม และวันนี้ออมสินก็ไปเรียนตามปกติ แต่เธอดูเหงาๆ ไป"ออมสิน" ไอเดียคุยเรื่องไลน์เมื่อคืนนี้แต่ออมสินเหมือนไม่ได้ยินเลยสะกิดเพื่อนอีกที"หือ""เธอไม่สบายหรือเปล่า""ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่""เมื่อวานนี้ไม่รู้ว่าใครเอากระดาษแผ่นนี้มาไว้ใต้โต๊ะฉัน" ไทเปมองเห็นค
Last Updated : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 43
แอดดด.. หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาตอนที่เขากำลังนั่งดูอะไรสักอย่างชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะค่อยๆ ปิด Notebook ลง"นั่งก่อนสิ" เขาคิดว่าเธอจะไปทานข้าวกับเพื่อนๆ ไม่คิดว่าจะตามมาแบบนี้"มีอะไรที่ไม่อยากให้ฉันรู้" เห็นเธอเข้ามาแล้วทำแบบนั้นใครจะไม่สงสัยล่ะ"เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง" พอเห็นเหตุการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดที่ติดไว้ในห้องเรียน เขาถึงนึกเหตุการณ์เมื่อวานนี้ เชอรี่มาชวนกลับบ้าน ทีแรกเขาก็บอกว่ายังไม่เสร็จงานแต่อีกฝ่ายรบเร้าอยากกลับ คงเป็นแบบนี้ เธอนี่ก็กระไรมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว"คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าใครเป็นคนทำ" ออมสินคิดว่า Notebook ของเขามันต้องเป็นหลักฐานแน่"บอกว่าจะจัดการให้ไง""ฉันจะคอยดูว่าคุณจะจัดการยังไง""ยังไม่ทานข้าวเที่ยงใช่ไหม" เห็นว่าเธอกำลังจะออกจากห้อง"เรื่องของฉัน""เก่งจังเลยนะแม่คุณ""เพิ่งรู้เหรอว่าฉันเก่ง" หญิงสาวหยุดแต่ก็ไม่ได้หันกลับมา พูดจบเธอก็ออกไปเลย"หึ.." ชายหนุ่มยิ้มมุมปากมองตาม แต่พอนึกได้ว่าเขากับเธอตกลงอะไรกันไว้เขาก็หุบยิ้มลง"ออมสิน" ออมสินกลับมายังไม่ทันได้เข้าห้องเรียนก็ถูกอาจารย์ใบเฟิร์นเรียกตัวไว้ก่อน"คะอาจารย์" หญิงสาวหยุดแล้วก็หันก
Last Updated : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 44
"เธอต้องการแบบนี้จริงเหรอ""จริงค่ะ ไหนๆ ก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่าเราเป็นอะไรกัน จะอยู่ด้วยกันต่อไปหรือจะเลิกกันก็ไม่มีผลอะไรอยู่แล้ว""เธอลืมแล้วเหรอว่าทำไมเราถึงต้องจดทะเบียนสมรสกัน"ออมสินเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะเรื่องนี้พ่อจัดการให้ทั้งหมด ถ้าจะหย่าต้องได้รับความยินยอมจากพ่อก่อน"เธอก็ลองไปปรึกษาท่านดูก่อนว่าท่านจะยอมไหม""แต่นี่มันชีวิตของฉัน""เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องเล่นขายของหรือไง อย่าลืมนะว่าเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะใคร""คุณจะว่าเป็นความผิดของฉันอีกใช่ไหม ใช่ฉันทำอะไรก็ผิด ไม่เคยถูกในสายตาของคุณเลย" พูดจบหญิงสาวก็หมุนตัวกำลังจะออกไปแต่ถูกอีกฝ่ายคว้าร่างไว้ก่อน "ปล่อยนะ!""ต้องการอะไรก็บอกมา ถ้าไม่ชอบเรื่องนั้นก็พูดมาสิ""เรื่องอะไร""เรื่องที่จะไม่วุ่นวายชีวิตของกันและกัน""ฉันคงไม่กล้าไปลุกล้ำชีวิตส่วนตัวของคุณหรอกค่ะ เชิญคุณไปหาความสุขกับผู้หญิงพวกนั้นเถอะ""หาความสุขกับผู้หญิงที่ไหนอีก""รู้อยู่แก่ใจไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย""ถ้าเธอหมายถึงเชอรี่ ฉันคิดว่าเธอคงจะรู้ว่าเชอรี่เป็นน้องสาวข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน""งั้นเหรอคะ?""ฉันกับเชอรี่เป็นได้แค่พี่กับน้อง""ขอบคุณนะที่อธิบา
Last Updated : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 45
"โอ๊ยเจ็บนะ!!" ออมสินพยายามจะขยับตัวออกแต่ถูกล็อกสะโพกไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะใช้แรงมือตัวเองโยกสะโพกของเธอให้ขยับขึ้นลง "อื้ออ""ซี๊ดดอ้าาาเสียวจัง" ท่อนเอ็นก็ไม่ได้อยู่นิ่งเด้งรับแรงที่เขาดันสะโพกเธอเป็นจังหวะประสานกัน"อ่ะอ่ะอ่ะ" ท่าทีที่ขัดขืนเมื่อครู่กลับกลายเป็นใช้แรงช่วยเขาโยกตัวขึ้นและลงแบบลืมตัว"อ้าาาาแบบนั้นแหละ ซี๊ดดด แรงกว่านี้ได้นะ" มือหนาขยับออกปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นคนจัดการเอง และเขาก็ไม่ได้เด้งรับแล้วเพราะอยากให้เธอโชว์ลีลาเธอไม่เคยทำแบบนี้เลยหมดแรงเร็วมาก กำลังจะทรุดลงแต่ถูกเขาจับคว่ำลงในท่าคลานเข่า "โอ๊ยย" ตอนเปลี่ยนท่ารู้สึกจุกมากเพราะเขาไม่ได้ถอดมันออก "พะ พอแล้ว""จะพอได้ยังไง ซี๊ดด" เธอกำลังจะคลานออกแต่ว่าถูกอุ้งมือของเขาจับล็อกไว้อีกทีก่อนจะดันสะโพกกระแทกกระทั่งเข้าไปอีก "อ่าาา"น้ำแรกผ่านไปและน้ำที่สองกำลังจะเริ่ม.."คุณจะทำอะไรอีก" หญิงสาวขยับตัวกะว่านอนเอาแรงครู่หนึ่งแล้วจะเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวออก แต่พอเธอจะลุกก็ถูกอีกฝ่ายก้าวขึ้นคร่อมร่าง"ขออีกเสา""ขออะไรอีกเสา""ก็ขอตอกอีกไง""ไอ้คนบ้า" ออมสินพลิกตัวหนี แต่ก็ไปไหนไม่รอด "พอแล้วนะฉันไม่ไหว""แต่มันแข็งอีกแล้ว
Last Updated : 2025-02-06
Latest chapter
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
